Morgunblaðið - 10.07.1999, Blaðsíða 37
MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
LAUGARDAGUR 10. JÚLÍ 1999 37f
Óbyg'gðirnar kalla!
HINN 5. júní síðast-
liðinn birtist eftir mig
Rabb-grein í Lesbók:
Með kjafti og klóm.
Skrifuð í ábyrgðarlétt-
um blaðamennskustfl
samkv. verklýsingu rit-
sjórans; „um hvaðeina
sem í huga kemur, þó
helst ekki leiðinlegt,
illa skrifað, klæmið eða
illyrt um einstaka
menn“. Greinin var
hvöss og bituryrt. Fá
þar ýmsir kveðjur;
hæstiréttur, Alþingi,
lögskýringalið landsins
allt að ógleymdri „þjóð-
inni“, ákveðnum liðs-
safnaði, þannig upp-
nefndum af kaldhæðni. Slíkur rit-
stíll lætur mér vel og þessvegna
varð hann ofaná en einnig vegna
þess að málefnið var mér heitt en
vörnin þröng: „Enginn þeim lá-
ir“... o.s.frv: „að ei hann æpir eftir
nóturn". I greininni er fullyrt að ný-
framkomið hálendisfrumvarp sé
enn ein aðförin, tfl þess ætluð að
rífa þessi landssvæði úr höndum
bændanna, granna þeirra og ábú-
enda, þaðan sem þau hafa átt heima
og aflienda nýjum hagsmunaaðilum,
með fulltingi og stuðningi þeirra
afla sem þetta fólk þó helst treystir
til málsvarnar sér; laga, dómstóla
og löggjafarþings. Margur skrifar
greinar af þessu tagi og í þessum
bardagaglaða stfl án þess við
nokkrum hræri. Þeim er yfirleitt
tekið sem hverju öðru heimsósóm-
arausi og sjaldnast ansað fremur en
Karlinum á kassanum.
En einhverjir hafa orðið af þess-
um skeytum skeindir og þekktur
lögfræðingur þykist knúinn tfl and-
svara. (Morgunblaðið 22. júní sl.
Oafur Sigurgeirsson hrl. „Um þjóð-
lendur“.) Hann fetar veg lögfræði-
legrar þrætubókar, um smáatriði
málsins eins og við mátti búast.
Sumar athugasemdir hans eru
meinlegar og e.t.v. kæruleysi að
svara þeim ekki umsvifalaust og
„fullum hálsi“. Þetta hefur þó dreg-
ist og kemur margt tfl. I fyrsta lagi
varð nú ekki af þessu meiri héraðs-
brestur en svo að grein Olafs fór
framhjá mér, uns viku síðar að
frændi minn og fylgdarmaður dreg-
ur þetta upp, í veðurkyrrðinni á
þessum umræddu öræfum. Hann er
einn eigenda. Þá var þegar of seint
að svara „að bragði“. I öðru lagi
hljómuðu rök Ólafs einhvemvegin
áþekkt hinum fræga „hljómandi
málmi... o.s.frv", utan við kjarna
máls, þarna „á vettvangi". Hefðu
eins getað verið á hebresku eða úr
kínverskri óperu.
Áfram flaug tíminn án þess mér
hæfist hönd tfl svars. Fann ekki tak-
festu. Skfldi loks hvers-
vegna: Beint svar er
tflgangslaust, út í hött,
jafnvel skaðvænlegt.
Það væri að leiða málið
afvega, á brautir sem
ég vil ekki ganga með
Olafi. Við erum hvor
öðrum framandi út-
lendingar og tölum
hvor sitt tungumál. Má
vera að ég skflja hans
en dreg gagnkvæmnina
í efa. I þriðja lagi: Mig
langar alls ekki að
þvæla meira um þetta.
Skrifaði þessa ádrepu
og ætlaði að láta duga.
Taki hver sem vill og
skflji hver svo sem
hann hefur skilninginn tfl. En:
Hvorki vil ég láta hann né aðra sóla
sig í þeirri trú að ég ráði engum
Athugasemdir
í tilefni af væntanlegri
yfirtöku „þjóðarinnar“
á öræfum Islands,
nýjum náttúruverndar-
lögum, störfum ný-
stofnaðrar Óbyggða-
nefndar, og fleiru.
Eyvindur Erlendsson
svarar fyrir sig.
svörum eða að þeim dugi að flagga
fagþekkingu sinni á myndun eignar-
réttar að germönskum sið til þess
að aðrir menn heykist fyrir því.
Svör eru á reiðum höndum. Kannski
einmitt ofgnótt þeirra sem gerir
erfitt um hvar niður skal drepa.
Læt því nægja í bfli að segja: Þrátt
fyrir galvaskan og sumpart glæfra-
legan stfl lesbókargreinarinnar er
ekkert sem ég get eklri staðið við
fullum fetum og sannað með jafn-
þungum rökum og Ólafur eða aðrir
lögfróðir þykjast geta afsannað.
Enda ekki um okkar sannanir spurt
allajafnan heldur um hitt; hveija af
öllum þessum „sönnunum" dómar-
inn lætur sér henta. Orðið „henta“
er hér ekki sett af misgáningi.
Bendi á að traust almennings á rétt-
arkerfinu flýtur ekki út um öll ker
um þessar mundir eftir dómsniður-
stöður í Guðmundar og Geirfinns-
smálum, Þorgeirs Þorgeirsonar
máli sem fór fyrir Mannréttinda-
dómstól Evrópu, Auðkúluheiðar-
málum, Kio Alexander Briggsmál-
inu svo fátt eitt gott sé nefnt. Sam-
Eyvindur
Erlendsson
Breiðbandið
Athyglisvert er að þeir
sjá ekkert athugavert
við það, segir Helgi
Hjörvar, að ríkisfýrir-
tæki í einokunarað-
stöðu noti milljarða nið-
urgreiðslu ríkisins til
að ryðja sér til rúms á
fj ölmiðlamarkaði.
seta borgarstjómar. Ekki frekar
en þeim fannst mark takandi á
Samkejipnisstofnun, Tali, íslands-
síma, Islenska útvarpsfélaginu eða
öðrum boðberum frjálsrar fjölmiðl-
unar og viðskiptafrelsis í litla léns-
veldinu.
Höfundur er forseti borgarstjórnor.
S' mbl.is
-ALLTyXE E!TTH\/A£> /VÝT1-
kv. launhelgum lögfræðinnar telst
fullyrðing rétt sé henni ekki and-
mælt, a.m.k ef réttur aðfli fullyrðir.
Sé því haldið fram fyrir dómi að
svart sé hvítt, skal dæmt að svo sé,
sjáist einfeldningi yfir að andmæla.
Hann tapar svo málinu fyrir eigið
andvaraleysi. Þetta þýðir í raun að
dómar fara ekki eftir máls-atvikum
heldur málatilbúnaði. Dómarinn
stikkfrí. Málafylgja ræður úrslitum.
Og kunnátta í leikreglum. Form.
Einkum mikflvægt að gleyma ekld
að taka fram þetta eða hitt, að gera
kröfuna, að birta hana í tíma og að
gera hana á réttum lögfræðflegum
forsendum, án lögfræðilegra form-
galla. Vanreifun verst synda. Þetta
kemur réttlæti ekki við. Það kemur
einungis fagkunnáttu lögmanna við.
Málaferli verða prívat metingur
þeirra um það hver leiki leikinn fim-
legast, af mestri kunnáttu í leikregl-
unum og af mestri trúmennsku við
lögfræðisamfélagið. Dómar bera æ
oftar keim af því að þar séu próf-
dómarar að setja ofaní við klaufska
nemendur fyrir kæruleysislegan
frágang á prófí. í undangengnum
dómum um rétt á hálendinu, í dómi
um ijúpnaveiði á Hundadalsheiði, í
eignarréttardómi varðandi Auð-
kúluheiði, svo og í svari Ólafs Sigur-
geirssonar við grein minni, virðist
mér skína til skaða í ofannefndan
lögfræðileik, og óttast jafnvel að
menn séu aldir upp í þessum fjanda
í sjálfum háskólanum. Eg vil alls
ekki missa hálendismálið út í leik-
araskap af þessu tagi. Veit þó vel að
það er þegar komið þangað á leið og
ekki léttaverk að spyma þar fótum
við. Margur fagmaðurinn, lögfræð-
ingar sem sagnfræðingar, famir að
brýna vápn íþróttar sinnar og
hlakka tfl komandi keppni sem vel
gæti enst um áraraðir. Þess vegna
vil ég ekki láta leiðast út í skæklatog
við Ölaf Sigurgeirsson um launhelg-
ar jus og juris en geri mér þess í
stað þá ímynd að ég sé að tala við
forsætisráðherra landsins beint og
þar með almenning sem hann er
fulltrúi fyrir. Davíð kann tungu lög-
fræðinnar en einnig ýmsar fleiri.
Hann er talinn vitmaður, í mörgu
réttsýnn og víðsýnn. Auk þess hefur
hann það fram yfir aðra sérfræð-
inga í lögum að hann getur breytt
þeim reynist þau röng.
Það er þvi ekki af virðingarleysi
við Ólaf Sigurgeirsson, sem ég
hafna beinni viðræðu, því síður hinu
að ég óttist manninn, heldur því að
ég vfl hasla málinu annan völl, á
öðra tungumáli, minnka hættuna á
lágkúrulegu þvargi um það sem ég
tel verðmæti, ofar hversdagslegum
nytjaarétti. Rétt svör verða þar í
falin. Afram vonandi fljótlega.
Höfundur er leikstjóri.
Vönduð - ryðfrí
HÚSASKILTI
ótímabæra fyrii-tæki, en ekki 3-5
miljörðum. Það vita hins vegar allir
að er rangt og hluti vanmats á
meðgjöf ríkisins til fyrirtækisins.
Ég sagði enda fyrir um það í fyrri
grein minni að Landssíminn myndi
leika einhverja bókhaldsleiki til að
fela sukkið, enda neita þeir stað-
fastlega að birta upplýsingar.
Svar þeirra er eiginlega bara
það að ekki sé mark takandi á for-
‘/ bwir /ú,gt*
rv*, . r i
...að þú getur sett 3 msk. af
Nescafé i kaffikörtnu og bætt
við 1 I. af nýsodnu vatni þegar \
gesti ber að garði.
f
-h. ^
...að úr einni 100 g krukku af
Nescafé færðu um 71. af
ilmandi og bragðgóðu kaffi.
Það eiga allir möguleika á verðlaunum í Prince Polo leiknum því
öll svipbrigði eru tekin góð og gild. Eina skilyrðið er að Prince
Polo sjáist vel á ljósmyndinni og að hún sé póstlögð fyrir 10. ágúst
Úrval mynda mun birtast hálfsmánaðarlega í Dagskrárblaði
Morgunblaðsins í allt sumar. „Besta Prince Polo brosið“ verður
svo valið og kynnt í blaðinu 18. ágúst. Keppt er um fjölda glæsilegra
vinninga. Taktu þátt og sendu mynd!
Utanáskriftin er: Besta Prince Polo brosið, Pósthólf 8511,128 Reykjavík.