Morgunblaðið - 20.03.1917, Blaðsíða 4

MORGÖNBLAÐIÐ
4

B r ú k a ð mahogni-Bpiiaborð óakast til
kaups. S'mi 466.
»V o r þ r á« (serenade) eftir Loft Guð-
mundsson, fæst hjá, bóksölum.
fyrir koimr og menn, nýupptekin.
Einuig ágætt efni

sjó- Gg strídsYátryggíngtí.
ö. Johnson & Kaaber*
D ö m u-r e i ð h j ó i og 1 herrahjól brúk-
að óskast keypt. Uppl. hjá Jóni Sig-
munds8yni gnllsm., Laugavegi 8.

S t ú 1 k a óskast nú þegar hálfan dag-
inn, i hæg^^ist, til 14. maí. R. v. á.
V i ð g e r á gúmmlstigvélum ojj
skóblífnm fæs^ á Gúmmívinnnstofunni
Lindargötu 34.
M a ð n r óskar eftir herbergi með hús-
gögnnm nú þegar. Borgnn fyrirfram.
R. v. á.
Herbergi fyrir einhleypan óskast 14.
mai, sem næst Miðbænnm. Má vera á
efri hæð. R. v. á.
hefir fjölbreyttast úrval af als-
konar
íataeínum
Komið i tíma, meðan nægu
er úr að velja,
ávalt
ódýrast
Guölaug H. Kvaran
Amtmannsstíg 5
Suíður og mátar alisk. kjóla og kápur.
Saumar líka ef óskast. '
Ódýrast í bænum.
í fermiíigarföt.
Riðlegast að koma í tíma.
Guðm. Bjarnason,
klæðskeri.
Tíag
Ideal
Libbijs
Hoijal Scaríef
allar þessar tegundir hafa reynst ágætar, fást hjá
Jóni frá VaÖnssi.
Shrá
yfir niéurjofnun aufiaútsvara 1911
liggur frammi á bæjarþingstofunni frá 20. marz til 2. april, að báðum
dögum meðtöldum.
Kærur sendist niðurjöfnunarnefnd fyrir 16. april næstkomandi.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 19. marz 1917.
7i. Zimsetí.
Papptrspohar
fást hji
Jóni frá Vaðnesi.
M 1$. ecíir, BFaBfamcft
Ksapsr.annahðfs
vátryggir:
koaair vdrufcrda 0. s. frv, gtf*
eiásvoðs fyiii bcgsta iðgjsld.
Heimakl. 8—12 t. h. og 2—S «•
i Austus*si.r, 1 (Búð L. Nieísetþ
N. B. Jileleen*
skipamiðlari.
Tals. 479. Veítusundi 1 (upP!*
Sjé- SiríSs- Brunatrygglngar
Skrifstofan opin kl. xo—4.
Allskonar
1! r un a tr y gg i n gar
HaUdór Eiríksson
. bókari Eimskipafélagsins.
Trondhjems vátryggingarfélag hf;
Allskonar brunatryggíngar.
AOftlmnboðsmftðnr
CARL FINSEN.
Skólavörðnstig 25.
Skrifstofutími 5’/s—6’/, sd. T&lsimi 335
Allslíonar
vátryggingar
Trolle & Rothe.
Geysir
Export-kaffi
er bezt,
Aðalamboðsrríenn:
0. Johnson & Kaaber
i. ■■ ..... 1 ________„
OLAFUR LARUSSON,
yfirdómalögm., Kirkjnstr. 1®'
Heima kl. 1—2 og 5—6. Sími 215
— Þá megið þér eigi fara bátferð
með fögrum konum og gefa þeim
blómin min, mæiti hún.
— Eg skal ekki gera það. Eg
skal aldrei framar gera neitt það er
yður gæti að gremju orðið. Elsku
Valentine, trúið þér mér ekki?
- - Jú sagði hún. Og hún titraði
af fögnuði vegna þess að hann hélt
henni i faðmi sér og hún hafði
aldrei verið jafn sæl á æfi sinni.
— Þér vitið það, Valentine, mælti
hann og brosti raunalega, að það
hefir víst aldrei neinn maður verið
i mínum sporum.
— Já, eg veit það, mælti hún
með hægð.
— Þess vegna — vegna þess að
eg er bundinn — þá get eg hvorki
sagt né gert það sem mig langar til.
Þér vitið það að eg má ekki koma
fram sem unnusti yðar, fyr en eg
veit eitthvað meira um foilög min.
— Eg veit það, og það er ilia
gert af mér að auka á raunir yðar
með því að vera afbrýðissöm. Eg
ætlaði mér að bera sorgir yðar með
yður og hjálpa yður í raunum yðar
— en ekki að auka yður áhyggjur.
En eg skal reyna að vera betri fram-
vegis. Eg get ekki lofað því að
vera alúðleg við Miss Glinton, en
eg skal ekki vera ókurteis við hana
aftur fyrst um sinn.
Hann langaði til þess að þakka
henni fyrir með því að kyssa hana,
en hann stilti sig þó.
— Mig langar til þess að spyrja
yður einnar spurningar, fyrst við er-
um að tala um þetta, mælti hún.
Lizt yður vel á Miss Glinton —
mjög vel?
Hann þagði nokkra hrið, en svo
mælti hann hræsnislega:
— Eg get ekki sagt yður það,
Valentine. Stundum finst mér sem
mér lítist mjög vel á hana — en
stundum er eg hræddur við hana
og langar til þess að forðast hana.
Hún hefir eitthvert töfravald yfir mér,
sem eg fæ eigi skilið.
— Það þykir mér leiðinlegt að
heyra, mælti Vaientine. Eruð þér
alveq viss um það að yður þykir
ekki líkt því eins vænt um hana og
mig ?
Hann leit forviða framan í hana.
— Það er tvennu ólíku saman að
jafna, Valentine, mælti hann. Eg
get ekki borið það saman.
I sama bili kom hertogaynjan inn
i herbergið og þá feldu þau talið.
23. k a p í t u 1 i.
í rökkrinu um kvöldið settisther-
toginn að hljómborðinu. Móðir hans
hafði sofnað út frá bóklestri. Vale** 1'
tine hafði sézt út við gluggann
reyndi að lesa þar í ljóðabók nokk'
urri við síðustu dagsskimuna. Lag$
sem henn lék var blitt, en þó þuog'
lyndislegt. Valentine tók eftir
og fór að hlusta eftir því sem hau,)
söng. En efnið úr söngnum
er hún heyrði var þetta:
í hvert skifti sem eg sendi uuU'
ustu minni blóm, þá segi eg vl
það: Vertu ekki montið litla bl^u1
þegar þú hvílir við hjarta heuuaí'
Njóttu heldur stundarinnar með 'oi>%
værð, þvi að hún mun smám sau13*1
leið á þér. —
Valentine læddist aftan að hoU°
og tók höndunum fyrir augu
Hann greip hendur hennar og
bauS;
kysti
þær.
trúið Pví
— Jæja, mælti hún, þér -- ^
til vill eigi en eg get sagt Í
— 402 —
— 403 —
— 404 —
— 405 —