Morgunblaðið - 03.01.1936, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudaginn 3. janúar 1936.
JHorgmtHölid
Út*ef.: H.f. Ár/akur, Reykjav'*-.
Rltatjðrar: Jón KJartanaaon,
Valtýr Stefán»»on.
Rlt»tjðrn og afíreiSala:
Austurstrœtl S. — Slmi 1S9S.
Aug-lýalng .atjðri: EJ. Hafberar.
Aufirlýaing-askrifatofa:
Au turatreett 17. — Sfaai *70é.
HeimaaHnar:
Jðn KJartanaaoa, nr. S74Z.
Valtýr St fánsaoa, nr. 4ZZ0.
Árni óla, nr. 8046.
B. Hafberg, nr. S77S.
Áakriftag^ald: kr. S.Ou A ntánuSL
1 lausaaðlu: 10 aura aintaftlO.
10 aurn nal J^asbök.
Bruninn í Keflavík.
Sennilega hefir það aldrei
komið fyrir hjer á landi, síðan
á Sturlungaöld, að jafn margt
fólk hafi beðið bana af bruna,
sem í Keflavík, er samkomu-
húsið brann þar á mánudags-
kvöldið var.
Upptökum brunans hefir ver-
ið lýst hjer í blaðinu.
Þegar menn heyra um þau,
dettur mörgum í hug:
Hve oft skyldi jeg eða skyld-
menní míh hafa verið í háska
af sömu ástæðum.
Um all-langt skeið hefir það
tíðkast hjer á landi, að jóla-
trjesskemtanir hafa verið haldn
ar í kauptúnum, þar sem fjölda
mörgum börnum og unglingum
hefir verið safnað saman.
Það er ekki fyr en á allra
síðustu árum, að menn éru farn-
ir að nota hjer og þar rafljós
á jóiatrje. Og það er ekki laust
við, að sumum finnist jólatrje
vera öðru vísi en það á að vera,
ef ekki eru á þvi brennandi
kerti — eins og rafljósatæknin
hafi þar spilt gleði barnanna af
ljósunum logandi.
En hjer er sem sje lífshætta
á ferðum, þar sem eru kerta-
Ijós í grenitrje í miðjum stórum
barnahóp. Manntjónið 1 Kefla-
vík kennir mönnum það eftir-
minnilega.
Þar sem ekki eru rafljós, þar
þarf að hafa tæki við hendina
og aðstöðu til að fella trjeð,
hvenær sem af því kann að
stafa eldhætta.
Þetta er ekki sagt í því skyni
að ásaka neinn um neitt af því
sem þarna gerðist. En hjer er
viðvörun, sem ekki má gleym-
ast.
—x—
Og svo er annað um leið. —
Tilviljun má það kalla, sem út
af fyrir sig varð þess valdandi
að hjer varð manntjón og
meiðsli svo mikil.
1 útgöngudyrum samkomu-
salsins gengu hurðirnar inn í
salinn.
Fyrstu fregnir hermdu, að
þær hefðu verið lokaðar —
jafnvel læstar. En þetta reynd-
ist ekki rjett, eftir því sem
blaðið hefir síðar frjett. En
mannþröngín þrýsti á að innan,
svo aðrar aðalútgöngudyrnar
lokuðust alveg, áður en þeirra
varð full not — og hinum var
haldið opnum með harðfylgi
vaskra manna.
Góð spil. Nýle'ga fekk Sveinn
Hjartarson, kaupmaður á Siglu-
firði 13 spaða á hendi í „kontrakt-
bridge" (PÚ).
Bruninn í Keflavík.
Svo fljóti varð húsið alelda, svo tregt
var um úlgöngn úr búsinu að nærri
skall að slysið yrði ennþá stórfeldara.
Tvð bðrn og fullorðin kona bafa
dáið I sjúkrahðsi af brunasárum.
Frásagnir nokkurra viðstaddra. !
Greinilegri fregnir af brunanum í Keflavík
hafa blaðinu nú borist, er gera mönnum Ijósara
en hinar fyrstu fregnir, hvernig þetta mikla slys
vildi til.
Síðari fregnir bera til baka þær sögusagnir að
útgöngudyr salsins hafi verið lokaðar er brunann
bar að. En ógæfan var, að hurðir í báðum dyrun-
um gengu inn, og því hætt við, er mannfjöldinn
þyrptist að, að þá fjellu þær að stöfum. Þannig
lokuðust brátt aðrar dyrnar, en hinum var haldið
opnum með harðfylgi.
Níu mannslíf eru nú farin af bruna þessum;
en eins og eftirfarandi frásögn ber með sjer, hafa
hendingar ráðið að eigi brunnu fleiri inni.
Vegna þess hve' erfitt var að- anverðu, meðan jeg varð þess
faranótt þriðjudags að átta sig á var, að fólk leitaði þeirra dyra.
hinu stórfelda slysi í Keflnvík, Þegar mjer virtist fólk vera
og þeim sorglegu atburðum, sem komið rir salnum, henti jeg mjer
þar gerðnst, sneri blaðið sjrjr í út um næsta glugga við dyrnar, í
gær til nokkurra manna þar syðra dauðans ofboði. En hvers vegna
tif þess að fá fyllri frásagnir um jeg fór ekki sjálfur lit um dyrn-
brunann. ar, veit. je'g ekki.
Einn af þeim mönnum, sem -----
blaðið hafði tal af, var Sverrir Sjónarvottar sögðu, að Sverrir
Júlíusson stöðvarstjóri. befði komið á höfuðið út um
Hann e'r einn af þeim sem særð- gluggann og legið um stund í yf-
ust allmikið, brann á höndum og irliði þar við húsvegginn.
særðist af glerbrotum á fæti.
Honum sagðist sv0 frá: Annar björgunarmaður
Þá hefir blaðið og haft tal af
Tvennar dyr opnar a saln- öiafí ingvarssyni.
Um er eldurinn kviknaði. Frásögn hans er á þessa leið:
Eins og kunnugt er, voru tvenn- Mjer var gengið fram hjá sam-
ar dyr á norðurgafli í salnum. komuhúsinu kl. langt gengin tíu.
Voru þær báðar opnar, þegar Datt mjer þá í hug að líta þar
eldsins varð vart. En þær lágu út inn. Jeg fór inn i fataherbergið í
í sitt tivort herbergið og síðan norðurenda hússins, og gtaðnæmd-
var útgangur úr þeim í aðaldyra- ist í dyrunum inn í salinn.
ganjr í miðju húsinu. Fjörugur söngur var í salnum,
Silkipappír hafði verið vafið og var verið að syngja „Gengum
utan um þrífót er jólatrjeð stóð á. við í kringum einiberjarunn".
Sá jeg alt í einu að eldur hafði Er jeg hafði staðið þarna nokk-
kviknað í pappírnum. Sennilegt, ur augnablik, kom alt í einu eld-
að kerti hafi fallið niður á pappír- hlossi upp með jólatrjenu, e'r stóð
inn. á miðju gólfi, og var önnur hlið
Þreif jeg til pappírsins, og ætl- trjesinS eitt eldhaf á einu augna-
aði að reyna að slökkva eldinn. hliki.
En áður en varði, hafði eldurinn Við hlið mjer stóð þarna Ragn-
læst sig upp í trjeð og upp eftir ar J. Guðnason.
liini þess. Við hurfum undan, er fólkið
Þegar jeg sá, að við ekkert varð streymdi út úr salnum, en fórum
ráðið, ruddist jeg að austari dyr- ekki rakleitt út úr fataherberg-
unum á norðurvegg salsins, því mu-
mannfjöldinn sem streymdi að Áður en við erum komnir út,
dyrum þeim, var að því kominn að verðum við þess varir, að hurðin
loka hurðinni — en hún gekk inn er að lokast undan troðningnum
í salinn. Tókst mjei* að opna hurð- að innanverðu frá.
ina, svo að jeg taldi trygt að hún ^ Við fleygjum okkur því
hjeldist opin. 1 með öllu afli á hurðina og
En þá ruddist jeg að vestari höldum henni opinni. Hef jeg
dyrunum og helt í þá hurð að inn- viðspyrnu við dyrustafinn, en
spyrni hendinni í hurðina og með því að fella trjeð á gólfið.
treðst fólk út úr salnum En þetta var mjög óárexmilegt
undir hönd mína. vegna þess hve þröngt var í sala-
Hurðina gátum við aldrei opn- um, svo viðbúið var að einhverjir
að betur en svo, að hún stæði hefðu orðið fyrir trjetiu logandi
beint út frá vegg. (Þeir fjelagar er það var felt.
urðu aldrei varið við að Sverrir Jeg ryðst nú að eystri dyrunum
heldi í hurðina að innanverðu). út úr salnum. En þegar jeg kem
Jeg varð var við, að einn dreng- þangað, voru þær aftnr. (Þá hef-
ur kastaði sjer yfir hurðina og ir Sverrir verið farinn frá þeim
komst þannig út. fyrir nokkrum augnablikum. En
Brátt sá jeg ekki út úr augum hurð sú var ekki opnuð úr því).
fyrir reyk. Þá tók jeg í gluggahlera sem
En um það leyti, sem jeg hætti var fyrir næsta glugga á austur-
að verða þess var að fólk færi vegg, ríf hann frá, og spyrni rúð-
framhjá mjer, var mjer farið að nnum rir glugganum beggja
líða illa af reyk, svo jeg fór út. vegna við gluggapóstinn. Það
Þegar jeg kom út úr húsinu, sá voru stórar rúður.
jeg þar síra Eirík Brynjólfsson, Síðan renni jeg mjer út um
og logaði alt hár hans . gluggann, en upp í hann frá
Jeg stekk til hans og kæfi eld- jörðu var seilingarhæð. En lágt
inn í hári hans. upp í gluggann innanfrá.
En síðan fer jeg inn í húsið aft- Stend jeg nú við gluggann og
ur. Jeg átti tvo bræður er voru á tek við börnunum jafnóðum sem
skemtuninni og fór að hugsa til þau fleygja sjer út.
þeirra. Síðasta bamið, sem út um
Þegar jeg kom inn í fataher- gluggann kom var Alma Þórðar-
bergið, sje jeg þústu á gólfinu. dóttir. Eldur var um hana alla, er
Greindi jeg hana af eldbjarma jeg náði henni. Hún hneig niður
frá salnum. er hún kom út. Sleit jeg eldglæð-
Þetta var kona, sem hnigið umar úr fötum hennar. En svo
hafði á gólfið. Jeg hleyp út með kom einhver og tók hana í fang-
hana. Ekki veit jeg hver það var. ið.
Þá hljóp jeg enn inn í fataher- Alma litla segir svo frá, að hún
bergið. Rak jeg þá tæmar í eitt- hafi ætlað út um eystri dyrnar, en
hvað á gólfinu og þreifaði til þess. þær hafi þá verið lokaðar. Þá
Þetta var drengur, sem jeg bar út. hafi hún ætlað um vestri dyrnar,
Er jeg kom út í þriðja sinn, en snúið við vegna reýks og elds,
heyrðist mjer jeg heyra liljóð inn- en komist þá seinust út að glugg-
an úr húsinu. anum þar sem Bergsteinn var.
Þá var iitidyragangurinff fullur
af reyk niður undir góif. Börnin sem satu við kaffi-
Þá skreið jeg inn í ganginn og borð.
fann telpu, er var að skríða úr Þess var getið í síðasta blaði
fataherberginu, inn í stigaher- að tim 40 hörn hefðu setið við
bergið yfir þveran ganginn, fann kaffiborð á leiksviði í suðure'nd-
ekki útidyrnar. Jeg þreif í hana anum á salnum, er eldurinn lcvikn-
og bar hana út. aði.
En síðar varð ekki komist inn í Framreiðslu hafði þar á hendi
ganginn. m. a. Bergþóra Þorbjörnsdóttir.
,, , Hún segir svo frá, að sum af
Bjorgun ut um fflugga. . .. 8 ’ . „
Ennfremur hafði blaðið tal af borilunum sem Þar voru, hafi
Bergsteini Sigurðssyni. Hafði stokklð fram af leiksviðinu og
slæðst í blaðið á þriðjudaginn mður 1 sahnn’ en tU flestra hafi
nokkrar missagnir um athafnir náðst’ tú þess að heina Þeim ni8ur
hans í sambandi við hrunann. stlJ?a’ sem var af leiksviðinu nið-
Frásögn hans var á þéssa leið: Ur kJallarann- en þaðan voru
Jeg var að spila á orgel undir lltgöngud,v i.
söng barnanna, er jeg varð þess Þegar hiin sjálf leitaði út-
var,- að kviknað hafði í jólatrjenu, Söngn Þessa leið kom hún auga á
Stökk jeg á fætur og þreif í trjeð ötla telpu, sem lmipraði sig nið-
til þess að reyna að slíta af því ur 1 horn eitt> var sýnile'ga alveg
hinar logandi greinar. En það var utan við sig af hræðslu, og hafði
ógeTningur. ehh;i siunu á að forða sjer.
Þá hugkvæmdist mjer að reyna ^ók Bergþóra hana ut með sjer.
að kæfa eldinn, en hafði ekkert
handbært nema sjal eitt, sem lá ,
, , , ,, „ ' . . „ Hja Helga lækni.
þar a beklt. Þreif jeg sjalið. En
er jeg sneri aftur að trjenu, sá jeg Helíh Guðmundsson læknir var
að slík slökkvitilraun yrði gersam- £enf?iim H1 hvílu ev slysið vildl
lega tilgangslaus. tiL íhuðarhús hans er skamt frá
Aftur á móti þykist jeg sjá það brunastaðnum. Hann heyrir hljóð
eftir á, að vera kanu að einhver °g harnagrát og ge'ngur til úti-
möguleiki hefði verið á því að (1yla-
tefja a. m. k. útbreiðslu e'ldsins Framh. á 6. ií«u.