Skírnir - 01.01.1829, Blaðsíða 42

42
nærri lyktuin ad sinni. Heima í sjálfu ríkinu var
allmikil þræta um prentunar - frelsi þar í landi,
og var ad hallanda sumri tekid ad semja ný og
fullkomnari Iög prentsmidju-frelsinu vidvíkjandi.
Svo er hér ástatt, ad þá Napóleon árid 1815
kom frá Elba , útkom hér svokallad tækifæris-
lögmál, er stílad var gegn misbrúkun prentverka-
og ritgjörda-frelsis J>ar í landi, sem árid 1818>
þó med nokkurri umbót, var stadfcst af kon-
úngi, en jafnframt lofadi hann, þá máistoíurnar
voru opnadar, brádum at aflaka lög þessi, er
ílla mæltist fyrir hjá þjódinni yfirhöfud. Engu
ad sídr dvaldist konúngi at uppfylla loford sitt,
ok ýmsir rithöfundar og útgefendr vóru lög-
sóktir og sakfeldir, samkvæmt þeim gildandi
prentunar-frelsis lögum. A medal þessara var
rithöfundr nokkur, DucpetiauX, er tjádi grund-
vallar-lög ríkisins yfirtrodin, vid þad er tveir
franskir vísindamenn, ad undirlagi rétlvísis-mál-
efna-stjórnarans, vóru, og þó í nádar skini,
reknir í æfinliga útlegd í stad 1 árs fángelsis,
er dómslólarnir höfdu á þá lagt, fyrir afbrot
gegn ritgjörda og prentunar - frelsi, er adferd
þessi lítt þótti lögum samhljóda. En einkum
vard óvildin nd fullu ber, þá einhvör hinn
merkasti rithöfundr þar, ábótinn Potter, djarf-
mæltr mótstödumadr katólskra og þeirra vaxandi
rádríkis, var sóktr at lögum fyrir ritlíng nokk-
urn katólskum vidvíkjandi, er líka þótti nær-
gaungull stjórnarherrunura, er eigi voru því seinir
ad bera hönd fyrir höfud sér, ok leita laga