Tíminn - 17.09.1960, Blaðsíða 9

TÍMINN, laugardaginn 17. september 1960.
ð
Frú Sigríður Thorlacíus skrifar um vígslu hinnar
nýju Dalvíkurkirkju
höfuð fram með girðingu við
knkjuhlið. Á tröppunum mætir
okkur yfirsmiðurinn Jón E. Stef-
ánsson með smíðatól í hendi.
Nokkrir gestir skyggnast inn um
opnar dyr. Einhvern tíma hefði
maður haidið, að það væri álfa-
kirkjan í Kirkjuhvoli, sem væri að
opnast manni, er komið er í dyrn-
ar, svo glæsileg er þessi bygging,
reisn hennni mikil og skreyting
fögur. Við íölbláan kórstafn ber
hvíta alfaristöflu, afsteypu af
mynd Thorvaldsens „Kristur í
Emmaus", og yfir einfaldur gyllt-
ur kross. AUari úr miðlungsdökk-
um viði með gylltum skreytingum,
á því fagrir munir til skrauts og
notkunar við guðsþjónustur. Fram-
an við kór á palli sem ætlaður er
söngfólki, skírnarfontur úr birki
með frábærlega fögrum útskurði,
rósablöðin í bekknum á fæti hans
virðast munu vefjast sjálfkrafa og
lyftast, sé við þau komið. Prédik-
unarstóll úr Ijósri eik með út-
skornum myndum og öðru skrauti,
línur allar karlmannlegar og þrótt-
niklar.
Alls staðai er verið að fægja og
snyrta fyrir vígsludaginn. Að síð-
ustu tekur Jón yfirsmiður verk-
færakassa sina og ber út í bíl. Nú
er þetta ekki lengur hans starfs-
vettvangur, þar sem hann hefur
lagt nótt v;ð dag að mér er sagt,
t;l að skila öilu fullbúnu á til'tekn-
um degi. Valdimar sveitarstjóri
gengur um með ljúfu brosi og
greiðir úr hverjum vanda. Enginn
u:un hafa lalið þær ferðir, sem
hann hefur átt hingað margvís-
legra erinda til að greiða fyrir
störfum og framkvæmdum. Senn
eru borin blóm í kirkjuna, hún
tekur enn á sig aukinn lit við ynd-
isieik þeirra. Úti er orðið skugg-
sýnt og ljós eru kveikt til að reyna
hvort allt sé í lagi. Ljósbrot sindr-
ar í kristaiiskrónum og lömpum
og úti yiir dyrum lýsir krossmark.
Allt er tilbúið undir vígslu. Þá er
útséð, að Dalvíkingar sækja ekki
framar messur að Upsakirkju, þar
sem Guðmundur gáði var prestur
á tólftu öld, en eftir hann þjónuðu
kirkjunni tuttugu prestar, þar til
Upsasókn var lögð til Tjarnar-
prestakalls eg síðar Vallapresta-
kails. Munu síðan hafa þjónað
kirkjunni fimm prestar. Nú hnípir
Upsakirkja nær fjallshlíðinni, lág-
reist í samanburði við hina nýju
Prestar og aðrlr kirkjugestir ganga til kirkju.
ingu af þeim gerði Ólafur Tómas-
son, rafmagnsver’kfræðingur í
Reykjavík og var þess getið í
kaffisamsætmu, að hann hefði gef-
ið alla vinnu sína. Friðsteinn Bergs
son og Páll Sigurðs'son önnuðust
malningu, en sem að líkum lætur
hafa margir fleiri lagt gjörva hönd
6 þetta mikla mannvirki.
Dalvíkurkirkja stendur á landi
jarðarinnar Brimness og hafði
Síefán Jónsson bóndi þar, gefið
lóðina áður en hann andaðist
fyrir nokkrum árum. Fjölmargar
sótrgjafir bárust kirkjunni, sem of
lungt yrði upp að telja.
Kirkjubyggingin hófst árið 1953
og hefur sama fólk starfað öll árin
í bygginganfend, en það eru: Bald-
vin Jóhannesson, útibússtjóri,
Steingrímur Þorsteinsson, kennari,
S:gfús Þorleifsson, útgerðarmaður,
ína Jónsdóttir, húsfreyja.
Sóknarnefnd Dalvíkursóknar
skipa nú: Valdimar Óskarsson,
sveitarstjóri, Egill Júlíusson, út-
Jón E. Stefánsson, smiður, Sveinn
Friðbjörnsson, smiður, Guðfinna
Þorvaldsdóttir, húsfreyja og Petr-
gerðarmaður, Stefán J. T. Kristins-
son, skrifstoiumaður.
Síðdegis vigsdudaginn fór fram
Urramhaid á íö. siðu)
(Ljósm.: Hdvard Sigurgeirsson).
sri ávarpaði þá fyrir hönd bygg-
inganefndar í veikindaforföllum
nefndarmanra. Afhenti byggingar-
nefnd þar með söfnuði og sóknar-
nefnd kirkjuna til vígslu og afnota,
en Valdimar Óskarsson veitti henni
viðtöku fyrir hönd sóknarnefndar
og afhenvi bis’kupi íslands til
vigslu.
Þá var samhringí kirkjuklukk-
i um og er organleikarinn Gestur
i Hjörleifsson hóf for’spilið, gengu
| sóknarnefnd, safnaðarfulltrúi og
i bvggingarnefnd inn kirkjugólf, á
j eítir þeim gengu sex skrýddir
| prestar og síðastir biskup og vígslu-
j biskup. Báru prestar og sóknar-
; nefnd kirxjugripi þá, sem vígja
j skyldi. Biskup og vígslubiskup
stigu fyrir aitari og veittu þar við-
töku kirkjugripunum, sem biskup
blessaði og raðaði á altarið. Síðast
voru honum rétt tendruð ljós, sem
hann setti í stiklur.
Aðalsteinn öskarsson meðhjálp-
ari las bæn. Biskup flutti vígslu-
ræðu frá altari, prestar lásu ritn-
ir;gargreinar, biskup lýsti vígslu og
afhenti sóknarpresti og söfnuði
kirkjuna tii afnota.
Næst fór fram hin fyrsta kirkju-
lega athöfn í söfnuðinum í hinni
Sér ínn kirkjugólfið við vígsluna. Biskup og prestar í kór og fyrir altari.
Strax af Hámundarstaða-
hálsi, þar sem eru sveitarskil
milli Dalvíkur- og Árskógs-
strandarhrepps, blasir hin
nýja Dalvíkurkirkja við sjón-
um. Hún stendur hátt, ofar-
iega í Dalvíkurþorpi. brattar
oddalínur hennar og háreist
þak ber við Böggvisstaðaf jallið
rauðbrúnt af sölnandi lyngi.
Þetta er daginn fyrir vígsludag
Dalvíkurkirkju. Halldór Halldórs-
son, hinn snjalli arkitekt kirkjunn-
ar hefur sýnt mér það vináttu-
bragð, að evfa mér að verða þeim
hjónum samterða að kirkjuvígsl-
unni og nú ætlar hann að svípast
um meðan verið er að ganga frá
síðustu handtökum við bygging-
una.
Er okkur ber að kirkjunni í
fylgd með Valdimar Óskarssyni
sveitarstjóra. er þar allmargt
manna að rxarfi, þó virðist ekki
asi á neinum. allt gengur hávaða-
laust — logsuðulampi hvæsir suð-
ur með kirkjugarði, þar er verið
að sjóða saman síðustu stengurn-
ar í sáluhlið Falleg málmgirðing
er komin i kring um kirkjugarð og
lóð, meira að segja hneigja
biómstrandi morgunfrúr þung gull-
Hin nýja og glæsilega kirkja á Dalvík.
Einhvem tíma hefði mátt halda
þar álfakirkjuna í Kirkjuhvoli
kirkju, studd timburstoðum, sem
sKotið var undir norðurhlið henn-
ai eftir fárviðri.
Sunnudaginn 11. september voru
um fjögur hundruð kirkjugestir í
Dalvíkurkirkju.
Steingrímur Þorsteinsson kenn-
nýju kirkju og var skírður lítill
drengur, sem móðuramma hélt
undir skírn. Fi'amkvæmdi sóknar-
pxesturinn, séra Stefán Snævarr,
þá athöfn.
Þá hófst guðsþjónusta og valdi
prestur sér að texta frásögnina um
það, er Jesús hitti lærisveinana á
leiðinni til Emmaus, þá sömu frá-
sögn, sem er tilefni altaristöflunn-
ar. Var ræða prests afar snjöll og
mun engum úr minni líða, sem á
hana hlýddu. Lauk guðsþjónust-
unni með altarisgöngu. Tuttugu
manna kór söng við vígsluna.
Söfnuðurmn bauð öllum kirkju-
gestum til kaffidrykkju í skólahúsi
staðarins og var þar veitt af höfð-
ingsskap, svo sem venja er þar í
sveit. Þar voru ræður fluttar, rak-
in byggingaisaga kirkjunnar, þökk
uð störf og gjafir og lesin skeyti,
sem bárust af tilefni dagsins.
Eins og ég gat um i upphafi
g>-einarinnar er það Halldór H"”
dórsson arkitekt, sem hefur teik,
að Dalvíkurkirkju. Yfirsmiður er
Jón E. Stefánsson, múrverk önn-
uðust Árir' Guðlaugsson og Aðal-
bergur Pétursson. Ólafur Ágústs-
son á Akureyri sá um tréklæðn-
ir.gu á kirkjuveggjum, en þar eru
teakþiljur í seilingarhæð, hann
annaðist einnig smíði á bekkjum
og altari og fleira tréverki innan-
huss. Préd.kunarstól smíðaði Ágúst
Jónsson á Akureyri, en útskurðinn
gerði Jóhann Björnsson á Húsavík,
þióðkunnur hagleiksmaður. Skírn-
arfont smíðuðu og skáru út bræð-
uvnir Hannes og Kristján Vigfús-
synir að Lirla-Árskógi á Árskógs-
strönd, og er sá gripur þeim til
mikilsr sóma. Raflagnir annaðist
Helgi Indriðason o. fl. en teikn-