Morgunblaðið - 20.07.1982, Blaðsíða 44

26
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚLÍ1982
• Ballctt? Nei, knatLspyrna. Já, leikmenn sýna oft furðulegustu tilþrif á
leikvellinum þegar verið er að eltast við boltann.
Markakóngur Siglfirðinga
kominn með 15 mörk!
UM IIELGINA fóru fram nokkrir
leikir í tveimur neðstu deildunum
fyrir norðan og hefur svo mikið
dregið í sundur með liðunum að það
er næstum dagljóst hvaða lið það
verða er komast í úrslitakeppnina
síðar i sumar. Keppnin er þó jafnari
í 3. deildinni, stefnir raunar i einvígi
gömlu fjendanna, Tindastóls og KS.
Bæði unnu liðin ágæta sigra um
helgina.
Magni — Tindastóll
0:2 (0:0)
Það var þokkalegur en marka-
laus fyrri hálfleikur og voru það
aðkomumenn sem höfðu ætíð
frumkvæðið þó marktækifæri
væru e.t.v. af skornum skammti.
Síðari hálfleikur var fjörugri og
þá settu Sauðkræklingar 2 mörk á
Grenvíkinga og var það Sigurfinn-
ur Sigurjónsson er skoraði bæði
mörk liðsins. Tindastóll stendur
nú vel að vígi en þess ber að gæta
að liðið á eftir 3 leiki úti, einungis
einn heima.
KS — HSÞ- 2:1 (1:1)
Mývetningar komu Siglfirðing-
um i opna skjölou í byrjun leiks
með mikilli baráttu og það voru
þeir er tóku forystu í leiknum með
góðu marki Jónasar Róbertssonar,
en þar kom að því að Eyjólfur
hresstist og þá var aldrei spurning
um sigurliðið. Óli Agnarsson jafn-
aði með góðu marki fyrir leikhlé
og þessi markakóngur Siglfirðinga
bætti um betur í s.h. er hann
tryggði liði sínu sigur með mjög
góðu skoti. Hefur Óli þá gert 15 af
31 marki KS og liðið stefnir að
úrslitum með Tindastól.
4. deild
Leiftur — Vaskur
4:0 (2:0)
Þessi leikur var algjör einstefna
og var munurinn á getu liðanna
mjög mikill og var heimasigur því
aldrei í hættu.
Mörk Leifturs gerðu þeir Hall-
dór Guðmundsson, Hafsteinn
Jakobsson, Friðgeir Sigurðsson og
Helgi Jóhannsson.
Svarfdælir — Hvöt
2:1 (0:1)
Leikurinn þótti nokkuð jafn en
þó voru Svarfdælir öllu skárri í
fremur lélegum leik og náðu að
knýja fram sigur. Mörk Svarfdæla
gerðu þeir Ólafur Sigurðsson og
Tómas Viðarsson en mark Hvatar
gerði Hermann Arason.
Vorboðinn —
Glóðafeykir
3:2 (1:1)
Þessi leikur var jafn allan tím-
ann og var það ekki fyrr en á loka-
mínútunum að heimamenn náðu
að komast yfir 3:2 og því varð sig-
urinn þeirra.
Mörk Vorboðans gerðu þeir
Baldvin Þ. Harðarson, Páll
Ómarsson (sem var skæðastur
sóknarmanna Vorboðans sem oft
áður) og Sigurjón Gunnarsson en
mörk Glóðafeykis gerðu þeir Ólaf-
ur Knútsson og Bjarni Stefán
Konráðsson.
— re.
Knattspyrna ]
íslenskir knattspyrnumenn
hætta allt of snemma
Kvennaknattspyrna
á rétt á sér
Hingað til hef ég ekkert minnst
á kvennaknattspyrnu í þessum
pistlum mínum, en nú skal úr því
bætt. Það skal þó tekið fram að
undirritaður er þvi miður fremur
lítt kunnugur ísl. kvennaknatt-
spyrnu og hefur vegna anna og
tímaskorts ekki komið í verk að
bæta úr því kunnáttuleysi. Ég
þykist vita m.a. af samtölum við
þjálfara þeirra kvenna/ stúlkna
sem stunda hina eðlu íþrótt
knattspyrnuna, að umtalsverðar
framfarir hafi orðið hjá stúlkun-
um á undanförnum árum. Nægir í
því sambandi að minnast á mjög
góðan árangur Islands- og bik-
armeistara Breiðabliks á æfing-
móti í Danmörku um páskana.
Framfarirnar haldast í hendur
við aukinn áhuga ísl. stúlkna á
knattspyrnu og fjölgar þeim félög-
um stöðugt, sem tekið hafa
kvennaknattspyrnu á stefnuskrá
sína. í ár er í fyrsta sinn leikið í
tveimur deildum, eru 6 lið í 1.
deild og 10 lið leika í nýstofnaðri
2. deild. Breiðablik hefur örugga
forystu í 1. deildinni og virðist fátt
geta komið í vega fyrir að Kópa-
vogsstúlkurnar haldi íslands-
meistaratitlinum.
Einn kvennaleik í sjó-
nvarpið, takk
Norðurlandaþjóðirnar eiga
mjög frambærilegum kvennalið-
um á að skipa, einkum Svíar og
Danir og hefur áhugi almennings
á „stúlkna-sparki" aukist mjög að
undanförnu. Ein skýring á því er
sú að sjónvarpið í þessum löndum
tók upp á því að sýna kvenna-
knattspyrnu í íþróttaþáttum sín-
um. I Svíþjóð var t.d. sýndur úr-
slitaleikur bikarkeppninnar sl. ár
og gæði knattspyrnunnar voru
siíka að undrun sætti. Fjölgaði
áhorfendum mjögá úrslitaleikjum
„allsvenskan", því hinn almenni
knattspyrnuáhugamður uppgötv-
aði skyndilega að til voru stúlkur
sem gáfu karlmönnum ekkert eftir
í boltameðferð og útsjónarsemi.
Minnist ég sérstaklega tveggja
stúlkna úr sænska meistaraliðinu
Jitex, þeirra Anette Börjesson
(einnig þekkt sem badmintonleik-
ari) og Pia Sundhage sem báðar
gerðu hluti sem sjaldan sjást hjá
• Páll Pálmason markvörður ÍBV
er „Nestor“ 1. deildar leikmann-
anna. Hann er enn í fullu fjöri þrátt
fyrir að hann sé kominn af léttasta
skeiði.
karlmönnunum, stórkostlegir
leikmenn (eða leikkonur!)
Væri ekki úr vegi fyrir Bjarna
Fel. að sýna eins og einn kvenna-
leik þegar sjónvarpið kemur úr
óskiljanlegu sumarleyfi sínu í
ágúst. Nema að einhverjar deilur
séu í gangi núna milli KSÍ og
Ríkisútvarpsins, en það virðast
vera fastir liðir eins og venjulega,
að samkomulagið sé ekki sem
skyldi á milli þessára aðila og
bitnar það náttúrulega mest á
knattspyrnuáhugafólki utan
Reykjavíkursvæðisins.
Skemmtileg knatt-
spyrna í yngri
flokkunum
Þeir sem mest fjasa yfir því
hvað íslensk knattspyrna sé orðin
léleg ættu að bregða sér á völlinn
einhvern daginn þegar leikið er í
yngri flokkunum. Það er nefnilega
fleira fótbolti en 1. deildin. í 4. og
5. flokki t.d. má oft sjá virkilega
góð tilþrif, leikgleði og skemmti-
lega knattspyrnu. Ég hef upp á
síðkastið horft nokkuð á leiki
ungu knattspyrnumannanna og
hefur það veitt mér mikla ánægju.
T.d. hef ég séð 4. flokk Vals leika í
Islandsmótinu og nokkra leiki með
5. flokki FH. Bæði þessi lið eiga
stórefnilega stráka, „týpur", sem
gaman verður að fylgjast með í
framtíðinni. En því miður er það
svo að léttleikandi knattspyrnu-
menn fá betur notið sín á unga
aldri, þar sem áhersla er lögð á
samleik og tilraunir til að skora
mörk. Siðan eldast piltarnir og
komast í meistaraflokk, þar sem
hræðslan við að tapa stigum er
ríkjandi hugsunarháttur og leik-
irnir verða í samræmi við það,
varnarleikurinn í öndvegi og engin
áhætta tekin. Þjálfarar unga
knattspyrnufólksins verða að
leggja höfuðáherslu á að kenna því
undirstöðuatriðin, æfa boltameð-
ferð og leikskilning, en einblína
ekki á sigur í þeim mótum sem
tekið er þátt í, en þarna gegna
knattspyrnuskólarnir s.k. einnig
stóru hlutverki.
Þar er einmitt kennslan aðal-
atriðið og er ánægjulegt að sjá
hversu vel þau félög sem starf-
rækja skólana hafa vandað valið á
leiðbeindendunum. Fram og Valur
virkja hina ágætu erlendu þjálfar
m.fl. liða sinna fyrir knattspyrnu-
skólann og hafa þeim til aðstoðar
mjög hæfa menn. Þetta er spor í
rétta átt og mikil framför frá
fyrri tíð þegar fengnir voru rán-
dýrir þjálfarar frá „útlandinu" til
að þjálfa m.fl. og svo mældu þessir
menn göturnar hálfu og heilu dag-
ana, höfðu ekkert að gera. Nú er
reynt að nýta starfskrafta erl.
þjálfaranna betur, og er það vel,
en það má alltaf gera betur.
Tækninefnd KSI, sem hefur veg og
vanda af menntun ísl. knatt-
spyrnuþjálfara, hefur fengið
nokkra af þeim erl. þjálfurum sem
hér hafa starfað til að halda fyrir-
lestra um ýmsa þætti knattspyrn-
unnar, en slík námskeið eða fundir
eru allt of sjaldan. Nóg um þetta
að sinni, en snúum okkur að öðru.
íslenskir knatt-
spyrnumenn hætta
allt of snemma
Það er staðreyno sem ekki verð-
ur móti mælt að nýting ísl.
knattspyrnumanna svo og ending
er léleg. Þar á ég bæði við þann
hóp ungra efnilegra leikmanna,
sem „detta út“ á aldrinum 16—19
ára, svo og þá meistaraflokks-
menn sem hætta allt of fljótt al-
varlegri iðkun íþróttarinnar.
Ef við lítum á fyrri hópinn, þá
eru ástæður sjálfsagt mýmargar,
t.d. nám ungu mannanna, verk-
efnaskortur (því ekki komast allir
efnilegir leikmenn í A-lið í 2. fl. og
svo vantar verkefni þegar menn
eru gengnir upp úr 2.), önnur
áhugamál s.s. skemmtanir og/ eða
gagnstæða kynið o.fl.
Ég hef ekki tekið með stofnun
heimilis, húsbyggingar o.þ.h. því
það kemur frekar sem ástæður
hins hópsins fyrir því að leggja
skóna á hilluna. Nú, en áfram með
yngri „hættuhópinn". Það eru ekk-
ert endilega þeir efnilegustu eða
beztu sem halda áfram. Ég gæti
nafngreint fjöldanna allan af leik-
mönnum sem voru í gegnum yngri
flokkana mun betri en aðrir sem
seinna urðu m.fl. menn, lands-
liðsmenn og jafnvel atvinnumenn,
en sem heltust úr lestinni af ein-
hverjum orsökum. Sorglegt fyrir
knattspyrnuna í okkar fámenna
landi, en sýnir okkur að það er
spurning um áhuga, jafnvel
„karakter“, en ekki endilega hæfi-
leika hverjir ná lengst í íþróttum
eins og reyndar í lífinu sjálfu.
Það að vera meistaraflokksmað-
ur í knattspyrnu er ærið tímafrekt
„hobbý", sem kemur niður á eðli-
legu fjölskyldulífi og hefur auk
þess í mörgum tilfellum veruiegan
tekjumissi í för með sér. Sumpart
vegna þessa að menn geta ekki
unnið eftirvinnu vegna æfinga
og/ eða leikja, og sumpart vegna
þessa að menn hreinlega velja sér
atvinnu með það fyrir augum að
geta sinnt áhugamálinu.
Skv. framansögðu er það skilj-
anlegt hversu margir góðir leik-
menn hætta löngu fyrir aldur
fram, ef svo má að orði komast.
Erfiðara er að skilja þá menn sem
hafa staðið í eldlínunni í 15 ár,
(dæmi: víkingurinn sterki Magnús
Þorvaldsson, valsmaðurinn bar-
áttuglaði Bergsveinn Alfonsson og
framarinn góðkunni, Gunanr Guð-
mundsson, núverandi þjálfari Aft-
ureldingar) og ekkert borið úr být-
um nema auðvitað ánægjuna og
félagsskapinn. Fólki finnst það
kannski alveg nóg en mér finnst
það ekki og því votta ég ofantöld-
um, + öðrum ónefndum, virðingu
mína, og ekki síður „knattspyrnu-
ekkjunum" svokölluðu. Þeirra
þáttar er sjaldan getið og aldrei
nægilega.
Þessi togstreita íslenskra
knattspyrnumanna milli boltans
og buddunnar leiðir hugann að
gjörólíkum aðstæðum frænda
okkar á Norðurlöndum. Þar er
fjárhagslegur ávinningur fólginn í
því að vera góður í fótbolta. Vissu-
lega ólíku saman að jafna, en inn á
þessi mál mun ég koma síðar er
fjallað verður um atvinnu-
mennsku—áhugamennsku.
Endurfundir í ís-
landsmóti eldri flokka
Nú er í fyrsta sinn leikin „old-
boys“ knattspyrna á vegum KSÍ.
Leikmenn sem eru á þrítugasta
aldursári eða eldri mætast á ís-
landsmóti og er um skemmtilega
nýbreytni að ræða. Að vísu er smá
galli á framkvæmd mótsins, því er
tvö félög drógu sig úr keppninni
var engu breytt, svo nú leika 7 fé-
lög í öðrum riðlinum, en aðeins
fjögur i hinum. Þessu hefði auð-
veldlega mátt kippa í liðinn jafn-
vel með litlum fyrirvara, en það er
ekkert stórmál. Aðalatriðið er að
gefa mönnum tækifæri til að hitta
gamla meðspilara, og ekki síður
mótherja, því á löngum ferli skap-
ast oft góð vinátta milli knatt-
spyrnumanna innan félags sem
utan.
Margir þeirra leikmanna sem
nú leika í eldri flokki hættu allt of
fljótt að æfa og leika með meist-
araflokki. Þeir eru enn í fullu fjöri
og gætu þess vegna gengið inn í
flest 1. deildarlið landsins. Þetta
sá ég glöggt er mér hlotnaðist sú
ánægja að skreppa til ísafjarðar
með landsfrægu stjörnuliði
Hemma Gunn og leika gegn
heimamönnum.
Hafði ég mjög gaman af að leika
með gömlum með- og mótspilur-
um, ekki sízt þeim Guðgeiri
Leifssyni og Þóri Jónssyni, sem
hafa engu gleymt. Þeir tveir, Her-
manna sjálfur og nokkrir aðrir
leikmenn á aldrinum 30—35 ára
gætu með lítilli æfingu styrkt
deildarlið sinna félaga. Það er
nefnilega bezta blandan í góðu
knattspyrnuliði að hafa 2—3
reynda jaxla innan um hóp af ung-
um, hungruðum knattspyrnu-
mannsefnum. Vona ég að eldri
flokks knattspyrnan verði fastur
liður í íslenskri knattspyrnu um
ókomin ár. Maður hefur þá eitt-
hvað til að hlakka til „í ellinni".
Bestu kveðjur.
Hörður Hilmarsson
Hörður
Hilmarsson.
Á EFTIR
B0LTANUM