Morgunblaðið - 21.11.1963, Blaðsíða 3

MORCU N BLAÐIÐ
3
Fimmtudagur 21. nóv. 1963
.
i
y

i
P
< í

EINS OG skýrt var frá í blað-
inu í gær varð mikill eldsvoði
í Pípuverksmiðjunni við Rauð
arárstíg í fyrrakvöld. Við
slökkvistarfið slasaðist vara-
slkkviðlisstjóri Gunnar Sig-
urðsson og • liggur hann nú í
Landsspítalanum.
Fréttamenn Mbl. brugðu
sér í heimsókn til Gunnars í
gær og röbbuðu við hann ofur
litla stund.
— Ertu mikið meiddur?
— Þetta er ekki talið alvar
legt. Það brotnuðu þrjú rif,
en ekkert mun hafa laskast
út frá þeim. Mér er sagt að ég
geti haft af þessu talsverð ó-
not í a.m.k. vikutíma.
— Hvernig bar þetta at-
vik að?
— Það var kl. rúmlega 10
í gærkvöldi að ég var stadd
ur niðri á slökkvistöð, en ekki
Aídrei legið í spítala fyrr
— segir Gunnar varaslökkviliðsstjóri
á vakt. Þá gullu tveir bruna-
boðar með stuttu millibili,
annar á Týsgötu, en hinn á
Laugavegi 126. Síminn
hringdi skömmu síðar og þá
voru gefnar nánari skýring-
ar á brunköllunum. Annað
kallið var að Hvítabandinu,
en hitt að Pípuverksmðijunni.
Strax kom í ljós að ekki var
eldur laus í Hvítabandinu
heldur hafði slegið niður
reyk úr reykháfi. Kallað
hafði verið út allt slökkvilið
ið og komu því 40—50 manns
á vettvang.
Eldurinn var allur uppi á
lofti í Pípuverksmiðjunni og
gekk erfiðlega að komast að
honum. Þarna er geymslu-
Gunnar Sigurffsson,varaslökkviliðsstjóri í sjúkrahúsinu í gær.
loft fullt af hverskonar dóti.
Erfiðlega gekk að finna lúg
una upp á loftið, en ráðizt var
inn um þakglugga og þá fyrst
sló á eldinn er við settum
„kjallarastút" sem við köll
um svo, inn um gluggann,
en hann er þannig að stútur
inn snýst er vatnþrýstingur-
inn kemur á honn og úðar
vatninu í allar áttir.
— En þegar sjysið bar að
höndum?
♦ en ekki tiltakanlegar á tækj-
um í því, en sement kann að
hafa skemmzt af vatni. Menn
þurftu að vera með grímur
við slökkvistarfið, en þegar
ég féll niður var ekki svo
mikill reykur að ég þyrfti að
hafa hana.
— Oft legið á spítala?
— Aldrei áður. Mér hefir
ekki orðið svo mjög misdæg-
urt og aldrei hent slys fyrr
við starfið. Er þé búinn að
vera 5 ár hér í slökkviliðinu.
Var áður 15 ár hjá hitaveit-
unni uppi á Reykjum. En ég
vildi komast í meiri hita og
því fór ég í slökkviliðið.
— Eg var uppi á loftinu
ásamt nokkrum öðrum og
vorum við að fikra okkur eft
ir þvL Þá féll ég skyndilega
niður um, gat, sem var svo
þröngt að ég komst ekki al-
veg niður, Þetta gat er .upp af
steypuvélinni og mun þjóna
einhverjum tilgangi í sam-
bandi við hana.
— Það gekk bæði erfiðlega
að rífa þiljur innan úr þakinu
og einnig að ná þakplötunum
af. Klæðningin vi c hólfuð
sundur og klætt með trétexi,
en við hitann myndaðist af
því gas, er blossar upp í glugg
um er það fær nægilegt súr-
efni. Af því stöfuðu blossarn-
ir út um gluggana. Erfitt var
að ná þakplötunum af eink-
um vegna ísingar er myndað-
ist á þeim í frostinu. Þakið
var stoppað með sementspok
um og brenna þeir með mikl
um reyk.
— Hvað um skemmdir?
— Miklar skemmdir hafa
að sjálfsögðu orðið á húsinu,
Slökkviliffsmaffur hefur sett
upp súrefnisgrímu áður en
hann leggur til atlögu viff
eldinn
Vígsluför nýja Djúp-
bátsins, Fagraness
ÞÚFUM, N-ÍS, 18. nóv.
Hið nýja skip Djúpbátsfélags-
ins, FAGRANES, fór frá ísafirffi
kl. 9.30 þriffjudaginn 19. þ. mán.
í fyrstu ferff sána um fararsvæffi
Bitt inn í Djúp. Var ferff þessi
farin til þess að hcilsa upp á
Dújpmenn. Þennan dag fór einn-
ig bátur sá, er annazt hefur ferff-
irnar nú um tíma, í áætlunar-
ferff sína, og skiptu bátarnir höfn
um Djúpsins og viffkomustöðum
á milli sín, til þess aff gefa fólki
kost á að koma um borð í skipiff
og fara meff því inn í Reykjanes,
því aff þar var ákveðin dáJítil
dvöi og samkoma um borff í
hinu nýja skipi, til þess að skoða
þaff.
Frá ísafjarðarkaupstað var lagt
af stað í björtu og fögru veðri.
Tóku nokkrir fsfirðingar sér far
með skipinu í þessa fyrstu ferð
þess, svo og nokkrir Djúpmenn,
er fóru heim til sín Framkvæmda
stjóri félagsins, Matthías Bjartna-
son, alþingismaður, og frú hans,
Halldór Gunnarsson, sá er sigldi
skipinu til ísafjarðar, o.fl.
Fyrsti viðkomustaður skipsins
var í Æðey og næsti Bæir. Þar
var lagzt að bryggju, of bættust
í 'hópinn allir bændur af Snæ-
fjallaströnd og flestar konur
þeirra, sem tóku sér far til Reyk-
janess. Bændur buðu skipið vel-
komið með húrralhrópi, er það
lagðist að bryggju — Þaðan
var fariff að Melgraseyri, og tók
sú ferð ofurstutta stund á hinu
hraðskreiða skipi. Á Melgraseyri
komu nokkrir bændur um borð
og héldu með því til Reykjaness.
Á bryggju í Reykjanesi stóð
hópur nemenda ásamt fjölda
fólks úr sveitinni. Var skipið
'boðið velkomið.
Að því búnu var setzt að hófi í
salarkynnuim skipsins, og voru
veittar þar rausnarlegar veiting-
ar. Síðan fóru fram mikil
ræðuhöld. Matthías Bjarnason
lýsti skipinu og búnaði þess.
Síðan tók formaðux stjórn-
arinnar, Páll Pálsson í Þúf-
um, til máls cg sagði frá gangi
móla í byggingarsögu skipsins.
Framhald á bls. 23.
SMSTEINAR
Fyrsta skrefið
Alþýffublaðiff birtir í gær for-
ystugrein, þar sem gerffar eru aff
umtalsefni tilraunirnar til aff
koma á vinnufriffi og leysa kjara-
málin.
Kemst blaðið þar að orffi á -
þessa leiff:
„Fyrsta skrefiff í heildarsamn-
ingum um kaupgjaldsmál, sem
ríkisstjórnin gengst nú fyrir, hef-
ur veriff stigiff. Þaff var lausn
þess vanda, hvernig verkalýffs-
samtökin annars vegar og at-
vinnurekendur hins vegar gætu
á skynsamlegastan hátt staðið aff
samningunum, en hvorugur affil-
inn er skipulögð heild.
Auk Iandsnefndar verkalýffs-
félaganna hefur 12 þúsund manna
hópur, sem lýtur forystu lýffræff-
issinna í félögum sínum, haft
samtök í haust um þessi mál.
Eru þar í flokki mörg merkustu
verkalýffsfélögin, svo sem samtök
sjómanna, verzlunarmanna,
verkakvenna og margra iffnstétta.
Samvinna á jafnréttisgrundvelli
hefur nú tekizt og verffur von-
andi hægt aff taka til óspilltra
málanna við sjálf kjaramálin."
Skáldleg tíð
Andrés Kristjánsson ritstjóri
ritar bókmenntagagnrýni um
Skáldatíma, hina
nýiu bók Hall-
' , dórs Laxness, i
1 ' Tímann í fyrra-
dag. Gerir hann
þar m.a. saman-
burff á Gerzka
ævintýrinu og
Skáldatima. —
Kemst ritstjór-
inn í lok grein-
ar sinnar að orði á þessa leiff:
„En hvaff sem líffur öllum þess-
um samanburði og ívitnunum.
furðar mann satt að segja á því,
hve lítiff Laxness verffur aff taka
aftur af því, sem hann skrifar í
Gerzka ævintýriff, þegar ná-
kvæmlega er skoðað. Þaff örlar
svo víða á vaði fyrir neffan hann,
og það vað fer hann síffan i
Skáldatíma. f afturhvarfi hans
koma fram mannleg og heiffar-
leg viðbrögff, og hann sýnir aff
hann er fær um að halda skáld-
reisn sinni, einnig þegar hann
skoffar hug sinn og gerir sjálfan
sig að nokkru rannsóknarefni.
En eitt gerir hann sér vafalaust
ljóst: Hann er aftur kominn i bát-
inn til André Gide og skuldar
honum satt að segja nokkra við-
ureknningu. „Ógæfa mín var of-
trú á lofið,“ sagffi André Gide
um 1930. Og nú kveður Laxness
upp sinn dóm: „Stærsta axar-
skaft okkar vinstri sósíalista
fólst í trúgirni.“
Það ber ekki mikið á milli —
aðeins þrjátíu ár. Og „var þetta
kannski ekki skáldleg tið?“
Tákn um sættir
f brezkum blöffum kemur það
víffa fram, aff á heimsókn forseta
fslands til Bretlands er litiff sem
tákn þess, að fullar sættir hafi
nú tekizt milli fslendinga og
Breta eftir „þorskastríffiff“. fs-
lendingar fagna þessum ummæl-
um brezkra blaða. Þaff er is-
lenzku þjóðinni mikið fagnaðar-
efni aff góð sambúð og einlæg
vinátta hefur á ný tekizt við
brezku þjóðina, eina ágætustu
og þroskuðustu menningarþjóð
heimsins.