Morgunblaðið - 12.10.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
sykursaitað og spaðhðggið
verður til sölu hjá
Ó. G. Eyjólfsson & Go.,
í haust og fyrri hluta vetrar.
Þeir sem ætla að kaupa þetta kjöt, eru beðnir að koma með pant-
anir sínar til undirri aðs sem fyrst.
Kjötið er að eins selt i heilum tunnu’r.
0. G. Eyjólf!
Frá póststofunni
Frá 13. október 1917 verður biéfapóststofan opin
á virkum dögum kl. 10—6,
á helgum dögum kl. 10—11 árdegis.
Bögglapóstur serður fyrst um sinn, frá 13. sama mánaðar, afgreiddur
í bréfapóststofunni, en bögglapóststofunni lokað, nema um pðstskipakomur.
Póstmeistarinn í Reykjavik, 10. október 1917.
S. Briem,
fslonzk
prjónavara!
Sjóvetlingar ......... 0,85
Hálfsokkar frá......... 1,40
Heilsokkar —........... 1,90
Pevsur —............... 7,85
Sjósokkar —............ 3,00
Vöruhúsið.
Portvin
Og
Maltoi
fæst í
Tóbakshúsin 1
Simí 286. Laugavegi 12.
Greysir
Export-kafíi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. J0HNS0N & KAABEE.
fifa-ostar frá Hróars-
lækjar-smjörbúi, eru seldir í heilum
og hálfum stykkjum í Matardeild
Sláturfélagsins i Hafnarstræti.
Indverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Krause. 12
— f>að er gotfc, mælti Bramininn.
Við akulum eigi gleyma ósk þinni.
En hvernig komast menn vorir inn
í vígið?
— Eg skal fylgja ykkur til yígÍBÍns
hérna megin. Annar liðsflokkur verðnr
að Jara í gegnum borgina og hinn
þriðji í gegn um aldingarð landstjór-
ans. Eg skal sjá um það að þið hittið
villutrúarmennina í svefni. En segið
mér eitt. Hefir bróðir minn eigi orðið
fyrir þungri sorg?
— Eg ætlaði að segja þér frá því,
mælti Bramininn. Zigauni nokkur
hefir rænt einkadóttur hans, fegursta
barninu hér á Iandi, indversku rósinni.
Við höfum leitað um þvert og endi-
Iangt landið, frá Benares til Lahorn,
en eigi getað fundið hana.
Maghar glotti illúðlega.
— Eg veit hvar barnið er, mælti
hann, og eg* skal færa bróður mínum
það.
— þá muntu verða vegsarnaður,
herra, um þvert og endilangt Indland.
Indverjanir stóðu á fætur og tóku
með sór hljóðskraf. En Maghar sneri
sér að hinni fögru dansmey og mælti:
— Ætlar Aischa eigi að segja eitt
einasta vingjarnlegt orð við mig?
— Nei, mælti stúlkan, eg hata þig
og fyrirlít.
— Maghar varð æfur af reiði og
greip til rýtings síns. En í sömu
andrá gaf Bramininn merki um það
að fundinum væri stitið.
Maghar hvarf þá aftur sömu leið
og hann var kominn og hinir Ind-
verjanir hurfu allir á óskiljanlegan
hátt. En stundu síðar voru þeir á
ferð inni í miðri borginni og með
þeim var Aischa.
IV.
Veitingahúsið »Bramininn« var í
hinni löngu og þröngu götu sem lá að
Delhi-hliðinu.
Að afliðnum miðaptni gengu þrir
menn út úr veitingahúsinu og stefndu
til hliðsins. Með þeim var stór hund-
ur.
Skamt frá hliðinu var dálítill sedrus-
skógur. Voru trén gömul og há, en
milli þeirra var þéttur undirskógur. í
þessum Bkógi földu hinir þrír menn
sig.
— Heyrðu JohnFraueis, mælti einn
þeirra, hvernig hefurðu komist á snoðir
um það að þessi fjársjóður er til?
— það skal eg segja ykkur. Fyrir
3 vikum lá eg úti fyrir borgarmúrum
Kalkútta og beið þess að hliðin yrðu
opnuð. Skamt frá mér sat ung og
fögur stúlka í grasinu og batt blóm-
vendi, en hlýddi þó jafnframt á það,
að gamall Bramini sagði henni frá
auðæfum miklum, sem safnað hefði
verið um alt Indland til heiðurs gyð-
junni Deera. Eg skil vel indversku og
heyrði hvert einasta orð sem þeim
fór á milli. Bramininn reyndi að fá
stúlkuna til þess að lofa þvf að gæta
fjársjóðins.
þegar hlið borgarinnar voru opnuð
misti eg sjónir á þeim, en nú hefi
eg hitt stúlkuna aftur, klædda sem
danzmey.
— Hvað, hefirðu fundið hana aftur?
mælti Ithuriel.
— Já, eg var svo heppinn að kom-
ast að því, að hún kemur hingað í
kvöld til þess að taka við starfi sfnu
sem vörður fjársjóðsins.
— f>ey! gall nú Samson við og
fleygði sér niður í grasið.
Hinir fóru að dæmi hans. Roka
tók að urra, en John Francis þaggaði
niður í honum.
— |>ú veist það, hvíslaði Francis
að Samson, að eg get hermt eftir
uglu. |>ið Ithuriel skuluð bfða hérna
þangað til þið heyrið ugluvæl, en þá
skuluð þið koma til mín.
— Já, mælti Samson.
John Francis Bkreið nú í burtu á
fjórum fótum og hafði hundinn með
sér. Hundurinn var vitur og læddist
því eins gætlega sem húsbóndi hans.
H yatryggingar ^
sRrun o írycjcj ingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Johnson & Knaber.
Det Kgl- octr. Brandassnrance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn, alls-
konar vörufoi'ða 0. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8 — 12 f. h. og 2—8 e. h.
i Austnrstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Brunatryggið hjá „WOL6 A“
Aðalumboðsm. Halldór Eiriksson.
Reykjavik, Pósthólf 385.
Umboðsm. i Hafnaríirði
kaupm. Daniel Berqmann.
Allskonar
V ATRYGGINGAR
Tjunargötu 33. Símar 235 & 429
Trolíe & Rotfje,
Trondhjems vátryggingarfélag hf.
Allskon.n Irrunatryggingar
Aðalumboðsmaður
Oarl Pinsen
Skólavörðustig 25
Skrifstofur. 51/2—6l/2 s.d. Tals. 331
Grimnar Egilson
skipamiðlari
Hafoarstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Simi 608
Sjó-, StríÖs-, Brunetryggingar.
Talsími heima 479.
Zigauninn kom nú að rjóðri f skóg-
inum og skygndist þar um. Tunglið
var komið upp og varpaði silfurlita
Ijósi á borgina og héraðið. Undir
tré, skamt á burtu, sá John Francis
hvítklœddan mann standa og þekti
þegar að þar var gamall Bramina prest-
ur kominn.
Rétt á eftir komu þau sjónhverf-
ingamaðurinn og danzmærin úr annari
átt og bar sjónhverfingainaðurinn
fjórar fyltar pyngur á öðrum hand-
leggnum.
— Hvað hefir þú að fæta bróðir?
mælti presturinn.
— Fjórar pyngjur fullar af gulli.
— Komdu með þær og hin heilaga
gyðja só þér miskunsöm.
Töframaðurinn rétti honum nú
pyngjurnar. Svo kraup hann á kné og
kysti klæðafald prestsins.
— Er þetta stúlkan sem á að
varveita fjársjóðinn? mælti presturinn
— Já.
— Farðu þá leiðar þinnar og skildu
hana eftir hjá mér. En dirfstu eigi
að líta við, því að það verður þinn
bani.
Töframaðurinn reis á fætur og gekk
niðurlútur á burt, sama veg og hann
var kominn.