Morgunblaðið - 20.12.1968, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. DESEMBER 1968
Minning:
Guðbjörg Árnadóttir
yfirhjúkrunarkona
VIÐ andlátsfregn Guðbjargar
Árnadóttur rifjuðust upp fyrir
mér minningar frá samstarfi
okkar, er hún var yfirhjúkrun-
arkona við Sjúkrahús Vest-
mannaeyja, en ég yfirlæknir
þess. Við þessu starfi tók hún
1928 a frú Sólveigu Jesdóttur,
sem hafði gegnt þvi í fyrstu
byrjun. Þa'ð var mikill munur
að flytja úr gamla franska spít-
alanum í nýja sjúkrahúsið, en
þó voru þar vinnuskilyrði
hjúkranarkvenna næsta erfið,
ef miðað er við nútímakröfur. I
húsinu var engin fólkslyfta og
varð því að bera þá sjúklinga,
sem ekki voru gangfærir, niður
í kjallara tii röntgenmyndunar.
Á miðhæð hússins, þar sem voru
16—18 sjúkrarúm, var ekkert
baðherbergi, heldur aðeins á
efstu hæð og í kjallara, og kost-
aði það einnig burð milli hæða.
Að vísu hafði yfirhjúkrunarkon-
an á að skipa tveimur öðrum
hjúkrunarkonum og hjúkrunar-
nema einnig að jafnaði, en hún
fór þó alls ekki varhluta af
Móðir mín
Ingibjörg Magnúsdóttir
Suðurgötu 77, Hafnarfirði,
andaðist að Hrafnistu mið-
vikudaginn 18. des.
Fyrir hönd aðstandenda.
Svanhildur Sigurjónsdóttir.
Magnea Aðalbjörg
Ámadóttir
frá Syðri-Ey, Skagaströnd,
andaðist miðvikudaginn 18.
des. á sjúkrahúsinu, Blöndu-
ósi. Börnin.

t Móðir mín
Anna G. Hallson
andaðist að Gimli, 14. desernber sl. Kanada,
Erlendur Blandon.
Sonur okkar
Gunnar Pétur
Reykjavíkurveg 24,
sem andaðist 16. þ.m. verð-
ur jarðsunginn frá Þjóðkirkj-
unni í Hafnarfirði laugardag-
inn 21. des. kl. 13.80 e.h. —
Blóm vinsamlega afbeðin, en
þeim sem vilðu minnast hans
er bent á Félag lama’ðra og
fatlaðra.
Ása Bjamadóttir
Bjami Árnason.
þessu erfiði. Þá annaðist hún all-
an undirbúning á skurðaTstofu
og svæfingar venjulega að auki,
og oftast kom til hennar kasta
að veita viðtöku sjúklingum, svo
sem af skipum, hvort sem var á
degi eða nóttu. Guðbjörg heitin
hafði þann-stóra kost sem hjúkr-
unarkona að vera geðgóð á
hverju sem gekk, þýð og glað-
lynd gagnvart sjúklingum og
lipur í samvinnu við annað
starfsfólk, en hafandi þó stjóm
á verkum. Heimilisbragur á
sjúkrahúsinu var því ágætur og
stuðluðu einnig að því mann-
kostir hinna hj úkrunark venn-
anna.
Einn höfuðþátturinn í lundar-
fari Guðbjargar heitinnar var
það, hversu barngóð hún var.
Á þessum árum, þegar berkla-
veikin var í algleyrningi, höfð-
um við eina stofu með 5—6
rúmum eingöngu fyrir börn með
eitlaberkla e’ða útvortis berkla,
en auk þess voru um styttri
tíma böm á ýmsum aldri til að-
gerða, svo sem vegna botnlanga-
bólgu, og hafði Guðbjöirg eink-
ar gott lag á að ná við þau
nauðsynlegum tengslum fljótt
og vel, eyða kvíða þeirra og fá
þau til að kunna vel sig á spít-
alanum. Þegar svo tekst til, eru
böm ánægjulegustu sjúkiingar,
sem hægt er að hafa, og bezt að
gera til hæfis. Sjálf hafði Guð-
björg reynslu af því að vera
sjúklingur á spítala, og þáð í

framandi landi, því að hún hafði
sem unglingur haft húðberkla í
andliti, fengið sig læknaða af
þeim á Finsensstofnuninni í
Kaupmannaihöfn, en bar þeirra
þó alltaf nokkur merki.
Líðan sjúklmga á sjúkrahús-
um eða vistheimilum, einkum
þeirra yngstu og þeirra öldruð-
ustu, fer að miklu leyti eftix því,
hvort þeir finna innilega hlýju
eða aðeins kalda skyldurækni
hjá því hjúkrunarfólki, sem fer
uim það huga og höndum —
hvort þeir verða þess varir, að
„hjartað sé méð, sem undir
slær“. Um það þurftu þeir aldrei
að vera í neinum vafa, sem nutu
hjúkrunar og aðhlynningar Guð-
bjargar. Fyrir það og ágætt sex
ára samstarf okkar minnist ég
hennar með þakkJæti og hlýjum
huga nú, þegar lokið er erfiðum
síðasta áfanga á leið hennar
hérna megin grafar.
P. V. G. Kolka.
Hórgreiðslustofan „GREIÐAN"
í nýjum húsakynnum
HÁRGREIÐSLUSTOFAN
„Greiðan" hefur nú flutt í
ný og einkar vistleg húsa-
kynni í miðbænum við Háa-
leitisbraut 58—60. Eiríkur
Óskarsson, annar eigandi stof
unnar sýndi blaðamönnum
húsnæ'ðið og sagði frá þeirri
þjónustu, sem þar er á boð-
stólum. Eiríkur er hár-
greiðslumeistari og hefur auk
Ötför móður minnar, tengda-
móður, ömmu, langömmu og
systur
Ingibjargar Þórðardóttur
frá Bolungarvík,
fer fram frá Fossvogskirkju
kl. 10,30 árd. laugardaginn
21. þ. m. — Blóm og kransar
afþakkað, en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á
líknarstofnanir.
F.nika Enoksdóttir
Guðmundur Sveinbjörnsson
Bjarnl Þórðarson.
þess lagt stund á hárkollu-
gerð í Þjóðleik'húsinu í þrjá
vetur, hann sagði að áherzla
yrði lögð á hárkollu og toppr
þjónustu, auk litunar, lagning
ar og alls þess sem heyrir til
hársnyrtingu.
í „Greiðunni“ geta tólf
viðskiptavinir fengið þjón-
ustu samtímis og þama munu
vinna að staðaldri fimm stúlk
ur ásamt Eiríki. Innréttingar
eru nýtízkulegar og stólar og
hárþurrkur af vönduðustu
gerð. Einnig má nefna að í
sambandi vfð hárgreiðslu-
stofuna er starfrækt snyrti-
vörubúð, og þar fæst einnig
gott úrval hárkolla og toppa.
Grétar Skaftason
skipstjóri — Minning
OSS íslendingum er ekki ný-
mæli, að bátur eða skip hverfi í
hafi eða brotni í spón við grýtt-
ar strendur landsins með þeim
afleiðingum, að hópur manna
gistir vota gröf. Með þeim hætti
hefur margur góður drengur lok-
ið göngu sinni hér í.heimi. Samt
mun það svo hvert sinn, sem slys
gerist við sjóinn, að upp á hrjúft
yfirborðið skýzt einn snarasti
þátturinn í íslendingseðlinu og
vér Skynjum í andrá ,að vér eig-
um marga bræður og syni.
Sjóslysasaga þessarar litlu
þjóðar er löng og raunaleg. Ár
frá ári og öld af öld hefur þetr.a
sama verið að gerast upp aftur
og aftur. Það er eins og þetta
blessaða haf, sem þó er svo vin-
fast og gjöfult á góða hluti,
heimti af oss sem eins konaT
endurgjöld þær fórnir, sem dýr-
astar eru og óbætanlegastar, og
eigi þar enn í fulíu tré við hvers
konar nýjungar og framfarir.
Um og eftir aldamótin síðustu
voru fiskimenn vorir enn að
bagsa sæinn með árum og segli á
litlum og lélegum farkostum.
Baráttan var hörð og slysin tíð.
Vélaöld gekk í garð og tækjum
var breytt. Að sarna skapi harðn-
aði glíman við Ægi kóng. Þau
vaxandi átök urðu þjóð vorri
forsenda nýrra og betri tíma en
þekkzt höfðu um aldir. Og slys-
in héldu áfram að gerast.
Enn í dag eru menn að stækka
og treysta fiskiskipin og búa þau
fullkomnatri áhöldum en áður
hafa þekkzt, til hveris konar nota.
Og með hverjum nýjum þætti,
sem ofinn er að líftaug sjómanns-
ins, spyrjum vér eins og börn að
því, hvort allt þetta sé ekki að
verða svo fullkomið, að vænta
megi úrslitasigurs vísinda og
snilli yfir þeim hættum, sem að
steðja í erfiðri og tíðum ofsa-
fenginni baráttu. Maðurinn álykt
ar en Guð ræður.
Gretar Skaftason, skipstjóri,
fórst með skipi sínu Þráni N.K.
70, hinn 5. nóv. sl., og með hon-
um allir hans menn. Þeir voru
á heimleið til Vestmannaeyja af
síldarmiðunum austur með landi.
Ofsaveður var á. Vér vitum ekki
hvernig slysið vildi til og mun-
um aldrei vita. En þeir sem
þekktu til ailra aðstæðna og
þeirrar handar, sem um stjórn-
völinn hélt, eru vissir um, að
hver sem orsök slyssins var, þá
hefuir hún verið utan þeirra tak-
marka, sem mannlegur máttur
nær.
Gretar Skaftason var traustur
maður og trausts verður. Hann
var kappsfullur og áræðinn sjó-
maður, þrautreyndur og úrræða-
góður. Hann var gildur meðal-
maður á hæð, ljós yfirlitum og
bauð af sér þokka þess manns,
sem er sjálfum sór nógur. Óáleit-
inn í orði og æði ,sanngjarn í
dómum, hugsandi maður og ekki
margorður. Fastur fyrir og lét
trúlega ekki sinn réttmæta hlut
fyrir ójöfnuði ,en ljúfur í lund
og góðmenni í hjartanu.
Hann var fæddur að Suður-
Fossi í Mýrdal 26. október, 1926.
Sjómennsku hóf hann unglingur
að árum og þá fyrst á togurum.
Til Vestmannaeyja mun hann
fyrst hafa komið haustið 1947,
til Páls Ingibergssonar á Reyni,
og var með honum á Hvalfjarð-
t Dóttir okkar t Innilegar þakkir færum við
Stefanía Snorradóttir ölluim fjær og nær, sem
verður jarðsungin laugardag- sýndu okkur samúð og vinar-
inn 21. desember frá Kópa- hug við andlát og jarðarför
vogskirkju. Athöfnin hefet kl. 10,30. Fyrir hönd vaondamarma. Ingvars E. Einarssonar,
fyrrverandi skipstjóra.
Sigurlang Sveinsdéttir Sigríður Böðvarsdóttir
Snorrí Sigurðsson böm, tengdabörn,
Hrauntungu 52 Kópavogi. barnaböm.
arsíldveiðum og á vertíðinni
1948. ’Eftir það urðu Vestmanna-
eyjar hans starfsvettvangur og
var hann hjá öðrum á ýmsum
bátum, þar til hann sjálfur gerð-
ist skipstjóri, fyrst á Ófeigi III.
Hann var fengsæll fiskimaður,
sjálfstæður í sókn og heppinn í
mannavalL
Hann kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Kristgjörgu Sigurjónsdótt-
ur, Ingvarssonar skipstjóra, 31.
okt. 1950. Þau byggðu hús sitt að
Vallarbraut 4, að nokkru í félagi
við náið venzlafólk sitt, og
bjuggu þar síðan. Þau eignuðust
þrjá syni; Ingólf f. 7. sept. 1'950,
Sigurjón Ragnar, f. 21. okt. 1954
og Ófeig, f. 11. okt. 1962.
Með fráfalli Gretars hefur heim
ilisfólkið að Vallargötu 4 orðið
fyrir því tjóni, sem ekki verður
bætt. Sá missir er þyngri en tár-
um taki. Og þau orð, sem ég
kynni að segja hér, geta þar
hvorki á aukið né úr dregið. En
ég votta þeim öllum mína dýpstu
samúð og vona, að minningin um
gleði og gæfu liðinna samveru-
stunda megi jafna þeim svo veg-
inn framundan, að farinn verði í
þeim anda krafta og karlmennsku,
sem Gretari sjálfum var svo eig-
inlegur.
Með fráfalli Gretars Skaftason-
ar hefur einnig verið höggvið
djúpt skarð í raðir sjómannastétt
ar byggðarlagsins. Auðvitað verð
ur það skarð fyllt með tíð og
tíma. Þannig hefur það alltaf ver
ið, sem betur fer. En það mun
vera mál þeirra manna, sem
þekktu Gretar og störf hans á
sjónum, að allvel megi vanda til
þeirrar endurhleðslu, svo hvergi
sjáist þar ummerki þess tjóns,
sem orðið er.
Að leiðarlokum þakka ég Gret-
ari Skaftasyni fyrir mitt leyti
góða viðkynningu um árabil, fyrst
á skólabekk og síðar við störf á
sjó. Eg er þess fullviss, að með
honum er genginn einn af þeim
ágætustu mönnum, sem ég hefi
fyrirhitt.
Steingrímur Arnar.
ZassesvkcuÁS
Brauð- og
áleggssneiðarar
sneiða allt:
— brauð, ost og annað álegg, bacon,
grænmetl o.fl. — fljótt og vel.
Nýjustu gerðir:
• Frístandandi á sogskálum.
• Samanbrjótanlegir t geymslu.
• Sleðl fyrlr það, sem sneiða á.
• Ryðfrír stálhnifur, losaður á
augabragðl með þrýstlhnappi.
Gagnleg gjöf — Góð eign!
♦ Sfm 2 44 20 o SmtBGATA l.«