Skírnir - 01.01.1829, Blaðsíða 36
36
má þar til lielzt nefna Lord Húskisson og Dúd-
ley, og þegar þeir litlu sídar lögdu nidur emb-
ætti sín, voru þeir aptr tilkjörnir, er alþýda
bar einkum traust til, gjördist Yellíngton af
slíku allvinsæll; pó mæltist midur íyri f>ví, er
hertoginn af Clarence, „bródir konúngs, og næst
borinn til ríkis eptir hann, lagdi nidr ena
ædstu herskipa-stjórn í ríkinu, er hann bafdi á
höndum haft, par sem mælt var ad lílilfjörligr
ágreiningr milli hans og Yellíngtons hafi f»ví
ollad. En pegar á stjórn Yellíngtons er litid,
jþykir f>ad ad sönnu segja mega, ad hvervetna
lýsti hún mikilli forsjá og stillíngu, var hún og
lögud ad þörfum Jjódarinnar og tímanna hæfi.
Jafnvel atvik f>ad , er bardaginn vid Navarín var
í rædu, f>eirri er konúngr let upplesa vid opnun
parlamentsins í fyrra vetr, talinn mikill óhappa
atburdr, (er J>á var svo margt um skrafad), og
j>ad ad fridnum skyldi vidhalda í Evrópu austr-
parti samkvæmt fornum samníngum, var med
öllu samhljóda fjódarinnar vilja og dómi f>eim,
er hún lagdi á fietta mikla málefni. Ekki hneigd-
ist Vcllington ad heldr til stríds, og ræda,
sú er sagdi upp parlamentinu í sumar er leid,
var samin í hógværdar og sáttgirnis tón; af-
skipti Enskra af Portúgal midudu öll til ad egna
eigi alf>ýdu f>ar í landi gegn Enskum, en leyfa
ad ödru leiti atburdum J>ar frjálst svifarúm , þó
eigi án hlidsjónarEnskra. Vellíngton hélt þeim af
konúngsvinum, er helzt voru ákafamenn, hæfiliga
í stilli, og framfylgdi ýmsum alþjódligum fyrir-