Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.01.1916, Blaðsíða 13

Skírnir - 01.01.1916, Blaðsíða 13
Skirnir. Matthías áttræDur. ]3 :í einum nýárssálminum, að hann nái hæstum tónum »af landsins sonum«, þeim er byrjar svo: „Aftur að sólunni sveigir nú lieimskautið kaida. Sonurinn týndur í átthagann girnist að halda. Sólnanna sól, sál vor er reikandi hjól, snú þú oss, Alfaðir alda.“ Guðstrú síra Matthíasar á víst mikinn þátt í bjart- sýni hans. Hann trúir þvi, að lífið hér á jörðunni batni: »Jú, sú trú, að tárin sjatni, | trú míns lífs, að jörðin batni, | sættir mig við guð og geim«. Hann trúir á sigur þess, sem gott er kallað í mannseðlinu, flnnur það víða og er tamast að lýsa því. »Ekki er það af eintómum fleðulát- um eða smjaðri, að eg kannast fremur við kosti manna en lesti, heldur er mér eiginlegt að lýsa heldur hverri kind með heilu reifi og liaustholdum, en lioraðri og naktri að vori til«, skrifar hann (»Ferð um fornar stöðvar«, Rvík 1913). Af þessu stafar það, að honum sýnist stundum fara í erfiljóðagerð líkt og sólunni, er skín jafnt á réttláta og rangláta. Erfiljóð hans bera mannúð hans fagurt vitni, og ekki er það kynlegt, þótt hann eigi miklum vinsældum að fagna. Mörgum syrgjendum og grátendum, ekkjum og einstæðingum, hefir hann sent huggunarljóð. Hann yrkir bæði eftir höfðingja og smælingja. Hann er samúðar- maður, samúðar- og mannkærleikaskáld. „Fast bindur auður og áhati lönd, andinn þó sameinar hetur; elskan þó hezt, hennar alveldis liönd yfir tekur“, kveður hann. Þessi trú er engin uppgerð né látalæti, heldmyá liún sér rætur í upplagi hans og lijarta. »Það, sem maður fvrst rekur augun í hjá síra Matthíasi, næst vexti og ytra útliti, er glaðlega, vingjarnlega viðmótið, hvar sem hann hittist. Það eru engir kaldir, grannir fingurgómar, sem rétt er tylt í hendi manns, þegar hann heilsar, heldur er það heill, hlýr og mjúkur hrammur,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Skírnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.