Morgunblaðið - 11.02.1999, Blaðsíða 46

<46 FIMMTUDAGUR 11. FEBRÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Hilmar Þor-
björnsson var
fæddur í Reykjavík
23. október 1934.
Hann lést á heimili
sínu 29. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Þorbjörn Þórðar-
son, málaraineist-
ari í Reykjavík, f.
14. maí 1907 í
*, Reykjavík, d. 5.
okt. 1976, og kona
hans, Charlotta
Steinþórsdóttir, f.
29. des. 1908 í Stykkishólmi, d.
3. maí 1990. Börn þeirra auk
Hilmars: Halla Þorbjörnsdótt-
ir, f. 30. okt. 1929 í Reykjavík;
Steina Þóra Þorbjörnsdóttir, f.
30. nóv. 1931 í Reykjavík, d. 3.
mars 1996. Hilmar kvæntist
26. apríl árið 1952 Inger Er-
icsson, f. 6. febrúar 1934 í
Biskopskulla í Svíþjóð, d. 10.
nóv. 1970. Börn þeirra: 1)
Þórður Eric, f. 19. júlí 1952 í
Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur hug þinn og þú
munnt sjá að þú grætur vegna þess
sem var gleði þín. (Kahlil Gibran /
Gunnar Dal.)
Elsku Hilmar, mig langar í örfá-
um orðum að minnast þín þar sem
komið er að kveðjustund. Það varð
ekki hjá því komist að bera mikla
virðingu fyrir þér, þú varst svo lífs-
reyndur og fróður maður. Þú
helgaðir líf þitt því að vemda og
hjálpa öðrum, hjálpsemi þín var
aldrei uppurin. Þú starfaðir sem lög-
reglumaður í 41 ár, fyrst hjá lög-
reglunni í Reykjavík þar sem þú
gekkst metorðastigann og endaðir
svo starfsferilinn sem aðstoðaryfh--
lögregluþjónn hjá Ríkislögreglu-
stjóra.
Sameinuðu þjóðirnar fengu
einnig að njóta krafta þinna er þú
starfaðir undir þeirra formerkjum
í þrjú ár, fyrst í New York og síðar
í Israel.
Afreksmaður varstu í íþróttum,
en aldrei heyrði maður þig minn-
ast á afrek þín. Það var ekki fyrr
en stuttu eftir andlát þitt að úr-
klippubækur þínar fundust frá því
að þú varst á toppi íþróttaferils
-Aþíns, þvílíkar gersemar þessar
bækur. Þar er þér lýst sem einum
besta íþróttamanni er íslenska
þjóðin hefur átt og ennfremur er
þar tíundað að þér hafí verið
skipað á bekk með bestu sprett-
hlaupurum heims. Ekki eru þeir
margir sem geta státað af því að
hafa keppt á tvennum Olympíu-
leikum fyrir íslands hönd. íslands-
met þitt í 100 m hlaupi, sem þú
settir í ágúst árið 1957, stendur
enn.
Elsku Hilmar, þú hafðir frá svo
mörgu að segja sem drifíð hafði á
daga þína og slæmt þykir mér að
fá ekki að heyra meira. Man ég
•sérstaklega eftir sögu sem þú
sagðir okkur sem þú upplifðir í
starfí þínu sem lögreglumaður
árið 1967. Þá hafði breskur togari
verið tekinn hér við Islands-
strendur vegna ólöglegra veiða.
Þú og annar lögreglumaður voru
settir um borð í skipið til að vakta
það. Ekki vildi betur til en að ykk-
ur var rænt og skipinu siglt burt
frá íslandi. Til að gera langa sögu
stutta var ykkur bjargað og skipið
aftur kyrrsett í Reykjavíkurhöfn.
Skipstjórinn sem gefíð hafði fyrir-
^ skipun um þessa gíslatöku varð
seinna mjög góður vinur þinn.
Þetta var lýsandi dæmi um þig,
ekkert að gera mikið úr hlutunum,
manngreyið hafði gert smávægi-
leg mistök og þú varst ekkert að
erfa það við hann.
Það er víst óhætt að segja að þú
hafír verið ákveðinn og hreinskil-
-%inn maður, það er ekki svo lítill
'mannkostur þó svo að ekki allir
Reykjavík. 2) Signý
Elísabet, f. 18. feb.
1954 í Reykjavík,
búsett í Bandaríkj-
unum. 3) Charlotta
Gréta, f. 13. apríl
1956 í Reykjavík,
búsett í Bandaríkj-
unuin. 4) drengur, f.
3. aprfl 1960, d.
sama dag. 5) Eric
Bjarni, f. 6. ágúst
1961 í Reykjavík, d.
10. nóv. 1970. Börn
Hilmars: 6) Sigrún
Huld, f. 6. des. 1962,
búsett í Svíþjóð. 7) Gunnar Þór,
f. 9 sept. 1963, búsettur í Dan-
mörku. Hilmar kvæntist 15. júní
árið 1968, Ágústu Ósk Guð-
bjartsdóttur, fædd 22. júní 1940
í Sandgerði. Börn þeirra: 8)
Hallur Guðbjartur Hilmarsson,
f. 12. ágúst 1969 í Jerúsalem,
Israel. 9) Magnea Þórey Hilm-
arsdóttir, f. 25. feb. 1972 í
Reykjavík.
Hilmar lauk gagnfræðaprófí
kunni að meta það. Aldrei vissi ég
til að þú færir á bak orða þinna,
þér fannst lítið til þess háttar
manna koma sem gerðu slíkt.
Hilmar, þú varst mikill og
merkilegur maður og því ekki nein
tilviljun að ég og synir þínir, Þórð-
ur og Hallur, völdum sama starfs-
vettvang og þú. Eg hefði svo inni-
lega viljað að þú hefðir lifað að sjá
mig útskrifast úr Lögregluskólan-
um. Þú lést nám mitt þig miklu
varða og það var ósjaldan sem þú
hringdir til að kanna hvernig mér
gengi í skólanum og einnig til að
fræða mig og upplýsa um hin ýmsu
störf er vörðuðu lögregluna.
Það er svo margt sem ég hefði
viljað segja þér og þakka þér fyrir
og þá sérstaklega hversu yndisleg-
ur afí þú varst. Það er mikið frá
bamabömum þínum tekið að fá
ekki að njóta þín lengur, þú varst
alltaf boðinn og búinn að sinna
þeim.
Líf þitt einkenndist af hraða, þú
varst alltaf að flýta þér. Alveg frá
fæðingu, þar sem þér var vart
hugað líf og því skírður í fljótheit-
um, og síðar á lífsleiðinni í hlaup-
unum, þar sem þú varst yfirleitt
fyrstur í mark. Segja má því að
andlát þitt hafí verið í samræmi við
líf þitt.
Elsku Hilmar, ég kveð þig í
hinsta sinn.
Þín tengdadóttir,
Hildur Rún.
Hilmar afi er dáinn. Það er
erfítt að hugsa sér það að eiga
ekki eftir að hitta þig aftur. Mér
var hugsað til þess þegar ég var
3ja eða 4ra ára og fór með
mömmu í heimsókn til þín í vinn-
una á löggustöðina og þú leyfðir
mér að setjast á löggumótorhjól,
ég man hvað mér þótti það gaman
og hvað mér fannst þú alltaf flott-
ur í löggufötunum þínum. Elsku
Hilmar afí.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði.
Guð þér nú fylgi
hans dýrðarhnoss, þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Hilmar Þorbjörn.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom grætir.
Þá líður sem leiftur af skýjum,
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgr.J. Hallgr.)
Kæri vinur.
Eg var enn á barnsaldri þegar
ég átti því láni að fagna að kynn-
ast þér og þinni indælu konu,
Agústu Osk, og börnum ykkar,
og hóf árið 1958 störf í lög-
reglunni. Hann starfaði lengst
af hjá Lögreglunni í Reykjavík
og sótti fjölmörg námskeið
tengd starfinu. Hilmar var
skipaður aðstoðaryfirlög-
regluþjónn í maí 1991 og þá yf-
irmaður umferðardeildar Lög-
reglunnar í Reykjavík. í ágúst
á síðasta ári fluttist hann til
starfa hjá embætti ríkislög-
reglustjóra og annaðist aðal-
lega umferðarmál. Hilmar
hlaut ýmsar viðurkenningar
og heiðursmerki fyrir störf sín
í lögreglunni, m.a. heiðurs-
merki forseta Finnlands, hvítu
rósina, þann 20. október 1982.
Hilmar starfaði einnig hjá
Sameinuðu þjóðunum í New
York frá 1. sept. 1963 til 1.
apríl 1964 og síðan í Irael frá
1969 til 1971. Hilmar var einn
þekktasti frjálsíþróttamaður
Islands á sínum yngri árum og
methafi í spretthlaupum í ár-
araðir. Hilmar keppti oft, er-
lendis, m.a. á Ólympíuleikun-
um í Melbourne árið 1965 og í
Róm 1960.
Utför Hilmars fer fram frá
Bústaðakirkju í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
þegar þið fluttuð í Mosfellssveit-
ina. Eg laðaðist strax að ykkur og
ykkar fallega og sérstaka heimili
þar sem ég var ævinlega velkomin
sem það væri mitt annað heimili.
Þar var margt að skoða, til dæmis
alla verðlaunapeningana og verð-
launagripina sem þú hafðir fengið
á glæsilegum íþróttaferli þínum
sem flestir þekkja. Einnig voru
forvitnilegir munir, sumir allsér-
stæðir, sem þú hafðir safnað víða
að. Góð vinátta tókst einnig með
mér og bömum þínum. Já, það er
margs að minnast og er þá ofar-
lega í huga þegar ég á miðjum
táningsaldri fór með ykkur hjón-
um til Bandaríkjanna til að
heimsækja dætur þínar sem þar
eru búsettar og var þá ferðast
víða, sú ferð mun alltaf lifa í minn-
ingunni. Eg var svo lánsöm að
kynnast foreldrum þínum og mat
þau kynni ætíð mikils sem ef til
vill má sjá á því að þegar ég
eignaðist börn skírði ég yngri son
minn, Hilmar Þorbjörn, í höfuðið á
þér og föður þínum, og er hann
ansi uppátektarsamur og grallari
eins og þú áttir til að vera. Fyi-ir
þetta allt er mér þakklæti efst í
huga. Kæri vinur, þetta er mikill
missir og þungur harmur kveðinn
að þinni fjölskyldu, mér og minni
fjölskyldu en eftir lifir minningin
um góðan dreng. Nú er við kveðj-
um þig hinstu kveðju við leiðarlok,
þegar þú hefur vegferð á nýju og
æðra tilverustigi, vottum við
Agústu, börnunum og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúð og
biðjum góðan guð að styrkja þau í
sorginni. Hvfl þú í guðs friði.
Halldóra Magný og fjölskylda.
Það var brátt yfír brottför hans
af þessu tilverustigi. Eins og hann
hefði þotið úr startholum sprett-
hlaupskeppninnar hér á árum áður
þegar hann hljóp hraðast allra ís-
lendinga og sigraði á stórmótum
úti í heimi. Hann var greinilega til-
búinn og stundin var komin. Kallið
kom þar sem honum leið best
heima hjá henni Ágústu sinni.
Eg hafði séð hann nokkrum
sinnum á gamla Melavellinum á
íþróttamótum í keppni í 100
metra hlaupi. Undraðist það
stundum að ég átti erfitt með að
greina fætur hans þegar hlaupið
stóð sem hæst. Svo hratt var
hlaupið. Kynni okkar hófust fyrir
alvöru þegar við hittumst í réttar-
salnum í lögreglustöðinni í Póst-
hússtræti við setningu Lögreglu-
skólans 15. jan. 1958. Síðan við
kröfumikið nám í skólastofunni í
Iðnskólanum og á æfingasvæðinu
á Suðurnesi og víðar. Að loknu
prófí að vori urðum við vaktfélag-
ar á gömlu Magnúsarvaktinni til
1960 er umferðardeildin var
stofnuð. Þá fórum við saman og
urðum félagar í bifhjólasveit
embættisins. Þannig gerðist það
að kynni okkar urðu meiri á þess-
um árum. Þá kynntist ég drengn-
um í manninum. Góðum og gegn-
heilum manni sem öllum vildi vel.
Glaðværum og spaugsömum
félaga þannig að manni leið vel í
návist hans. Hilmar var valinn til
forystustarfa innan lögreglunnar
frá 1972, sem aðstoðarvarðstjóri,
varðstjóri og síðan aðstoðaryfir-
lögregluþjónn og starfaði sem
slíkur hjá Ríkislögreglustjóra síð-
ustu mánuðina.
Nú þegar ég set þessi orð á blað
sé ég hann fyrir mér á myndinni
sem hann sendi mér um árið af sér
á hvíta blæju-Bensanum brosandi,
veifandi í sólinni í Israel, en þar
var hann um tíma sem einn af
varðliðum Sameinuðu þjóðanna.
Eftir 41 árs samstarf og vináttu í
oft erfiðu og erilsömu löggæslu-
starfi verður til stór sjóður minn-
inga um ótal uppákomur í lífsins
ólgusjó. Það eru góðar minningar.
Sérstaklega þótti mér vænt um
bréfíð sem hann sendi mér í
tölvupósti síðasta vinnudaginn
minn, er ég lagði lögreglubúning
minn á hilluna nú um áramótin.
Þegar ég fyrir stuttu hitti Hilm-
ar kom upp í spjalli okkar að hann
var farinn að huga að starfslokum.
Þá datt hvorugum okkar í hug að
það yrði svona stutt í þau.
Ágústa mín, við Erla sendum
þér og börnunum öllum okkar hlýj-
ustu samúðarkveðjur. Guð geymi
góðan dreng.
Magnús Einarsson,
yfirlögregluþjónn.
Ég vil með nokkrum minningar-
brotum kveðja vin minn og góðan
félaga sem látinn er langt um ald-
ur fram. Hilmari Þorbjörnssyni,
aðstoðaryfírlögregluþjóni kynntist
ég fljótlega eftir að ég hóf störf í
lögregluliði Reykjavíkur fyrir
hartnær þrem áratugum. Fljót-
lega sá ég í Hilmari mann sem
vert væri að hafa sem fyrirmynd í
þessu lífsstarfi mínu. Hilmar var
lögreglumaður af beztu gerð ef
svo má að orði komast. Hann var
einstaklega snyrtilegur í fram-
göngu og bar virðingu fyrir starfí
sinu og einkennisklæðnaði, ég vil
segja að hann hafi verið lögreglu-
maður af guðs náð, hann var
úrræðagóður og ætíð sanngjarn
við alla sem hann átti samskipti
við starfans vegna, við hinar
margvíslegu aðstæður sem upp
koma í starfí lögreglumanns. Þá
reynir oft á að vera fljótur að taka
réttar ákvarðanir og greina kjarn-
ann frá hisminu og standa eða
falla með því sem ákveðið hefur
verið, oft gefst ekki langur tími
hjá lögreglumönnum, á slysa- eða
brotavettvangi, og þarf því að vera
skjótráður og fylgja sannfæringu
sinni eftir og framkvæma. Þetta
var eitt af aðalsmerkjum Hilmars
í farsælum störfum hans sem lög-
reglumanns.
Ég átti því láni að fagna að
vinna mikið og lengi með Hilmari
bæði á vöktum í almennri deild
lögreglunnar og síðar var stutt á
milli starfsstöðva okkar eftir að ég
var gerður að rannsóknarlög-
reglumanni og hann yfirmaður
umferðarmála lögreglunnar í
Reykjavík.
Oðrum læt ég eftir að rekja feril
Hilmars fyrir okkar kynni, __ en
Hilmar gekk að eiga Ágústu Osk
Guðbjartsdóttur og eignaðist með
henni tvö börn, bæði vel af guði
gerð og stolt föður síns.
Við hjónin áttum Hilmar og
Ágústu að vinum og var gott að
koma á heimili þeirra, þar sem
gestrisni var í hávegum höfð.
Hilmai’ var mjög listhneigður og
unni góðri myndlist sem og öllu því
sem fagurt er í umhverfi okkar,
hann var trúaður og mikil tilfínn-
ingavera, þó ekki bæri hann tilfinn-
ingar sínar á torg fremur en aðrir
góðir lögreglumenn sem hafa þurft
að vinna erfið og viðkvæm störf
sem allur almenningur getur ekki
gert sér í hugarlund hve erfið eru á
stundum.
Skarð Hilmars verður vandfyllt,
en minningin um góðan dreng og
félaga lifir og mun svo verða um
ókomna tíð.
Ég bið Ágústu svo og öðrum eft-
irlifandi ástvinum og afkomendum
Hilmars guðs blessunar.
Fai’ þú í friði, kæri vinur.
Björn Helgason, rannsóknar-
lögreglumaður.
Mér brá þegar ég frétti af and-
láti Hilmars Þorbjörnssonar, vinar
míns. Um dauðans óvissan tíma
veit enginn. Oft kveður hann dyra
fyrirvaralaust, eins og hér varð
raunin á. Við sjáum samferðafólk
okkar hverfa bak við tjaldið mikla,
sem aðskilur lifendur og dauða.
Hugurinn fyllist söknuði og því
meir, sem kynni voru nánari.
Ég talaði við Hilmar í síma
tveimur dögum fyrir andlát hans.
Var hann þá hinn hressasti. Ekki
datt mér í hug að það yrði í hinsta
sinn, sem ég ræddi við hann.
Við Hilmar kynntumst ungir og
hneigðist hugur okkar snemma að
íþróttum. Við æfðum og kepptum í
handknattleik á vegum Glímu-
félagsins Armanns, undir leiðsögn
þjálfara félagsins, Stefáns Krist-
jánssonar, síðar íþróttafulltrúa
Reykjavíkurborgar.
Brátt beindist áhuginn þó að
frjálsum íþróttum og leiðin lá á
Melavöllinn til æfínga og keppni,
enn undir leiðsögn Stefáns, þess
ágæta þjálfara. Arangurinn varð
vonum _ betri. Hilmar varð marg-
faldur íslandsmeistai-i í 100 og 200
metra hlaupi, setti íslandsmet í
báðum þessum hlaupum, er lengi
stóðu. Tvisvar var hann valinn til
þátttöku á Olympíuleikum eða í
Melbourne 1956 og Rómaborg
1960. Hilmar var einbeittur og
harður keppnismaður, en glaðvær
og góður íþróttafélagi.
A starfsvettvangi höfum við átt
samstarf í lögreglunni í Reykjavík
um áratugaskeið og lengi á sömu
vakt. Þegar á leið gerðist hann þar
framsækinn og það með árangri.
Kynni okkar eru orðin löng og
náin. Ég þakka honum fyrir sam-
leiðina og óska honum Guðs bless-
unar á nýrri vegferð. Fjölskyldu
hans sendi ég hugheilar samúð-
arkveðjur.
Þórir Þorsteinsson.
Skömmu eftir að skipulagsnefnd
og umferðarnefnd Reykjavíkur
voru sameinaðar fyrir rúmum
þremur árum tók Hilmar Þor-
björnsson aðstoðaryfirlög-
regluþjónn sæti í nefndinni sem
áheyrnarfulltrúi frá umferðardeild
Lögreglustjóraembættisins í
Reykjavík. Fljótlega kom í ljós yf-
irgripsmikil þekking hans á um-
ferðarmálum í borginni og voru
umferðaröryggismál honum ákaf-
lega hugleikin. Það skipti máli fyrir
nefndina að hafa mann eins og
Hilmar innanbúðar við umfjöllun
og ákvarðanir í mikilvægum mál-
um. Fólk sem starfar saman á slík-
um vettvangi nær misjafnlega vel
saman, en með okkur Hilmari
tókst ágæt vinátta sem ég met
mikils. Það keppnisskap sem í hon-
um bjó og gerði hann að einum
þekktasta frjálsíþróttamanni fs-
lands birtist gjarnan þegar hann
taldi nefndina á villigötum og þá
beitti hann sér af einurð og hafði
gjarnan sitt fram. Ég minnist þess
sérstaklega þegar ég sem formað-
ur nefndarinnar lagði fram tillögu
um ný svæði með 30 km leyfilegum
hámarkshraða. Komú þá upp efa-
semdaraddir um ágæti þeirrar
ráðstöfunar og áttum við talsmenn
hraðalækkunarinnar í vök að verj-
ast um skeið. Þá kvaddi Hilmar sér
hljóðs og sagði frá sinni jákvæðu
reynslu af þeim 30 km svæðum,
sem þegar var komin nokkur
reynsla af. Það dugði.
Ég vil þakka Hilmari samfylgd-
ina, þegar hann nú kveður allt of
fljótt, og flyt eiginkonu hans og
HILMAR
ÞORBJÖRNSSON