Vísir - 15.04.1918, Blaðsíða 2

V í .?

Til minnis.
Baðhísið: Mvd. og Id. Jd. 8—8.
BarnalÐSstofan: Md., mvd,, íöd. kL4—6.
BorgarBtjðraskrifst.: kl. 10—12 og 1—8,
Bæjarfðgetaíkrifstofan: kl. 10—12 og 1—8
Bæjargjaldkeraskrifit. kl 10—12 og 1—5
Húsaleiguneínd: þrffljud., fóstnd. bl 6 ed.
íslandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alm. samk. innnnd. 8 sd.
L. F. K. R. Útl. md„ mvd., fstd. kl. 6-8.
Landakotsepít. Heimsðknart. kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—8.
Landsbðkasafn Útl. 1—8.
Lándssjðður, 10—2 og 4—8.
Landssiminn, v. d. 8—9, helgid. 10—8.
K&ttúrngripasafn snnnnd. V/t—2*/i-
Póstbúsið: 10—6, helgid. 10—11.
Samfibyrgðin 1—5.
Stjðrnarr&ðsskrifstofnrnar 10—4.
Vífilsstaðahælið: Heimsðknir 18—1.
Þjððmenjasafnið, sunnnd. 12*/«—1*/*.
okkrar stúlku
geta enu fengið atrinnn
við fiskverknn
á Kirkjusandi, innri.
Upplýsingar hjá
VlSlR.
Aígrsiðsla biaðiins í Að&!#tts»s
14, opín frá kl. 8—8 á bverjnm óegi.
Skrifetoía á sama atad,
Sírni 400. P. 0. Box 867.
Ritstjðrinn tii viðtsl* frfi kl. 2—3.
Prentamiðjan 4 Langaveg 4:
sími 188.
Anglj-íiingnm veitt möttaka í Landi
stjörnnntii aftir kl. 8 & kvöidin.
Anglýsingaverð: 53 aur. hver oas.
dfilka í stærri angl. 5 anra orðiS i
emfitngiýsingam meS öbnyttn letrL
Svo sem
vænta mátti.
+
Séra
Friðrik Bergmann
látinn.
Sú fregn barst hingaö í gær-
lcveldi vestan um haf, í símskeyti
til biskupsins, dr. Jóns Helgason-
nr, a?S séra FriSrik Bergmann sé
látinn. Hann hafSi oröiö brá'S-
kvaddur.
Opnn skipin.
Hr. Sveinbjörn Egilson vakti
athygli á því í Morgunbl. fyrir
stuttu, hver þörf mundi vera að
hafa vélbáta á fiskimiðum ára-
bátanna þeim til hjálpar, er veð-
ur og sjór spillist. Það er orð í
tíma talað, og eg ætla mér ekki
með línum þessum að mótmæla
þeirri nauðsyn, síður en svo,
heldur halda áfram þar sem
hann hætti, því mér þótti vanta
hjá honum ekki lítilsverð atriði.
Eg hefi, bæði í fyrra og nú,
gert mér far um að kynnast út-
búnaði opinna báta, er fiskveið-
ar stunda frá Reykjavík. í fyrra
var hann undantekningarlítið, að
minsta kosti fyrir innan bæinn
sem kallað er, alveg hásfealegur.
I vor var það sýnu skárra, en
langt frá því að vel sé.
Margir eru bátar þessir litlir
og alt annað en ábyggilegar sjó-
ferjur á djúp-fiskimið; árar lé-
legar og enn verri seglbúnaður,
og alls ekki fáir, sem eru með
öllu legufæralausir, og er það þó
eitt af sjálfsögðum bjargráða-
tækjum, sem með kverjum bát
á að vera. Einnig eiga þar að
vera lýsispokar og aldrei minna
en 2—3 lítrar af lýsi, drifakkeri,
áttaviti, drykkjarkútur og matur,
og um dimmu árstíðirnar ljós-
Jes Zimsen.
færi. En alt þetta vantar hjá
allmörgum og sumt hjá öllum.
Svona er nú í aðaldráttum
ásigkomulag of mikils fjölda
þeirra báta, sem héðan ganga
til fiskjar nú, og ekki að sínu
leyti stórum betri útbúnaður
mjög margra hásetanna, sem á
bátunum róa.
Þetta er mjög ihugunarvert,
en þó er eftir það alvarlegasta,
sem sýnir með fyrtöldu, hvað
léttúð og skeytingarleysi sjó-
manna á aðra hlið og eftirlits-
leysi viðkomandi stjórnarvalda á
hina. er á háu stigi. Það þarf
að líta eftir fleiru en stóðhross-
um og miklu meira er um manns-
lífin vert. Eg á hér við líf-
trygginguna, eða með öðru og
réttara orði: tryggingar-
1 e y s i ð. En það hafði eg fyrir
satt, að á öllum þeim bátum, að
einum eða tveim undanteknum,
sem stunduðu fiskveiðar í fyrra
frá Eeykjavík, og þeir voru ekki
fáir, væru menn ólíftrygðir. Má
vera að það verði sýnu skárra í
vor, en á velflestum bátum, sem
enn ganga, hugsa eg að séu
margir ólíftrygðir menn.
'"Á.Hverjar afleiðingar slíkt getur
haft, þarf ekki að eyða orðum
að. Og ekki þarf að ásaka lög-
gjafarvaldið fyrir vanrækslu í
því efni, því það hefir fyrirskip-
að líftrygging sjómanna á opnum
bátum með lögum 30. júlí 1909,
sem að sönnu ganga úr gildi 1.
júlí í sumar n. k., en í stað
þeirra koma slysatryggingarlög
frá síðasta þingi, all-greinileg og
stór lagabót á ýmsan hátt, þótt
með gloppum sé. Út í það verð-
ur þó ekki farið hér í þessum
hugleiðingum; það er eitt af
sjálfsögðum skylaum slysatrygg-
ingarsjóðsstjórnarinnar.
Síðast, en ekki síst, ber að
minnast þeirrar lofsverðu við-
leitni bafnarnefndar Eeykjavík-
ur, að lagfæra bátalendingar við
bæinn. En það er auðvitað eitt
iardinutau
nýkomin.
Egili Jacobsen
af lífsskilyrðum sjómanna, að
hafa góðar lendingar, og ekki
það óverulegasta. En því miður
er þeirri lendingarbót svo abóta-
vant á ýmsan hátt, að það eitt
getur valdið stórslysi á mönnum
og skipum, þótt öll fyrtöld bjarg-
ráð séu fyrir hendi.
Þessi léttúð og þetta skeyting-
arleysi getur kostað bæinn mörg
mannslíf, margar krónur og mikla
vöntun á sumum sviðum. Eg
fæ mig ekki til að lýsa því með
sterkari órðum, en við höfum
hvorki ráð á að fara svo gálaus-
lega með mannslífin, þau eru
dýrari en svo. Ekki hefir held-
ur nokkur maður leyfi til þess
að freista þannig drottins guðs
síns, og þegar sjómennirnir sjálf-
ir hirða ekki um að útbúa sig á
sjóinn með nauðsynlegum hjálp-
armeðulum, þá verða aðrir að
gæta þess að þeir geri það. Euda
gefur það svo mikla öryggi hlut-
aðeigendum, sem á landi eru,
að alls þessa só gætt, og að eng-
in þekt hjálparmeðul sóu látin
ónotuð, að þeir þurfa ekki að
horfa með kvíðahrolli á hinn
sollna sæ, því sannarlega er ekki
skemmra á milli lífs og dauða á
sjó en landi.
Eg skora því hér með á lög-
gæslu og hagfræðisvaldhafa bæj-
arins að taka þetta mál til ytír-
vegunar hið bráðasta; það þolir
enga bið og þarf að gerast held-
ur í dag en á morgun.
Þór. Arnórsson.
Svo sem vænta mátti heldur
Gr. áfram að bregða fæti fyrir
sannleikann í greininni „Lág-
markslaun og jöfnuður11 í Vísi
7. þ. m. Skal eg enn hrekja
nokkrar af villum hans, vegna
þeirra manna, sem ella kynni
að verða það á að taka orð
hans trúanleg.
í fyrri grein sinni segir G»:
„Samtök verkamanna hór, miða
að því einu að tryggja 1 á g-
m a r k s-laun“ o. s. frv. í síðari
grein sinni þrætir G. fyrir þetta
og segist hafa sagt: „Samtök
verkamanna hér (u m a ð
hækka kaup) miða að því
einu, að tryggja lágmarkskaup“.
En þó hann hefði sagt þetta,
eem ekki var, þá var samt rangt
sagt. frá. J?ví til sönnunar má
meðal margs annars benda á
samninga „Framsóknar“ við
vinnuveitendur umákvæðisyinnu-
kaup. í»á segir G. í fyrri grein
sinni, að jafnaðarstefnan (hór á
landi) hafi „aðallega eða því
nær eingöngu komið fram í sam-
tökum vorkamauna til að fá
kaup sitt hækkað“. í svargrein
minni sýndi eg með rökum fram
á að þetta væri rangt. Nú játar
G. að þessi rök min só rótt,
en bætir því við blátt áfram
að þau „komi þessu máli ekki
lifandi vitund við“!!!
I fyrri grein sinni reyndi G.
að færa fram að eins eii^a sönn-
un fyrir skaðlegum afleiðingum
lámarkslaunanna, en það var sú
fullyrðing hans, að „þilskipaút-
gerðin lagðist niður4.
Eg sýndi fram á með rökum
í svargrein minni að lágmarks-
launaákvæðið hefði ekki getað
verið orsök í fækkun þilskip-
anna og getur G. auðvitað ekki
hrakið það. Ennfremur sýndi
eg fram á með rökum, að þil-
skipaútgerðin hefði als ekki lagst
niður hér.
Nú heldur G. dauðahaldi í
þessa einu sönnun (!) sína, lemur
höfðinu við steininn og segir:
„Þilskipaútgerðin lagðist svo að
segja alveg niður um eitt sl:eið“.
Það væri fróðlegt að vita hve-
nær i tímabilinu þetta „eitt
skeið“ hefir rerið, En það varast