Morgunblaðið - 13.08.1965, Blaðsíða 21

Fostudagur 13. águst 1965 ^
MORGUNBLAÐID
21
l
SARPIDONS SAGA STERKA -*- Teiknari: ARTHÚR ÓLAFSSON
Gamall amerískur hershöfðingi
hafði miklar mætur á sterkum
drykkjum. Dag nokkurn komst
þjónn hans að því, að gamli mað-
urinn hafði gert mikla skyssu og
tekið blásýru í staðinn fyrir
■whisky. Hann hljóp til hans og
bjóst við því versta, en sá sér til
mikillar undrunar að húsbóndi
hans var við beztu heilsu.
— Vitið þér, herra, að þér haf-
Ið drukkið blásýru? spurði hann.
— Nei, sagði hershöfáinginn,
en þegar þér minnist á það, þá
hef ég tekið eftir því, að í hvert
skipti sem ég hef snýtt mér, hef
ég brennt gat á vasaklútinn.
— Hevrdu, bölvaður. Þú reyk-
Ir úr minni pípu.
★
Lögregluþjónninn: — í>að
bezta sem þér getið gert er að
fara heim og sættast við konuna
yðar.
Eiginmaðurinn: — Og hvað er
það næst bezta?
★
— Hvers vegna eru Hansen-
hjónin allt í einu farin að læra
frönsku á þessum aldri?
— Þau eru búin að taka franskt
barn og þau langar til að geta
talað við það, þegar það fer að
tala.
Bprengjuna, en að þeir geti saum-
að einn hnapp á buxurnar sinar
, . . nei!
★
Þau sátu og dáðust að trúlof-
unarhringnum hennar.
— Fannst vinkonum þínum
hann ekki fallegur? sagði hann.
— Jú, og meira en það, svaraði
hún. — Þrjár þeirra þekktu
hann.
★
— Eigið þér ekki eina sem
vigtar fimm kílóum af litið?
Næsta morgun kemur jarls-
son þangað, sem matsveinar
bjuggu dagverð, og hefir þá
fullt fang sér að skíðum, en
það var svo til komið, að hann
hefir höggvið öll goðin sund-
ur til spóna og klofið til eldi-
viðar og biður hann þá nú að
kynda, er gnógt var eldiviðar.
Matsveinum verður við þetta
hverft og segja jarli, hvar
komið var. Þá bregður jarli
svo við þetta, að hann fellur
í óvit. En þegar hann raknar
við aftur, kallar hann saman
hirðmenn sina og biður þá
taka vopn sín og höndla son
sinn. Fara þá hirðmenn og slá
hring um herbergi jarlssonar.
En sem hann verður þess var,
tekur hann vopn sin og brýzt
út í mannþröngina. Höggur
hann á tvær hendur og drep-
ur hvern á fætur öðrum. Fell-
ir hann þar tuttugu og fimm
menn og kemst með það und-
an til skógar og hleypur sem
fætur toga, en enginn var all-
fús að elta hann.
Gengur hann nú þar til
hann er þrotinn af mæði. Þá
leggst hami undir eina eik og
sofnar brátt. Dreymir hann
þá, að honum þótti koma til
sin maður á hvitum klæðum.
Sá mælti:
„Vel gjörðir þú að dýrka
ekki goð þau, sem engu eru
nýt, og muntu þar fyrir öðl-
ast fylgi þess, sem máttkastur
er og beztur. En nú skaltu
ganga héðan beint í suður í
þrjá daga, og mun þá verða
fyrir þér steinhús eitt. Þar
skaltu inn ganga og hafa ráð
hans, er þar hefir vist og veru.
Mun þá lán og heill fylgja
lífsstundum þínum.“ ,
JAMES BOND ~>f~ ~>f~
~>f ~>f~ Eítir IAN FLEMING
Vesper segir Bond hvernig á þvi stóð,
að hún varð aðstoðarmaður hans.
— Þú munt þess vegna fljúga til Par-
ísar þegar í stað og setja þig í samband
við Mathis á skrifstofu hans.
— Ein af vinkonum mínum er sölu-
kona hjá einu hinna stóru tizkuhúsa, og
á einhvern hátt tókst henni að lána mér
þennan svarta flauelskjól. Að öðrunt
kosti hefði ég alls ekki getað verið jafu-
ve! klædd og allt fólkið í spilavítinu.
Júmbó flýtti sér nú allt hvað hann mátti
niður i bæinn þar til hann kom að blaða-
söluturni, þar sem hann gat keypt landa-
kort af svæðinu þarna í kring. Prófessor
Mökkur var enn þá heldur svartsýnn á að
þeim tækist að frelsa Spora á leiðinni til
Truquillo til næsta hælis.
En hann var vanur að láta hinn unga
vln sinn ráða, þegar það vallt á hyggind-
um, og meðan Júmbó leitaði að Truquillo
á kortinu keypti hann sér melónu hjá kon-
unni við hliðina á blaðasölunni, aan.k.
latti hann ekki Júmbó á meðan.
Nú snerist allt um að komast út úr bæn-
uin sem fyrst. Þeir héldu af stað og gengu
um stund, þar til Júmbó sagði: — Bíddu,
hérna leigja þeir bila. Við skulum spyrja,
hvað það kostar að fá leigðan bíl.
— Það lýst mér prýðilega á, sagði pró-
fessorinn, melónan mín er alltof þung til
þess að vera að burðast með hana gang-
andL
KVIKSJÁ —K- -*- —
Fróðleiksmolar til gagns og gamans
Lömunarveikisbóluefnið 10 ára.
f ár eru 10 ár siðan bandariskir visinda-
menn gáfu út tilkynningu um að nú væri
unnt að yfirvinna lömunarveikina, en það
▼ar einmitt á 10 ára ártið Roosevelts
Bandaríkjaforseta, en eins og kunnugt er
var hann lamaður af völdum þessa sjúk-
dóms. Heiðurinn átti hinn pólskfæddi
bandariski læknir, dr. Jonas Salk, sem
hafði tekizt að framleiða eftir 5 ára rann-
sóknir, bóluefni, er gaf mönnum 80%
öryggi gagnvart þessum sjúkdómi. Hann
hafði þá þegar bólusett sjálfan sig og þrjá
syni sína. Fjöldabólusetningin, sem fylgdi
í kjölfarið gekk þó ekki sem skyldi, þar
sem 11 börn dóu í Kalilorníu og voru er-
sakir til dauða þeirra raktar til gallaðrar
framleiðslu bóluefnisins. En starfið hélt
áfram og árangurinn lét ekki á sér standa.
Nú á dögum telja menn að Salk-bóluefni*
hafi minnkað líkurnar á dauða af völduna
lömunarveikinnar úr 15 tilfellum á hverja
100.000 manneskjur i 0.5 tilfelli.