Morgunblaðið - 20.04.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. APRÍL 1971
Edward Frederiksen
- Minningarorð
Fæddur 3. apríl 1904.
Dáinn 11. april 197L
ER Gisti- og veitingastaðaeítirlit
ríkisins var sett á stofn árið
1963, var Edward Frederiksen
ráðinn forstöðumaður þess.
Heyrði stofnunin undir sam-
gönguráðuneytið og varð fljót-
lega um náið samstarf að ræða
milli Edwards og starfsmanna
ráðuneytisins, og á þeim vett-
vangi kynntist ég honum fyrst.
Fimmtán árum áður en þessi
kynni hófust, hafði ég eitt sinn
séð hann rétt í svip, án þess að
vita hver maðurinn var og án
þess að tala við hann. Það lýsir
e.t.v. persónu hans betur en
mörg orð fá gert, að þessum
lðngu liðna atburði skyldi skjóta
upp 1 huga mínum, þegar við
sáumst næst, mér stóð þá Ed-
ward svo ljóslifandi fyrir hug-
skotssjónum.
t
Maðurinn minn,
Árni Guðmundsson,
Sólvallagötu 38,
lézt 18. þ.m.
Margrét Ellertsdóttir Schram.
t
Eiginkona min, móðir, tengda
móðir og amma,
Sigríður Þórarinsdóttir,
Aðalstræti 32, ísafirði,
lézt að heimili sínu 16. apríl.
Finnbogi Pétursson,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
t
Maðurinn minn,
Sigurbjörn Guðjónsson
frá Hænuvik,
andaðist 18. apríl í Borgar-
sjúkrahúsinu.
Fyrir hönd vandamanna,
Ólafía Magnúsdóttir.
t
Faðir minn,
Grímur Kristgeirsson,
andaðist i gær, mánudaginn
19. april.
ólafur Ragnar Grimsson.
Fyrir nokkru síðan, er skipu-
lagi heilbrigðiseftirlitsins var
breytt, hvarf Edward til starfa
hjá annarri rikisstofnun á sama
vettvangi. Hann hafði þó áfram
með höndum fyrir samgöngu-
málaráðuneytið störf að bættri
hreinlætis- og snyrtiaðstöðu á
fjölsóttum ferðamannastöðum.
Og ferðin um páskana, sem hann
veiktist í, var einmitt öðrum
þræði farin i þágu þessa starfs.
í starfi sínu, sem eftirlitsmað-
ur með hreinlætis og hollustu-
háttum í gisti- og veitingahúsum
utan Reykjavíkur, varð Edward
geysimikið ágengt á skömmum
tíma. Nutu sín vel í starfinu þeir
eðlisþættir hans, sem hvað sterk-
astir voru, dugnaður og ósér-
hlífni, samfara léttu og ljúfu
skaplyndi og lagni við að um-
gangast fólk.
Svo að vikið sé að störfum
hans að bættri hreinlætisaðstöðu
á vinsælum ferðamannastöðum,
getur hver, sem ferðast um land-
ið, dæmt um, hvílík breyting til
batnaðar hefur orðið á þessu
sviði á síðustu árum. Má þar til
dæmis nefna snyrtiskálann á
Laugarvatni. Með þessum fram-
kvæmdum hafði Edward jafnan
yfirumsjón og naut sin þar vel
áhugi hans og dugnaður, sem á
öðrum sviðum.
Þótt samskipti okkar yrðu
eðlilega mest I starfi, áttum við
einnig ánægjulegar stundir utan
starfs. Á slíkum stundum var
hann hrókur alls fagnaðar vegna
einstakrar glaðværðar sinnar og
græskulausrar kimni. Hann var
mikill vinur vina sinna og höfð-
ingi heim að sækja. Jafnframt
var hann einstaklega góður fjöl-
skyldufaðir og á heimili hans
ríkti andrúmsloft friðar og ham-
ingju.
Að leiðarlokum flyt ég Ed-
t
Minningarathöfn um þá
Jóhannes Öm
Jóhannesson,
Gísla Kristjánsson og
Garðar Kristinsson,
sem fórust með m.b. Andra
7. apríl sl., fer fram 22. apríl
í Keflavíkurkirkju kl. 2 e.h.
F. h. aðstandenda,
Þórarinn Þórarinsson.
t
Minningarathöfn um eigin-
mann, föður, son og bróður,
Jóhannes Öm
Jóhannesson,
sem fórst með vb. Andra
7. apríl, fer fram frá Kefla-
víkurkirkju 22. apríl kl. 2 e.h.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigríður María Jóhannesdóttir
og börn,
Maria Sigriður Óskarsdóttir,
Jóhannes Júliusson,
Skúli Jóhannesson,
Guðrún Sigurðardóttir,
Þorvaldur Jóhannesson,
Helena Jóhannesdóttir,
Heimir Jóhannesson.
ward Frederiksen kveðju okkar
vina hans í samgönguráðuneyt-
inu og þakklæti fyrir vel unnin
og heilladrjúg störf fyrr og síð-
ar. Eiginkonu hans og bömum
vottum við einlæga samúð.
Ólafur S. Valdimarsson.
KVEÐJA
FRA FERDAFÉLAGA
SKlRDAGSMORGUNNINN
rann upp bjartur og fagur. Hann
skartaði sinu fegursta vorskrúði.
Það var þvi ekki að undra þótt
ferðahópurinn hans Úlfars, sem
var að leggja upp í páskaferð
í Öræfasveit, væri I sannkölluðu
sólskinsskapi. Ég var svo lán-
samur að fá sem sessunaut
gamlan kunningja og vanan
ferðamann. Þetta var svo sem
ekki fyrsta ferðin hans Edwards
Frederiksen, en það var svo
fjarri þvi að það hvarflaði að
mér þessa sólbjörtu morgun-
stund, að þetta ætti eftir að
verða hans hinzta ferð.
Edward, eða Ebbi eins og vin-
ir hans jafnan kölluðu hann, var
þaulvanur ferðamaður. Hann
hafði ferðazt vítt og breitt um
landið allt frá unglingsárum,
bæði sér til skemmtunar og fróð-
leiks og eins atvinnu sinnar
vegna. Svo sem kunnugt er, var
Edward heilbrigðisfulltrúi um
árabil og hafði eftirlit með veit-
inga- og gististöðum um land
allt. Kallaði þetta starf hans á
umfangsmikil ferðalög um land-
ið, enda var Edward kunnur
maður í öllum landsf jórðungum.
Hann var snyrtimenni mikið og
heimsmaður í framkomu. Starf
sitt rækti hann af alúð og kost-
gæfni, og hefur það sennilega
ekki alltaf verið þakklátt, þegar
út á þurfti að setja. Edward
taldi hreinlæti á veitinga- og
gististöðum vera þeirra mesta
aðalsmerki. Þess vegna lagði
hann á það rika áherzlu, að
snyrtimennska og hreinlæti væri
ástunduð á slíkum stöðum.
Eitt af þeim verkefnum, sem
Edward átti drjúgan þátt í að
hrinda í framkvæmd í starfi sínu
sem heilbrigðisfulltrúi, var að
koma upp snyrtiaðstöðu á ýms-
um stöðum víðs vegar um land,
t
Otför
Sigurðar Hallssonar,
er lézt á Elliheimilinu Hlé-
vangi, Keflavík, 14. þ.m., fer
fram frá Keflavíkurkirkju
miðvikudaginn 21. apríl kl. 2
e.h.
jafnt í byggð sem óbyggð. Var
mikil vöntun orðin á slíkri að-
stöðu fyrir ferðafólk, og mim
Edwards lengi verða minnzt fyr-
ir brautryðjendastarf hans á
þessu sviði.
Margt bar á góma skírdaginn
bjarta á meðan háfjallabíllinn
flutti okkur austur á bóginn í
átt til Öræfasveitar. Edward
rifjaði upp ferðalag, sem hann
fór á yngri árum á hestum yfir
Sprengisand og Kjöl í fylgd með
enskum auðkýfingi. Mátti sjá
glampa í augunum, þegar hann
minntist ánægjulegra stunda í
faðmi blárra f jalla á þessu sum-
arferðalagi um óbyggðir Islands
áður en ferðalög urðu jafn al-
menn og þau eru í dag. Edward
sagði mér, að hann hefði lengi
langað til að ferðast yfir Skeið-
arársand svo hann gæti brúað
þann rösklega 30 km spotta, sem
upp á vantaði til að mynda
hringferð um landið. Við nálguð-
umst nú líka óðum Skaftafell,
þjóðgarðinn nafnkunna og vest-
asta bæinn í öræfasveit, eftir
skjóta og tiltölulega greiðfæra
ferð yfir Skeiðarársand. Föstu-
dagurinn langi var runninn upp.
Edward átti erindi við Ragnar
bónda i Skaftafelli, og naut ég
ásamt honum gestrisni Ragnars
og konu hans um stund. Edward
var léttur í lund og málhress í
bezta lagi, enda var um margt
spjallað yfir kaffibollunum í
Skaftafelli þennan dag.
Laugardaginn fyrir páska dró
svo skyndilega ský fyrir sólu.
Edward veiktist snögglega, er
hann var staddur að Hofi í Öræf-
um, og var kallaður til læknir
úr Hornafirði. Var Edward flutt-
ur með flugvél til Reykjavikur
síðdegis sama dag, og þótti ferða
félögum hans skarð fyrir skildi,
þegar hann var horfinn úr hópn-
um. En engum mun sennilega
hafa rennt grun í, að Edward
jTði allur sólarhring síðar. Hann
lézt i Borgarspítalanum á páska-
dag.
1 dag kveðjum við góðan
dreng, sem kominn er á leiðar-
enda þessa lífs. Edward tókst að
brúa þann spotta á íslandskort-
inu, sem hann vantaði upp á
hringferð um landið. Hann
komst yfir Skeiðarársand hinn
mikla, sem mörgum hefur reynzt
ærinn farartálmi frá ómunatíð.
Nú leggur Edward enn upp í
langferð og hana öllu meiri en
þær, sem á undan hafa farið. Ég
óska Ebba vini mínum góðrar
ferðar um þá miklu víðáttu, sem
framundan er. Far þú í friði og
þökk sé þér fyrir samfylgdina.
Njáll Símonarson.
EBBI er horfinn úr hópnum —
eftir er tómarúm, sem ekki fyll-
ist, það verður alltaf sætið hans
Ebba.
Þessar fátæklegu línur eiga
ekki að vera minningargrein,
sem rekur æviferil skáta- og
gildisbróður okkar, Ebba —
miklu fremur kveðju- og þakkar-
orð til látins 'vinar, sem ávallt
var hress og glaður, bjartsýnn
og vongóður, enda var ætíð hans
viðkvæði, ef mikið lá við: „Við
vonum hið bezta, þetta blessast
allt." Svo hló hann og sagði:
„Sjáið þið ekki? Það rofar tíl.“
Eftir að Ebbi um árabil hafði
staðið framarlega í skátahreyf-
ingunni, gerðist hann meðlimur
í St. Georgs-Gildi, þeirri hreyf-
ingu, sem eru samtök gamalla
skáta og fyrrverandi skátafor-
ingja, og hefur það markmið að
færa hugsjónir skátahreyfingar-
innar út í samfélagið, sem við
t
Eiginkona mín, móðir og dóttir,
SIGRÚN PÉTURSDÓTTIR,
Tjamargötu 42,
lézt í Landakotsspítala aðfaranótt 19. apríl.
Sigurður Þórðarson,
Þórey Sigurbjömsdóttir,
Guðlaug Sigmundsdóttir.
Vandamenn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eiginmanns
míns og föður okkar,
MAGNÚSAR V. MAGNÚSSONAR,
ambassadors.
Guðrún Magnússon,
Elín og Anna Guðrún.
lifum og störfum í, veita skáta-
starfinu alla þá aðstoð, sem unnt
er og keppa að því að reynast
nýtir þjóðfélagsþegnar. Fyrir-
myndin er sótt í líf og starf heil-
ags Georgs, kristins krossfarar-
riddara, sem uppi var snemma á
dögum kristninnar, og dó píslar-
vættisdauða 23. apríl 303.
Þessi hreyfing er ekki fjöl-
menn hér á landi, en í mörg ár
hefur Ebbi gengið þar fram fyr-
ir skjöldu og lagt þessu starfi
allt það lið, sem hann mátti.
Þetta hefur verið hans hjartans
áhugamál. Okkur er ljóst, að síð-
asta árið gekk hann ekki heill til
skógar, þó brosti hann ætið og
bar sig vel. en það varð að fylgja
honum heim síðasta fundinn,
sem hann tók þátt i.
Nú fylgjum við honum síðasta
spölinn hér á þessari jörð. En
Ebbi mun ekki hætta að starfa.
— Áfram sjáum við hann halda
hressan og glaðan á brautinni
miklu — vonbetri en áður, því
nú er hann laus við vanheilsu
jarðneskra ára.
Við söknum hans úr okkar
hópi. Það gerum við ávallt, þeg-
ar vinir hverfa sjónum okkar.
Þó vitum við, að þeir fara heim,
eins og við skátar orðum það.
Röðin kemur að okkur fyrr eða
síðar. Þá er gott að vera við-
búinn og halda ótrauður áfram
í skjóli hans, sem gaf okkur líf-
ið.
Við þökkum þér, Ebbi, allar
góðar samverustundir. Við biðj-
um öllum ástvinum þínum allr-
ar blessunar, huggunar og
styrks og kveðjum þig með
gömlu skátakveðjunni:
Eitt sinn skáti, ávallt skáti.
Vinirnir í St. Georgs-Gildunum.
KVEÐJA
FRÁ HJÁLPARSJÓÐI SKÁTA
EBBI hafði glaða sál, svo að hon-
um fylgdi jafnan hressandi blær
hvar sem hann fór. Það féll líka
í góðan jarðveg, þar sem hinir
ungu skátar voru saman komn-
ir. Það áttu margir bros með
honum.
Hann var líka með sérstökum
hætti hjálpsamur og fljótur að
greiða úr árekstrum eða smá-
flækjum á hinum stærri skáta-
mótum. — Það líður ekki úr
minni þeirra er til vissu, einu
sinni á varðeldi í kalsaveðri, að
Ebbi og við fleiri hömuðum und-
ir teppum okkar og biðum þess
að varðeldurinn yrði tendraður.
Þá þýtur hann af stað og smeyg-
ir af sér teppinu á herðar
tveggja smásveina, sem óreyndir
voru volkinu og höfðu farið van-
búnir á varðeldinn eða aðeins
með tilhlökkunina eina sér til
skjóls og nötruðu nú af kulda.
„Hafið þið svo puttann uppl ykk
ur svo það glamri ekki svona í
ykkur tennurnar, þvi að þá heyr-
um við ekki dagskrána", sagði
hann. Sjálfur réð hann ekkert
við eigin tennur fyrir kulda,
þegar teppið var farið og var
haft orð á því við hann. „Bless-
aður vertu,“ sagði hann, „þeir
gömlu hafa alltaf einhver ráð.“
Að stundu liðinni var Ebbi kom-
inn í varðeldaskykkju með lopa-
trefil og bros á vör. — Svona
var Ebbi. Ótilknúinn leysti hann
hvers manns vanda, er hann
mátti og sást ekki alltaf fyrir
um eigin hag. Og þótt úr rætt-
ist í þetta sinn, þá var það ekki
alltaf þannig. — Einhverju sinni
sátum við nokkrir félagar að
kvöldi dags og ræddum um dauð-
ann. Ebbi lagði þar fátt til, tmz
hann sagði: „Blessaðir hafið þið
ekki áhyggjur af dauðanum,
piltar, hann gleymir ykkur
ekki.“ Þær munu lika hafa orð-
ið niðurstöður þessara umræðna,
að hafa ekki áhyggjur hans
vegna, þvi að lífinu tilheyrum
við, þar til öðruvísi verður
ákveðið.
En nú er það eins og dauðinn
hafi skyndilega munað eftir
Ebba. Hann grípur til hans á
páskadag, eins og hann hafi
endilega vanhagað um góða sál
í snatri til einhverra mikilvægra
starfa. Við hðfum vissulega ekki
skýringu á þvi. En svo vildi tJl,
að hann kom einnig I þennan
heim á páskadag fyrir 67 árum.