Þjóðólfur - 15.05.1918, Blaðsíða 4

32
ÞJÓÐÓLFUR
Ensk reiðhjol,
sem bera lang-t af öðrum, sterk, lótt, þægileg-, ásjáleg, selur
Kirkjustræti 12. Vidskiltalélagid. ^ími 701.
Vatnsaflið vinnur fyrir Sími 404.
bændur landsins. Símnefni: Álafoss.
Klæða v erksmið j an
„Álafoss“
hefir þá ánægju að geta tilkynt sínum heiðruðu viðskiftavinum,
að hún heldur áfram að vinna í f ulluni gangi. og getur tekið
á móti afskaplega miklu af ull til vinnu í
lopa, plötn og- band,
fyrir 1 æ g r i vinnulaun en tiltölulega nokkur önnur vinna fæst
unnin hér á landi.
Hændnr! Það borgar sig eigi að nota handaflið til að
kemba. Látið Álafoss gera það — þér sparið stórfé með því.
Allar upplýsingar viðvíkjandi flutningum o. fl. fást hjá umboðs-
mönnum vorum.
Sendið því ull yðar strax til Afg-reiðslii verksmiðjuiinar
á Laugaveg 34, Reykjavík.
Klæðaverksmiðjan „Álafoss“, Rvík.
þ. á., um úthlulun og sölu korn-
vöru, sykurs o. fl.?
Stjórnarráðskvisturinn 0. fl.
Reykvíkingar hafa víst flestir tek-
ið eftir því, að stjórnarráðshúsinu
var breytt allmikið 1917, því til
lítifiar prýði, settur á það kvistur
allmikill, sem er þrjú herbergi alls.
Eiga þar bústað ráðherrar vorir
tveir, hinir nýsköpuðu, atvinnu-
málaráðherrann og fjármálaráð-
herrann. Ger var og íbúð í timb-
urhúsinu austan við það. En dýr-
ar hafa húsabætur orðið á höfuð-
bólinu. Er Þjóðólfi sagt með sann-
indum, að kostað hafi smíð þessi
ekki minna en 88 þús. kr., og
þykir það gífurlega mikið, jafnvel
í þessari voðadýrtíð. Ganga all-
miklar kviksögur um það um bæ-
inn, hvernig á þessum kostnaði
staDdi. Með smíð þessari hafði
yfirumsjón Sigurjón Sigurðsson
trésmiður, er lengi hefir verið höf-
uðsmiður stjórnarráðsins og trún-
aðarmaður þess í öllu, er að siníð-
um lýtur. Yonandi, að þingmenn
láti það eftir sig liggja að rann-
saka mál þetta. samvizkusamlega
og birti síðan almenningi öll máls-
gögn, enda má engum vera slíkt
kærara en þeim, er ábyrgð bera
á verkinu og kostnaði þess, ef aft
er hér hreint, sem óskandi er.
Haðíumsjóður jslanðs
stofnaínr.
Hr. Thor Jensen gefur 20 þús.kr.
Um rakiumsjóðinn hefir radium-
nefnd Oddfellowa sent blöðunum
eftirfarandi skýrslu:
Eins og áður hefur verið getið
í biöðunum, beittust Oddfellowar
fyrir því í vor, að koma radíum-
málinu í framkvæmd, með því að
gangast fyrir fjársöfnun til Radium-
stofnunar. Áður en Oddfellowar
tóku málið að sér, voru komnar
tiokkrar stórgjafir til fyrirtækísins,
frá Fiskiveiðahiutafélaginu »Hauk-
ur«, Geo Copland, L. Kaaber o. fl.
Oddfellowar kusu sín á meðal níu
manna nefnd, er unnið hefur síðan
að íjársöfnun og undirtektir verið
svo ágætar, að hægt var á laugar-
daginn var, að stofna hér Radium-
félag: »Radiumsjóð íslands*.
Á stofnfundinum reifaði Jón Lax-
dal kaupmaður málið fyrir hönd
nefndar Oddfellowa. Gat hann
þess, að nú væri alls safnað í inn-
borguðu fé og loforðum um 150
þús. krónur.
Skýrði hann og frá, að auk
þeirra 27 þús. kr., sem safnast
höfðu áður en Oddfellowar tóku
málið að sér, væru nú komin lof-
orð fyrir um 40 þús. kr. gjöf frá
Óddfeilowum og 83 þús. kr. frá
félögum og einstökum mönnum.
Hæstu gefendurnir utan Oddíellowa
eru Thor Jensen stórkaupmaður með
20.000 kr,, »Bragi« með 3000,
Elías Stefánsson með 2500 kr. og
ýmsir með 1000 kr., 500 kr. og
minni upphæðir. Stjórnir í nokkr-
um félögum hafa iofað álitlegum
fjárhæðum, að áskildu samþykki
aðalfunda.
Þar næst voru samþykt lög fyrir
Radíumsjóðínn, en samkvæmt þeim
getur hver sá orðið félagi í sjóðn-
um, sem leggur fram 100 króna
tillag. Hver félagi hefur 1 atkv.,
án tillits til þess, hvað hann hefur
lagt fram.
í stjórn voru kosnir þessir menn,
og hafa skift þannig með sér verk-
um: Thor Jensen stórkaupmaður
(formaður), Halldór Daníelsson yfir-
dómari (varaform,), Sveinn Björns-
son yfirdómslögmaður (ritari), Jón
Laxdal stórkaupmaður (gjaldkeri)
og Sæmundur Bjarnhéðinsson pró-
fessor. — Varamaður í stjórnina
var kjörinn Eggert Claessen yfir-
dómsiögmaður, endurskoðendur Jón
Pálsson bankagjaldkeri og Morten
Hansen skólastjóri, til vara Matth.
Einarsson læknir.
Það er tilætlunin, að vinda eins
bráðan bug og hægt er að þvf,
að koma Radíumstofnuninni á fót,
og getur hún væntanlega tekið til
starfa einhverntíma á þessu ári.
Andersen, forstjóri Austur-
Asiufélagsins, einhver allra nafn-
kunnasti og mikilhæfasti fésýslu-
maður Dana, ætlar að koma hing-
að í sumar, að því er símað er
hingað, og er fregnin höfð eftir
dönskum blöðum. Líklega er er-
indið að njósna um, hver févon
sé hér, ef Danir viidu ráðast í
einhver fyrirtæki hér norður frá.

TaiálsMnr
keyptar hæsta verði
(hvor tegund fyrir sig) í
Vöruhúsinu.
DAGSBRÚN
kemur út á laugardögum, og er að
jafnaði 4 síður aðra vikuna en 2 hina,
Árg. kostar 3,00. kr. ogborgist fyrir-
fram.
Afgreiðsla og innheimta á Lauga-
vegi 4 (Bókabúðinni).
Ritstjóri:
Sigurðnr Giudmundssou.
Sími 709,
PrentBmiðian Gutenberg,
100
mega leggja orð í belg. Það fann eg áðan, þegar hann Þorleifur
tók í höndina á mér.
Míra sneri sér við og leit með fyrirlitningu á Þorleif.
„Eg hélt, að það væri svo mikill mannsbragur á þér*, sagðj
hún, „að þú værir húsbóndi á þínu eigin heimili, og því geðjað-
ist mér svo vel að þér, en nú sé eg, að þú hangir eins og krakki
í kvenpilsi, svo þú ert þá loksins sami ræfillinn og þetta bænda-
rusl hér um slóðir, sem eg fyrirlít aí öllu hjarta".
„Nú skjátlast þér, Míra“, sagði Sigríður. „Þorleifur hefir aldrei
sýnt það betur en nú, að hann hefir mikið viljaþrek til að bera.
Enginn getur látið mikið yfir manngildi sínu, meðan ekkert reyn-
ir á það, en sá, sem leiddur hefir verið í freistni og staðist hana,
hann einn getur stært sig af sálarþreki sínu“.
Siðan rétti hún Þorleifi hönd sina og leiddi hann sem hrað-
ast burtu frá selinu heim á leið, og hann gekk með henni nið-
urlútur, lotinn 1 herðum og riðaði á fótunum. Pað var eins og
ísköld frostnótt hefði lamað og kúgað niður afl hans og þrek og
lagt það í klakadróma eins og öldur á sjó. Alla æfi hafði sjálfs-
álitið haldið honum uppréttum, en þegar hann loksins fór að
skilja og kannast við ást sína á Míru, tapaði hann trúnni á sjálf-
an sig. Hann var enginn hálfvelgjumaður; hann varð annaðhvort
að hafa hreina samvizku eða flekkaða; þar var enginn milliveg-
ur. Nú fann hann, að hann hafði alið syndsamlega tilfinningu í
huga sér frá því Míra kom á bæinn. Honum kom ekki til hugar
að breiða yfir bresti sína eða afsaka sig. Hann var jafn misk-
unnarlaus við sjálfan sig eins og aðra. Hann þóttist nú ekki
lengur vera vaxinn stöðu sinni og geta komið fram eins og hús-
bóndanum mikla á Furugörðum sómdi; hann var þess ekki verð-
ur, því að honum þótti nú skömm til sjálfs síns koma.