Morgunblaðið - 01.07.1967, Blaðsíða 18

Morgunblaðið - 01.07.1967, Blaðsíða 18
18 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. JÚLl 1967. Valgerður Jónsdóttir frá Snoturnesi — Kveðja F. «. sept. 1890. D. 19. júní 1967. HÚ» an-daðist á Vítfilsstöðium aðfaranótt mánudagisins 19. júní el. eftir margra ára vanheilsu og langa legu. Valgerður var fæ-dd á Jökulsá 1 Borgarfirði eystri 26. sept 1890, og lífsferill hennar lá ekki víðá til langdvala, því að í Borg arfirði átti hún heima alla tíð, þótt hún dveldist oft u>m stund- ar sakir annars staðar og lengst syðra nú síðustu árin. Foreldrar Valgerðar voru Jón Björnsson og Vilborg Einarsdótt ir kona hans. í>au bjuggu á Jökulsiá og áttu sex börn. Þegar Valgerður var sjö ára gömul, drukknaði faðir hennar. Hann var þá ásamt fleiri mönnum á t Eiginmaður minn og faðir, Friðbjörn Kristjánsson, Hauksstöðum, Vopnafirði, lézt í Landsspítalanum þann 29. júnd. Sigurbjörg Sigurbjörnsdóttir og börn. t Eiginmaður minn og faðir okkar, Ágúst Finnsson, Njörvasundi 19, lézt að heimili sínu þann 29. þ. m. Ágústa Björnsdóttir og börn. t Systir okkar Emelía Hjálmarsdóttir, andaðiist 21. júni sL Jarðar- flörin hefúr farið fnam. Öil- um þeim sem veittu henni hjálp og hjúkrun, þöktoum við atf alhug. Áróra Hjálmarsdóttir, Karl Hjálmarsson. t Maðurinn minn, faðdr, tengda faðir og afi, Þórarinn Pétursson, útgerðarmaður, Grindavík, andaðtst 30. júni 1967. Sigrún Högnadóttir, Bára Þórarinsdóttir, Arngrímur Sæmundsson, Þórarinn Arngrímsson. t 'Móðir okkar, tengdamóðir og amma, Vigdís G. Markúsdóttir, verður jarðsungin frá Foss- vogskirkju mánudaginn 3. júlí kl. 1,30 e.h. Blóm vin- samlegast afþökkuð. Guðrún Sveinbjarnardóttir, Sigríður Sveinbjarnardóttir, Anna Vigdís Ólafsdóttir, Baldvin K. Sveinbjörnsson, Ólöf Balbvinsdóttir. fluitningabáti, sem átti að gera tilraun til að flytja vör.ur inn í Lagariljiótsós, en þá um sfceið var nokkur áhuigi é að koma varningi tl Héraðs um ósinn, er ýmsir töldu faeran bátum. Þeim tilraunum la.uk með þess- um bátstapa. Nú stóð Vilbong uppi með barnahóp sinn föður- og fyrir- vinnulausan. Hún brá fljótlega búi, og eftir nokfcur ár hivarf hún að því ráði að halda til Veesitunheims, kjartomilkii kona og bjartsýn á möguleika í fjar- lægu landi. Tvö bornin urðu þó eftir í Borgarfirði, þau Valgerð- ur og Björgvin, sem yngstur var systkinanna. Hann fór til móður systkina sinna, sem bjuggu á Saebakka 1 Bakkalandi, en Val- gerður til föðurömmu sinnar, Ólafar Jónsdjóttur, er bjó í torf- bæ, svonefndum Ólatfarkofa í Baklkagerði út af fynir sig, Oig vawn fyrir sér m.a. með því að hafa sijómenn í þjónustu, þvo af þeim og hirða um föt þeirra. Þarna á sjávarbakkan.um við t 'Ú'tför föður okkiar, sonar og bróður, Hólmars Magnússonar, verður gerð frá Fossivogs- kirkju laug.ardaiginn 1. júlí kl. 10.30 f.h. Sólvelg Hólmarsdóttir, Hólgeir Hólmarsson, Sigríður Hólmfreðsdóttir, Magnús B. Magnússon, Gnðrún Magnúsdóttir, Magnús Magnússon. t Við þökkum aif alhug auð- sýnda samúð og vinarhug við andlát og útför ísleifs Högnasonar, forstjóra. Helga Rafnsdéttir, Erla G. ísleifsdóttir, Ólafur Jensson, Högni T. ísleifsson, Kristbjörg S. Helgadóttir, Gísli R. fsleifsson, Sigriður Eyjólfsdóttir, Ingibjörg Högnádóttir. t Innilegar þa.kkir fyrir auð- sýndia samúð vegna fráfalls og jaTðarfanar móður minnar og systur okkar, Sigríðar Guðjónsdóttur, Svanhól, Vestmannaeyjum, Sérstaklega þökkum við læknum og hjúkrun'arliði Sjúkrahúss Ves.tmiannaeyja, sem önnuðust hana af fró- bærri alúð. Guð Messi ykkur 511. Þórey og systkin. mjóa götu þorpsins ólst Val- gerðiur upp. Þar voru á aðra hönd grænir balar og tún, en hinumegin lágur sjávarbakki, fjaran og fj'örðuriinn marg- breytilegur eins og manniiífið. Sbundum evarraði brim við klappirnar og reif fjörumölina, og stundum var lognvært og lá- dautit svo langt sem augað eygði á haif út. Þegar Valgerður fluttisit að Bakkagerði til ömmu sinnar, var þorpið að myndast, og hún litfði og óx upp með þessu þorpi, kunni vel við fólk þess og anda. Þaðan var róið á ajó og haifðar kindur og kýr til lífsframfærslu, fjölbreytni í störfum, og þar bjó læknirinn og fakborinn, hreppstjórinn og póstatfigreið'slu- maðurinn, þar var skólinn, og þangað var kirkjan fLutt, en presturinn bjó inn á Desjarmýri og mátti kama út eftir til að messa. Oft var ges. tkvaemt í Ólaifarkoifanum. Vinir Ólatfar, þeir sem í sveitinni bjuggu, supu þar úr kaffibolla, er þeir komu til kirkju, og unglingarnir litu þar inn til að snyrta sig, t Hjartanlega þökkum við auðisýndia vináttu og samúð við andlát og jarðiarför eigin- manns míns, föður, tengda- föður og atfa, séra Vigfúsar Ingvars Ingvarssonar, Desjarmýri. Guð blessi ykkur öll. Ingunn J. Ingvarsdóttir ______og aðrir aðstandendur. t Hjantans þakkir færum við öllum sem sýndu oktour siamúð og vináttu við andlát og jarðarför rníns ástkæra eiginmanns, föður okkar, tengdaföður og afa, Kristins Þorsteinssonar, Langeyrarvegi 9, Hafnarfirði. Eiginkona, börn, tengdaböm og barnaböm. t Þökífcum atf alhug öfUum vinum og vamdamönnum nær og fjær, er sýndu okkur samúð og vinanhug við and- lát og jarðarför eiginkonu minruar, móður okkar, tengda- móður og ömmu, Ágústu Guðríðar Ágústsdóttur. Arinbjörn Þorkelsson, Pálína Arinbjarnardóttir, Þorsteinn Friðriksson, Þór'ir Arinbjarnarson, Hólmfriður Jónsdóttir og baraaböm. þegar þ&ir voru að fara á ball. Og Valgerður átti heima þarna í kofanium í skjó’li góðrar ömmu og var é hverjum tírna þátttakandi í þvi lifi, er aldri hæfði, fór snemma að vinna í fisfci, fara með hrífu og starfa að húsverkum, starfsglöð, atf- burðarösk og myndvirk og undi fláu illa nema iðjuleysi. Valgerð- ur viar greind og sagði mjög vel F. 16. jan. 1941. D. 24. júní 1967. í DAG kveðjum við vin okkar Hólmar Magnússon, hinztu kveðju. Hólmar var fæddur á Isafirði 16. janúar 1941, og var hann því aðeins 26 ára er hann lézt af slys förum 24. f.m. Hann var sonur hjónanna Sigríðar Hólmfreðsdótt ur og Magnúsar B. Magnússonar, skósmiðs Hólmar fluttist með foreldrum sínum og tveim yngri systkinum til Reykjavíkur 13 ára gamall. Þroskaárin liðu við leik og starf og þá hófust kynni okk- ar félaganna. Þær voru margar ánægjustundirnar sem við átt- um saman, og fáum aldrei full- þakkað, en þær voru fyrst og fremst ánægjulegar vegna þátt- töku Hólmars, sem kunni og reyndi að kenna okkur þá góðu reglu, að hætta hverjum leik þegar hæst hann fer. Hjá honum var hófsemin og prúðmennskan svo sjálfsagðir hlutir, að hver sem kynntist honum vildi eiga hann að vini. En þessi rólegi og prúði vinur okkar var enginn aukvisi, hann var karlmenni, sem hægt var að dást að og treysta. Um haustið 1964 réðist hann til starfa hjá Rafoikumálaskrifstofunni, og var honum falið það vandasama starf að dvelja aleinn vetrar- langt, við ísa- og veðurmæling- ar, tugi kílómetra frá næstu mannabyggð, inn við öræfi ís- lands. Það var einn þátturinn, og ekki sá þýðingarminnsti, 1 því undirbúningsstarfi, sem nauðsyn legt var að framkvæma, áður en byrjað var á framkvæmdum við virkjun Þjórsár. f litlum kofa við Tangafoss, þar sem Tungná fell- ur í Þjórsá. hafði Hólmar bæki- stöð í tvo vetur. Það má nærri geta hversu einmanalegt það hef ur verið, að dvelja þar aleinn mánuð eftir mánuð í skammdeg- ismykri og stórviðrum. Allir veg ir lokaðir, beljandi ámax, dynj- andi fossinn og snæviþakin auðn- in allt í kring, en ekkert beit á Hólmar, taugarnar voru í lagi, hann gafst ekki upp. Þegar sól hækkaði á lofti og vegir til fjalla opnuðust, skrupp um við vinir hans í heimsókn að Tangafossi og þar kynntumst við íslenzkri náttúru í allri sinni dýrð, og hana lærðum við að meta, og það eigum við fyrst og fremst Hólmari að þakka eins og svo margt annað. Kæri vinur, við vitum að þar sem þú nú dvelur, hvort sem það er á himni eða jörð, að þangað komum við, hvort sem það verS- ur fyrr eða síðar, og þá tökum við upp þráðinn þar sem frá vár horfið í bili. Nú kveðjum við þig vinur fhá; lí'fsatvikin varðiveittust fyr- irhafnarlaust í minni hennar, og hún sagði frá þeim á persón.u- legan hátt með skemimtilegu samblandi atf hlýju og gilettnL Það var lengi og er enn venja í Borga.rfirði, að ungt fó.lik færi að heiman á haustin í atvinnu- leit — það fór suður, eins og það var toallað, því að flestir Framhald á hls. 25 Foreldrum þínum, systkinum og börnum getum við ekki hugg- un veitt, en ef þeim er fróun að því, þá getum við fullvissað þau um það, að þau góðu áhrif sem kynni okkar af Hólmari hafa haft á okkur, er sá sjóður sem enginn fær grandað, og við mun- um reyna að ávaxta. * Vinir. j VBÐ lékum okkur saman þegar við vorum lítil 1 sveitinni, frænd systkinin. Við vonurn tvö á Þór- eyjarnúpi ég og Öli Þór bróðir minn Sonja og Hólmar í Núps- hlíð. Þetta er í Vestur-Húna- vatnssýslu, það er stutt á milli þessara bæja. Amma í Núpshlíð er bezta kona og duglegasta sem til hef- ur verið í heiminum. Þessi sum- ur var hún rúmliggjandi í bað- stofunni í Núpshlíð. Yfir rúminu hékk band sem hún reyndi ann- an handlegginn á, þann sem hún hafði misst úr máttinn. Ég sá hana einu sinni fá asmakast. Þeg ar það var liðið hjá brosti hún og bað okkur vera ekki hrædd. Ekkert okkar hefur erft það þreb og þá góðu lund sem hún átti, svona fólk er líklegast sjaldan til. Dagarnir voru heitir, stutt- ir, fallegir og hver öðrum Hkir. Við fórum oft uppí Núp, en það an er mjög víðsýnt og skemmti- legt að vera þar uppi. Þennan dag ákváðum við að fara aðra leið en vanalega, klifra upp klett ana. Ég var þeirra lang kjark- minnst og hef líklega dottið þess vegna. Ég hruflaði mig aðeins á hnjánum, en var samt ósköp aum yfir þessu og fór að skæla. Hin vildu auðvitað halda áfram og sinna ekki slíkri væluskjóðu, ég vildi bara fara heim. Þá tókstu í hendina á mér og hjálpaðir mér yfir klettana og leiddir mig niður að Núpshlíð. Amma gaf okkur sinn hvom kandísmolann. Þegar ég fór heim í Þóreyjarnúp stakkstu þínum mola í lófann á mér. Amma í Núpshlíð er áreiðan- lega á góðum stað og hún hefur tekið á móti þér og hjálpað þér. Þangað sem gott er að vefa, þangað sem þú getur hvflt þig, þangað sem gæfan þín er. Nína Björk. Öllum vinum minuim nær og fjær oig féLagissamtiöikuim, er heiðruðu mig sextugan hinn 28. júní, sendi ég mímar beztu þakkir. Guð blessi ykk- ur öLL Páll M. Ólafsson, múr anam e istari, BirkilundL Af ailhug vJl ég þakka öll- um vinuim mínium nær og fjær, sem veittu mér ógleym- anleigan dag og glödidu mig á marga lund á sj ötugs afimæli mínu. Ég bið yfckur öllum bless'unar Guðs. Kristinn Pálsson, Innri-Njanyák. Hólmar Magnússon — Minningarorð

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.