Morgunblaðið - 18.10.1917, Blaðsíða 1

i tudag
18.
okt. 1917
MORGDNBLADID
4. árgangr
345.
t51ubiad
Ritstjóroarsimi nr. 500
Ritstjóri: Vilhjálmur Finsen
Ísaíoldarprentsmiója
Afgreiðslusimi nr, 500
VáfniQQÍng.
Tf)e Brilisf) Domitiions General Insurance Compantj,
Líd.,
tekur sérstaki’ega að sér vátrygging á
innbúum, vörum og öðru lausafé. — Iðgjöld hvergi lægrl.
Sími 681. Aðalumboðsmaður
Garðar Gislason.
Dansfoensfa.
Fleiri geta komist að, að læra að dansa hjá mér. Næsta dansæfing
er i kvöld kl. 9 i Iðnó.
Sfefanía Guðmundsdóffir.
Danskensla fyrir börn.
10—20 börn
geta ennþá komist að, að læra að dansa hjá mér. Næsta æfing í dag kl.
6 í IÖaó.
Stefanía Gnðmnndsdóttir,
bio| jsio
2 Gullslangan.
Afarspennandi og áhrifamikill
leynilögreglusjóuleikur í 3 þátt-
um, 100 atriðum.
Það er falleg og vel leikin
mynd, um heilaga gullsiöngu
og indverska leynifél. í London.
Erl. simfregnir
frá fréttaritara Isaf. og Morgunbi ).
Khöfn 16. okt.
I»jóðverjar hafa tekið
Areusburg.
Á ráðstefnu jafnaðar-
mannaflokks Scheide-
m a, n n s var þess krafist
að Mícliaelis færi frá.
Reventlow stingur upp
á þvi að eftirmanni Micha-
elis verði gcfið eínræði.
Þing Rússa hefir skipað
bráðabirgða-ríkisráð.
Bretar nækja á í Artois-
héraQi.
Gufuskip argentiuskra
skipatélaga hafa bauda-
menu tekið undir sína um-
sjá.
Þýzkir skipaeigendur,
bankarar og vátryggingar-
félög eru að koma á fót
hjá sér iélagsskap í lík-
ingu við brezk „Lloydsft.
Bretar hafa lagt hald á
miklar birgðir af argen-
tinskri ull, sem var merkt
sænskií hernum, en átti
að fara til I»ýzkalands.
Kerensky liggur veikur
i aðal-herbnðum Rússa.
Símfregnir.
Akureyri í gær.
Bæjarstjórnarfundur var haldinn
kér i gærkvöldi. Var þar við síðari
umræðu samþykt fjárbagsáætlun fyrir
næsta ár. Verður niðurjafnað (eftir
efnum og ástæðum) kr. 24.765.00
og er það 40°/0 minna heldur en i
fyrra. Ennfremur var samþykt að
tika 35 þús. kr. lán til dýrtíðarráð-
stafana og atvinnubóta i kaupstaðn-
um.
Tíðin er altaf köld, hreinviðri
nokkra undanfarna daga og gott
veðnr í dag, en mikill snjór.
Mjóikin.
Oft hefir verið ilt til rr.jólkur
hér i Reykjavík, en aldrei eins og
nd. Er nú mjólkurskorturinn svo
tnikill að allar horfur eru á því að
fiöldi barna missi h'eilsuna eða bíði
bana vegna mjólkurleysis. Mjólkur-
sölurnar reyna að skifta sem jafnast
milli viðskiftavina sinna, en það er
ekki nóg. Og meðan fjöldi barna
veslast upp af mjólkurleysi, situr full-
orðið fólk inni á ve’tingahúsunum
og þambar mjólk. Þess munu líka
dæmi að mjólk sé seld i glösum í
mjólkurstöðum, hverjum sem hafa
vill.
Sjá nú ekki allir hvað þetta fyrir-
konulag eróþolandi? Er ekki bæjar-
stjórnin svo vel vakandi að hún sjái
að hverju stefnir ef þessu heldur
fram lengur? Lnqin vara sem hér
er skömtuð með seðlum er af jafn
skornum skamti eins og mjólkin og
um enga vöru er það jafnáríðandi að
skifting hennar komi réttlátlega niður
— að börn og sjúklingar gans i fyrir
meðan nokkuð er til. Yfirvöldin,
verða þvi að koma á mjólkurskömt-
un, sem allra fyrst. Er það langt
frá því að þau mundu bera með þvi
fyrir borð rétt eða hagsmuni neins
manns. Hefðu þau átt að löggilda
hér mjólkurseðla fyrir löngn og sjá-
um vér eigi að þau geti fæ,t fram
neina afsökun á þvi að hafa eigi
gert það, þar sem margsinnis hefir verið'
bent á það opinberlega að það þyrfti
að gerast og ástæður færðar fyrir
þvi. Er það leiðinlegt að bæjar-
stjórnin skuli vera svo seinlát og
sofandi að dags daglega skuli þurfa
að ámálga það við hana, að gera
skyldu sina. Vér héldum satt að
segja, að reynsla hinna siðari ára
hefði sýnt bæjarstjórninni það áþreif-
anlega, að hennar er skyldan að hafa
hönd í bagga með mjólkurúthlutun-
inni. Og liklega hefir hún vitað
hvað hún gerði i vor, þá er hún
slepti tækifærinu með það að koma
upp kúabúi fyrir bæinn, eða að minsta
kosti hefði hún átt að vita það. að
vegna þess fækkaði kúm hér að
miklum mun. Og fyrst mjólkin
var ekki nándar nærri nóg handa
bæjarmönnum i fyrra, þá var það
sýnt þegar i sumar, að stórum verra
mundi ástandið verða í vetur, enda
hefir það nú sannast.
Bötnum og sjúklingum er lífs
nauðsyn að fá mjólk. Hver vill
lengnr taka á sig þá ábyrgð að þau
fái hani eigi en fullorðið fólk drekki
hana frá þeim?
Póstávisanirnar.
Svo sem kunnugt er orðið í bæn-
um, voru eigi allar þær póstávisanir,
sem aíhentar höfðu verið á pósthúsið
áður en Islands Falk fór héðan, send-
ar með skipinu til útlanda, en nokk-
urum þeirra haldið eftir af yfirvöld-
unum. Astæðan til þessa var sú, að
sendendur höfðu notað sér þann
sjálfsagða rétt, sem fylgir peninga-
sendingu i ávísun, til þess að skrifa
ýmislegt aftan á ávisanirnar, viðtak-
anda til upplýsingar. En þar sem
eigi er leyfilegt lengur að senda bréf
til útlanda, er eigi grunlaust um, að
sendendurnir sumir hafi ætlað sér að
fara i kring ura þá fyriiskipun og
koma orðsendingum til útlanda þrátt
fyrir alt. En það er því að kenna,
að póstávisanirnar voru eigi sendar.
Það er afskaplega bagalegt fyrir
menn, einkum og sér í lagi kaup-
mannastéttinna, að eigi skuli vera
hægt að senda póst til útlanda. Þó
í mörgum tilfellum megi notast við
símann, þó eru hin tilfellin eigi fá,
að ómögulegt er að láta símskeytið
vera jafngilt bréfi, auk þess hve mjög
það kostar meira, þegar síminn er
notaður. Þar sem kaupmenn þannig
yfirleitt eiga við mikla erfiðleika að
striða á þessum timum, virðist það
eigi vera nema sjálfsögð skylda allra
opinberra stofnana að greiða fyrir
viðskiftum þeirra út á við eins og
frekast er unt. Menn gera með
því landinu stórgagn.
Eu mönnum finst að eigi hafi
verið tekið nægilegt tillit til kaup-
mannastéttarinnar i þessu póstávís-
anamáli. En það voru kaupmenn,
sem flestar þeirra áttu.
Eftir þvi sem nokkrir sendendur
hafa skýrt oss frá, var þeim sagt
það á póststofunni, að þeim væri
leyfilegt að skrifa aftan á ávísanirn-
ar, svo sem venja hefir verið. Kem-
ur engum til hugar að ætla annað
en að póststjórnin hafi verið þeirrar
skoðunar, að þetta væri leyfilegt,
úr því að á annað borð mátti senda
ávísanir.
Eftir upplýsingum, sem vér höf-
um aflað oss, kom fyrirskipuuin um
að halda skyldi eftir öllum áletruð-
um ávisunum á siðustu stundu.