Morgunblaðið - 08.05.1924, Blaðsíða 2

MORGUNBLAII*
k
/2 jS » - //i
y y H I I! H 1 N IIUI LSI 2 M U
Tilbúmn áburður.
I»eir, «em hafa p - tað hjá okkur
9^ Superf osfal
etu vinpaitileva beðnir að -vitja þe«»« hið fyrsta.
Noregssaltpjetupinn
eða Chilesaltpjeturinn
kemur með »Mercur< 19. Maf.
HiO vel þekta belgiska rúOugler
er nú komið aftur; einnig rammagler, búðargluggagler, rósagler,
miplitt gler, kítti, marmari og spegilgler, fleiri tegundir og stærðir.
Krydsfiner (spónn).
Ludvig Sftorr, Grettisgötu 38. Stmi 66.
Patentbrúsar
fyrirliggjandi.
li Nin t El
Liekjargötn 6 B.
Síml 78«
Mllr Wia
og koma rneð
auglýaingar
sínar á auglýs
ingaskrifstof-
una í Austur-
atræti 17 uppi
Nýveidd
SILD.
Hefi nýja síld nýtreidda í vörpu,
ágæta til beitu í Jökuldjúpinu.
Semjið við
Guðjón hafnsögumann
á íaafirði.
Eitt fyrsta verk MacJDonalds
er hann tók við stjórn, var að
viðurkenna Rússaveldi eins og
inenn mnna.
En frá því var skýrt þá, að
allmargt væri á huldu um við-
skifti þeirra þjóða framVegis, þó
viðurkenningin væri fengin, enda
kölluðu sum bresku blöðin þetta
ckki annað en pappírsgagn.
pegar til samninga kom, byrj-
uðu erfiðleikar strax, því sumum
sendimönnum Rússanna var mein-
uð landganga í Englandi, vegna
þess að þeir hefðu fengist við æs-
ingastarfsemi meðal breskra
þegna.
En þetta er nú aðeins upphaf
vandræðanna. MacDonald og menn
hans hafa seti!ð með sveittann
skallann, og lítið orðið ágengt,
og þegar síðast frjettist voru allar
líkur til að Bretar kæmust að
þeirri niðurstöðu, að engin leið
sje til þess enn, að koma hag-
kvæmnm viðskiftum á við Rússa
svo nokkru nemi. Tjekkóslóvakar,
nágrannar þeirra, hafa til dæmis
ekki getað trygt verslunarsam-
von Ærpecom
-------^
ATeutR t-o
X. BrytjóllWiM ft Kvuran.
útrýma öllu einstaklings fje úr
versluninni.
Verði þessari stefnu fylgt fram
raeð alvöru, eru allar líkur til
þess, að samningarnir við Breta
verði æði gagnslausir í þetta. sinn.
L' Zöllner
konsúll sjötugur.
pað hefir löngum þótt við hrenna
um okkur íslendinga, að við vær-
um kaupmannavinir eigi miklir.
Erlendir menn hafa lengst af far-
ið með verslunina. Hún er svo nf-
lega komin í okkar hendur að
elcki er við því a'ð búast. að gróið
sje um heilt. Við erum seinþreytt-
ir til vandræða, en langræknir að
sama skapi. Einokunarkaupmenn-
irnir standa fyrir sjónum manna
sem þeir mestu böðlar, er hingað
hafa komið. Erlendu kaupmenn-
irnir, sem við tókn af þeim, voru
heldur engin óskabörn íslenskrar
alþýðu.
pað er erfitt fyrir erlendan
mann, sem viðskifti hefir hjer til
iangframa að koma svo fram, að
ekki verði vakin á honum tor-
trygni, að h'ann þvert á móti, eigi
að fagna virðingu og trausti og
vináftu þeirra, sem liann hefir átt
skifti við. Svo er þó um þann
mann, sem hjer verðúr minst að
nokkru vegna sjötugsafmælis hans.
Páir munu þeir útlendingar, er
knnnari sjeu hjer á landi, en
bönd sín þar, þó þeir sjeu þar j Louis Zöllner konsúll í Newcastle.
nærlend:s og sjerlega kunnngir Hann hefir átt viðskifti við þetta
núverandi háttum Rússa.
Fyrir nokkru hafa fjármála-
menn Breta birt álit sitt í þessu
máli stjórninni til leiðbeiningar.
peir líta svo á, að til þess að
venjuleg viðskifti geti komist á
við Rússa, þurfi þeir að komaj
land um 40 ára skeið. Hann hefir
komið hingað ótal sinnum, eignast
fjölda kunningja og vina og kynst
liögum manna og háttum.
Louis Zöllner er danskur að
ætt, fæddur í Herlöv í apríl 1854.
Hann gekk á verslunarskóla í
upp hj'á sjer óháðum dómstólum,1 Danmörku og aflaði sjer hinnar
að tekið sje tillit til þess, að við- hestu verslunarþekkingar, sem völ
skiftasamningar einstakra manna I var á. TJm tvítugs aldur fór hann
sjeu bindandi, og breskir hankar til Englands og hefir dvalið þar
og vcrslan r fái leyfi til þess að fá | jafnan síðan. jPyrist var hann
bein sambönd við einkafyrirtæki nokkur ár í Manchester hjá al-
í Rússlandi. þektu vefnaðarvörufirma. — Laust
Aðal þröskuldur viðskiftanna fyrir 1880 byrjaði hann verslun
við Rússa, telja þeir er til þekkja, \ í Newcastle ásamt hróður sínum.
vera ríkiseinokunina á allri versl- Fluttu þeir inn stórgripi og sauð-
un við útlönd, og öll sú skriffinska fje frá Danmörku, Noregi og
er því fylgir, skr:ffinska sem al- Svíþjóð.
ókunnugir menn stunda, menn Árið 1884 hefjast viðskifti hans
sem hafa litla sem enga þekking við íslendinga. Hefir íslandsversl-
á versluninni. unin til skams tíma verið einn
En eftir hljóðinu í stjórnar- ■ aðalþátturinn í starfsemi hans.
hlöðum Rússa, eru e:gi líkur til, Langt fram yfir aldamót má svo
að hjer verði breyting á, nú á segja, að nálega öll viðskifti
næstunni, því þar er því haldið kaupfjelaga gengi í gegnum
fram, sem næsta hlutverkinu, að,hendur hans og auk þess skifti
hann við marga kaupmenn víðs-
vegár um landið.
flím 1890 gekk Jfón Vída.lín
konsúll í fjelagið við hann. Hjelst
s.i fjelagsskapur fram vfir alda
mót. —
Zöllner notaði að mestu eigin
skip til flutninga; sendi hann þan
upp .vor og haust með vörur, og
flutti aftur með þeim hesta og
sauðfjo. Eftir að innflutningur
lifandi fjár var bannaður til Eng-
lands breyttust búnaðarhættir 'hjer
mjög. Sauðaeignin hvarf smátt og
smátt úr sögunni að mestu. Aðal-
áherslan var lögð á dilkafram-
leiðsluna. Saltkjötsverslun okkar
var fram að þeim tíma mjög bág-
borin. Zöllner átti drjúgan þátt í
þeim umbótum, sem gerðar voru
}a því sviði.
I Eftir að Samband íslenskra sam-
vinnufjelaga var stofnað, lýkur
viðskiftum Zöllners að mestu við
’hin einstöku fjelög. Aftur mun
' hann hafa átt nokkur viðskifti
við Sambandið sjálft, keypt af
' því hesta, selt því kol og svo
í frv. pað er dómur kaupf jelags-
j manna, að það hafi stuðlað mjög
að viðgangi fjelaganna á hinum
örðugu uppvaxtarárum, a,ð þau
. áttu viðskifti við mann, sem hafði
skilning á kröfum þeirra og þörf-
um og lagði sig fram nm að verða
þeim að liði. Hefir ritstjóri Tíma-
rits samvinnuf jelaganna skrifað
mjög hlýlega um Zöllner og af
fullri vi'ðurkenningu. Telur hann
Zöllner hafa komið fram með föð-
urlegri umhyggju við kaupfjelög-
in.
Louis Zöllner hefir verið dansk-
ur konsúll síðan 1904. Hef:r hann
oft haft miklar annir af því starfi,
sjerstaklega á stríðsárunum, þegar
mikið af ferðamannastraumnum
frá Stóra Bretlandi til Norður-
landa var um Newcastle. Munu
þeir, sem til hans le'tuðu á þess-
um árum bera honum vel söguna.
Zöllner cr ennþá maður mjög
vél ern. Hann hefir alla daga ver-
ið reglumaður mikill, og hófsam-
ur, starfsmaður og íþróttamaður.
Er íþróttaáhugi hans ramm ensk-
ur. TJm skeið var hann talinn
e’nhver snjallasti taflmaður á
Norður-Englandi.
Auk starfsemi sinnar hjer við
land hefir Zöllner haft með hönd-
um mikil og margvísleg störf í
Englandi. Er hann í stjórn ýmsra
stórfyrirtækja, sk'pafjelaga, námu-
fjelaga o. s- frv. Hann er í mikl-
nm metum hjá stjettarbræðrum
sínum í Newcastle fyi’ir gætni,
festu, dugnað og áreiðanieik. All-
ar braskara tilhneigingar hafa
ver'ð honum fjarlægar. Hann hef-
ir altaf lagt meira upp úr litlum
ábata og vísum heldur en óvísri
ábatavon.
Zöllner kvæntist 1899. Er kona
hans ensk og af góðu bergi brotin.
Eiga þau 4 hörn á lífi, 2 syni og
tvær dætur.
Zöllner er riddari af Dannebrog. j
Á. J.
f.yrir árið 1924 liggur frammi al-
menningi til sýnis á skrifstofu bæ-
jargjaldkera dagana 8.—21. maí
að báðum dögum meðtöldum. —
Kærur skulu sendast niðurjöfn-
unarnefnd á Laufásveg 25, ekki
síðar en 4. júní næstkomandi.
Borgarstjórinn í Reykjavík,
7. maí 1924.
K. Zimsen.
óskasrt á mótorbát frá 14. maí n.
k. — Upplýsingar á Bifreiðaaf-
greiðslu Steindórs.
Veggfóður
yfir 100 tegundir. Frá
aup. rúllan, en8k stærb.
H.f. Rafmf. Hfití & Ljós.
S i m ars
24 varslunfn,
23 Poulaan,
27 Fossberg.
Allur úftbúnaður ftil
gufuvjela og mótora.
Skuldseigir meðlimir.
pað var ekki miklum erfiðleikum
bundið að fá þjóðirnar sumar hverj-
ar, að minsta kosti, til þess að ganga
í þjóðabandalagið. Aftur á móti ætlar ,
það að reynast örðugra að fá þær
allar til að borga ársgjöld sín. Nú
fyrir stuttu hefir fjármálastjórn,
Bandalagsins sent all harðorð ir.n-1
heimtubrjef til ekki færri en 10 þjóða, |
sem sbluda tillög sín. par á meðal ér
Ivína, sem ekki hefir borgað í tvii
ár, Argentína og Perú, sem skulda
þriggja ára gjald. Eu svo er Hond-
úras, Paraguay, Salvador, Nieaxa-
gua, Gutemalay og Costa. Riea. —
sern^ ekki hafa ennþá borgað grænan
eyri, og gefa innbeimtumönnum þau
svör, að þær borgi, þegar þeim sjo
hentugast — fyr ekki.
Víða pottur brotinn.
Við Xslendingar böfum haft orð
fyrir að vera heldur gefnir fyrir
kossa. En það lítur át fyrir, að viS
sjeum ekki neitt einsdæmi í þeirri
grein. — Bæjarstjórnin í bænnm
Bournemouth á Englandi, befir ný-
lega .gefið út áskorun til almennings,
mjög ákveðna og kröftuga, um þaS
að tefja ekki járnbrautarlestir bæj-
arins með altof miklum kossnm, þegar
þær œttu að fara. Kossasýkin hafði
ncfnilega orðið svo viðurblutamikil,
að lestirnar komust ekki á stað á
rjettum tíma. Menn kystust ekki að-
eins úti fyrir lestinni, heldur stukku
menn upp á gangpallinn og kvöddugt
þar enn innilegar. Lestarstjórarnir
höfðu venjulegast beðið með þolin-
mæði eftir því að fólkið kysti sig
mett. En þetta hafði þær afleiðingar,
að lestin komst ekki á stað á rjettum
tíma. Og nú befir bæjarstjórnin í
Bournmouth beðið menn að byssast
annaðhvort nægilega beima eða þá
áður en lestin þurfi að fara.