Morgunblaðið - 29.04.1917, Blaðsíða 1

Sunnudag
4 arganf*
Kgsa.y^g!t-saEi Ganila Bíö ísess^
Síðustu 4 þættirnir ff
26—30 þáftur
verða sýndir
snnnudfg kl. 6, 7, 8 og 9,
mánudig 'og þriðjudag kl. 9.
Tölusett sæti á allar sýningar
í dag verða seld í Gamla Bio
frá kf. 2—4.
larðarför Kristins sál. Þorleifssonar er
ákveðin næstk. þriðjudag, I. maí. Hefst
kl. ll'/2 f. h. með húskveðju á heimili hins
látna, Hverfisgötu 66.
Ósk hins látna var, að engir kranzar
yrðu sendir.
dSiBliujyrirfastrar
Sunnudaginn 29. apríl kl. 7 síðd.
Efni: Hvað virðist yður um
Krist? Vegna hvers var hann út
skúfaður af Gyðingum?
AUir velkompir.
O. J. Olsen.
Stefán Jónsson
læknir
tekur á móti sjúklingum kl 5—6 í
lækningastofum Jóns læknis Krist-
jánssonar, í Lækjargötu 6.
Tek aftur á móti Sjúklingum og geng
heim til þeirra er það vilja, eins og áður.
S. Bergmann, nnddlæknir,
Ingólfsstræti 10.
Erl. simfregnir
frá fréttaritara Isaf. og Morgunbi.).
Kaupmannahöfn, 27. april-
Ráðherrar Norðmanna,
Svía og Dana ætla að
halda íund í Stokkhólmi
9. maí.
Gagnáhlaup I»jóðverja á
vesturvígstöðvunum hefir
algjöriega mishepnast.
Frá Petrograd es* símað
að Russar sóu að und-
irbúa ávarp til banda-
manna um það að semja
frið við Miðríkin.
Okkar kærí faöir og tengdafaðir, prófessor dr. Haraid
K r a b b e, andaðist á haimili sinu i Kaupmannahöfn 25. þ. m.,
86 ára gamaii. %
Reykjavik 28. april 1917.
Th. Krabbe. Margarethe Krabbe.
Úr Sviaveldi.
11.
Við Trollháttan.
Eg hefi setið á skólabekkjum í
Gautaborg í mánuð. Nú er sólskin,
haustmorgun heiður. og fagur. Það
var eigandi að koma út í sólskin,
þegar maður fyr á árum ætlaði í
kaupstaðinn. Þá var hlaupið eftir
hestunum. Nú labba eg í hægðum
mínum eftir bifreið. í dag ætla eg
úr kaupstaðnum.
Það er eins og eg kenni ferða-
hugsins gamla, þegar hnýtt var upp
í taumliprasta klárinn í mesta flaustri.
En algleymi bernskunnar er farið
veg allrar veraldar, og nú langar mig
fyrst og íremst í mat. Þegar að
borðinu kemur, þyrpast mötunautar
minir mig og óska mér til hamingju.
Eg stend og glápi. »Dagurinn heitir
Helgi«, segja þeir. »Lifi Helgi 1«
— Nafndagurinn er tyllidagur iSví-
þjóð, öllu fremur en afmælisdagur-
inn.
í Gautaborg eru til götur stórum
verri en Bankastræti, eins og eg sá
það síðast — likast aurskriðu eftir
leysingu. En þar eru líka mörg og
breið trjágöng og gróðursælir lund-
ar, jafnvel Stokkhólmur er þar ekki
fremri.
Nú andar haustið hreint og svalt
yfir borgina, og hlynir og linditré
strá fölnuðu laufi á götuna, sem eg
geng. Vegfarandanum verður kyn-
lega við þessar virðulegu kveðjur.
Og svo þýtur eimlestin af stað
•' upp í sveit. Það er einkenni-
legt fyrir fulltíða mann, að aka með
hraðlest fyrstu skiftin. Það er eins
og lestin væri lifandi ferliki, sem
fer hamförum að fjarlægu marki.
Það er eins og hún titri af tröll-
auknum vilja, að láta ekkert aftra
sér. Aflið og hraðinn getur lyft
huganum til flugs, þótt klefinn sé
þröngur og leiður.
Við ökum út á milli skógi vax-
inna ása. Það er stálhart, ýmislega
litt granft, graslausar, hálfnaktar borg-
ir. En björkin og grönin teygja sig
út úr hverri glufu og gera þessar
hörkulegu klappir hlýlegar og fagr-
ar. Grasið þekur drögin og hvamm-
ana milli hæðanna. Og hér úti
standa hin frjálsbornu lauftré enn þá
með því nær óskertu limi.
A þessnm stöðvum er einhver
elzta bygð og elztu mannaverk í
Yngri deiid
Hvítabandsins
heldur futid í dag á venjulegum stað
og tíma.
Síðasti fundur á starfsárinu!
/ Fjölmennið!
Svíþjóð. Alt graslendið er hér slétt
og þaulræktað, alsett bændabýlum.
Bleikir akrar og slegin tún — alt
fult af nautgripum, einkum kálfum.
Allur þessi sægur af nlikálfum íer til
Þýzkalands, hvort sem Bretanum
likar betur eða ver.
Spölkotn frá okkur öslar stór gufu-
bátur. Þar mókir Gautelfur milli
lágra sefengja, sem minna mikið á
Borgarfjörðinn neðan til, þótt hér
sé alt aðþrengdara, vegna skógar-
ins.
Lestin þýtur áfram. Nýjar hæðir
taka við. Skógurinn þétfist. Stór-
vaxnar granir fylkja sér fast að braut-
inni. En hér og þar gægjast smábýli
fram á milli trjánna, rauðmáluð með
hvitum gluggum og vindskeiðum.
Eftir rúma klukkustund blæs lestin
við Trollháttan, másar þungan nokk-
ur andartök, og æðir aftur af stað.
En nú varðar þessi lest mig engu.
Eg stend auðvitað eftir.
Gauteifur ryðst hér gegnum granit-
björg, yfir flúðir og torfærur, og fer
heldur ókvenlega. En íslendingur-
inn lítur upp stórum augum og sér
eiginlega engan foss.
/
En þegar honum hefir tæplega
enzt heill dagur til þess að líta laus-
lega á alt annað, sem hér er að sjá,
þá ílnst honum til um ’það sem
mennirnir hafa áorkað.
Ekki fyrir þvi, að það er eig-
andi að sjá Trollbáttan i sólskini.
Staðurinn er fagur og svipmikill.
Bærinn, sem að ibúatölu er rúmur
helmingur á við Reykjavik, liggur á
eystri elfarbakkanum, og er heldur
óskipulegur; húsin dreifast inn í
skóginn. Vestan megin elfarinnar
eru háir hamrar, og viða hengiflug
út yfir hvitfyssandi hávaðann. Alt
er skógi skrýtt, og mannshöndin
hefir gert þar götur og þrep og
stalla og búið alt í haginn fyrir þá
sem gista vilja Trollháttan.
Það er eins og þjóðsaga, fyrir
þann sem slitið hefir barnskónum
á blásnum melum, að vera alt í
einu staddur i algiænum laufskóg-
um, heitum af sól og sumri. Loftið
er höfugt af angan og lífsþrótti.
mjjn bíó
Léttúðga
greifafrúin.
SjÓDÍeikur í þrem þáttum.
Aðalhlutv. leikur hin heims-
fræga kvikmyndaleikkona
Rita Sacchetto.
Það er nú orðið sjaldgæft að sjá
hana i kvikmyndam hér, vegna þess
að henni var sagt npp starfa sinum
í Danmörku af þvi að hún var út-
lendiugur. — JÞess vegna má þess
vænta að ailir kvikmyndavinir fagni
þvl að fá enn einu sÍDni að sjá hinn
framúrskarandi leik hennar.
Tölusett sæti kl, 9—10. Pantið að-
göngnmiða i tima.
,MTIIII IIIIIIII illlWIHIill'lll -1
Djúp og lygn vötn vagga sér þar í
sefi og liljum og dreymir. Við hvern
andvara fer líf um skóginn. Það
skrjáfar i liminu; það er eins og
trén vakni og hvíslist á.
Eu sjónhringurinn er þröngur, og
augað hvarflar upp yfir trjátoppana.
Sá sem alist hefir upp við Snæ-
fellsjökul, og horft á hann eins og
einhvern sjálfsagðan hlut, sá sem séð
hefir Helgrindur rísa úr þokunni,
hann kennir þess óljóst, að eitthvað
vanti í skóginn.
Og mér fanst eg hálfþekkja mig
þarna á hæstu hömrunum við Troll-
háttan. Þaðan sér langt yfir landið.
Kirkjuturnarnir í nágrenninu standa
upp úr skóginum, eins og þar væru
dufl á þessu dökkgræna hafi. Lengst
í norðri sér til lágra fjalla, sofandi
í dimblárri móðu. Mér er sem eg
kæmi út í fyrsta skifti eftir langan
tíma. Eg svelgi víðsýnið eins og lang-
þráðae svaladrykk.
Fyrir neðan beljar elfurin og
sendir ljós og yl og kyngikraft
margar mílur vegar í ýmsar áttir;
hún knýr alla sporvagna og lýsir
hvern kyma í Gautaborg og fjölda
annara borga og bæja. Aflstöðin
austan megin elfarinnar er stórvirki;
nú er verið að stækka hana um
helming. Þar hafa mennirnir gert
nær 30 metra háan foss inni i berg-
inu. Frá honum berast þungar stun-
ur neðan úr jörðunni og hann tek-
ur á, svo að bergið nötrar. Þessa
daga voru Sviar að leggja síðustu
hönd á nýjustu flóðgáttirnar, sem
eru langt frá fossunum, í grænum
hvömmum, alíslenzkum að öðru en
því, að þarna ægir saman háum
siglutrjám og iðgrænum björkum,
sem verða sótugar af hafskipareyk.
Þetta lítur svo kynlega út, eins og
maður mætti einhverri skútunni frá
Duus austur í Kömbum.
Þegar skyggir, sér undarlegan
bjarma norður frá bænum, og þeg-
Trésmiðafélagsfundur í Bárunni uppi kl. 2 í dag. Stjörnin.