Sunnanfari - 01.10.1914, Blaðsíða 1
SUNNANFARI
XIII, 10
REYKJAVÍK
*
OKTÓBERMÁN.
1014
Þorsteinn Erlingsson,
hið alkunna |)jóðskáld, andaðist í Reykjavík
28. Sept. nú síðast, úr lungnabólgu. Á fyrslu
árum Sunnanfara í Höfn birtust mörg þau af
kvæðum Þorsteins, er gerðu hann að viður-
kcndu þjóðskáldi. — Hlýðir því að minnast
lians í þessu blaði,
nú sem bann er
borfinn frá lifendum
inn í þrotlausa þögn
dauðans og myrkrið
það, sem einginn
befir aptur frá komið
lil jarðlífs.
Þorsteinn er fædd-
ur í Stórumörk undir
Eyjafjöllum 7. Sept-
ember — segirkirkju-
bók Dalsþinga, en
sjálfur taldi hann sig
fæddan 27. Sept., og
svo hefir almentverið
lalið — 1858. Hann
var kominn af bændafólki í Rangárþingi. í
eina ættkvísl var Þorsteinn kominn af Niku-
lási sýslumanni Magnússyni af kyni Guðbrands
biskups. En langamma Þorsleins í föðurælt
var Anna María sj'stir síra Páls skálda Jóns-
sonar. Helga föðuramma Þorsteins var dóttir
Önnu Maríu, og var síra Páll tíður geslur á
ferðum sínum bjá þeim hjónum, Páli Arn-
bjarnarsyni og Helgu, afa og ömmu Þorsteins.
Kvað síra Páll þá opt vísur til Helgu syslur-
dótlur sinnar, og meðal annars einu sinni
þessar:
Valráðs hegri víki nú
vængja list rneð sinni
heiðarlegri hrings að brú
Helgu systur niinni.
Er eg forðum auðar gná
óðar býtti seitni
varslu orðin varla þá
víðkunnug í heimi.
Nú er skilnings gáfan góð
gefin sprundi finu,
er eg pyt al' þankasjóð
þessa bragar linu.
Helga var hagmæll. En fátt er kunnugt af
kveðskap hennar. Þó
kunna menn enn
þessa vísu eptir liana:
Pelkeraldið þarna var
þrifið undir litinn,
örbyrgðin cr alstaðar
æíinlega skitin.
Þorsteinnskáld var
uppalinn i Hliðar-
enkakoti í Fljótsblíð
bjá Þorsteini Einars-
syni, er þar bjó, og
liann hét í höfuðið á.
Þá var og til heimilis
þar Jón söðlasmið-
ur Jónsson. Mintist
Þorsteinn Erlingsson
þeirra beggja jafnan með rækt, enda liafði Jón
reynzt bonum vel á ýmsa lund, svo sem
fóstri hans.
í latínuskólann í Reykjavík kom Þorsteinn
1877 og útskrifaðist þaðan 1883; sigldi hann
þá til Hafnar til þess að lesa lögfræði. Af prófi
varð þó ekki fyrir honutn í þeirri grein, enda
snerist liugur bans svo að ýmsu á Ilafnar-
árnm lians, að lilil líkindi voru lil þess, að
haon mundi taka embættispróf í neinu bók-
legu. En nokkur ár hafði hann þar ofan af
fyrir sér með tímakenslu i ýmsu heima hjá sér.
Árið 1896 fluttist Þorsteinn til Seyðisfjarðar
og gerðist ritstjóri Bjarka. Var liann það í
nokkur ár. Því næst sellisl hann að á Bíldu-