Vísir - 12.08.1918, Blaðsíða 3

K
leg í viðskiftum og dygg við störf
þau, er hún tók að sér að vinna.
®g kunnugt er mér það, að hún
á þeim árum rétti einatt bæði
skyldum og vandalausum hjálp-
arhönd, enda var hún talin frem-
ar vel megandi. í einu orði sagt
hún var jafnan talin sæmdarkona,
meðan eg þekti til..
Þenna vitnisburð minn stað-
festi eg mjög fús fyrir rétti, ef
lcrafist verður.
Keykjav., Mjóstræti 3,17. júlí 1918
Sigurður Gunnarsson,
past. emer.
Hólmfríður Gísladóttir, til heim-
ilis í Barnaskóla Eeykjavíkur,
hefir óskað eftir, að eg gæfi sér
vitnisburð, þar sem hún hefir í
möi'g ár haft eftirlit á munum
mínum, stærri og smærri, — í
fjarveru minni. Votta eg hér-
með hennar heiðarlega frainkomu
í stóru og smáu gagnvart mér.
Sömuleiðis hefi eg átt tal við
málsmetandi fóik í Stykkishólmi
■og í Reykjavíb, sem hefir minst
hennar sem stórvirðingarverðrar
ananneskju.
Tindstöoum 18. júlí 1917
Gróa Arnórsdóttir.
Eg hefi í mörg ár þekt Hólm-
Sriði Gísladóttur frá Stykkis-
hólmi, sem nú á heimili í Barna-
skólanum í Eeykjavík, og get
með ánægju gefið henni þann
vitnisburð er hér fer á eftir:
Hólmfríður er ráðvönd dugn-
aðarkona, áreiðanleg til orða og
verka, grandvör í aliri framkomu
•3Ínni og bjáipfús þeim er helst
þurfa með.
011 þau mörgu ár er hún dvaldi
í Stykkishóimi, vann hún opt
og mikið við verslun þá er eg
hef verið við þar, voru henni þá
opt falin vandasöm störf, svo
sem aðgreining á saltfiski o. fl.
— öil störfin rækti hún með al-
úð og samviskusemi.
Þess skal og getið að skyldfólk
Hólmfríðar þekki eg margt, svo
sem systkini hennar og systkina-
börn og er það alt vandað og
heiðvirt fólk.
p. t. Reykjavík 18. júlí 1918.
Oscar Clausen, kaupmaður
frá Stykkishólmi.
Mér er ljúft að taka það fram,
eftir beiðni Hólmfríðar Gísladótt-
ixr, til heimilis í barnaskólanum
hér (áður til heimilis í Stykkis-
hólmi), að eg' þekki hana ekki
að öðru en því besta í allri fram-
komu. Hún hefir verið undir
stjórn minni við verslun í Stykk-
ishólmi við ýmsa vinnu er eg var
stjórnandi yfir, og gerði hún verk
sín vel og sómasamlega, og þann
kost hefir hún, að þó hún hafi
ajtaf verið efnalítil, hjálpaði hún
opt þeim sem erfitt áttu af því
litla er hún gat í té látið.
Reykjavík 19. júlí 1918.
Björn Sveinsson
(kaupmaður í Breiðablik.)
Eitt hueykslið enn.
Nú nægir það ekki lengur, að
stjórn iandsins geri livert axar-
skaftið á fætur öðru og hlaði
lineyksli á hneysli ofan. Þing-
mönnunum þykja þetta svo fög-
ur dæmi, að þeir hafa þau til
fyrirmyndar. Meðan á síðasta
þingi stóð, gerðu þeir herrar —
þm. Húnvetninga, þm, Stranda-
manna og landskjörinn þingm.
G. Guðlaugsson — það sómastrik,
að kaupa alla þá síld, er Eng-
lendingar áttu liggjandi frá f. á.
á Djúpuvík á ströndum og bjóða
hana svo aftur til kaups fyrir
tuttugu krónur tunnuna,
þar á staðnum. Þetta er svo
mikið hnayksli að engu tali tek-
ur, og er margt sem til þess
leiðir, Eg vil benda hér á nokk-
ur atriði.
Eins og menn munu vita, áttu
Englendingar marga tugi þúsunda
af sildartunnum, liggjandi hér á
landi frá fyrra ári, og engin lík-
indi voru til að þeir hefðu feng-
ið hana flutta til Englands fyrst
um sinn. Nú var farið að líða
að síldveiðatíma, og útgerðar-
menn gátu því ekki lofað sild-
inni að liggja lengur á söltunar-
svæðum sínum. Englendingar
urðu því að láta fiytja hana í
burtu, eða henni hefði verið
fleygt í sjóinn á þeirra kostnað
að öðrum kosti. En þótt þeim
hefði tekist að íá rúm fyrir slld-
ina — sem gera má ráð fyrir —
þá hefði það orðið þeim æði
kostnaðarsamt að flytja hana alla,
lengri eða skemri leið og mjög
ólíklegt að þeim hetði tekist að
halda henni svo vel við í sumur,
að hún yrði hæf til útflutnings
næsta haust.
Alt þetta bendir til þess, að
sildin hafi verið orðin Englend-
ingum lítils virði og því ekki
ósennilegt að þeir hefðu gefið
kost á henni fyrir lágt verð. —
Eg geri ekki ráð fyrir að nokk-
ur álíti Englendinga, eða um-
boðsmenn þeirra, þau börn, að
þeim hefði ekki þótt betri hálf-
ur skaði en allur.
Þeir sem hlyntastir eru um-
getnum þingmönnum, halda þvl
fram, að þeir (þingm.) hafi gert
þetta til þess að bjarga héruðun-
um frá voða, þar sem fyrirsjáan-
legt er að grasbrestur verður
svo mikill í sumar, að mönnum
verður óhjákvæmilegt að kaupa
mikið af fóðurbæti í vetur. —
Forsjónin lagði þarna upp í hend-
urnar á okkur tækifæri til þess
að vinna það upp að nokkru,
sem náttúran hafði gert okkur í
óhag. En þá komu þeir til sög-
unnar, sem þóttust vilja bjarga
sveitunum, en i stað þess að
bjarga þeim steyptu þeir þeim í
voða. Ef þingmenn hefðu ekki
rokið til að kaupa þessa sild, þá
hefðu landsmenn átt kost á að
fá hana fyrir alt að þvi helm-
ingi lægra verð. En ef Euglend-
ingar hefðu nú, þrátt fyrir alt,
haldið sildinni í þessu háa verði
var þá ekki innanhandar fyrir
stjórnina að nota hið mikla vald,
er hún hefir í viðskiftum nú á
timum ? Gat hún ekki bannað
einstaklingum að kaupa síldina
og siðan sagt við Englendinga:
„Vér skulum kaupa sildina fyrir
8—10 kr. tunnuna" ? Eg álit, að
nær hefði staðið þingmönnunum
að reyna að koma þessu iim í
höfuðin á stjórninni', heldur en
að flana að þessum kaupum. Það
er og margt sem bendir til, að
þeir hafi ekki gert þetta af tómri
umhyggju fyrir almenningi.
336
óg steindauöur, eu ástmey mín var áfi rakna
viö úr öngvitinu, opnaöi' augun og leit i
kringum sig, en vissi hvorki út né inn.
En ]>á kom hún auga á mig og kannaöist
þegar viö mig, rétti frain báöar hendurnai"
og kallaöi upp yfir sig af fögnuöi, og nú vissi
■eg, hve heitt hún unni mér.
Lögreglumennirnir höföu veriö látnir sverja
þess dyran eið-, aö halda öllu vandlega leyndu
og tóku þeir nú aö rannsaka húsiö hátt og
lágt — hvern krók og kima. Undir lausum
gólffjöluín i næsta herbergi fundust sprengj-
ur áþekkar þeirri, sem tekin. var af Carlottu
Ferri og voru þær bornar út fyíir meö mestu
varasemi af manni, sem Mórdacq fal á hend-
ur aö koma þeim til rannsóknarstofu ríkisins
til skoðunar og eftirlits.
Úti fyrir haföi safnast saman fjóldi hianns
og voru menn allæstir ut af sprengingunni,
því aö víða höföu brotnaö rúöur i húsum og
fiamhlið ]>eirra oröiö fyrir skemdum. cn til
•allrar hamingju haföi þó ekkcrt man-tjón
oröiö.
Karlmennimir, sem teknir voru höndum,
lentu nú í lmakkrifrildi Uleö skömum og for-
mælingum, báru sakir hvór á annan óg brígsl-
uöu livor ööruiu um svikræöi og- uppljóstur,
en þegar Carlotta Ferrí vissi hver eg var,
þa jós hún ifr sér óstöövandi fáryröadembu
á reiprennandi itölsku.
W.illiaiu le Queux: Leynifélagið.
N 337
Prinsessan haföi nú náö sér ]>aö aftur, aö
hún gat staöið upp og fór um hana kaldur
luollur þegar hún varö' þess áskynja, hve
nauöuleg-a hún haföi komist undan. Tók hún
mig viö hönd sér og leiddi eg hana svo út
úr húsinu mitt á milli allra lögreglumannanna.
Úti á strætmu biöu tveir íókaÖir vagnar og
fangakerra aö auk-i. Studdi eg prinsessuna
upp i annan vagninn og sagöi vagnstjóranum
aö aka okkur heim til hallar íöður hennar.
Þegar við vorum nýfarin af staö, gaús
upp eldrauður blossi aö baki okkur og varö
önnur sprenging, sem kom okkur nijög á ó-
vart og gerði hestana alveg trylda af hræöslu.
Eg opnaöi speldiö aftan á vagninum og
leit út og sá eg þá við skímúná af götu-
Ijðsúnnm hvar tveir hestar lágu á strætinu í
dauöateygjunum innan um brotin af fanga-
kerrunni.
Þaö komst brátt í ljós h-yernig á þessu
sprengingu stóö. Annar fanganna haföi falið
einhversstaöar á sér eina sprengjuna enn og
gripiö til hennar-í örvæntingu sint^af ótta
viö rannsókn og æfilangt fangelsi.
Skömmu síöar fékk eg aö vita, hvernig
]>etta hafði atvikast, ]>ví aö Mordacq sagöi
mér aö, ]>ess væri getið til, aö Carlotta Ferrí
mundi hafa faliö aöra sprengju í kjólermi
sinni og varpaö lienni síöan á kernibotninn
Varö hún þannig völd aö dauöa sjálfrar sin
338
og félagá sinna, sem og tveggja lögreglit-
þjóna, er gættu þeirra i kerntnni, en öku-
maðurinn hlaut af stórmeiðsli.
Vissulega haföi þessi illvirkjaflokkur, er
átti sér aðsetur x Argyllgötu, veriö bæöi harö-
snúinn og hinn versti viöureignar, enda mun-
aöi þaö minstu, aö stúlkan, sein eg elskaði
út af lifinu, yrði fyrir hryílilegúm dauðdaga
af þeirra völdum.
En ]>aö voru lika grimmileg syndagjöld, sem
þau öll urðu aö gjalda, því aö Mordacq sagöi
mér, aö Galliní heföi veriö eltur og telcinn
fastur og aö frú Kynáston hefði ]>ekst á landa-
mærastööinni i Passau sama kvöldiö, og var
hún ]>á aö sleppá yt'ir landamæri Austur-
ríkis, en var tekin hötidum vegna grunsemdar.
Eengurinn, sem Mordacq fékk ]>etta kvöld,
var í alla staöi fullnægjandi, og innan hálfrar
klukkustundar var frégnin ttm báðar spreng-
ingarnar flogin til allra höfuöborga Noröur-
álfunnar meö símanum.
Þcr hafiö vafalaust lesiö um ]>etta i rnorg-
unblÖðunum hann dag, hvar i Norðurálf-
unni sem ]jér hafiö veriö, eit ]>ó mun hafa
verið sagt þannig frá, aö samsærismennirnir
ltafi veriö rússneskir og aö samsærið, sent
uppvist varö um, hafi verið nihilista-samsæri,
senv stofnaö hafi veriö til i því skyni að
ntyröa Rússakeisara.