Morgunblaðið - 23.03.1917, Blaðsíða 1

3Föstudag
4. argangr

marz 1913
139.
tölublaO

Ritstj6rnarsími nr. 500| Ritstjóri: VilhjAlmcr Finsen. |Is:ifoldarprentsmiðja j Afgreiðslusími nr. 500
I. 0. 0. F. 982339 — K. E.
BiQÍ Reybjavtknr |B|Q
___^| Biograpli-Theater
Taisími 475
Stelsjúka konan
Sjónleikur í 3 þáttum,
útbúinn hjá Pathé Fiéres í París.
Afbragðsvel leikinn.
Börn íá ekki aðgang.
2 slúlkur
geta' fengið atvinnu á Nýja Landi
frá 14. maí næstk., sumarlangt eða
árlangt.
Gerið svo vel að finna
Bjarna Þ. Magnússon,
Hótel ísland,
heima kl. 3—4, herbergi 27.
Friðun -- Mðleysi.
Aðalfundur
Iþróttasambancls Reykjavíkur (íþróttavallarins)
verður haldinn í dag (föstudag 23. marz) kl. 9 síðd. í Bárubúð, uppi.
Mjög mikilvæg málefni til umræðu, svo sem lög og reglur fyrir
Iþróttavöllinn o. fl.
Allir fulltrúar úr félögum sambandsins eru ámintir um að mæta.
8T JÓRNIN.
Stephans-kvöld
verður haldið í Bárubúð í kvöld 23. þ. m. kl. 9 síðdegis.
Húsið opnað kl. Sllz.
SKEMTISKRÁ:
1. Sungin kvæði eftir Stephan G. Stephansson,
(Karlakór, söngmenn úr 17. júní).
2. Prófessor Ágúst H. Bjarnason lýsir skáldskap Stephans G.
Stephanssonar og les upp sýnishorn af mörgutn ágætustu
ljóðum hans.
3. Einsöngur: Jóhanna Björnsdóttir.
4. Hermann Jónasson segir frá unglingsárum St. G. St.
5. Ríkarður Jónsson: Rimnalög (vísur eftir St. G. St.).
Aðgöngumiðar seldir í Bókverzlun ísafoldar í dag og við inngang-
inn; kosta kr. 1,25, 1,00 og 0,75.
Agóðinn rennur í heimboðssjóð skáldsins.
Heim boðsnefndin.
EQj*uia.'WJBasEj8i9BTrgiMi|||||i|| 11IM mnimi
núm bíó
Skrifarinn
Sjónleikur í 3 þáttum. *
Aðalhlutverkin leika
Olaf Fönss og
Elsa Frölich
0 af svo mikilli snild, að unun
w er á að horfa.
Önnur hlutverk leika:
Philip Bech
Aage Hertel
Anton de Verdier.
og síðast en ekki sízt Inga litla,
sem enginn mun geta gleymt,
er þessa mynd sér.
Tölusett sæti.
núverandi sterlingsgengi), hámark
sem Bretar hafa ákveðið. Hafa skipa-
eigendur krafist töluvert hærra verðs
fyrir sk pin undanfarið, og búast
menn hálfpartinn við því, að sigl-
ingar hlutlausra þjóða muni minka
mikið við þetta.
Ekki kvað þó vera ómögulegt að
»Kol & Salt« fái skip á leigu til
saltflutnings hingað. Vonandi að það
takist, því að það horfir til stórvand-
ræðs^ komi ekkert salt bráðlega.
Á síðasta aðalþingi var nokkuð
braskað í því að finna einhver bjarg-
ráð til þess að tryggja mönnum mat-
væli. Meðal annars kom þar fram
frumvarp um það, að upphefja fugla-
I , friðunarlögin að einhverju leyti —
gefa mönnum leyfi til þess að veiða
fugla til matar sér. Það frumvarp
náði eigi fram að ganga, enda má
ef til vill segja nú, að það hafi verið
óþarft. En margt hefir breyzt síðan.
Þetta ár — sem allir vona að verði
síðasta ófriðarárið — mun sverfa
narðast að okkur, enda eru þess nú
þegar farin að sjást merki. Og það
er eigi annað sýnna heldur en mat-
Ivælaskortur verði í landinu, en vegna
þess, að hverjum er boðið að verjast
svo lengi sem unt er, munu menn
reyna að bjarga sér eins og bezt
gengur, og afla sér matfahga hér í
landinu sjálfu. Er þá helzt að treysta
á veiðar, bæði- til lands og sjávar.
En á landi er ekki um önnur veiði-
dýr að ræða heldur en fugla. Væri
þvl rétt af stjórninni að athuga það
nú þegar, hvort eigi væri æskilegt
að upphefja fuglafriðunarlögin í
sumar, láta alla fugla vera réttdræpa
— nema æðarfugl — svo að mönn-
um væri heimilt að draga sér björg
I bú með fuglaveiðum, eftir því sem
kostur er á í hverri sveit.
Stjórninni þykir þetta ef til vill
uokkuð viðurlitamikið, en þess ætti
hún að gæta, að undir eins og eitt-
^vað fer að sverfa að um matbjörg,
bá munu menn eigi svífast þess að
veiða fugla eftir því sem föng eru
á, án þess að taka neitt tillit til þess
hvort þeir eru friðhelgir eða eigi.
Og það væri langt um verra heldur
en þótt fuglafriðunarlögin væru upp-
hafin eitt sumar. Menn eiga að vera
frjálsir að því, að draga sem mest í
bú sitt úr skauti náttúrunnar, meðan
tvisýnan er mest. Þess ber líka að
gæta, að engin hætta er á því að
fuglunum fækki til muna, þótt þeir
væru friðlausir í sumar, því að eigi
mun vera mikið til af skotfærum 1
landinu. Líka má bæta fuglunum
þetta upp síðar, með því að lengja
friðunartíma þeirra, eða friðhelga þá
jafnvel í heilt ár að ófriðnum lokn-
um.
Undarlegt var það, að einmitt i
þann mund, þegar bæjarstjórnin hér
i Reykjavík var önnum kafin við
það að gera ýmiskonar dýrtiðarráð-
stafanir, þá bannar hún mönnum
að skjóta fugla og sjóskepnur hér
innan eyja. Það er einhver hin
fáránlegasta ráðstöfun. Þegar dýrtið
og matarskortur kreppir að á allar
hliðar, þá er Reykvikingum bannað
að hleypa af skoti út af Rauðarárvík,
inni hjá Laugarnesi og inni í sund-
um, þótt þar sé fult af svartfugli.
Er vonandi að bæjarstjórnin gangi
ekki ríkt eftir því að boðorð þetta
verði haldið, meðan svo horfir sem
nú er. Hún ætti miklu fremur að
hvetja menn til þess að veiða sem
mest af fuglurn — sem öðru — og
ef vel væri, reyna að hjálpa mönn-
um til þess.
„Bisp“.
Stjórnarráðið fekk i gær simskeyti
frá New York þess efnis að lands-
sjóðsskipið Bisp hefði komið þangað
þriðjudaginn 20. marz. Hefir því
skipið verið 2 6 daga á leiðinni þang-
að og mun því hafa haft mjög
slæmt veður.
Liklega hefir eitthvað orðið að
skipinu á leiðinni, þvi að þess er getið
i skeytinu til stjórnarráðsins að skip-
ið hafi þegar orðið að fara í þurkví
til viðgerða.
Hámark á skipaleigu.
Hlutafélaginu »Kol & Saltc barst
í fyrradag símskeyti frá forstjóra fé-
lagsins, Mr. G. Copland, sem nú
dvelur í London. Segir hann að
Bretastjórn banni nú skipaeigendum,
líklega bæði hlutlausum og brezkum,
að taka hærri leigu fyrir skipin, en
52 shillings 6 d. (um 44 kr. eftir
Stríðs-vátryggingar.
Simskeyti hafa borist til eins eða
fleiri af umboðsmönnumhinnadönsku
vátryggingarfélaga hér í bæ um það,
að iðgjald fyrir stríðsvátryggingar á
vörusendingum milli Ameríku og ís-
lands sé nú 5 °/0 — firnm aj hundr-
aði, en áður hafði iðgjaldið verið
1 °/0 um nokkurn tíma. En ef skip
koma innfyrir hafnbannssvæðið, er
iðgjaldið 15 °/0 fimtán af hundraði.
Síðan hafnbanninu var lýst yfir, hafa
dánsku vátryggingarfélögin alls ekki
viljað vátryggja gegn stríðshættu á
hafnbannssvæðinu, og má þetta því
heita framför, þótt gjaldið sé hátt.
Hitt, hversu gífurlega iðgjaldið
hefir hækkað á vöruflutningum til
og frá Ameríku, virðist benda til
þess, að nú sé enn á ný horfur á
því, að friðslit verði með Ameríku
og Þýzkalandi, iðgjöld fyrir stríðs-
vátryggingar segja oft fyrir um slika
hluti, að sínu leyti eins og loft-
þyngdarmælir segir til um veður-
breytingar. Er því ekki óliklegt, að
bráðum megi vænta stórtíðinda frá
Ameríku. Hver áhrif það kann að
hafa á siglingar vorar og aðflutninga,
ef Ameríka lendir nú líka í ófriðn-
um, er ekki unt að segja að sinni;
tæplega myndu siglingar þangað
teppast algerlega, en hitt er vist, að