Morgunblaðið - 05.12.1982, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. DESEMBER 1982
shire-deildinni og vann hana, en
lenti svo í því að greiða 127 pund
fyrir nýjan bikar, þar sem sá er
þeir unnu týndist einhverra hluta
vegna. Þannig hófst saga þessa fé-
lags — félags sem í gegnum tíðina
hefur eignast óteljandi áhangend-
ur víðs vegar um heim, auk þeirra
fjölmörgu sem dá liðið í hafnar-
borginni miklu við Mersey-ána —
heimaborg liðsins.
Kvenskörungurinn mikli, Vikt-
oría Englandsdrottning, lést í
janúar 1901 og ríkti þá að vonum
mikif sorg í landinu, og það var
einmitt um svipað leyti sem Liv-
erpool varð Englandsmeistari í
fyrsta skipti. Titilinn tryggði fé-
lagið sér 30. apríl sama ár með
sigri á West Bromwich Albion.
Dauði Viktoríu og hin almenna
sorg varð þes valdandi að niður-
röðun leikja deildarkeppninnar
riðlaðist að miklu leyti, og í síð-
asta mánuði timabilsins kom upp
sú staða að Liverpool og Everton
urðu bæði að leika heimaleik sama
daginn, nokkuð sem ekki hefur
komið fyrir síðan.
í lok fyrri heimsstyrjaldarinnar
er knattspyrnan fór í gang aftur
var tekin upp sú tilhögun að leika
tvöfalda umferð — þar sem tvö lið
mættust heima og að heiman með
átta daga millibili. Þetta fyrir-
komulag var lagt niður eftir fimm
keppnistímabil — en hafi aðferðin
verið misheppnuð, var þessi tími
minnisverður fyrir Liverpool. Lið-
ið varð tvívegis meistari (1921—22
og 1922—23) og hafnaði tvivegis í
fjórða sæti.
Unnu strax að
stríðinu loknu
Meðan á síðari heimsstyrjöld-
inni stóð var að sjálfsögðu ekki
um skipulagða knattspyrnukeppni
í Englandi að ræða en er hún fór í
gang á ný lenti titillinn á Anfield
eins og eftir fyrra stríð. Þetta var
tímabilið 1946—47, og meðal leik-
manna liðsins þá var enginn ann-
ar en Bob Paisley — fram-
kvæmdastjórinn í dag. Eitilharður
varnarmaður sem þarna var að
byrja hjá félaginu. Hann kom á
Anfield 1939 — og er þar enn, 43
árum síðar. Eftir að hann hætti að
leika hefur hann gegnt ýmsum
störfum hjá félaginu og unnið sig
upp í framkvæmdastjórastólinn,
sem hann settist í 1974 er Shankly
hætti. Nú hefur Paisley gefið út þá
yfirlýsingu að yfirstandandi
keppnistímabil sé hans síðasta
sem stjóra, en hann mun þó ekki
yfirgefa Anfield, heldur starfa
sem ráðgjafi hjá félaginu. mikið
hefur verið rætt og ritað um það
hver hreppi starf Paisley og marg-
ir nefndir í því sambandi. þar á
meðal eru John Toshack, marka-
skorarinn mikli sem lék með lið-
inu um árabil, og núverandi stjóri
Swansea, Emlyn „Crazy Horse"
Hughes, fyrrum fyrirliði liðsins,
og núverandi stjóri Rotherham.
Aðrir fyrrverandi Liverpool-
leikmenn og núverandi fram-
kvæmdastjórar knattspyrnuliða
hafa einnig verið nefndir svo sem
Gordon Milne hjá Leicester.
Ekki kæmi á óvart þó einhver
þessara manna hreppti hnossið, en
Liverpool hefur haft orð á sér
fyrir að vera eins og ein stór fjöl-
skylda, þar sem völd gangi í arf,
og aðstoðarmenn Paisley, þeir Joe
Fagan og Ronnie Moran, koma því
báðir til greina. Þá er eins manns
ógetið; hann er enn ungur að ár-
um, aðeins 32 ára, Roy Evans heit-
ir sá og hefur verið með varalið
félagsins í nokkur ár og náð þar
frábærum árangri. Evans var leik-
maðúr félagsins en varð að leggja
skóna snemma á hilluna vegna
meiðsla.
Fátækt
I Liverpool og nálægum sveitum
er mikil fátækt — einhver sú
mesta í Englandi, en þrátt fyrir
það á liðið trygga aðdáendur sem
fylgja því hvert sem það fer. Það
þótti saga til næsta bæjar er
26.000 dyggir stuðningsmenn liðs-
ins fylgdu því til Rómar fyrjr úr-
„Hefur þig einhverntíma langað
svo mikið í einhvern hlut að þegar
þú loksins fékkst hann vissirðu
ekki hvað þú áttir að segja eða
gera? Þannig leið mér einmitt
þegar blásið var til leiksloka á
Ólympíuleikvanginum í Róm á
þeim stórkostlega degi er Liver-
pool vann Evrópubikar meistara-
íiða.
Það er erfitt að útskýra við-
brögð manns við einhverju eins og
þessu — þetta gerir mann í raun-
inni algerlega orðlausan. Ég man
eftir því er ég opnaði öskjuna og
skoðaði verðlaunapeninginn. Ég
man að ég hugsaði: „Þetta er alveg
það sama og þegar við unnum
UEFA-keppnina.“
En áletrunin á baki peningsins
gerði mér ljóst á hverju ég hélt:
„Coup des Clubs Champions Eour-
opéens“. Minn æðsti draumur —
sem ég hafði beðið eftir í 13 ár —
hafði ræst.“
Þannig lýsir Ian Callaghan,
einn kunnasti leikmaður enska
liðsins Liverpool um árabil,
augnabliki því sem hvað áhrifa-
ríkast var á margra ára ferli hans.
Augnablikinu þegar ljóst var að
liðið hafði tryggt sér sigur í Evr-
ópukeppni meistaraliða í fyrsta
skipti. Það gerðist 25. maí 1977,
aðeins fjórum dögum eftir að liðið
hafði tapað í úrslitaleik ensku bik-
arkeppninnar (FA Cup) fyrir
Manchester United á Wembley-
leikvanginum í London. Liverpool
hafði þegar tryggt sér enska
meistaratitilinn og hafði því
möguleika á hinni ótrúlegu
þrennu sem ensku liði hefur aldrei
tekist að vinna — og tekst örugg-
lega aldrei — meistaratitlinum,
bikarnum og Evrópukeppninni.
Urslitaleikurinn í Róm var 83.
Evrópuleikur Callaghans ... sinn
fyrsta hafði hann leikið í Reykja-
vík gegn KR, en það var einmitt
fyrsti Evrópuleikur beggja liða.
„Evrópuævintýri" Liverpool-liðs-
ins hófst því í Reykjavík, en síðan
hefur liðið þrívegis sigrað í
Evrópukeppni meistaraliða, tví-
vegis í UEFA-keppninni og einu
sinni Super Cup-keppni milli sig-
urvegara meistarakeppninnar og
keppni bikarhafa — auk margra
glæstra sigra heima fyrir.
Fyrir núlifandi kynslóð hófst
saga Liverpool liklega í desember
1959, er maður að nafni Bill
Shankly var ráðinn framkvæmda-
stjóri hjá félaginu. Bill, sem lést
síðastliðinn vetur, gerði Liverpool
að því stórveldi sem það er í dag,
lagði í það minnsta grunninn að
velgengni liðsins. Hann hætti
störfum eftir að félagið sigraði í
bikarkeppninni vorið 1974, og við
tók aðstoðarmaður hans, Bob
Paisley, sem náð hefur frábærum
árangri síðan.
„Liverpool var byggt
til að standa að eilífu“
Hvað framtíðin ber í skauti sér
getur auðvitað enginn sagt til um,
en telja verður miklar líkur á því
að Liverpool verði á meðal stór-
velda í knattspyrnuheiminum um
ókomna framtíð. „Liverpool var
byggt til að standa að eilífu," sagði
Shankly einhvern tíma, og vist
gæti það ræst.
Mönnum þykir það kannski
ótrúlegt, en nafn félagsins hafði
verið skráð á spjöld sögunnar
löngu áður en Shankly kom til
skjalanna, og hafði félagið m.a.
fimm sinnum orðið Englands-
meistari. Saga Liverpool Football
Club hófst í rauninni næstum því
fyrir einni öld. Félagið var stofnað
árið 1892, en upphafið má rekja
aftur til 1878, er félag að nafni St.
Domingo FC var stofnað. Sex ár-
um síðar var nafninu breytt í Ev-
erton FC, og var völlur félagsins
nefndur Anfield Road. Árið 1892
hófust deilur milli félagsins og
eiganda vallarins, sem enduðu
með því að Everton FC fluttist til
Goodison Park, þar sem liðið er
enn þann dag í dag. Sama ár yfir-
tók nýtt félag Anfield Road —
Liverpool FC.
Liðið hóf þá að leika í Lanca-
Leikmenn Liverpool hafa ósjaldan haft ástæðu til að fagna innilega. Ilér hefur David Johnson skorað gegn Borussia
Mönchengladbach í Evrópukeppni. Johnson liggur á vellinum en aðrir á myndinni eru Souness, Ray Kennedy, Neal,
Case, Thompson og Callaghan.
Liverpool-liðið keppnistímabilið 1976—77, liðið sem næst allra liða hefur komist að vinna hina ótrúlegu þrennu —
deildina, bikarinn og Evrópukeppnina. Aftari röð frá vinstri: Joey Jones, John Toshack, Ray Clemence, Phil
Thompson og Phil Neal. Miðröð: Joe Fagan, aðstoðarframkvæmdastjóri, Alec Lindsay, David Fairclough, Ray
Kennedy, David Johnson, Peter Cormack og Ronnie Moran þjálfari. Fremsta röð: Jimmy Case, Steve Heighway, Ian
Callaghan, Bob Paisley, framkvæmdastjóri, Emlyn Hughes, Kcvin Keagan, Terry McDermott. Á myndina vantar
Tommy Smith. Verðlaunagripir eru uppskera keppnistímabilsins á undan. Frá vinstri: UEFA-bikarinn, Góðgerðar-
skjöldurinn og Englandsmeistarabikarinn.
„Liverpool yar
byggt til að
standa að eilífti“