Morgunblaðið - 07.03.1919, Blaðsíða 2
2
vlOKGUNRLAÐIB
um það, að fyrsta krafa, sem gerð
yrði til Þjóðverja, væri sú, að þeir
bættu fullum bótum alt kaupskipa-
tjónið og fullar skaðabætur til ætt-
ingja þeirra, sem mist heíði lífið
vegna kafbátahernaðarins.
Útlendingar í Bretlandi.
Bonar Law hefir gefið Joforð urn
það, að stjórnin muni bráðlega
leggja fram frumvarp, með enn
strangari ákvæðum um framandi
menn, heldur en þau, er giltu í
stríðinu. Eftir þeim verður hver
maður, sem kemur til brezka rík-
isins, að færa fram sannanir, eigi
að eins fyrir því, hvar hann hafi
borgararétt, heldur einnig hvtrrar
þjóðar hann er að uppruna.
Framtíð Gyðinga.
Dr. Weizmann flutti ræðu á ráð-
stefnu Zionista í London og sagði
þar, að Zionistar mættu vera á-
nægðir með þær viðtökur, ’sem þeir
hefðu fengið á friarfundinum, og
kvaðst a tla,að stórveldin hefði þeg-
ar ákveðið, að Gyðingaland skyldi
verða þjóðarheimkynni Gyðinga.
M. Tardien, einn af fulltrúum
Frakka. úr tíu manna ráðinu, hefði
lýst yfir því, að Frakkar mundu
eklti setja sig upp á móti því, að
Gyðingaland yrði framvegis undir
verndarvæng Breta.
Skemtun Be ik
Hljómleikar og söngur í IðnóT
Eg heyrði marga tala um jiað í
fyrradag og daginn þar áður, að
það gæti aldrei blessast. Iðnó væri
of kunn bæjarbúum til þess sem
algerlega óhæf tii samsöngva og
hljómleika.
Þrátt fyrir það vcru þó allir að-
göngumiðar uppseldir. — Og eg
þori að ábyrgjast, að fleirum en
mér hefir brugðið ! brún, þegar
þangað kom. Eigandi hússins, hr.
Frantz Hákansson hafði látið gera
afþiljað Svið með lofti yfir uppi á
gamla ieiksviðinu, og með þessum
útbúnaði mun mér óhætt að full-
yrða, að í stað þess að vera óhæfur
söngsalur, eins og áöur var, er lðnó
nú langbezti söngsalur bæjarins.
Eg hefi að minsta kosti aldrei heyrt
eins greinilegt og eðlilegt cndur-
kast tónanna fram í áheyrendasal
eins og þarna. Og eg spái því, að
eftir þetta detti engum manni í hug
að halda samsöngva nér, eða hljóm-
leika annars staðar en í Iðnó.
Þetta skal eg láta nægja að siniti
um salinn, því að enn stendur út-
búnaðurinn á sviðinu til bóta og
G 'ðir þ3kkir viljum við fæ a ö lum þetm, sem >ý du okkur sð toð
og saT úð við fráfall og jarðítföf tengdaföðurs, föðurs og sijupt okkar,
Odds Ö^mundssooar.
Sigtíður Halldórsdótti'-. f -h. Ö^m. ÖJdS'On.
Sigríður Kr. f nsdóttir.
■■■WMBIMB———T HWII1................
Verzlunarstaða.
Pilt.r innanvið tvítugt, 1 pu> os; áreiðanlegur, sem krifar og reikn-
ar vel, talar donsku og hefir lönguti til að verða ve ztunarmaður, getur
fengið stvinnu sem afgreiðslumaður I einni sterstu ny'enduvöiuvarzlun
bæjarirs.
Aðeins duglegum p'tum þýðir að sæ’ j .
Umsókn með meðmælum auðkc d »167« sendi t afgr. þessa blaðs
fyrir 9. þe si mánaðar.
raun þá hjegt að minnast. á bann
síðar.
Eigi ætla eg mér holdur að leggja
dóm á það sem fram fór þarna í
fyrrakvöld. En segja má frá því, að
að áheyrendur vori; mjög hrifnir
af „Hörpu“ — 14 manna horna-
orkester, undir stjóin Reynis Gísla-
sonar. Veit eg að félagið hefir roeð
þessu eina kvöld aflað sér mcira
álits meðal bæjarbúa. heldu.r en jiað
hefir gert með ölluna fyrri hljóm-
leikum sínum.
Tvísöngurinn tókst lakast. Olli
þar um hvað söngmenn vonv ójafa-
ir.
En Bernburg tókst upp. „Aldrei
hefi eg heyrt honum takast eins,‘‘
wmmmm* Nvi» 8 0 +mmmm
Hannar
fifnm yfi sjónir
Sió le k 15 þtitu I'
AÞI-i ■ ivetkiö le ku: efti'l.ei ■■
k ik ynd le Hon 1 A ne' > u n
Flfvef C0 la Bad e
mælti kunningi minn við roig á
heimleiðinni. „Má vera, að sviðið og
salurinn eigi nokkurn þátt í , ví —
en liann handfjatJaði þó fiðluna,
eins og' sniliingur."
Mér varð á að spyrja liann hv-ern-
ig á því mundi standa, nð Bern-
burg fengi alt ax hústyllL á skemt-
anir síuar, þrátt fyru’ það, þó að
bæjarbúum gæfist kostur á að
heyra til hans á Nyja Landi á
bverju kvöldi. Hvort það mundi
stafa at því, að hann vandaði sig
svo mikium mun meira þegar hann
héídi hljomleika.
„Nei, það er ekki rétt, mæltj
hann. „Það er einmitt vegna jiess^
að Bérnburg vandttr sig alt af.
Ilann getur ekki leilcið án þess að
vanda sig. Eg þykisi. þekkja h ví-
lík þraut það er, að leika kvöld
eftir lcvöld á veitingahúsi fvrir
1 vanþakklátum og cttiiektarluusum
! áheyrendum — í reykjarsvæiu, ó-
! lofti og þrengslum. sem drepa og
afbjaga tónana nýfædd 1 Það þarf
stiltan mann — maxm pieð lista-
mannsbLóði, til þess að þola það og
geta vandað sig alt af — að liugsa
ekki sem svo, að alt sé fullgott í
kaffihúsalýðinn. En Bei’nburg er
einmitt slíkur listar.iaður, að hann
getur aldrei fengið .-.f sér að kasta
höndum til fiðlunnar. Þess vegna
hefir hann aflað scr hylli flestra
bæjarbxia, og þess vegna koma þeir
alt af at hlusta á hann. Auk þess
nýtur hann sín betnr t. d. í Iðnó,
heldur en í þröngu kaffihúsi, inn-
an um áheyrendur,’1 —
Eg læt það á valdi þeirra, sem
þetta lesa, að dæma um það, hvort
kunningi minn hefir haft rétt fyrir
sér. En mér finst það. Og þess
vegna hefi eg orð nans eftir.
Hrafn.
Hitt og þetta
Kolavandræði afskapleg hafa verið
í Berlín síðan um nýár. Kolauámu-
menn í Westfalen hófu verkfall, og
flutningavandræðin eru mikil um alt
Þýzkaland.
—0—
Verkanir hafnbannsins. Það e.t op-
inberlega tilkynt frá Þýzkalandi, að
509 þúsund manns hafi látist þar f
landi, beinlínis vegna bafnbannsins.