Alþýðublaðið - 30.05.1962, Blaðsíða 8

Flugvél Lindberghs hét „Tlie Spirit of st. Louis“, hún mun nú vera varðveitt á safni, til
minja um þetta einstæða afrek.
EFTIRFARANDI grein birt-
ist nýlega í bandaríska stór-
blaðinu New York Times í til-
efni þess að sunnudaginn 20.
þ. m. voru 35 ár liðin síðan
Lindbergh flaug fyrstur
mamia yfir Atlantshaf. Grein
in er lítið eitt stytt.
Það var stór hópur manna
sem beið á Roosevelt flug-
vellinum, skammt fyrir utan
New York borg, þann 20. maí
árið 1927. Það var rigning og
himininn skýjaður., veðrið
virtist ekki sem heppilegast
til. flugs.
Silfurlitri einþekju var
rennt út á flugbrautina, og
aðstoðarmenn fylltu benzín-
geyma hennar.
Nú rofaði aðeins til.
Skömmu eftir klukkan sjö að
morgni var öllum undirbún-
ingi lokið og vélin tilbúin
að hefja sig til flugs.
Nokkur hreyfing fór um
mannfjöldann, þarna biðu
nokkur þúsund manns. Char-
les Augustus Lindbergh, steig
út úr lokuðum bíl, þar sem
hann hefði beðið og gekk í átt
til vélarinnar.
Þessi fífldjarfi ungi maður,
var næstum strákslegur á að
líta. Hann var í þykkri ullar-
peysu og hermannabuxum|
Ljóst hár hans bærðist fyrir
vindinum. Lindbergh var að-
eins 25 ára gamall þegar
þetta gerðist.
Hann gekk í kring um 'vél-
ina og leit eftir að allt væri
í lagi. Hjólin sukku lítið eitt
niður í gljúpan leirsvörðinn,
þar sem flugvélin stóð. Staf-
aði það af því hversu hlaðiii
hún var. Aldrei hafði þessi
vél haft innanborðs eins mik-
ið eldsneyti og nú, enda
veitti ekki af því, langt flug
var fyrir höndum.
Þegar Lindbergh var kom-
inn upp í vélina vó hún tvær
og hálfa smálest. En það var
liálfri smálest meira heldur
en nokkru sinna hafði verið
lagt á hana í tilrauna flugi.
Mönnum leizt ekki á að
þessi litla flugvél mundi einu
sinni komast upp af gljúpri
flugbrautinni, hvað þá heldur
yfir Atlantshafið.
Á flugskýli skammt frá
liékk vindveifa, sýndi hún að
vindáttin var að breytast, frá
austri til vesturs. .
Lindbergh hafði búizt við
að hafa mótvind, sem mundi
létta honum flugtakið, en nú
brást sú von.
Hann gekk aftur að bílnum,
klæddi sig í flugbúninginn,
setti á sig gleraugu og hjálm.
Síðan gekk hánn aftur að vél-
inni, og klifraði upp í flug-
mannssætið.
Mótorinn var í gangi og
hann leit á snúningshraða-
mælinn, snúningshraðinn var
heldur lítill fannst honum.
Hann hægði á mótornum og
hallaði sér aftur í sætinu. Allt
virtist honum mótsnúið.
Fólkið beið, enginn hefði
orðið hissa þótt hann hefði
nú hætt við að fara, þar sem
allar aðstæður voru svo slæm-
ar. Þegar klukkuna vantaði
átta mínútu.r í átta, spennti
Lindbergh á sig öryggisbeltið
og gaf aðstoðarmönnum sín-
um merki urh að taka fyrir-
stöðurnar frá hjólunum.
Aðstoðarmennimir ýttu vél-
inni af stað. Smátt og smátt
herti hún á sér. Framundan
á brautinni var hvít veifa,
við hana yrði Lindberg að
byrja að hemla ef hann ætl-
aði að hætta við flugtak. —
Þegar vélin nálgaðist hvítu
veifuna byrjaði hún að lyft-
ast frá jörðu. Brátt kleif hún
örugglega upp á við, og hvarf
innan skamms út við sjón-
deildarhring.
Lindbergh flaug yfir nokkurn
hluta Bandaríkjanna áður en
hann tók stefnuna á haf út.
Hvarvetna í borgum og bæjum
flykkist fólk út til að reyna að
koma augji á flugvélina.
Klukkan átta um kvöldið
var Lindbergh yfir St. Johns
á Nýfundnalandi, og nú var
þriðjungur leiðarinnar að
baki.
Lindbergh hefði ekki sofið
vel nóttina áður og innan
skamms tók svefn að sækja
að honum. Hann dottaði öðru
hverju, en vaknaði alltaf fljótt
aftur og þá var flugvélin vana
lega komin lítið eitt af leið.
Klukkan tvö um nóttina var
hann búinn að fljúga í nítján
stundir. Nú gat hann skrifað
í loggbókina að hann væri
hálfnaður til Parísar. Nú
hafði hann meðvind og allt
virtist ganga eins og í sögu.
En honum var ekki um stefn-
una sem áttavitinn sýndi, og
hann var jafnvel hræddur um
að sig hefði borið amllikið af
leið um kvöldið, þegar hann
var hvað syfjaðastur.
Um hádegið átti París að
vera í innan við eitt þúsund
mílna fjarlægð. En nú var
svefninn í þann veginn að
buga hann. Hann tróð höfð-
inu út um gluggann til að
reyna að halda sér vakandi
og andaði að sér fersku lofti,
eftir það leið honum betur um
stund.
Þegar hann hafði verið á
flugi í 27 klukkustundir glað-
vaknaði hann allt í einu, fyrir
neðan sig sá hann á sjónum
heilan aragrúa af fiskibátum.
Strönd Evrópu hlaut að vera
skemmra undan, en hann
hafði grunað.
Hann lækkaði flugið og
hægði á mótornum um leið
og hann kallaði út yfir ein-
um bátnum og spurði í hvaða
átt írland væri. Þeir sem voru
uppi á þiljum voru of undr-
andi til þess að geta svarað.
Einni klukkustund síðar
kom hann auga á strönd ír-
lands. Nú varð Lindbergh
glaður, hann var tveim stund-
um á undan áætlun og engin
skekkja hafði verið leiðar-
reikningi hans.
Seint þetta kvöld safnaðist
mannfjöldi saman á Le Bour-
get flugvellinum skammt fyr
ir utan París. Fólk hafði
heyrt að Lindbergh væri á
leiðinni, en ekki fannst
Frökkum það þó alltof trú-
legt. Þeir höfðu áður fengið
slíkar fréttir, um aðra mer.n
þó, en þær reyndust ekki rétt-
ar.
Samt var allmargt fólk
samankomið, og m. a. voru
þarna fulltrúar hins opinbera
til að taka á móti flugkapp-
anum, ef hann léti þá sjá sig.
Þegar byrjaði að skyggja
fréttist það, að nú væri vélin
á leið yfir Ermarsundið, fór
nú óðum fjölgandi fólkinu á
flugvellinum. Brátt varð að
kalla út fjöldann allan af her-
mönnum til að hafa hemil á
mannfjöldanum, sem var á
flugvellinum. Klukkan níu
um kvöldið komu þær fréttir
frá Cherburg, að flugvélin
hefði farið þar yfir.
Nú voru um hundrað þús-
und manns á flugvellinum, og
fjöldi fólks sat og beið í bif-
reiðum í nágrenni vallarins.
Klukkan 10:18 heyrðist í flug
vél hátt yfir vellinum, leitar-
ljósum var beint upp. Fjór-
um mínútum síðar lenti Lind-
Hér er svo kappinn sjálfur við stjórnvölinni. Þessi mynd mun
hafa verið tekin skömmu áður,- en Lindbergh lagði upp í hið
fræga flug sitt.
bergh heill á húfi.
þá verið á flugi
klukkustundir.
Áður en hann
út úr flugvélinni
þrifinn upp og bo:
stóli. Geysileg
bárust frá mam
Minjagripasafnara:
fljótir að leggja ti
flugvélina.
Næsta dag var )
vörum manna um
Fáa kappa he:
ríska þjóðin tekií
ástfóstri við og í
Lindbergh. Frás
hetjudáð hans mu
lega lengi varðvei
BITE
Berlín.
TÍU ÁRA GAMALi
Thomas Molitor
stökk fyrir skömn
glugga á húsi í aus
og niður á götu í v
lín, þar sem brunav
á móti honum. S
skeði hefur mikið
austur og vestur þ
arvöld hafa' skipzt
fiölda skeyta og ei
að hægt að segja (
litli drengur sé nú
konar bitbein austx
ur-þýzkra stjórnar
Austur þýzk yfir
eldrar drengsins ki
að hann verði þe
framseldur. Yfirvö:
”r Berlín segja, ai
sé að láta drengini
aðeins ef móðir ha
að sækja hann á 1
i'ið þar sem hann
Annáð hvort er t
ir drengsins vill el
'’estur Berlínar ei
fær það ekki.. I
virðist ekkert áfj
hverfa aftur heim
hann segir, að þaf
ert að senda sig 1
muni strax koma
aftur. í austur Þý;
"ð sjálfsögðu gert i
úr þessu, blaðam
haldnir, þar se
drengsins segir síe
har fram eftir göl
— Pabbi, af hv<
ekki fara út og leil
— Þegiðu, og ge
g 30. maí 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
0