Morgunblaðið - 19.04.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. APRÍL 1979
MORö-Jh/-
KArr/NO
Til minnar heittelskuðu, frá
þinum hjartans vini. — Gvöð
þeir eru nú svo margir????
& SMITH'(
Ég bara vaknaði og vildi endilega tala við einhvern!
Ég taldi mig heyra ncyðaróp
frá skartgripaverzluninni!
TVær tímaskekkjur
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í páskaþraut nr. 2 gaf suður og
allir voru utan hættu.
Norður
S. GIO
H. ÁKG8
T. 543
L. 10854
Suður
S. Á6
H. D109752
T. K86
L. ÁK
Lokasögnin var fjögur hjörtu en
vestur hafði sagt einn spaða yfir
hjartaopnun suðurs. Utspil
vesturs var lauftvistur, fjarkinn
frá borði, nía og kóngur. Báðir
fylgdu með lágu þegar næst var
tekið á laufás og einnig þegar
tromptvisti var spilað á kónginn.
Hvernig var framhald þitt?
Hættan í spilinu er greinilega,
að þrír slagir tapist á tígul auk
eins í spaða. Eigi vestur bæði
háspilin í spaðanum er jú einfalt
að vinna spilið með því að trompa
laufin heima, taka trompin í leið-
inni, gefa síðan spaðaslaginn og
láta hann rétta okkur tíunda
slaginn.
En spil vesturs geta verið þessu
lík.
S. K9874
H. 3
T. ÁD8
L. DG72
Vissulega bendir útspilið, lauf-
tvisturinn, til fjórlitar á hendi
vesturs og að hann eigi ekki bæði
háspilin í spaðanum. Og til að ráða
við þessa skiptingu spilum við
spaðagosanum frá borðinu í næsta
slag. Láti austur lágt fær vestur
slaginn og hann losar sig eflaust
úr spilinu á spaða. Við fáum
slaginn, spilum trompi á borðið,
trompum lauf og í þriðja sinn
spilum við trompi á borðið. Og
þegar við látum þá tígul af hend-
inni í lauftíuna lendir vestur í
leiðindastöðu og verður að gefa
okkur tíunda slaginn. Annaðhvort
á tígulkóng eða með útspili í
tvöfalda eyðu.
Láti austur spaðadrottninguna
þegar við spilum gosanum tökum
við slaginn og úrspilið verður líkt
nema hvað við trompum bæði
laufin og stingum vestri inn á
spaðann. Hann verður þá í sömu
stöðu og áður var lýst og spilið í
höfn.
COSPER
(£) Pl B
coeiNNACiN
COSPER
7986
Vill forstjórinn heyra orgið í stráknum minum, sem er nýfæddur
• Tvær tíma-
skekkjur
Hinn 3. apríl s.l. birtist í
Morgunblaðinu athyglisverð grein
eftir Gunnar Finnbogason skóla-
stjóra. Óskandi er að hin þarfa
ábending hins reynda skólamanns
verði sem fyrst tekin til greina.
Reyndar hefði fyrir löngu átt að
færa byrjunartíma skólanna til kl.
9 að morgni, vegna þess að lengi
hefur mörgum foreldrum reynzt
erfitt að koma börnum sínum af
stað í skólann, vel útsofnum að
loknum góðum morgunverði, sem
neytt hefir verið í rólegheitum, um
áttaleytið að morgni. Auðvitað
hefur þó keyrt um þverbak síðan
sjónvarpið tók völdin á kvöldin. Þó
að ýmsum kennurum sé það
væntanlega betur að skapi að
byrja vinnudag sinn sem fyrst og
hætta þeim mun fyrr, er ótrúlegt
annað en að umhyggja fyrir and-
legri og líkamlegri velferð
nemenda verði látin ráða.
En á öðrum stað í kerfinu ríkir
einnig meinleg tímaskekkja,
eflaust eins og hin leifar frá þeim
tíma, er almennt var gengið fyrr
til náða. Á sjúkrahúsum eru
sjúklingar yfirleitt vaktir kl. 6 að
morgni, þegar enn er eftir a.m.k.
ein klukkustund af venjulegum
svefntíma fólks. Hlerað hef.ég þó,
að tauga- og geðsjúklingar fái
skikkanlegan svefnfrið. En varla
geta læknar og hjúkrunarlið búist
við því, að fólk, sem þjáist af
líkamlegum sjúkdómum, skilji
taugarnar eftir heima hjá sér.
Skyldu þær ekki einmitt vera í
viðkvæmara lagi, er veikindi og
meðfylgjandi áhyggjur ber að
höndum? Sem eitt af viðfangsefn-
um hinnar hvítklæddu stéttar,
leyfi ég mér að halda því fram, að
það er blátt áfram hræðileg
byrjun á löngum veikindadegi, að
vera rifinn upp fyrir allar aldir
með orðunum: Góðan daginn,
ætlarðu að gera svo vel að mæla
þig? Mér var tjáð að næturvaktin
yrði að ljúka af mælingum og
fleiru, til þess að létta þeim
störfum af morgunvaktinni. Eru
það næsta furðuleg rök, og bera
ekki vott um raurverulega um-
hyggju fyrir vellilan og bata
sjúklinganna. Von:,ndi verður
þessi fáranlegi siður fljótlega
niður lagður. Fá af okkar marg-
umtöluðu vandamálum ættu að
vera auðleystari en þessar tvær
tímaskekkjur, lausnin væri aðeins
tvö rösklega dregin pennastrik.
Erla Þórdís Jónsdóttir.
• Tilviljun
ræður en
ekki tölvan
Vegna fyrirspurnar í dálkum
yðar 12. þ.m. vill Happdrætti
Háskóla Islands koma eftirfarandi
upplýsingum á framfæri:
Áður en tölvudráttur var upp
tekinn hjá Happdrætti Háskóla
Islands var gert forrit, sem segir
tölvunni, hvernig hún eigi að
reikna út vinningsnúmerin. Forrit
þetta var gert samkvæmt viður-
kenndri stærðfræðilegri aðferð,
sem notuð er víða erlendis af
happdrættum, t.d. í Danmörku og
Svíþjóð. Sérfræðingar Reikni-
stofnunar Háskólans gerðu forrit-
ið. Síðan fóru tveir sérfræðingar á
vegum happdrættisráðs yfir það,
en happdrættisráð er skipað af
dómsmálaráðherra til eftirlits
með happdrættinu. Tölvuforritið
er varðveitt á seguldiski og er
hann innsiglaður milli drátta.
Vinningsnúmerin ákvarðast
hins vegar af 48 stafa tölu, sem
Hverfi skelfingarinnar
23
anum og tók að bursta á aér
hárið. Fallegt andlitið lýsti
ánægju. Og ekki að ástseðu-
lausu. Sú sjón sem mætti henni
f speglinum hlaut að gleðja
hverja konu. Brún stór augu,
nautnalegar varir, sítt dökkt
hár sem bylgjaðist um axlir
henni, grannur og þokkafullur
lfkami...
Hún stirðnaði upp f miðri
handahreyíingu. Stóð með
burstann á lofti. Hún var ekki
cin f stofunni. Skammt frá
henni stóð karlmaður f regn-
frakka og með dökkan hatt sem
slútti fram á ennið...
Hvað vitleysa. Það var ekki
einu sinni spennuandrúmsloft f
þessum lýsingum. Ekkert sem
gat fengið hárið til að rísa á
iesendum sínum. Og það sem
verra var. Honum hafði ger-
samlega mistekizt að lýsa útliti
hennar svo að nokkur mynd
væri á. Lýsingarnar voru alltof
þurrar og náðu ekki þcim
tilgangi sfnum að fá lesandann
til að skynja hinn æsandi kyn-
þokka sem hann hafði hugsað
sér að hún væri gædd.
Bo andvarpaði og setti nýtt
blað í ritvélina. Hann átti að
vera búinn að skila þessu núna.
Það var ekkert spaug að fá
forlagið á móti sér. Handrit
þann tuttugasta annanhvorn
mánuð. Áttatíu vélritaðar síð-
ur. Föst greiðsla. Höfundar-
nafn Bert McGraw.
Lögregluforinginn hafði
hreiðrað um sig í skrifstofu
Gregerssen sem var í fríi.
Þessa stundina sat Solvej
Lange iðjuþjálfari andspænis
honum. Mortenscn hafði verið
iækkaður f tign — og fékk nú
aðeins að hlusta. Honum var
kalt og þó var rafmagnsofninn
á fuilu rétt hjá honum. En
lögregluforinginn hélt þvf statt
og stöðugt fram að heilastarf-
semin örvaðist f kulda og þar
af leiðandi var hitinn í herberg-
inu áreiðanlega ekki yfir
sautján stig. Og Mortensen var
þess vegna mjög kalt. Sama
máli gegndi um Solvej Lange.
En það gat nú kannski einnig
stafað af mjög nærgöngulum
spurningum sem lagðar voru
fyrir hana.
— Þér megið ekki reyna að
fara út í aðra sálma og svara
aldrci neinu beint, frú Lange.
Ég vil fá nákvæm og greinar-
góð svör. Hafið þér haft mök
við Elmer eða ekki?
Lögregluforinginn leit á
hana nfstandi augnaráði.
— Já — já... tautaði hún
lágróma.
Jacobsen kinkaði kolli
ánægður og setti segulbandið í
gang. Hann teygði sig eftir
mikrófóninum og sagði hátt og
greinilega inn á bandið: „Við
frekari yfirheyrslu, þann 16.
fcbrúar, lýsir Solvej Lange,
Primulavegi 45, yfir því að hún
hafi haft kynmök við Bo Elmer
til heimilis að Beykivegi 1. Og
hversu oft hefur þetta átt sér
stað frú Lange?“
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á islenzku.
Solvej sneri vandræðalega
upp á sig eldrauð í framan og
hvfslaði síðan:
— Það veit ég ekki almenni-
lega.
— Þér verðið að tala hærra.
Þér eigið við að þér vitið ekki
með vissu hversu oft... meinið
þér það?
- Já.
— Ilvenær höfðuð þér mök
við hann í íyrsta skipti?
— Ég man það ekki.
— Er langt síðan?
- Tja.
— Meðan þér bjugguð með
eiginmanni yðar?
— Nei. Hún leit snöggt á
hinn forvitna lögregluforingja.
— Eru nokkrir mánuðir síð-
an eða nokkrar vikur til da*m-
is?
— Nokkrir mánuðir.
— Ilvernig hófst þetta sam-
band?
— Það... tja... Solvej hikst-
aði og stamaði og horfði bænar-
augum á lögreglumanninn.
— Var það í samkvæmi eða