Morgunblaðið - 30.06.1977, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. JUNI 1977
KflFfíNO 1 r
i.' r-d C
Hættu, brúðguminn flúði land f
gær.
'Wr*
Ég hef ekki áhuga, maður minn
en þér ættuð að tala við þá f
þungaflutningaþjónustunni.
Já, hún er úti f garði einhvers-
staðar — að svekkja blómin.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Talning slaga, lita og litar-
lengda er alltaf mikilvægur þátt-
ur spilsins en er jafnvel enn mik-
ilvægari f vörn en sókn. Áður en
lengra er haldið er rétt, að lesend-
ur byrgi hendur suðurs og vesturs
I spilinu hér að neðan. Gjafari
suður en allir á hættu.
Norður
S. DG4
U. 743
T. Á92
L. D742
Vestur
S. K863
H. K1082
T. G654
L. 3
Austur
S. 102
H. G95
T. K10873
L. Á86
Suður
S. Á975
H. ÁD6
T. D
L. KG1095
Suður er sagnhafi í þrem grönd-
um eftir þessar sagnir: Suður —
eitt lauf (sýnir lauflit), norður —
tvö lauf, suður — tvö grönd, norð-
ur — þrjú grönd. Austur og vest-
ur sögðu alltaf pass.
Vestur spilar út hjartatvist og
suður tekur slaginn með drottn-
ingu. Hann spilar laufkóng, sem
þú gefur, og síðan laufgosa en
vestur lætur þá spaðaáttu. Þú tek-
ur á ásinn en hvað svo?
Flestir mundu eflaust spila
hjartaníunni í von um, að vestur,
sem greinilega spilaði út frá fjór-
lit, geti tekið þrjá slagi strax og
fimmti slagurinn fáist sfðan á
spaða eða tígul. Spaðaátta hlýtur
að vera kall og sýna ás eða kóng í
spaðanum. En við gerum það
ekki. Athugum spilið heldur bet-
ur.
Með fimmlit i spaða hefði vest-
ur örugglega spilað þar út. Hann
á því mest fjóra. Nú þegar hefur
hann sýnt fjögur hjörtu og eitt
lauf en þar af leiðir, að hann á
fjóra tígla. Sagnhafi á því einspil í
tíglinum.
Auðvitað spilum við þvl tigli.
En bíðum við. Einspilið getur ver-
ið drottningin. Og til að vera
örugg spilum við kóngnum.
Nú lítum við á hendur suðurs
og vesturs og sjáum, að tigulkóng-
urinn er eina spilið, sem banar
spilinu.
% Sjúkum seiðum
ekki sleppt
Forstöðumaður Eldisstöðvar
Stangageiðifélags Reykjavfkur
við Elliðaár, Guðmundur Band,
skrifar:
„Vegna fyrirspurnar „Áhuga-
manns um Elliðaár" i Velvakanda
19. júní vil ég undirritaður taka
fram, að samkvæmt reglum um
fisksjúkdóma höfum við gott og
náið samstarf vi Fisksjúkdóma-
nefnd, og þegar eitthvað óvenju-
legt eða óeðlilegt er sjáanlegt við
klak- eða eldisseiði stöðvarinnar,
er Fisksjúkdómanefnd strax gert
viðvart og farið nákvæmlega eftir
þeim ábendingum og ákvörð-
unum, sem frá nefndinni koma,
þannig að sjúkum seiðum er
undir engum kringumstæðum
sleppt úr stöðinni í vatnasvæði
SVFR, og er þar með talið Elliða-
ársvæði.
Varðandi seiðadauða i eldis-
stöðinni síðastliðinn vetur, sem
„Áhugamaður um Elliðaár" segir,
að framkvæmdastjóri Stanga-
veiðifélags Reykjavikur hafi ekki
viljað kannast við, er það að segja,
að hann vísaði spyrjanda á undir-
ritaðan, en áhuginn var ekki
meiri en svo, að það var tekið sem
afsvar á frekari upplýsingar.
0 Seiðadauði
í vetur
I eldisstöðvum eru jafnvel
þúsundir seiða á rúmmetra af
vatni, fóður er framleitt í verk-
smiðjum og þvi töluvert ólíkt
náttúrulegu fæði seiðanna, vatnið
jafnvel takmarkað og allar að-
stæður frábrugðnar eðlilegu um-
hverfi. Þótt mun betri útkoma
fáist en i náttúrunni, er alls ekki
talið óeðlilegt, að 20—40% deyi á
fyrsta sumri. I byrjun febrúar
síðastliðinn kom upp mikill seiða-
dauði I eldisseiðum, um 10 sm
stórum, og var þá strax haft sam-
band við Fisksjúkdómanefnd,
sem brá fljótt við að vanda og var
tekið mikið af sýnum til rann-
sókna, sem fram fóru bæði hér
innanlands og erlendis til frekari
staðfestingar. Það sem út úr
þessu kom var, að tálkn seiðanna
voru skemmd, en engin sýking
finnanleg, og má segja, að allir
möguleikar á dauða af völdum
annars en vatnsins hafi verið úti-
lokaðir. DauðsföII á seiðum stóðu
yfir i rúman mánuð, og á meðan
héldu þessar rannsóknir áfram,
en dauðinn hætti jafnsnögglega
og hann hófst.
% Sýrumyndun
í vatni var
orsökin
Eins og menn muna, þá var
veðráttan í vetur harla óvenjuleg,
stöðug frost og úrkoma nær eng-
in, sem varð til þess, að vatnsból
borgarinnar fóru langt niður fyrir
eðlilega vatnshæð, en undir slík-
um kringumstæðum getur mýrar-
vatn auðveldlega runnið i vatns-
bólin. Mýrarvatn er mjög súr-
efnissnautt og oftast mjög járn-
ríkt. Undir slíkum kringumstæð-
um verður sú breyting, að súrefn-
ið gengur í samband við járnið, og
við það myndast fri sýra í vatn-
inu, sem brennur tálkn seiðanna
og þau hætta að geta unnið súr-
efni úr vatninu svo að seiðin
kafna. Þegar þessi endanlega nið-
urstaða varð kunn, var tekið sýni
úr botnfalli á inntaksrennu og
það rannsakað á Rannsóknarstofu
iðnaðarins, og fannst töluvert
magn af járni, sem styrkir þenn-
an endanlega úrskurð varðandi
seiðadauða stöðvarinnar.
Ég vona, að þessar línur nægi
að sinni til að róa „Áhugamann
um EUiðaár", en auðvitað erum
við alltaf reiðubúnir að veita upp-
lýsingar um það, sem hrjáir nafn-
lausa áhugamenn, sem ekki tala
við þá aðila, sem stöðugt eru við
árbakkann og gæta hagsmuna
Elliðaánna I verki.
Guðmundur Bang
Forstöðumaður
Eldisstöðvar SVFR
við Elliðaár.
% Erbrústeinn
fáanlegur?
Garðeigandi skrifar:
„Velvakandi minn.
Eins og svo margir er ég að
bjástra við að koma einhverri
mynd á garðinn i kringum húsið
mitt. Ég hef veitt eftirtekt hinum
skemmtilegu hleðslum, sem
undanfarin sumur hafa verið að
birtast I henni Reykjavík, meðal
annars á Lækjartorgi og nú siðast
á Austurvelli. 1 þessar hleðslur er
notaður brústeinn, sem götur
voru lagðar með hér áður fyrri.
Þetta bráðskemmtilega og fallega
efni virðist algjörlega ófáanlegt,
og þvi langar mig til að spyrjast
fyrir um hvaðan það sé komið í
hleðslur borgarinnar, og hvort
nokkur leið sé að fá þetta keypt.
En meðal annarra orða —
hleðslurnar á Austurvelli komu
mér spánskt fyrir sjónir í fyrstu
og þóttu mér þær ekki við hæfi
þar. Austurvöllur á að vera slétt-
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
48
fmyndunarafl, Peter. Aiik þess
hefurðu orðið fyrir slæmri
reynslu. Viltu útvega mér kort-
ið?
— Frede sagði að þú hefðir
búið til ævintýri f stað harm-
leiksins um Christinu, af þvi að
það væri einfaldara.
— Það hefur hann vísast sagt.
En hvort okkar ætli viti meíra
um Christinu? Hann eða ég?
Og hvor ætli viti meira um sam-
skiptí mfn við aðrar konur, þeg-
ar Christina var á Hfi, hann eða
ég? Já, Peter. Það getur verið
ég hafi verið með öðrum kon-
um. En veit Frede um það
hvort ótryggðin var orsök eða
afleiðing af þeirri þróun sem
varð með Christinu? Veizt þú
nokkuð um það? Þið vitið
nefnilega ekki baun f bala.
Samt þykist þið geta kveðið
upp dómsorð bæði yfir mér og
öðrum... Hvernig væri þú
kæmir þér af stað að ná i þetta
kort.. .Eða á ég að sjá um það
sjálfur?
— Ég skal fara.
Þegar Peter kom út að bfl-
num stöð Lena þar.
— Þú hér? spurði hann og
fann til andúðar innra með sér.
— Já. Hvað hefurðu veriö að
gera?
— Ég var að kaupa inn fyrir
Hemmer.
— Má ég verða þér samferða.
— Vitanlega. Var það tilvilj-
un þú sást ég var að fara?
— Ekki alls kostar.
Hann fann hjá henni löngun
til að spotta sig, fá hann til að
spyrja. Henni skal ekki takast
það, hugsaði hann með sér.
— Viltu ekki fá almennilegt
svar? spurði hún.
— Þarftu ekki að vita hvern-
ig ég vissi um bílinn?
— Góöa byrjaðu ekki á þessu
núna, sagði hann gremjulega.
— Hvað meinarðu?
— Þú ætlar sjálfsagt að segja
eitthvað um að ég megi vita
sumt og annað ekki og að ég
vilju fá að ráða yfir þér og ég
veit ekki hvað.
— Ég hringdi til Vicotros.
Ilann sagði að þu værir í bæn-
um og ætlaðir að kaupa kort
fyrir hann. Ég gizkaði á að þú
hefðir reynt að finna bflastæði
eins nálægt helztu bókabúð-
unum. Veiztu hvað Victor ætlar
að gera með þetta kort?
— Það skaltu spyrja hann
um.
— Þú veizt það sem sagt. En
vilt vera honum trúr og trygg-
ur. Ósköp fer mér að Ifka vel
við tryggðina hjá þér.
— En mikið ósköp finnst mér
leiðigjarnt að þú skulir þurfa
að gefa yfirlýsingar um hvað-
eina sem ég tek mér fyrir hend-
ur. Segi ég þetta er ég veik-
geðja, segi ég eitthvað annað er
ég tryggur og trúr. Geturðu
ekki hætt þessu. Eg get ekki
neitað þér um að hugsa máiin,
en geturðu ekki hlfft mér við
þessu?
— Afsakaðu, sagði hún.
Hann hélt áfram og varð nú
æstari
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi.
— Ilvað viltu mér eiginlega?
Svona er ég — svona er ég ekki,
að þinni sögn. Ég er allt mögu-
legt. Það er eins og þú þurfir
nauðsynlega að setja á mig
merkimiða. Ég er ansi hræddur
um að það sért þú sem þarft að
raska með annað fólk. Mér sýn-
ist að minnsta kosti rfk þörf hjá
þér að setja fólk á bása.
— Komdu af stað, sagði hún
og tók um hönd hans.
Hann stóð kyrr, á báðum átt-
um.
—Jæja?
Hann hugsaði ósjálfrátt: hún
er lágvaxin, næstum höfði
lægri en ég. Hún er með stórar
freknur og þeim hefur fjölgað
sfðustu dagana. Það gerir víst
sólin.
— Jæja? endurtók hún.
— Lena, sagði hann loðmælt-
ur.
— Já?
— Ekkert.
Hann losaði um höndina sem
hélt um handlegg hans.
— Það er dálftíð sem ég verð