Vísir - 27.03.1922, Blaðsíða 2

V ? w ? w
gagns andlegri menningu
og listum.
Leipzig, 19. jan. 1922.
Próf. Karl Straube.
*
ffleð s.s. „Díana" iðom við
Leipzig, 19. jan. 1922.
B ú g m j Ö1.
Sísnskevti
fri fréttaritara ytai*,
Khöfn 25. mars.
Verslunarfloti Norðmanna.
Söfartstidende skýra svo frá, aS
verslunarfloti NorSmanna sigli sér
í mikinn ska'Sa um þessar mundir.
Lloyd George og Leninstjórnin.
Daily Mail fullyrSir, að Lloyd
George muni gera sérstakan samn-
ing, fyrir hönd Bretlands, viS rá'S-
stjórnina i Rússlandi, ef banda-
menn verSi ekki sammála um
Rússlandsmálin í Genúa.
Grikkir og Tyrkir.
SímaS er frá París, aS Grikkir
hafi fallist á a'S gera vopnahlé viS
Tyrki. Á fundi utanríkisráSherr-
anna var samþykt, aS Grikkir
skyldu fara úr Litlu-Asíu og hún
fengin í hendur Tyrkjum.
Frá Alþingj.
Myntsláttan.
Frv. Bjarna Jónssonar frá Vogi
um myntsláttu, var til annarar um-
ræSu í n. d. á laugardaginn. ViS-
skiftamálanefnd hafSi haft málið
til athugunar og vildi láta vísa
því til stjórnarinnar meS rök-
studdri dagskrá og þeim ummæl-
um, aS æskilegt væri aS vér tækj-
um myntsláttuna í vorar hendur
hiS bráSasta. Jón A. Jónsson hafSi
framsögu af hálfu nefndarinnar og
kvaS hann réttara, aS samningar
viS NorSmenn og Svía, um mvnt-
samband væru um garS gengnir
áSur en lög væru sett um þetta
efni. Jón Þorláksson taldi ]jaS
galla á nefndaráliti og framsögu,
aS engin grein væri gerS fyrir
því, hvers vegna æskilegt væri, að
slegnir yrSi sérstakir islenskir pen
ingar, og vildi fá aS vita, hvers
vegna nefndin hef'Si þó fallist á
þaS. Bjarni Jónsson vildi láta
samþykkja frv. unisvifalaust, og
kvaS engan undirbúning þurfa til
þess. Myntsláttuna taldi hann
'•afalausan gróSaveg fyrir landiS
Jak. M. kvaS þaS ekki skifta veru-
lega máli, hvort frv. yrSi samþ.
nú. eSa því yrSi vísaS til stjórnar-
innar meS þannig rökstuddri dag-
skrá, sem fram væri komin AB
vísu væri x. gr. frv. þannig orSuS,
aS skilja mætti svo, aS til þess
væri ætlast, aS sérstök ísl. mynt
yrSi slegin þegar í staS, en í 15.
gr. væri stjórninni heimilað aS
láta gera þetta nú þegar, og væri
því auSséS, aS henni væri í sjálfs-
vald sett. aS fresta framkvæmdum
eftir vild. Nú væri því yfirlýst af
nefndmni, aS æskilegt væri, aS
koma þessu máli til framkvæmdar
svo fljótt sefn fært þætti, og meS
þeirn skilningi yrSi frv. vísaS til
stjórnarinnar, ef dagskrá nefndar-
innar yrSi samþykt, og mundi þá
stjórnin vafalaust haga sér þar
eftir. — Dagskráin var samþykt
meS 17 atkv. gegn 9.
Páll ÍSÓlfSSOD.
Hann er nú i Leipzig og stundar
nám sitt af kappi. SíSast, er af
honum fréttist, um 20. janúar, var
hann í undirbúningi með a'S halda
hljómleika í Berlín, nál. 25. febrú-
ar, en ekkert hefir enn frést um
þaS frekar. Páll hefir nú sótt utn
5 þús. króna námsstyrk til Al-
þingi^ fyrir hvort áriS (1922 og
1923). Fjárv.nefnd neSri deildar
þingsins hefir ekki, svo aS séS
verSi, tekiS beiSni hans til greina
og er þaS illa fariS, þvi bæSi er
þaS, aS hér er aS ræSa um styrk
til þess manns, sem áreiSanlega
verSur landi sínu og þjóS til mik-
ils sóma og gagns, ef hann getur
náS þeirri fullkomnun í list sinni,
sem hann þráir og stefnir aS, og
nú virSist ekki vera langt aS tak-
markinu; þaS sýna ótvirætt meS-
mæli þau, er hann hefir fengiS nú
ttýlega, frá þrem aSalkennurum
sínum viS sönglistarháskólann í
Leipzig, og leyfi eg mér hér meS
aS birta þau í þýSingu:
Eg votta hér meS fúslega, aS
herra Páll fsólfsson frá Reykja-
vík er, sem hljómlistarmaSur
gæddur afburSagáfum og frábærri
getu. Alvara hans og viljaþrek
seni listamanns og hin einlæga
skvldurækni hans viS vinnuna. er
örugg trygging fyrir því,‘áS hann
muni kallaSur til aS verSa i far-
arbroddi samlistarmanna sinna, er
hann hefir til hlífar lokiS námi
og náS fullum Jiroska seni lista-
maSur. Ef svo vel fer, aS honum
verSi látiS í té þaS fé, sem þörf
er á til fullkominnar þroskunar
hstgáfu hans, þá þykist eg full-
viss um , aS starfsemi hans síSar
meir á ættjörS hans verSi til hins
Herra Páll ísólfsson er gæddur
hinum ágætustu hljómlistargáfum
TónsmíSar hans, er hann bar undir
mig, eru þrungnar frjóu hug-
myndaafli og ósviknum hljóm
listartilfinningum. Af þessum ský-
lausu sönnunum fyrir gáfum hans
má gera sér glæsilegar vonir utn
starfsemi hans framvegis. ÞaS er
því mjög æskilegt, aS hann geti
haldiS áfram námi sínu, sem' vafa-
laust mun enn bera fagran ávöxt
Hans Grisch.
Leipzig, 19. jan. 1922.
Herra Páll ísólfsson er gæddur
frábærum hljómlistargáfum og er
orgelsnillingur meS afbrigSum.
Auk þess er hann ágætur píanó-
leikari og haföi eg því mikla á-
nægja af vinnu minni viS hann
ÞaS mundi fá mér mikillar gleSi,
ef þessum atorkusama, unga lista-
manni yrSi veittur mentastyrkur,
einkum þar sem þaS mundi gera
aS verkum, a'S honum vrði unt a'S
dvelja um hrí'S á stöSum, þar sem
sönglist er í blóma.
Prof. Rob. Teichmúller.
Þegar þess er nú gætt, hverjir
þessir menn eru (heimsfrægir
menn, hver á sínu sviSi), sem
skýrt 0g skorinort taka þaS fram,
hversu nauSsynlegt þaS sé, aS
þeirra áliti, ^t'S Páll geti lokiS námi
sinu til fulls, til hvers gagns og
sóma hann hljóti aS verSa landi
sínu og þjóS, fái hann tækifæri
til a'S ná takmarki sínu, þá er harla
ótrúlegt, aS styrk þeim, er honum
væri veittur, yrði á glæ kasta'ð.
Um þaS leyti sem Páll ísólfsson
komst á sönglistarháskólann í
Leigzig (haustiS 1913, en þat hef-
ir hann stundaS nám sitt af fá-
dæma- kappi) voru þar nær 1000
nemendur. Á stríSsárunum fækk-
aSi þeim aS mun. ÞaS verSur því
aS teljast rnikill vegsauki fyrir ís-
lendinga, a'S kennari hans í orgel-
spili, hr. próf. Karl Straube, sem
talinn er meSal heimsfrægustu
listamanna í sinni grein, fól honum
organistastarf sitt viS St. Thomas-
kirkjuna i Leipzig, um tveggja ára
skeiS, meðan hann (K. Straube)
inti af hendi hernaSarskyldu sina
í stríSinu. AS velja h a n n, ér-
lendan og ungan mann, úr svo
fjölmennum flokki nemenda skól-
ans, sýnir ótvírætt framúrskárandi
gott álit hans á manninum, enda
er Páll meS afbrigSum duglegur
og reglusamur maSur í öllu því,
er hann tekur sér fyrir hendur
Reykvíkingar og fleiri er kyntust
störfum hans (kirkju-h'ljómleik-
arnir) hér í fyrra vetur, og stjórn
hans á söngflokki hans í sumar
er leiS (koungs-konian), þekkj i
hversu dugnaSur hans og hæfileik-
ar bera langt af öllu því, er menn.
hafa átt aS venjast á því sviSi.
Af öllu þessu, og persónulegri
«
þekkingu minni aí Páli sem mann:
og óbilugum kjark hans og dugn-
aSi í því, aS komast svo langt sem
unt er í list sinni, og hins vegar
þegar litiS er til þess, hve miklar
inætur hin islenska þjóS hefir á.
honum, — en hann er þegar kunn
ur um iand alt, — fæ eg ekki skil-
iS annaS, en aS hver einasti ís-
lendingur, sem til þekkir, verSi
hverjum þeim þingmanni hjartan-
lega þakklátur, sem stySur aS þvi
meS orSi og atkvæSi, aS Páll fái
hinn umbeSna styrk. Páll hugsar
til aS koma hingaS heim í sumar
og dvelja hér fram á næsta vetur,
lialda hér hljómleika, og ókeypis
námsskeiS í aS leika á hljóSfæri
cg sennilega stofna til meiri hátt-
ar samsöngva, enda látiS þessa
getiS aS einhverju leyti í erindi
sínu til þingsins. Fái hann styrk-
inn, sem eg vona, njóta auSvita'S
allir þeir, sem vilja, góSs af þessu,
hvaSan af landinu sem er, enda
er full þörf á góSri leiðbeiningu
í þessum efnum.
AS lokum þetta: Eg skil vel
sparnaSartiIraunir þingmanna og
lái þeim alls ekki, þó þeir vilji fara
varlega í allri óþarfa fjárbruðlun,
en eg tel þaS alls ekki vansalaust
fyrir þingiS og þjóSina, aS skera
alt.niSur, aS vilja ekki e'ða treysta
sér ekki til aS stySja jafn efnileg-
an mann og Páll ísólfsson er, til
þess a'S Ijúka námi.sínu, jafnlangt
og þvi er komiS. Eg er viss um,
aS fjöldi manns um land alt yrSi
forviSa, ef þeir heyrSu þaS, en
vona, sem sagt, aS ekki komi tiL
þess.
Söngvinur.
Skipskaði.
Þilskipið Talisman strandar.
12 menn drukna.
ÞilskipiS Talisman, frá Akureyri
liefir strandaS á VestfjörSum og
taliS aS 12 ihenn liafi farist, en
4 bjargast. Fregnir af þessu sorg-
lega slysi eru enn mjög ógreini-
legar og ber ekki vel saman. Skip-
iS var á leiB hingáS frá Akureyri
og átti aS stunda vei'Sar héSan á
vertíS. ÞaS mun hafa strandaS ut-
arlega viS DýrafjörS.
TrnniáiafuDdminn
(Framh.)
Árni Jóhannsson. — Honum
þótti prófessor Haraldur Níels-
son ekld hafa farið rélt með um-
mœli sín í fyrirlestrinum „And-
krktni“, um ræöu >á, er sr. IL
N. flutti á Eskifirði sumarið
1918. Las hgnn því upp kafla
þann úr fyrirlestrinum, sem þá
greindi á um (bls. 15—17), þar
sem liöf. átelur, hve prófessor-
inn liafi i áminstri ræðu farið
óvirðulegum orðum um biblí-
una, og segir meðal annars: