Alþýðublaðið - 28.03.1947, Blaðsíða 4

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Uppgötvun í flugferð. — Ævintýri. — Boðsgest-
ur góðra gestgjafa. — Heimsókn til Hannesar
Stokkhólms. — Hótel, sem á að rífa niður. —
Skyldleiki lands og manns.

Föstudagur, 28. marz 1947.
Sýiiing í dag
föstudag gd. 20.
eftir THORNTON WILDER. :
Aðgöngumiðasala í Iðnó frá kl. 2 í dag. \
Tekið á móti pöntunum í síma 3191 :
Id. 1 til 2, Pantanir sækist fyrir kl. 4. \
r
A m<ygun, laugard., opna ég undirrítaður
á Mánagölu 11
(á horná Gunnair,sbrautair og Mánagötu)
Áherzla lögð á vandaðai vinnu og hreinlæti.
V irðingarf yllsrt.
hárskeri.
Annar hluti fyrirframgreiðslu upp í útsvör
til bæjarsjóðs Reykjavíkur árið 1947, fellur í
gjalddaga 1. apríl.
Þá ber gjaldendum að greiða sem svarar
12% af útsvarsuophæð þeirra árið 1946, en
þeim, sem ekki hafa greitt fyrsta hluía fyrir-
framgreiðslunnar, ber að greiða 25%. af útsvar-
inu 1946.
Greiðið áfallna útsvarshluta, bæði fyrir
sjálfa yður og launþega yðar, nú þegar, og í
síðasta lagi fyrir páskahátíðina.
Borgarritarinn.
4__________________________
♦----;--:----------------f
|^l|)í|Dubtöði?
ttgefandi: Alþýðuflokknrlnn
Rltstjóri: Stefán Pjetursson,
Símar:
Bitstjórn: simar 4901, 4902.
Afgreiðsla og anglýsingar:
4900 og 4908.
Aðsetor
í Alþýðuhúsinu við Hverf-
Isgötn.
Verð í lausasölu: 50 aurar.
, Sett í Alþýðuprentsmiðjunni
Prentað í Félagsprentsm.
------------------------♦
Öryggið í loffinu.
HIN TÍÐU FLUGSLYS,
sfem orðið hafa erlendis að
undanförnu, gefa tilefni til
mikilla umræðna um öryggið
í loftinu, og fer það mjög að
vonum. Hér áilandi hafa flug
samgöngurnar til þessa ekki
verið eins veigamikill þátt-
ur í samgöngumálunum og
víða erlendis, en á skömmum
tíma hafa þær aukizt að mikl
um mun, og er nú sýnt, að
þær hljóti að eiga sér mikla
framtíð hér sem annars stað-
ar. Einnig hér er því tíma-
bært, að öryggið í loftinu sé
tekið til gaumgæfilegrar at-
hugunar.
íH -
Nú fyrir skömmu hefur
orðið hér á landi hryggilegt
flugslys, sem öllum er í
fersku minni. Ólíklegt er, að
nokkru sinni verði úr því
skorið á óyggjandi hátt, hver
var orsök slyssins, en leggja
Ler alla áherzlu á, að málið
vei’ði rannsakað sem gaum-
gæfilegast, ef unnt mætti
vei'ða að leiða hið rétta í ljós.
Og flugslysið við Búðardal
Mýtur að hafa þau áhrif, að
örygginu í loftinu verði
meiri gaumur gefinn en ver-
ið hefur tíl þessa hér á landi
og þau mál tekin föstum tök-
um af þeim aðilum, sem um
þau eiga að fjalla.
i!
Iiér sem annars staðar er
Uyggt með löggjöf áð fram
fari nákvæm skoðun á skip-
um og haft sé náíð eftirlit með
siglingum. Eir lögð mikil á-
h rzlá á að endurbætá þessa
löggjöf með stuttu millibili
til þ'ess að tryggja það, að
hún svari. jafnan sem bezt
kröfum tímans. Liggur í aug-
um uppi, að svipaðar ráðstaf-
anir verði að gera varðandi
flugför og flugsamgöngur, en
á því hefur verið misbrestur,
og ber löggjafanum tvímæla-
)aust skylda til að koma þeim
málum í viðunandi horf hið
fyrsta. Er í þessum efnum
að mörgu að hyggja ekki síð-
ur en varðandi skip og sigling
ar, og þyí má ekki glevma,
að flugferðii’nar eru nú orðn-
ar svo snar þáttur í samgöngu
málum okkar, að ekki ber
síður að fylgjast vel með
þeim en siglingunum.
Heyrzt hafa raddir um það,
að fólk muni hliðra sér hjá
því að ferðast loftleiðis vegna
ótta við flugslys. Reyndin
hefur þó verið allt önnur, því
Ég VISSI það að flug breyt-
ir öllu um ferðalög okkar, en
að breytingin væri svo stórfeng
leg, sem raun er á, varð mér
ekki ljóst fyrr en ég flaug frá
Keflavíkurvelliuum til Kastrup
og þaðan til Bromma í síðustu
viku. Það var ævintýri, sem ég
gat .varla áttað mig á. Ég hafði
• . -'y ‘ffíCy ' ■ ^ 4
farið nokkrum sinnum milli
landa á skipum, Vellcst uin borð
í 4-—6 sólarhringa, legið og sofið
eða glápt á sjó og samferða-
menn — og liálfleiðst. Það tók
venjulegá 10—12 daga að fara
á milli. Nú lögðum við af stað
kl. 3,30 frá flugvellinum, ég
settist í sæti mitt, fékk þang-
að mat og drykk, hallaði mér
út af, sofnaði og vaknaði — og
allt í einu eftir um 7 stunda
flug, var ég kominn til Kaup-
mannahafnar.
FÉLAGI MINN frá Social-
Demokraten beið mín á flug-
stöðinni og ég sagði eitthvað á
þessa leið við hann. Hann hafði
ekki flogið og kvaðst líkast til
ekki skilja það þó að hann
vissi það. Svo flugum við aftur
af stað og eftir hálfan annan
tíma vorum við komnir til
Stokkhólms, gegnum tollvarða-
fylkingu og peninganjósnara,
þutum eftir strætunum í bifreið
og háttuðum niður í mjúk rúm,
sofnuðum í 2—3 tíma og fór-
um svo að skoða bæjinn. Þetta
var meira en ótrúlegt, en svona
er að fljúga og ég er sannfærð-
ur um að kynslóðin, sem nú lif-
ir, gerir sér enn ekki fulla grein
fyrir því, hve stórkostlega flug-
ið er þýðingarmikið fyrir hið
afskekta land okkar.
SVO FLUGUM VIÐ heim á
leið, vorum komnir til Osló eft-
ir hálfan annan tíma, stóðum
þar við skamma stund, sigldum
svo yfir hvítum skýjum, gegn-
um svarta bylji og gráa þoku,
yfir endalaust haf, sáum guð-
dómlega fegurð sólaruppkom-
unnar um klukkan 4.30 gull-
brydduð skýin —- og lentum í
Keflavík. Ekki var þetta minna
ævintýri. Ég borðaði kvöldverð
á heimili í Stokkhólmi og kom
heirn til mín áður en konan var
búin að hita morgunkaffið.
AMERÍSKA FLÍJGFÉLAG-
IÐ, sem hefur tekið við Kefla-
að eftirspurn eftir flugferð-
um heíur sízt farið minnk-
andi. Slíkt væri líka svipað
því að fólk hætti að ferðast
sjóleidis vegna þess, að skip
verði fyrir áföllum eða farist.
Sé slíkur ótti fyrir hendi,
verður honum aðeins eytt
með bættu eftirliti og auknu
öryggi. Flugslys munu h!ut-
fallslega fátíðari en sjóslys,
þótt meira beri á fréttum af
flugslysum en því, þótt skipi
hlekkist á einhvers staoar á
hafi úti eða meðfram strönd
víkurflugvelliriúm stendur vel í
stöðu sinni. Það vakir yfir far-
þegum eins og bezt verður á
kosið, sér um öll þægindi þeirra
eins og góð og dygðug húsmóð-
ir. Við blaðamennirnir vorum
að vísu ekki venjulegir farþeg-
ar, heldur boðsgertir, en ekkert
var gert upp á riiilli farþega á
leiðunum. Eh f Stokkhólmi var
okkar gætt, íéþnt að komast að
óskum okkar og þegar við höfð
um látið þær í ljós var tafar-
laust unnið að því að uppfyila
þær. Getum við aldrei þakkað
nógsamlega leiðsögumanni okk-
ar Mr. Hipple alla hjálp hans
og umhyg'gju. Skil ég vel að
Ameríkumenn vinni sér hylli
og vináttu ef þeir eiga mörg-
um mönnum á að skipa sem hon
um. Og ekki var Mr. Vright,
forstöðumaður upplýsingadeild-
ar félagsins, sem hefur miðstöð
sína í London, en kom til
Stokkhólms tveimur dögum
áður en við fórum, síðri. Hann
var með okkur næstum allar
stundir þessa tvo daga og ók
okkur á flugvöllinn á síðustu
stundu og kvaddi okkur þar.
Hygg ég að við íslendingar get
um verið ánægðir með það að
þetta flugfélag hefur fengið um
ráð yfir þessari merkilegu sam-
gönguleið okkar.
ÞETTA VILDI ÉG sagt hafa
af tilefni farar minnar nú til
Stoklchólms, en ég þarf líka að
sjálfsögðu að segja ýmislegt
fleira, því vitanlega heimsótti
ég hin ýmsu horn Stokkhólms-
borgar og mun ég drepa á þau
síðar. Ég heimsótti líka Hann-
esinn þeirra Svíanna Nordens
Karlsson og rabbaði við hann
um starf okkar, nöldurkúnstina.
Hann er miklu plóitískari en ég
og sumir segja að stiMidum
drjúpi eitur úr penna hans, en
hvað sem um það er, þá er hann
skemmtilegur heim að sækja og
hefur náð stíl, sem Svíar dá.
BLAÐAMENNIBNIB FRÁ
SVÍÞJÓÐ og Noregi, sem hér
voim, komi til Stokkhólms nokkr
um stundum áður en við fórum
þaðan. Þeir voru allir mjög
hrifnir af komunni hingað, en
Norðmenn, sem ég talaði við
voru ekki hri.fnir af hótelinu
sen? þeir gistu á, Hótel Winston.
um landsins.
Það er full ástæða til þess
að ætla, að íslendingar muni
í framtíðinpi leggja fyrir sig
jöfnum höndum ferðalög um
loft og lög, og þess vegna er
það mjög þýðingarmikið, að
eftirlit.með flugförum og skip
um sé á líka lund og sama á-
herzla lögð á öryggið í loft-
inu og öryggið á sjónum. í
þeim efnum verður að gera
strangar kröfur og tryggja,
að þeim sé framfylgt.
Þeir sögðu að það væri sú ógeðs
legasta vistarvera, sem þeir
hefðu nokkru sinni fyrir hitt og
bættu því við, að ef þeir hefðu
vitað áður en þeir fóru, að þeir
ættu að gista á slíkum stað, þá
hefðu þeir aldrei farið hingað.
Það lak inn á þá í rúmunum og
þeir voru blautir. Allt var eftir
þessu. Ég held að betra sé að
hafa ekkert hótel en svona hótel
og þess verður að krefjast að það
sé lagt niður tafarlaust.
NÆSTUM ÞVÍ HIÐ sama er
hægt að segja með aðbúð að
farþegum á sjálfum flugvellin-
um suður frá. Stundum þurfa
farþegar að bíða heila nótt á
flugstöðinni og þar er í raun og
veru ekki verandi. Þar er kait
og óvistlegt, engin þægindi og
yfirleitt ekki neitt til að dvelja
fyrir fólki. Þetta hefur forstöðu
mönnum ameríska flugfélagsins
nú verið bent á, og vonandi verð
ur snúið sér að því í samvinnu
við okkur að kippa þessu í lag.
Liggur það og fyrst og fremst í
okkar skyldu að gera þetta hið
bráðasta. Við yerðum að gera
okkur ljóst að Keflavíkurflúg-
völlurinn er orðin mjög íjöl-
farin samgöngumiðstöð, svo fjöl
farin, að líkur eru til að all-
mikill fjárhagslegur gi’óði geti
orðið á fluginu. Okkur ber því
að búa hana þannig úr gárði í
samvinnu við flugfélagið að öll-
um sé til sóma.
. Ég Þ AKKA BRÉFIN, sem ég
hef fengið meðan ég var í burtu.
Ég frétti til Stokkhólms um fár-
virði hér, og varð mér strax
ljóst að það hefði ekki komið
hefði ég verið heima. Nú er ég
aftur kominn og þá batria veður
strax, enda mun ég ekkert fara
að sinni því að alltaf leiðist
mér þegar ég er búinn að vera
nokkra daga burtu af landinu.
Og alltaf sannfærist ég betur og
betur um það, að hvergi er ei'ns
gott að vera og hér. Þó að strönd
in sé hrjóstrug sem mætir manni
þegar flogið 'er úr gullskýjum
sólaruppkomunnar inn yfir land
ið, þá finnur maður að hún er
hluti af manni sjálfum, maður
sjálfur og að maður er ekki
neitt án hennar.