Morgunblaðið - 18.04.1917, Blaðsíða 3

MORGUNBLA5IÐ
3
yöar jafnan hvítu sem snjó
með því að nota ávallt
Sunlight sápu.
Lei&beiningar viðvikjandi notkun
sápunnar íylgja hverri sépustöng.
Tapast hafa 2 5-brónu seð'ar. Skilvis
finnandi er vinsamlesra beðinn að sbila
þeim ti! Guðmnndar Hannessonar Grims-
staðaholti, Bjargi.
cTunéié
Pundist hefir dnkur. Vitjist á Njáls-
götn 36.
Nýja Overlandbifresð
vil eg selja nu þegar, með góðu
verði.
Samúel ölafsson, bifreiðarstjóri,
Hittist í Ingólfsstræti 6, næstu daga
frá kl. i—2.
Höfuðbækur
ýmiskonar, fást í
Bókaverzlnn Arsæls Arnasonar.
herra i Peking Og fyrverandi flota-
foringi og major von Papenheim
hermálaræðismaður. Auk þessa hafa
Þjóðverjar haft ýmsa konsúla hing-
að og þangað í Kína og 533 þýzka
menn, sem verið hafa í þjónustu
kínversku stjórnarinnar.
1 Kína eru um 3000 Þjóðverjar
og er helmingur þeirra í Shanghai
og um 400 í Tienstin. 270 þýzk
firmu hafa bækistöð sína í Kína og
þar eru tveir þýzkir bankar, Deutsch-
Asiatische Bank (sem hefir aðalstöð
i Berlín og útibú í Peking, Shang-
hai, Tientsin, Hankow og víðar i
Kina) og Deutsche Vereinigung i
Shanghai. Verzlun Þjóðverja við
Kína nam um 140 miljónum króna
áður en stríðið hófst, og var það
nær 7 °/0 af öllum viðskiftum Kin-
verja.
Fyrsta afleiðingin af friðslitun-
um munu sennilega vera þau, að
Kínverjar neiti að greiða Þjóðverj-
um öll þau lán, sem þeir hafa veitt
Kina síðastliðin 20 ár, og leggi
hald á eignir Þjóðverja þar í landi,
svo sem t. d. járnbrautir. Skipin
^afa þeir tekið. Voru þau xo alls
°g samtals 21,490 smál. brúttó.
Auk þess eiga Austurrikismenn þrjú
skip í kínverskum höfnum, samtals
15,500 smál. brúttó.
Áður en ófriðurinn hófst héldu
skipafélögin Norddeutsche Lloyd,
Hamburg Ameríkulínan, Hansa-línan,
Deutsche Americaniscbe Petroleum
Gesellschaft og Richmers Reismiihíen
Rhederei und Schiffbau Gesellscbaft
uppi siglingum til Kína.
Þjóðverjar tóku friðslitum Kína
með mestu rósemi og sögðu, að þótt
400 miljónir Kínverja bættust í
ijandmannahópinn, þá hefðu þeir
sarot góða von með það að sigra.
Smávegis frá Russlímdi.
Tckjur keisarans. Jarðeignir rúss-
nesku keisarafjölskyldunnar eru freK-
lega 21 miljón ekrur, sem gefa af
sér í hreinar tekjur 36 miljón krón-
ur á ári. En allar tekjur keisarans,
meðan hinn var við völd, námu
180 miljónum kióna árlega. Með-
an stríðið við Japana stóð yfir, lagði
keisarinn fram 360 miljónir króna
til hernaðarþarfa.
Keisarasonurinh, Alexis, er fæddur
í ágústmánuði 1904, og er sagt að
einskis mans sem nokkurn tima hafi
verið til, hafi verið gætt jafn vel og
hans. Níhilistar hafá sókst mjög
eftir lífi hans og hafa farið sögur af
þvi, að vanheilsa sú, sem hann hefir
átt við að búa, sé af þeirra völdum.
Michael Störjursti ér eiukabróðir
keisarans, fæddur árið 1878.
Hann braut í bág við rúss-
neska hirðsiði með því að giftast á
laun konu, sem hafði skilið við
menn sína þrisvar sinnum, og varð
hann þess vegna að afsala sér öll-
um erfðatétti til rikisstjórnar í Rúss-
landi. Þegar stórfurstinn sá fyrst
konuefnið, var hún gift liðsforingja,
sem hét Woulfert. Fékk hún þegar
skilnað við mann sinn og giftist
Michael þrátt fyrir mikla mótstöðu
frá hirðinni. En Michael var svift-
ur eignum og metoiðum og lifði
erlendis þangað til í byrjun ófriðar-
ins, að hann var kallaður heim aft-
ur til Rússlands.
M. Rodzianko, forseti dúmunnar,
er sá, er mestu hefir ráðið um af-
setning keisarans. Hann er einn af
höfðingjaliðinu gamla, á lönd mikil
og er vellauðugur. Hæfileikamaður
mikill og þeim kostum búinn, sem
leiðtogar þurfa að hafa til að bera.
Hann er hár maður ög íturvaxinn
og hefir hljómbeztu rödditia sem til
er í dúmunni. Hann er talinn ágæt-
ur ættjarðarvinur og hefir mikla lýð-
hylli.
Sundstedt hinn sænski liðs-
foringi, sem ætlar að fljúga yflr
Atlanzhaf í surnar, hefir verið
sjálfboðaliði í her Frakka. Hann
er nú kominn til Ameríku til
þess að undirbúa flugið.
Moskva höfuHborg?
Áð undirlagi borgarstjórans í Moskva,
Chelnakoff, hefir borgarstjórnin þar
tekiS það mál fyrir hvar hiS nýja lög-
gjafarþing eigi aS koma saman. Borg-
arstjórinn tók þaS fram, aS Moskva
væri í hjarta landsins og hún hefSi
eiginlega komiS stjórnar’oyltingunni af
stað. En Petrograd, þar sem aðallinn
situr að völdum og ÞjóSverjar vaða
uppi eins og eldur í sinu, geti eigi
framvegis verið höfuðborg Rússlands.
Moskva só aftur á móti sjálfkjörin
höfuðborg ríkisins, bæði vegna legu
sinnar, og hins, að hún er rússneskust
allra borga.
Hámarksverð.

hámarksverð er sett hafa verið og nmt
bætt inn á hana nýjnm hámörknm jafn-
harðan og þau koma, svo að fólk getl
altaf séð hvaða gjald má taka af því
fyrir þessar vörnr:
Rjúpur kr. 0.35 hvtr
Rjómabússmjör — 3.30 kg.
Annað smjör ósvikið — 3.00 —
Smáfiskur og ýsa óslægð — 0.24 —
— — — slægð
Porsknr óslægður
— slægðnr
Heilagf aki
Hvítasyknr hg.
— 0.28 —
— 0.28 —
— 0.32 —
T 0.40 —
— 1.10 —
A. D. fundur í kvöld kl. 8Va
Allir ungir menn velkomnir.
henni þó vingjarnlega höndina. Þær
voru keppinautar í ástum og Miss
Glinton píndi þann mann sem hin
nnni. En hún var kona Bertrands
og móðir sonar hans. Og hann
elskaði hana. Þær horfðust í augu
þessar tvær konur, sem háðu svo
harða baráttu um ástirhinssama manns
— Aður en kvöldið er liðið, hugs-
aði Valentine fær hann að vita hver
forlög sín verða og þá verður einnig
sýnt hver min forlög verða.
Hertoginn kom nú að heilsa gest-
um sinum. Hann var nú ákveðinn
og hiklaus og Valentine sá það á
svip hans að hann mundi ekki gugn-
ast láta. Miss Glinton sá það að hann
var eitthvað öðru vísi heldur en hann
átti að sér að vera og það var eins
og henni brygði ofurlítið.
— Hér er fáment og góðment,
mælti hann.
— Það gleður mig, mælti hún,
eg er orðinn þreytt á margmenni.
Valentine stóð hjá og virti þau
fyrir sér. Gat það átt sér stað að
þau væru hjón?
— Hver skilur lífið og leyndar-
dóma þess ? mælti hún við sjálfa sig.
Gestum var boðið til borðs. Her-
toginn leiddi Lady Montavon og
maður hennar Miss Glinton. Þan
hertoginn sátu því saman. Hún
tók eftir því að bann neytti eigi
matar og þótt hann tæki þátt í sam-
ræðunum og reyndi að sýnast kátur,
þá var hann þó annars hugar og
áhyggjufullur. Og einu sinni eða
tvisvar fann hún það að hann leit til
hennar með undarlegum svip.
Honum íanst máltiðin aldrei ætla
að taka enda og hann þráði það eitt
að fá að vera einn með þessari fögm
konu og neyða hana til þess að
— 526
— 527 —