Morgunblaðið - 24.10.1942, Blaðsíða 5

'ILaugardagur 24. okt. 1942.

f
IMotgttnMaMð
Útgef.: H.t. Arvakur, Keykjavlk
Framkv.stj.: SigfQs Jónsson
Rltstjórar:
Jón Kjartansson,
ValtÝr Stefánsson (ábyrgtSarm.).
Auglýsingar: Árni Óla.
RltstjOrn, auglýsingar og afgreibsla:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald: kr. 5,00 á, mánutSl
innanlands, kr. 6,00 utanlands.
í lausasölu: 30 aura eintakitS.
40 aura meti Lesbók
Snjallir knattspyrnumenn II
UfsMvin a Snæ
felísnesi
TlMINN ber sig ákaflega illa
yfir ósigrinum á Snæfells-
■Siesi og kann sjer nú ekkert hóf
í svívirðingum um hinn ný-
kjörna þingmann Snæfellinga.,
<Gunnar Thoroddsen prófessor.
Það mun hafa verið eftir
kosningaúrslitin á Snæfellsnesi
í sumar, að Tíminn flutti eina
lofgreinina. um Bjarna á Laug-
arvatni. Var skólastjórinn þa
sjerstaklega lofaður fyrir
drengilega framkomu í hinni
pólitísku baráttu. Ekkert and-
stæðingablaðanna fann ástæðu
til, að draga þetta lof af Bjarna
•skólastjóra. En hins hefði mátt
vænta, að Bjarni hefði nú fund-
ið hvöt hjá sjer til þéss að taka
vsvari Gunnars Thoroddsen, eft-
ir að ráðist er á hann eins ó-
drengilega og Tíminn gerir.
Því að hvað sem með sanni má
segja um drengskap Bjarna í
hinni pólitísku baráttu, má full-
:yrða hitt, að Gunnar Thorodd-
sen stendur honum þar ekki
•að baki.
En þegar þessi drengilegi og
fluggáfaði ungi maður vinnur i
■einn glæsilegasta kosningasig^
ur sem unnist hefir, birtir aðai-
málgagn andstæðingsins ein-
Jiverja þá svívirðilegustu sorp-
^rein, sem sjest hefir. Skyldi(
það vera að vilja hins drengi-
lega skólastjóra á Laugarvatni, i
.að andstæðingur hans, er gekk ,
,með sigur af hólmi sje borinn:
.slíkum óhróðri, sem Tíminn ger-t
.:lr? Ef svo er, þá hefir Tíminn
sagt of mikið um drengskap
•Bjarna í sumar og þá væri allt
a.nnaó lögmál ríkjandi hjá1
-■kólastjóranum í hinni pólitísku
baráttu, en hann lærði að beita’
meðan hann kepti á vettvangi
íþróttanna. En við skulum vona
,sð sorpskrifin í Tímanum sjeu !
í óþökk Bjarna skólastjóra. Og
Lann væri drengskaparmaður j
meiri, ef hann sýndi í verki, að|
ihann hefði skömm á slíkum
skrifum.
Hin pólitíska barátta vill
oft vera persónuleg hjá okkur
Islendingum. Veldur þar mestu
smæð okkar og þroskaleysi. En
þegar ungir menn koma fram á
stjórnmálasviðið, sem hafa í
ríkum mæli alla bestu eiginleika
etjórnmálamannsins: víðtæka
þekkingu á málunum, glæsilega
ræðumensku og drengilega
framkomu, þá er vissulega á-
stæða til að fagna þeim og láta
þá njóta sannmælis. Gunnar
Thoroddsen er méðal þessara
nianna. En hvernig eru móttök-
urnar, sem þessi maður fær hjá
andstæðingnum, eftir að hafa
unnið glæsilegan sigur í drengi-t
: legri baráttu ?
A Ilir beir, sem sjeð hafa
** meistaraflokkslið Vík-
ings, keppa nú hin síðari ár-
in, hafa fljótlega veitt at-
hygli háum og gerfilegum
leikmanni, sem stendur eins
og klettur úr hafinu í vörn-
inni, með slíkt ör.ygffi í að
skalla og spyrna, að aðdáun
vqkur. Þetta er Brandur
Brynjólfsson, sem orðinn er
Iandskunnur, bæði fyrir
leikni sína í knattspyrnu og
hæfileika sína í öðrum í-
bróttum.
•Jeg hefi nýlega hitt Brarnl að
máli, og beðið hann að segja
mjer frá hinu og öðru í sambandi
við íþróttaiðkanir sínar, og varð
hann greiðlega við þeirri ósk.
FEÁ ÞVf JEG' MAN EFTIE
MJEE.
Jeg hefi spyrnt knettinum frá
því jeg man eftir mjer, segii
Brandur, sem er fæddur 21. des
ember 1916. — Jeg gekk ungúir
Knattspyrnufjelagið Fram, en þai
hafði faðir minn leikið bakvörð
Keppti jeg með Fram í þriðja
flokki og B-liði, en aldrei í öðr
um flokki. í fyrsta kappleiknum
sem jeg tók þátt í, ljek jeg vinstr
bakvörð. Það var í þriðja flokki
Áttum við þá við Val og töpuð
um með 7 mörkum gegn engu
Annars keppti jeg tvö sumur með (
3. fl. Fram. Síðar ljek jeg einn(
æfingakappleik í Meistaraflokki!
sem vinstri innherji.
FÓR f VÍKING.
Árið 1932 gekk jeg í Víking.
Keppti jeg þar í öðrum flokki.
Þá var svo mikill skortur á leik-
mönnum þar, að við vorum 7 úr
öðrum flokki, sem ljekum með
fyrstaflokksliðinu (nú meistara-
flokki). íjíðan var jeg um alllang-
an tíma á burtu úr bænum og
ljek jtá lítið. En haustið 1938 tók
jeg þátt í hinni svonefndu hrað-
keppni, sem Víkingur vanri. Síð-
an hefi jeg altaf leikið með Vík-
ing í meistaraflokki, en var ekki
hálfur maður eitt sumarið, þar
eð jeg snerist. um vinstri ökla í
lrappleik við flokk af enska eftir-
litsskipinu „Boyne“, og gat lítið
notað vinstri fótinn um langt
skeið.
MIÐFRAMVÖRÐUR
SKORAR.
Jeg heffi yfirleitt altaf leikið
miðframvörð hjá Víking, en þó
hefir mjer lánast, hð skora nokkur
mörk. Þau eru svo sem ekki í
frásögur, færandi, en úr því þú
fórst að minnast á þetta, þá er
best að geta um þau. Ekki eru
þau nú fleiri en 4 eða 5, og iill
gerð með skalla eftir hórnspyrnu.
Annars verð jeg að segja það,
að mjer finst hjer vera yfirleitt.
heldur illa tekin horn. Undan-
tekningar frá þessu eru auðvitað
til, t. d. EIK i*t í Val og Isebarn
hjá. okkur. Þá á Haukur Anton-
sen í Fram til mjög góðar horn-
spyrnur.
UTANFERÐIR OG GRAS-
VELLIR.
Jeg fór utan með Knattspyrnu-
fjelaginu Fram, sumarið 1939, og
Brandur Brynjólfsson
Vjer birtum hjer í dag áframhald á greinaflokk-
inum um snjalla knattspyrnumenn. Látum vjer nú
Brand Brynjólfsson, hinn þekkta miðframvörð Vík-
ings segja frá íþróttareynslu sinni og áhugamálum
sínum í sambandi við knattspyrnuíþróttina. Næst
munu fulltrúar K. R. og Vals tala.
síðar sama sumar með liði Vals og
Víkings. Með Fram ljek jeg vana-
lega innherja en stundum mið-
framvörð. í þeim leikjum tókst
mjér að skora tvö mörk, bæði
með skalla. Danir ljekn vel og
drengilega á móti okkur, og fund-
ust mjer það mikil viðbrigði, að
leika á grasvöllum, þótt við vær-
um því lítt vanir, enda sýndum
við árangur í ferðinni. Allnr sam-
leikur er miklu auðveldari á gras-
velli, maður ræður mikið betur
við knöttinn, -og svo er slysa-
hættan íangtum minni. Við þurf-
um skilyrðislaust að fá grasvelli
hjer, bæði til æfinga og kapp-
léikja) þess er í alla staða brýn
þörf, ekki síst vegna þeirra, sem
eru að byrja; þeir þurfa að fá
skilyrði, sem laða þá að íþróttinni.
LANGAR í SÓKN.
Það er enginn fótur fyrir þvi,
sem jeg hefi heyrt utan að mjer
að jeg sje í þann veginn að bætta
knattspyrnu. Jeg hefi þvert á.
móti hugsað mjer að leika lengi
emi, en mig langar til þess að
skifta um stöðu og komast í fram
Iínuna, eri f.ií þéss befi jeg enn
ekki fengið tækifæri að neinu ráði, j liggur hann inni og við erum ís-
Brandur Brynjólfsson.
Valsmarkið og beið eftir knett-
inum. Þegar hann kom svífandi,
æt.laði jeg að skalla á mark, en
Válsmaður veittist að mjer, svo
jeg datt. Stóð upp aftur og biilv-
aði í bljóði yfir glötuðu tækifæri,
en um leið kemur knötturinn nið-
ur fyrir framan tærnar á mjer.
vissi varla arf mjer, fyrr en jeg
stóð ásamt, öðrum leikmörimnn
fyrir framan áhorfendastúkuna áð
leik loknum, og sá að verið var að
hengja verðlaunapeningana á Vals
menn en ekki okknr.
Valsmenn höfðu unnið mótið á
jafntefli við okkur: 1 :1.
FJÖLHÆFUR ÍÞRÓTTA-
MAÐUR.
Eftir að samtali oltkar Bramis
var lokið, og hann var farinn, sá
<jeg að jeg hafði gleymt að mirm-
ast á fleiri íþróttir við hann, en
knattspyrnuna eina. Auk heunar
iðkar hann nefnilega bæði hlau|>
og handknattleik, og hefir náð
ágætum árangri í 100 metra
hlaupi. I handknattleiknnm er
hann, eins og knattspyrnunni, rneg
instoð liðs síris, og þar hefir hama
fengið þá ósk sína uppfyllta, að
vera í sókn, og skorað mörk svo
tugum skiftir.
Við sjáum ekki fram í tímann,
og er það ekki að lasta. þess
vegna getum við heldur ekki sjeð,
liverjir á ókomnum tímum verða
máttarstólpar íþróttanna hjer í
höfuðstaðnum. Brandur hefir ver-
ið einn af þeim, og á vonanði
lengi eftir að vera það. Og þegar
liann er hættur íþróttum, þá mun-
um við lengi minnast hans, þegar
Skaut jeg um leið á markið. Her-
mann nær að slá knöttinn upp, en ; við afgamlir sækjum knattepymn
jeg hijóp fram, að fanst jeg j leiki af gömlum vana á grasvöll
myndi ná óverjandi skalla á
markið og hugsaði um leið: Nú
og til þess þarf auðvitað sjerstaka; landsmeistarar.
æfingu. Mest lángar míg til þess
að æfa leik á liægri kanti og iðka
,svo hlaup í sambandi við það.
Og mig er lengi biiið að langa í
það. Mjer finnst miðframvarðar-
staðan vera orðin fremur leiðin-
leg, sjerstaklega síðan byrjað var
að leika með þrem bakvörðum.
Maður liefir ekkert tækifæri til
þess að byggja upp samleik, verð-
ur altaf að vera ,,Iögfegluþjó#in“,
eins og Engíendingar kalla það,
og fer venjulega blár og marinn
úr hverjum leik.
ÞRÍR BAKVERÐIR.
Mjer finnst þriggja hakvarða
leikaðferðin yfirleitt leiðinlegri
en hin gamla, enda fundin upp í
öryggisskyni af enskum atvinnu-
mönmim, er áttu afkomu sína umL
ir úrslitum leikjamia. Um slíkt er
ekki að ræða hjeL Skoðun mín er
sú, að reyna beri að finna leikað-
ferðir, sem hæfa þeim liðskosti
sem fyrir hendi er á hverjum
tíma, en ekki að koma saman
liði, sem hæfir sjerstakri leikað-
ferð, Væri þess vert að menn
gerðu tilraunir til slíks hjer.
ÞEGAR MINSTU
MUIíAÐI.
Fyrst þú vilt jeg segi frá ein-
liverju einstöku atviki, sem mjer
er minnisstætí öðrum fremur, þá
er það atvik, sem fyrir kom á
úrslitaleik okkar við Val í íslands
mótinu 1940. Leikurinn stóð 1—1,
fáar mínútur voru eftir, að við í
wðkn. Við höfðum fengið horn-
spyrnu, og jeg stóð fyrir framan
um framtíðarinnar, hera hann
saman við þá fræknustu þar og
minnast hins drengilega leik*
hans, samviskusemi og leikni. Off
En í sömu svifum og jeg ætla l,að finnst okkur ekki ólíklegt, aS
að. skalla, lendir mjer saman við' ’sjálfur verði hann Þar nærstaddur,
Valsmann. Duttum við báðir, og J,ví víst er um Það að áhuSa ha,,s
veit jeg ekki hvor uáði að skalla. | á ;Þróttllm fá áriu aldrei ?randaík
Fjeklc jeg svo mikla byltu, að jeg
J. Bn.
Kxpplelkur á morgnti
§fúdenlar fá
li e r fii fi ns *i
á mark
Llðifl nukknð breytt
Akveðið hefir verið, að kapp-
leikurinn milli stúdenta
annars vegar og úrvals úr knatt
spyrnufjelögunum hins vegar,
verði háður á mongun kl. 2.Mun
endanlega. verða tilkynt, í há-
degisútvarpi á morgun, hvort
leikurinn fer fram'eða ekki. I
Þeir, sem í úrvalsliðinu Ieika
og varamenn þeirra, eru beðn-
ir að mæta á Iþróttavellinum
k.l. hálf 2 á morgun. Forföll eru
menn beðnir að tilkynna til
Benedikts Jakobssonar, íþrótta
fulltrúa Reykjavíkur.
Stúdentaliðið verður nokkuð
breytt frá því, sem ákveðið
hafði verið. Fá þeir Hermann
Hermannsson í mark. en ann-i
ars verðúr liðið nú þannig: Bak
verðir: Kristján Eiríksson og*
Ottó Jónsson. Framverðir: Hörð
ur Ólafsson, Brandur Brynjólfs
son, Vilberg Skarphjeðinsson.
Framherjar: Þórhallur Einars-
son, Snorri Jónsson, Björgvin
Pjarnason, Þorsteinn Ólafsson,
Guðmundur Sigurðsson. Vara-
menn: Robert Jack. Leó Júlíus
son, Gunnar Rergsteinsson,
Benedikt Jakobsson, Kristján
Eiríksson og Brandur Brynjólfs
son hafa raðað niður í stúdenta
liðið.
Ef skilyrði til kepni eru góð,
getur þetta orðið hinn skemti-
legasti leikur. Allur ágóði ren»-
ur til stúdentagarðsins.