Skírnir - 01.08.1906, Blaðsíða 87

Skírnir.
Ritdómar.
279
Jónsson prest á Skútustöðum til að annast söfnunina í M/vatni.
W e s e n b e r g - L u n d lét öll veiðarfæri í té. Bók þessi er um
þær rekverur, er safnað hefir verið í Þingvallavatni frá 14. júlí
1902 til 30. júní 1903 og í Myvatni frá 1. april 1903 til 2. apríl
1904. Hefir Ostenfeld rannsakað rekplönturnar (phyto-
plankton), en Wesenberg-Lund rekdj'rin (zooplankton).
Margar fróðlegar athugasemdir eru þar um tegundirnar og margar
góðar myndir af þeim. Merkilegt er, að engar rekplöntur fundust
í Mývatni, en ólíklegt þykir mér þó, að engar séu þar.
Helgi Jónsson.
Bára blá.
Rektor Steingr. Thorsteinsson hefir nýlega skrifað dálitla grein i
Skírni viðvíkjandi þessu lagi, og vill hann þar sanna það, að lagið sé
ekki íslenzkt þjóðlag, þótt það sé nú á seinni árum kallað svo, heldur
sé lagið útlent (eða danskt ?) að uppruna, og skal ég ekkert rengja hann
um það. Hann minnist einnig á það, að lagið, þótt danskt kunni að
vera að upphafi, sé nú horfið sjónum Dana svo mjög, að þeir kalli þetta
lag nú orðið allerkæreste isiandsk Barkarole, og það hafi
þeir gert í blaðinu Politiken þegar íslenzkir stúdentar sungu það i
Kaupmannahöfn á opinherum samsöng nú fyrir skömmu. Þetta kalla ég
fullkomið afsal frá Dana hálfu. Ýmislegt fleira smávegis segir Steingr.
rektor um lag þetta, en ég verð að játa það, að eftir að ég hef lesið
þessa grein hans, er ég sömu skoðunar viðvíkjandi lagi þessu, sem ég
áður var þegar eg setti það í flokk íslenzkra þjóðlaga i safni mínu, nefnil.
1° að það muni vera útlent að uppruna, en þó líklega ekki danskt;
2° að það sé flutt hingað inn í landið eins og mörg fleiri góð lög, á
fyrri helmingi 19. aldar, ef ekki fyr;
3° að það sé nú glatað og gleymt í hinu upprunalega heimkynni sínu
eins og verður hlutskifti svo margra laga, sem flytjast úr einu landi
i annað; og
4° að vér Islendingar séum nú orðnir handhafar lagsins og munum
halda þvi sem íslenzku þjóðlagi nú og framvegis, þangað t.il skýrari
sannanir koma fram fyrir eignarrétti annara að laginu, en enn þá
eru fram komnar.
Steingrímur rektor endar grein sina í Skírni þannig: „Nú finst
hvorki lagið né orðin við það neinstaðar prentuð; en hvað sem því
liður, íslenzkt er lagið ekki; það er áreiðanlegt11.
Með fullri virðingu fyrir Steingrími rektor og fróðleik hans held ég
lagi þessu enn meðal íslenzkra þjóðlaga frá seinni tímum, og enda þessa
stuttu athugasemd með þessum orðum: llvað sem öðru líður, íslenzkt
er lagið orðið; það er áreiðanlegt. — Beati possidentes.
B. Þorsteinsson.