Morgunblaðið - 24.03.1973, Blaðsíða 22

22
MORGU'NBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. MARZ 1973
Minning;
Bjarni Guðmundsson
frá Hörgsholti
Fæddur 7. júK 1898.
Dáinn 15. marz 1973.
BJARNI Guðamnndsson, bóndi í
Hörgshal ti í Ilrunaanannahreppi,
lézt að heknili mág'konu sinn-
aa1, Bjamheiðar Brynjóifsdóttu.r,
Stangarholti 34, hér í borg, að
kvöldi fimantodagins 15. marz
1973. Var Bjarni nýleg'a koinirun
heim, er hann hné niður og var
örendur á s'kamimri stiumdu. Fyrr
rum. daginm hafði Bjarmi leitað
læknis vegma verkjar fyrir
hrjósiti, er hamm taldi staÆa frá
l'ungum. Bamiamiein hams reynd-
ist hins vegar vera drep í hjarta-
vöðva. Dauða hams bar að mokk-
uð Qvænt, anida var hamm himm
hressasti síðiustu dagana fyrir
amdlátið og hafði oft áður kennt
verkjar fyrir brjóstá ám þess, að
mneira af hllyitist.
Bjarmi var koonimn aif mer'kum
og traustuim bændaætturm í upp-
sveiturri Ármessýslu. Faðir hams
var Guðmumdur Jónsson, ar bjó
uim ámatugasikieið í Hörgsholti og
amdaðist á jóiadag 1929. Guð-
mumdur hafði tekið við búi af
Jómi Jönssymi föður sinum, en á
undan honum bjó Jón Magmús-
son íaðir hams í Hörgsholti. Var
því eett þessi orðin föstaim bömd-
um bumdim jörðimmi. Móðir
Bjarna var Katrín Bjarnadóttir,
HJttuð frá Tumgufelli í sömu
sveit, er lézt 30. marz 1937. Voru
böm þeirra hjórna mörg, en að
Bjarna látmum lifiir nú Kristlm,
gift Einari Ólafissyni, verkstjóra
( Keflaviik, ein þessara systkima.
Hin systkimin, er komust til full-
orðinsára, voru: Jóm, bóndi og
veitingaimaður, oftast kemmdur
við Valhöil á Þingvöllum, Guð-
mumdur, bóndi í Hlíð í Hruma-
mianmiahreppi, Magnús, útgierðar-
maður og fistomatsmaður í
Reykjavito, Guðmamm, fistomats-
rnaður í Keflavik, Kjiartain, Ijós-
mymdari og útgerðarmaður í
Vestmanmaeyjum, Guðrúm, sem
gift var Skúla Skúlasymi, trésmið
I Ketflaví'k, og Ólafia, er gift
var Einari Þorkelssyni, skrif-
stofustjóra Alþingis. Sammæðra
þessum systkinum var Ámi
Árnason, er kvæmtist Elinu
Briem, dóttor Steimdórs Jóhanms-
somar Briem, er var prestur í
Hruna og bjuggu þau i Oddgieirs-
hóluim . í Flóa þar sem synir
þeimra búa mú.
Bjarni kvæntist 24. júmá 1929
Jóhönnu Guðmundsdóttur (f. 23.
fébrúar 1894, d. 26. maí 1956)
frá Ölversholtshjáleigu í Holt-
um. Áttu þau enigim böm, en
tóku að sér fárra mámaða gaml-
an dreng, er þau ættfeiddu og
ólu upp og sikírður var Guð-
miumdur (f. 18. diesember 1938).
Guðmunidur var í foreldrah úsurn
frarn umdir tvítU'gsaldur, ein fór
þá að heimam til náms í bifvéla-
virkjum. Guðmiundur er kvæmtur
Helgu Engilbeirtsdótibur, sem
ættuð er frá Stapa í Vestmanma-
eyjum.
Bjami heitimm vax miaður lág-
ur vexti og litill að lífcamshurð-
ttm eins og miargir fræm'dur hamis.
Hamm var veiklaður frá barns-
aldri og þjáðist lerug.stuim aí
ýmsum kvillum, ekiki sízrt af þrá-
láituim kvill'um í öndiunarfærum.
Árið 1919 um vorið veiktist
Bjami alvarlega og var með öllu
óvinmufær niæstu 5 ár. Dvaldist
hann þá um tima á Klepps-
spítala, en sumir töldu, að um
afleiðimgtar af spönSku veikimni
svokölluðu væri aö ræða. Var
Bjarma siðain flest í þoku frá
þessurn áruma. Um áraituga skeið
eftir þettia var Bjarni haldinm
gieðdeyfð, er oft sveiflaði honum
ýmfet upp eða niður frá því, er
telst eðlilegt í geðhöfti fflestra.
t
Móðir okkar,
ÁGÚSTA GUÐMUNDSDÓrnR,
Gemlufalli,
andaðist að Þingvöllum 20. marz. — Kveðjuathöfn fer fram frá
Fossvogskirkju, mánudagmn 26. marz nk., kl. 13.30. — Jarðsett
verður á Þingeyri.
Bömin.
t
Útför mannsins míns og föður okkar,
MAGNÚSAR BJÖRNS EINARSSONAR
frá Ingunnarstöðum,
fer fram frá Patreksfjarðarkirkju, þriðjudaginn 27. marz kt. 14.
Áslaug Bjamadóttir og bömin.
t
Eiginmaður minn, sonur, faðir og tengdafaðir,
GUÐMUNDUfl JÓNSSON, fulttrúi,
Starhaga 14,
verður jarðsunginn frá Dórrvkirkjunní í Reykjavík, þriðjudaginn
27. marz og befst athöfnin kíiukkan 15.
Helga Eríksdóttir, Þórunn G unnarsd óttir,
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
María og David Creighton.
Dró þetta mieð öðru mjög úr
starfsgetiu Bjarna og er raunar
furðulegtj að svo heiksiuveill
maður skyldi geta séð sér far-
borða svo vel og raum bar vitmi.
Sjúkdómsástamdi símu lýsti
Bjarmi hmyttilega árið 1949 með
eftirfaramdi vís'u:
Taugaveila að mér amar
eymdardrauma svefn og þum'gi
heili sefur, hiugur stamar
í hálfam mán'uð sami drungi.
Aftur ris ég orku harður
eims og nýr og betri maður.
Þau Bjarmi og Jóhanma tófku
við búi í Hörgsholti um vorið
1930. Hafði þá á umdamförnum ár
u.n gengið mjög atf föður hans í
búrekstrinum og var búið
í þrömg, þá er þau hjón
tóku við. Höfðu þau fullan
hug á þvi að efla búrekst-
urimn, enda báðum vel. sýnt
um ákepmuhald og hirðingu. —
Hér fór þó syo sem búast mátti
við, að búsikapur stóð aldrei með
blóma í Hörgsholti eftir þetta.
Kom þar bæðd til heilsuleysi
Bjarna, sem áður er mefht, og
siðar heilsuleysi Jóhönnu. Var
Jöhanma algerlega farin á
heilsu síðustu árim, er hún lifði.
Að Jóhönmu látimni mátti heita,
að mjög losmaði um Bjanna i
Hörgsíholti og var hamm síðustu
árin að jafnaði mestan hluta árs
í Reykjavlk. Dvaldist hanm þá
á heimiii Bjamheiðar mágkonu
sinmar, ektoju Magmúsar bróður
hans, og naut þar sérstakrair að-
hlynningar Bjarmheiðar og Þór-
disar, systur henmar. Þar lézt
hann, eins og áður segir. Er undir
rituðum bæði stoylt og Ijúflt fyrir
hönd ættimgja og venfflamamina
að fflytja þeim systrum fyllstu
þakfcir fyrir þá óeiigingjömu Úm-
önnun og alúð, er þær ætíð sýndu
Bjama heitmum. Bjami ummi og
Eddu, dóttiur þeirra Magmúsar og
Bjamheiðar, sem dóttir hams
væri.
Bjami heitimm var átoaflega vel
greimdur maður og listhmeigður
og hefði hamm vafalaust verið
betur kominn við önnur störtf em
bústörf, ef þess hefði verið kost-
ur. Hamm rniaut lítillar miemmtumar
1 æéku, svo sem altítt var á upp-
vaxrtarárum hams. Immma mieð
homum bjó alltaf þrá til ritstarfa,
enda þótt miinma yrði úr em
stoyldi. Áirið, sem Jóhamna kona
hans iézt, gaf hanm út í desem-
ber 1. rit „Hreppamamms“, er sið-
am kom út skrykkjótt í 16 ár,
samtals 12 rit. Siðasta ritið var
raumar ekki tilbúið til dreifiingar
fyrr en í byrjum þessa árs.
, ,Hreppam aðu r“ er mjög sér-
stæitt tímarit og er e. t. v. ein-
stætt í sinmi röð fyrir auig'lýs-
ingar í bumidmu máli. Þegar í
fyrsta ritinu birtist auglýsing
um Flóa-osta, en Bjarni hafði
mikinn áhuga á ostafnamleiðsiu
og vildi efla hana. Au-glýsimigum
í bumdnu máli fór fjölgandi í
þeim ritum, er síðar komu, og
voru surnar þeirra ssnellniar. í 12.
ritiinu er t. d. þessi amglýsimig:
Bemina er bezta vél
boðim tiii að sauma
saumar fljótt og saumar vel.
Sælu vetour drauma.
1 1. ritimu er mjög frumfcg
gTedm um verðbótasjóð, sem bet-
ur hefði verið gaumiur gefinn
til þess að reyna að stöðva verð-
bólguþróum síðustu ára. Ári eft-
ir ritaði Bjarni Eysteini Jóns-
syni, þáveramdi fjármálaréð-
herra, opið bréf vegma hugmymd-
ar sinnar um verðbótasjóð og
aðrar dýrtíðarráðistcufamir. Lagði
hamn þar m. a. til að hækka
verð á áflemgi um 200%. Verður
eteki ammað séð en ráðhenra og
fjármálaráðhenrar þeir, er síðar
komu, hafi bnugðizt ved við þess-
ari ábendimgu. Hims vegar hefur
verið mei'ri tregða að tooma á
raumihæfairi aðgerðum i þessum
efnum, en að þvi beindust eimimitt
ti'llögur Bjarma.
Bjarmi heitinin átti margar
draumsýnir og framtíðardnauma
vamðandi rætetum lamdsins og var
rrvjög s-tóntætour í þeim eifinum.
Hamm imin þannig fyrstur mammia
hafa miranzt é laradigræðslu úr
fiugvélum hér á lamdi. Véte hamm
að þessu í þætti um diag og vtag,
sem hamm hélt í útvarpið í sept-
emlber 1955. Talaði um „sáð-
ílugu“ í þessu samibamdi. Bjarma
voru þessi mál mjög hugleikin
til hinztu stumdar og átti hann
þanmig viðræður við umdiriritað-
an að þessu lútandi, þá er þeir
hittust síðast fáum dögum áður
en dauða hams bar. að.
Bjarni í Hörgsholti var vamm-
laus maður í orði og æði, sem
vildi öll'um vel og hallmælti eng-
um og hugsaði vel tii þeirra,
siem jafrwel drógu að homum dár
og sátu yfir hlut hans. Bjarma
var þetta svo auðvelt og sjálf-
gert, þar eð mammþeteking hans
var svo miikil ög djúp og hamm
sá svo langt fram á veg. Mér
f imnst þetta hugarfar Bjarma
koma einna bezt fram í eftirfar-
andi vdsu, sem premtuð er aftam
á 3. ritið:
Eimhver göfug immatf rödd
í mér heldur ræður
og verður heizt með góðu glödd
að gjöra alla bræður.
Ég, kioma mdn, og böm ijiunum
saikma Bjama mjög og ekki sízt
börmin, þvi að nú er emginn
Skeggjaðuir, skritinm, lítill og
góður kari til að hlaupa upp um
hálslnm á og kyissa djúpt í stoegg-
ið. Ef miemm eiga sér heiimkomu
fyrir handan sikil lífs og danða,
þá verður bjait i kriragum
Bjama í Hörgsholti og honum
vel fagmað.
Blessuð sé minming hams.
Reykjavík, 22. marz 1973.
Þorkell Jóhannesson.
Að gef nu tilef ni
Ég átti erindi í safnaðarhéim-
ili Langholtssóknar við Sólheima
nú í morgun, á sunnudegi. Klukk
an var tæplega tíu og í forstof-
unni var hann Kristján kirkju-
vörður að taka á móti börnum,
sem ætluðu að vera þarna við
messuna „sina“ klukkan hálf
ellefu. Flest virtust þau kunnug
á staðnum, fóru úr skóm og yf-
urhöfnum, gengu svo á sokka-
leistunum inn í kirkjusal-
inn. Öðrum leiðbeindi Kristján
og hjálpaði minnstu krílunum úr
úlpunum sínum, hlýr og ljúfur í
viðmóti eins og honum er eigin-
legt. Innan úr salnum hljómaði
söngur. Þar var sr. Árelius að
æfa barnakórinn, sem átti að
syngja við rnessuna á eftir. Hann
lék sjálfur á orgelið og var á
sokkaleistunum. Ég tek það
fram, vegna þess að mér þótti
þetta litla atriði sýna svo vel i
verki það „að ganga á undan
með góðu fordæmi" og segja
meira um sr. Árelius og störf
hans en nokkur orð. Meðan ég
sat þarna frammi, hlustaði á
sönginn og beið eftir að hafa tal
af prestinum, kom ýmislegt i hug
ann. Margt er talað um þann
„óþarfa" að hafa kirkjur of víða
i stórborginni — þær standi
hvort sem er auðar alla rúm-
helga daga og hálftómar flesta
helgidaga. Þetta er útbreiddur
misskilningur, sem hver étur upp
eftir öðrum af vanþekkingu.
1 safnaðarheimili Langholts-
sóknar, svo að tekið sé dæmi,
er eitthvað um að vera alla daga
frá morgni til miðnættis. Þar
halda safnaðarfélögin — kven-
félag, bræðrafélag og unglinga-
félag — fundi sína, þar æfir
kirkjukórinn, þar er þjónusta
fyrir eldra fólkið í söfnuðinum
— fótsnyrting og hárgreiðsla.
Þar eru námskeið, skemmtikvöld
með félagsvist eða bingó, þar
eru fræðslukvöld með menning-
arbrag og þar eiga þau merku
AA-samtök fundarstað. Til
skamms tíma var þarna smá-
barnaskóli til húsa og mátreiðslu
kennsla fyrir nemendur Voga-
skóla. Fleira mætti néfria óg hefi
ég þó ekki talið almennar guðs
þjónustur, giftingar, skírriir og
jarðarfarir. Prestarnir Sr. Sig-
urður Haukur og sr. Árelíus eru
til viðtals daglejga, annar i kirkj
unni, hinn heima á prestssetr-
inu við hliðina. Hafa menn hug-
leitt sem skyldi það starf, er
prestar hafa með liöndum fyrir
utan það að flýtja messu hvern
sunnudag, gifta, skíra, ferma og
jarðsyngja? Góðir prestar eru
félagsráðgjafar i þess orðs mesta
og bezta skilningi. Þeir inna aí
höndum ómetanlegt starf í anda
þeirrar trúar, er þeir sjálf-
ir boða af stólunum. Þeir
„ganga á undan með góðu for-
dæmi“.
Allt þetta flaug mér í hug,
meðan ég horfði á prúðbúin börn
in ganga inn í kirkjuna sína.
Mér finnst einhvern veginn að
við „hin“, sem erum ekki eins
vakandi í safnaðarstarfinu, van-
metum stundum þá miklu menn-
ingarmiðstöð sem kirkjurnar og
safnaðarheimilin eru, gleym-
um svo oft að vera þakklát,
vegna okkar sjálfra, vegna barn
anna og unglinganna, þakklát
fyrir að eiga slíkt athvarf í
miðju íbúðarhverfi. Og þannig er
þetta alls staðar á höfuðborgar-
svæðinu, alls staðar á landinu.
Við hverja kirkju myndast
undir forystu prestanna og oft-
ast eiginkvenna þeirra — kjarni
manna og kvenna, sem vinna öt-
ullega að framgangi guðs
kristni og góðra málefna sam-
borgara sínum í hag. Hættum að
hnýta í þetta starf og gera lít-
ið úr þvi. Reynum heldur að
leggja því lið á þann hátt, er við
bezt megnum. Kvenfélag Lang-
holtssóknar hefur merkjasölu
næsta sunnudag. Okkur I söfn-
uðinum er óhætt að kaupa þau
merki. Andvirðinu er vel varið.
18. marz 1973,
Sigríður Ingimarsdóttir.
BLAÐBURÐARFOLK:
Sími 16801.
AUSTURBÆR
Freyjugata 28-49 - Miðbær. -
Baldursgata - Bragagata.
ÚTHVERFI
Laugarásvegur.
Piö rfiiiwílltúíliií)