Morgunblaðið - 01.07.1918, Blaðsíða 1

Mánudag
i.
júlí 1918
0R6UNBLÍÐID
5. argangr
234
tölnbað
Ritstióraarsimi nr. $oo
Ritstjón: Vilhjálmur Finsen
ísafoidarprentsmifija
Afgreiðslnsimi nr. 500
Gamla Bió
Myndin
í speglinmn.
Mikilfenglegur sjftnleikur leikinn
af ágætum amerískum leikurum.
Þetta er áhrifamikil saga um
framferði kæns glæpamanns,
og hvernig hann að lokum
lendir í klóm lögre'gluunar.
Aukamynd:
Flótti Biiíys.
— Amerísk skopmynd, —
leikin af Billie Ritchie o. fl.
Innilegt hjartans þakklæti viljum við votta öllum þeim mörgu
sem á einn eður annan hátt sýndu okkur velvild og hluttekning
við hina löngu og erfiðu legu og fráfall okkar elskaða bróður,
Jóns sál. Hafliðasonar steinsmiðs, og heiðruðu útför hans. Þó
viljum við sérstaklega þakka þeim heiðurshjónum, Davíð Ólafs-
syni bakara og frú, sem leyfðu með glöðu geði að okkar sár-
þjáði bróðir mætti eyða síðustu æfidögum sínum í húsí þeirra,
hjá hinum trygga og góða vini sínum, Einari Einarssyni. Hon-
um og skyldfólki hans þökkum við og hjartanlega alla þeirra
bjilp og aðhjúkrun, ásamt öllum þeim, sem vitjuðu hans í hinni
þungu legu.
Biðjum við guð að launa þeim og öllum öðrum.
Reykjavík 29. júní 1918.
Ólöf Hafliðadóttir. Hafliði Hafliðason.
>Nýja Biö.
JSífanéi fráííaBlaé
Nýungar hvaðanæfa.
■
I
Heimkoma Pat Hogans.
Mjög hlægilegur gamanleikur í 2
þáttum — um ástir og meinbugi.
Myndiu er leikin af
ágætam leikendum.
Fyrsta flokks bifreiðar
Samningarnir.
í dag kl. 10 hefja nefndirnar, sem
binda eiga enda á hina löngu þrætu
milli Dana og íslendinga, starf sitt
í kennarastofu háskólans í Alþingis-
húsinu.
Þegar það fréttíst ' hverjir
skipaðir höfðu verið af Dana hálfu
til ferðarinnar hingað, vat því tekið
með fögnuði miklum. Öllum kom
saman um það, að valið á mönnun-
um væri ágætt og mikrls að vænta
af starfi þeirra. Þeir eru allir vel-
VÍljaðÍr menn íslendingum, einhverjir
hinir mikilsmetnustu menn flokk-
ana i Danmörku.
Dálitlum skugga sló þó á gleðina,
er það fréttist, að einn flokkanna í
Banmörku vildi eigi taka sæti í
sendinefndinni, vildi engin afskifti
hafa af þeim samningaumleitunum
er hefjast áttu. En það má ganga
að því vísu, að unt muni að ráða
málinu til lykta án aðstoðar þess
.flokks, báðum þjóðunum til gagns
og virðingar.
Öll islenzka þjóðin mun í dag
taka undir með oss, er vér bjóðum
hina göfugu gesti vora velkomna til
íslands og starfi þeirra hér fylga
hugir allra með ósk utn farsælan
árangur.
íslenzka þjóðin stendur sem einn
maður að baki stjórnar og þings, og
hún bíður með óþreyju þeirrar stund-
ar að sambandsœálinu verði ráðið
til lykta. Dönum mun vera full-
kunnugt um hverjar eru kröfur ís-
lendinga og þeir mundu tæplega
hafa sent hingað þessa ágætismenn
ef eigi hefðu þeir beztu vonir um,
að samningar mundu takast.
Gæfa fylgi starfi nefndarinnar I
Erí. símfregmr
Opinber tilkynning frá brezku utan-
rikisstjórninni í London.
London, ódagsett.
Skýrsla um hernaðinn vikuna sem
lauk 27. júni.
Þar sem Austurríkismenn áttu
frumkvæðið að sókninni i Ítalíu, þá
má telja sigur ítala einn hiun stór-
kostlegasta ósigur fyrir Austurrikis-
menn. Þetta sézt og glögglega
þegar þess er gætt, að skjöl sem
náðst hafa, sýna það og sanna, að
Áusturrikismenn ætluðu sér þegar á
fyrsta sólarhringnum að komast að
^fjallavígjunum að norðanverðu og
ná Treviso vestan við Piave. Sann-
leikurinn er sá, að eftir tíu daga
harða orustu eru Austurrikismenn
ver stæðir heldur en þeir voru þá
er sóknin hófst. Þeir hafa mist nær
20 þúsundir handtekinna manna auk
hér um bil 180 þús. fallinna og
særðra og beðið mikið tjón i missi
hergagna. Það er gleðilegt, að á
einum hinum þýðingarmesta vigvelli
hafa Bretar lagt sinn skerf til sig-
ursins. Þeir hafa handtekið rúm-
lega 1000 menn og náð mörgum
fallbyssum. Það er enn of snemt
að dæma um það hver áhrif þessi
ósigur hefir á her Austurrikismanna.
Þeir munu auðvitað kenna Piave um
ófarir sínar, en herstjórn þeirra ætti
þó að þekkja dutlunga árinnar, og
að minsta kosti geta þeir eigi kom-
ið með neinar slikar afsakanir fyrir
óförum sínum að norðan, sem voru
jafnvel enn rneiri.
Einn árangur af hernaðinum i
ítaliu er sá, að vekja athygli manna
á hinum ólánsömu smáþjóðum, sem
eru neyddar til þess að berjast und-
ir kúgun Þjóðverja. Því var veitt
eftirtekt, að engar þýzkar hersveitir
voru Austurrikismönnum til hjálpar,
nema ein »vistfangadeild« og hún
var aðallega vopnuð lími, burstum
og seðlum sem hún gerði sér far
um að lima á alla hreyfanlega hluti
sem hún girntist, til þess að sýna
það að þetta væri »eign hins keis-
aralega þýzka hers«.
Þetta virðist sérstaklega hafa orðið
til þess, að vekja gremju ungverskra
hersveita hjá Piave og það eru einnig
sannanir fyrir því að herdeildir Czecka
og Slava á norðurvígstöðvunum
ónýttu sínar eigin hergagnabirgðir.
Og hvar sem Czechar og Slavar
koma því við eru þeir Þjóðverjum
andvigir. Slavar eru nú að mynda
sérstaka herdeild í her í Ameríku-
manna og Pólverjar eru að stofna
sérstaka herdeild í Frakklandi, en
fjöldi hermanna Bandarikjanna er af
þýzkum uppruna og er guðmóður í
þeim að berjast fyrir því að kolJ-
varpa þeirri kúgun, sem rak þá eða
forfeður þeirra til Ameríku.
A aðalvigvelli Breta i Frakklandi,
hefir verið sífeld orusta, enda þótt
engar stórar árásir hafi verið gerðar
á óvinina. Það er óaflátlega unnið
að endurbótum og æfingum og
nokkur sönnun um, árangurinn af
því er það, að Þjóðverjar hika við
að ráðast á vígstöðvar, sem eru svo
vel undirbúnar.
Baráttan um París
í nýkomnum enskum blöðum
er mikið rætt um síðustu sókn
Þjóðverja og það, hvort þeir muni
nokkru sinni ná Parísarborg. Daily
Mail segir m. a. svo/(i5. þ. m.):
»Þegar þetta er ritað, eru Þjóð-
verjar 44 (enskar) milur norðan við
París og 39 mílur austan við borg-
ina. Höfuðborginni dylst ekki þessi
hætta og ráðstafanir hafa verið gerð-
ar borginni til varnar. En traust
Frakka á úrslitaviðureigninni hefir
mjög vaxið við hið mikla tjón Þjóð-
verja og þá fullvissu, að 700,000
Ameriku-manna eru nú undir vopn-
ávalt til leigu.
St. Einarsson. Gr. Sigurðsson.
Slmi 127. Sími 581.
um í Frakklandi. En þó að aðstað-
an sé alvarleg, þá er vígaþrótturinn
meiri hjá hermönnum bandamanna.
Brezkir og frakkneskir hermenn hafa
sýnt það í þessum ófriði og ótal öðr-
um, að þeir ganga bezt fram, þegar
mest þrengir að þeim. Hinar fá-
skipuðu varnarfylkingar þeirra voru
ekki sigraðar við Ypres og Verdun.
Og góður er foringinn, þar sem
Foch er. Tvivegis hefir hann sýnt
yfirburða ráðkænsku, sem einkennir
afbragðs hershöfðingja. Það var í
orustunni við Marne og Ypres
1914, og hann hefir komið óvinun-
unum á óvart, með því að snúa
vörn sinni í skyndilega sókn. Brezk-
ir foringjar bera honum bezta orð,
undrast ró hans og glaðværð, sem
vex að því skapi, sem meir þrengir
að, og stælir alla til hugprýði. Þeir
lofa og rólyndi, fyrirhyggju ogkjark
franskra undirforingja og fá ekki
með orðum lýst aðdáun sinni á
hreysti franskra hermanna.
Aðdáun hefir og komið 1 ljós á
hreysti franskrar alþýðu og á dugn-
að: og staðfestu hins mikla leiðtoga
þeirra, M. Clemenceau, þar sem er
sá stjórnmálamaður, er jafna má til
hinna mestu afreksmanna, er sögur
fara af í Frakklandi. A skömmum
tíma hefir honum tekist að sameina
yfirstjórn hermálanna og sameina
hugi og hjörtu þjóðarinnar. Sundr-
ungin er hin mesta hætta hverrar
þjóðar á ófriðartímum. Undir stjórn
M. Clemenceau’s virðist sú hætta
horfin. íbúar Parísar og alls Frakk-
lands eru öruggir. Höfuðborgin
verður varin til þrautar.
Kaupirðu góðan hlut
Þ& mundu hvar þú fekst hann.
SmurningsoUa: Cylinder- & Lager- og 0xulfeit1
era áreiðanlega ódýrastar og beztar hjá S ijgju'r j Ó U i
\ Hafnarstræti 18
Simi 137.