Vísir - 10.06.1918, Blaðsíða 2

Til miniás.
Badhöaið: Mvd. og Id. kl. 8—8.
Borgarítjðraskrifst.: kl. 10—12 og 1—8.
Bæjarfógetaskrifstofan: kl. 1—5
Bæjargjaldkeraskrifit. ki 10—12 og 1—5
Húsaleigunefnd: þriðjud., föatcd. kl 6 *á.
tslandebanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alm. iamb. lannud. 8 sd.
L. F. K. B. Útl. md. ki. 6-8.
Landakotsepít. Heimsóknart. ki. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—8.
Landsbókasafn ÚtL 1—3.
L&ndssjóður, 10—2 og 4—5.
Landssíminn, v. d. 8—9, helgid. 10—8.
Náttúrugripasafn sunnnd. I1/,—21/*-
Pðsthúsið 10—6, helgid. 10—11.
Samábyrgðin 1—5.
Stjðrnarráðsskrifstofnrnar 10—4.,
Vifilsstaðahælið: Heimsóknir 12—1.
Þjððmenjasafnið, sunnnd 12*/«—IV*-
fer héðan
áleiðis til New York um Halifax
fimtudaginn 13. júní.
Tekur farþega og pó^t og YÖrur, sem
útflutniugsieyíi er fengið fyrir.
i.f. limskipafelag Islands.
Gróð atvinna.
Tveir karlmenn og tvær stúlbur geta fengið ágæta atvinau
eystra í sumar.
Fólkið þarf að fara með Sterling, Fær fría ferð.
A. v. á.
Fólksfiutuiugavagnar
(eineykis og tvíeykis), aktýgi, kvensöðull og reiðbeisli til sölu.
Afgr. vísar á.
Öfugstreymi.
Það er enginn vafi á því, að
mikill meiri hluti þingsins álítur
núverandi landsstjórn óhæfa,
eins og hún er skipuð. En því
er haldið fram, og á þann streng
er óspart slegið af stjórnarblöð-
unum, að það væri glapræði að
steypa henni af stóli áður en
lokið er samningaumleitunum
við Dani. Eitt stjórnarblaðið seg-
ir, að það sé Bbarnalegt(!) að vera
að troða illsakir við þá stjórn,
sem nú ber ábyrgð á sjálfstæðis-
málum vorum“. Blaðið kemst
furðu barnalega að orði, en
meining þess er auðvitað sú, að
stjórninni eigi að fyrirgefast aH-
ar hennar syadir, af því að hún,
eins og blaðið orðar það, eigi að
leiða mál þjóðarinnar til sigurs.
I>að segir líka, að það „skorti
á skilning á þvi, hvað séu stór-
mál og hvað séu smámál“. En>
blaðinu er vafalaust ofvaxið að
skilja það, að stjórn, sem hefir
reynst óhæf til að ráða fram úr
þeim málum, sem það kallar
smámál, só ekki einmitt líklegust
til þess að geta leitt stórmálin
til farsællegra lykta.
Það þarf nú engan að furða
á því, þó að blöð ráðherranna
(einkum ef ráðherramir skrifa
nú sjálíir leiðarana) reyni með
öUu móti að fá þingmenn til þess
að lofa stjórninni að lafa. En
þau telja það engan veginn ein-
JhHtt til þess að verja stjórnina
falli, að vísa til þess sem. hún
hefir gert, enda væri það ekki
glæsilegt. Þau geta ekki heldur
bent á neitt þjóðþrifaverk, sem
stjórnin ætli að gera, þvi að
enginn veit til þess að nokkur
nýtileg hugsun hafi nokkurn
tíma orðið til i höfdi þeirra þri-
höfðuðu. Þess vegna er það
fangaráð tekið, að berja það ínn
i menn, að sjálfstæðiskröfum
landsins sé hætta búin, ef stjórn-
in verði feld ! í hverju sú hætta
ætti að geta verið fólgin, veit
enginn, nema þá að þeirgarpar,
sem fastast halda í núverandi
óstjórnarástand, ætli að hefna
sín á 'sjálfstæðismálunum, ef
stjórnin fellur, og svíkja öll sín
stóru orð og ioforð. Þeir segja
að þingið standi alt sem einn
maður um sjálfstæðiskröfurnar.
Hver breyting getur orðið á þvi,
þó að stjórnarskifti verði ?
En, þó að furðulegt m®gi
heita, þá hafa sumir þingmehn
látið telja sór trú um, að sjálf-
stæðismálunum geti stafað ein-
hver hætta af stjórnarskiftum.
Hitt virðist þeira alls ekki hafa
komið til hugar, að þeixn málum
geti stafað nokkusr hætta af því,
þó að sýnt sé og sannað, að nú-
verandi stjórn s® allsendis óhæf
til að hafa stjórn landsins með
höndum, að stjórnarstörf hennar,
síðan hún kom tU valda, megi
heita ein samanhangandi axar-
skaftakeðja, sem valdið hefir
landssjóði og landsmönnum stór-
tjóni, en að þrátt fyrir það reyn-
ist þingið ófáanlegt tii að fela
öðrum hæfari mönnum stjórnina.
Sjálfstœdismálunum er engin
önnur hœtta búin, en að lands-
menn sjálfir heykist á því að
fylgja þeim fram. En hvort er
liklegra að þeir heykist, ef þeir
vita stjórn landsins i höndum
dugandi manna, sem þjóðiu
treystir, eða manna, sem alt
hefir farið afiaga hjá í því
smæsta sem hinustærsta? Hvort
er líklegra, að þjóðin treysti sér
til að spila á eigin spýtur, ef
svo vildi horfa, ef hún vissi að
hún mætti treysta þinginu til
að fela ætíð sínum bestu mönn-
um stjórn landsins, eða ef hún
sér, að það er svo djúft sokkið
i stjórnmálaspillingu, að dáð-
lausustu iráðleysingjarnir sem
til næst, eru valdia til þess
að stjórna landinu á hinum
mestu .neyðartímum, og þeim
ríg haldið við völdín, þrátt fyr-
ir öll afglöp þeirra og þó að ný
vandamál og síaukin vandræði
iari í hönd?
Við lifum á alvarlegum tím-
um. Og þeir tímar iara i hönd,
sem við vitum að örlagaþrung-
nir muni vera fyrir þessa þjóð,
Þjóðinni er það lffsspursmál, að
hennar vitrustu, og beatu menn
sitji við stýrið. Enginn þing-
maður mund'i vilja fela slíkum
ráðsmönnum,, sem núverandi
stjórn hefii: reynst þjóðarbúinu,
bústjórn fyrir sig á venjulegum
timum. Ber þeim þá ekki að
vera jafavandlátir fyrir þjóðar-
ianar ’nönd, er þeir vita að fellis-
vetur vofir yfir?
Þingmenn verða að gera sér
það ljóst, að það eru þeir sjálfir,
sem hér eftir verða að bera
ábyrgðina á öllum þeim afglöp-
um sem stjórnin kann að fremja,
því að þeir vita nú, hvers af
henni er að vænta.
VÍSIR.
Aígraiðila bl«ðsíaa I [Áðalitnit
14, opia hék k/. 8—8 á imrjuæ dsgí,
Skrífeíofa á saiaa s£a@.
Sími 400. P. O. Bcx 887.
Ritstjðrian tii viðíals ti& k’. 2—3.
Prentsmiðjaa á Laugavag 4,
simi 183.
AKglýiiagnm vaitt mðttaka í Laada>
stjöranani efti* ki. 8 & kvöidiu.
Augiísiagaverð: 59 atur. hve* &æ
<5áiks i itsawi aagi, 5 sura crð,-. i
ímáöngl|áíagttM með ðbisytttt letri.
Silki-
Golftpeyjur,
stóra lirvarlí
EgillJacobsen

Kaattspyrnnmötifl.
Það hófst í gær á íþróttavell-
inum, og byrjaði iHa. Var svo
hvast, að heita mátti ómögulegt
að ráða við knöttinn. Leikurinn
var háður svo að segja eingöngu
á norðurhelming vallarins, svo
a& sóknin hlaut alt»f að verða
sama megin.
Það voru félögin Vxhingur og
Valur, sem við áttusí . Valur var
„í sárum“, því sumir bestu mann.
hans voru fjarri. En Víkingur,
sem nú átti í fyrsta sinn að
þreyta kappleik við fullorðna,
var í essinu sinuv og stóð prýði-
lega við „loforðl! sin frá í fyrra.
í fyrri hálíleiknum átti Vík-
ingur a& sækja í móti veðrinu,
en þó varð hann fyrri til að
koma knettinum í marb. Eru
þeir Víkingarnir prýðiloga sam-
taka i leik sínum og sköruðu í
því fram úr andstæðingunum, og
var gullfallega með knöttinn far-
ið, er þeir hlupu með hann miUi
sín, eftir endilöngum vellinum
og settu hann í markið hjá Val,
áður en markvörðurinn áttaði
sig á því hvað þeir ætluðust
fyrir. Þetta var eina markið sem
gert var i fyrri hálfleiknum. —-
Þó að Valur ætti undan vindi
að sækja, þá réði hann svo illa
við knöttinn, að hann var altaf
fyrir ofan, austan eða vestan
markið, þegar hann átti að fara
í það.
í síðari hálfleiknum syndi Vík-
ingur yfirburði sina í því að
„ráða við“ knöttinn. Það ef
miklu erfiðara en menn skyldU
ætla, að koma knettinum í mark
undan vindi, þegar eins hvastef
og í gær. Ef ekki er nógu gætí'
lega farið, þá verður það vind'
urinn sem ræður mestu um þa^t
hvar knötturinn lendir. En Vi^'
ingar eru sýnilega þaulæfðir *