Höfuðstaðurinn

Tölublað

Höfuðstaðurinn - 11.01.1917, Blaðsíða 2

Höfuðstaðurinn - 11.01.1917, Blaðsíða 2
HÖVUftSTAKJUNN Nýja Land vantar vikadreng, 14—15 ára gamlan. Umsækjendur komi kl 12—1 á Hótel ísland, hetbergi nr. 27. Hitt og þetta. Merkisdagar. Endur fyrir löngu hefir mönnum þegar verið gjarnt aö álíta suma daga meiri heilladaga en aðra. Stjörnufræðingar fornaldarinnar og stjörnuspámenn, reyndu að lesa forlög manna í stjörnunum og þóttust geta sagt mönnum hverjir dagar væru viðsjárverðir eða happa- sælir. Tycho Brahe, hinn frægi, danski stjörnuspekingur, samdi skrá yfir alla heilla- og óheilladaga. Áreið- anlega heilladaga taldi hann 26. janúar, 9. og 10. febrúar og 15. júlí. — Óheilladaga taldi hann 1., 2. 4. — 6., 13. og 20. janúar.— í febr. 11. 15. og 18. — í marz: 1. 4. 14. og 19. — í apríl: 10. 12. og 24. — f maí: 8. og 18. — Ijúní 8. — í júlí: 17. og21.— Iágúst: 20. og 21. — í október: 6. — I nóvember: 6. og 18. — I des- ember: 6. 12. og 18. — Hann ræður mönnum frá að byrja á nokkru fyrirtæki, sem eigi að hepnast, nokkurn þessara daga. Maður má ekki gifta sig, fara i langferö né skifta um bústaði neinn þessara daga. Eins og áður er getið, hafa flest- ar þjóðir haft ótrú á sumum dög- um og talið þá óheilladaga, þótt ekki beri þeim saman við skoðun Tycho Brahe, hvað mánaðardaga snertir. Sama er að segja um vikudag- ana, sumir þeirra eru meiri happa- dagar en hinir. Mánudagurinn hefir aldrei haft gott orð á sér, er það svo um alla Evrópu. 1 Danmörku eru þriöjudagar og fðstudagar álitnir fremur happasælir. I Eddu stendur að maður skuli akera neglur sínar á föstudegi, þá verði sunnudagurinn gleðidagur. Sumstaðar í Þýzkalandi er föstu- dagurinn álítinn heilladagur. f þýzkri fræðibók er sagt, að skeri maöur neglur sínar og hár á föstudagi, þurfi maður ekki að óttast gigt eða aðra kvilla. I Svíþjóð aftur á móti, er föstu- *' dagurinn álitinn óhappadagur, sama er og í Hollandi, og þaðan er sögð þessi saga: Einu sinni var maður nokkur, Hollenzkur, sem vildi sýna að hann ekki tryði slíkum bábyljum. Lét hann byggja sér skip eitt mikið, og hefja smíðið á föstudegi. Svo var því htundið af stokkunum á föstudegi og látiö heita »Föstudag- ur«. Skipið lagði úr lægi á föstu- degi og sfðan hefir ekkert til þess spurst. — Frakkar telja föstudaginn óhappa- dag mesta, og vilja sem minst undir honum eiga. í Svisslandi er sagt, að þeim, sem gifti sig á föstudegi, verði ekki barua auðið í hjónabandinu. Englendingar líta og gjaruan hornauga til föstudagsins, byrja þeir ógjarnan á verki þann dag, og stundum neita enskir sjómenn að leggja úr höfn á föstudegi. í katólskum löndum er föstu- dagurinn ílla liðinn, má vera aö föstunni sé þar um að kenna, og innan Qrísk-katólsku kirkjunnar er miðvikudagurinn haföur »útundan* — þar er hann dagar föstu og meinlæta. Alkunn þjóðsaga er það í Ev- rópu, að systur þrjár hafi lagt það { vana sinn að spinna frameftír öllu á laugardagskvöldum. Svo dó ein systirin, og þrem kvöldum eftir jarðarför hennar, kom rauð- glóandi hönd inn úr dyrum systr- anna, og rödd, sem líktist rödd hinnar látnu, sagði í dyrunum • »Þetta fekk eg fyrir að spinna á laugardagskvöldum*. Sttiáau$t£s\u&ar kosta 2 7a eyrir orðið. Skilist í prentsmiðjuna, Ingólfs- stræti 2, sími 27, eða á afgr. blaðsins í Þingholtsslræti 5, t ^ósa UUa dá\n- (Undir nafni annars). Tjáir ei að deila um dauöa, dómsins ríkir stóra vald, þótt sé dáin Rósin rauða, reifuð myrkum skýjafald. — Mararbárur biturt gnauða, boða hel um Ránartjald. Áfram heldur dimmur dauði, daga, nætur, ár og stund. — Ei eg hræðist hann, þótt nauði, heldur kælist þjökuð lund, j Þótt aö hverfi roðinn rauði, rotni og deyi fögur mund. Sorgir oft og söknuð vekur, sálum manna, dauði og gröf, er hann frá oss ástblóm tekur, okkar beztu lífsins gjöf. — Alla að sama enda hrekur Út í geimsins myrku höf. Sollin tár mér titra á hvarmi, trega líf þitt, dóttir kær. Þig, sam vafði eg ástararmi, unga, blíða, fagra mær. Eitthvað þungt mér býr í barmi, bak við alt er huhnn sær. Sof þú Rós, í sölum dauða, sæl þín minning lifi hér. Dauðans öldur ávalt gnauöa, all sem lifir, burtu fer. — Síðast lítum sali auða, svarta myrkur, — boða og sker. Jens Sœmundsson. Hversvegna birtir landsstjórnin nú ekki samn- inginnvið Breta, eins og hann er? Er eitthvað í honum enn, sem fela þarf fyrir þjóðinn svo sem mán- aðartíma? Menn eru orðnir dauð- leiðir á allri þessari launung, og langar til þess að geta sannfært sig um, að nú séu þó öll kurl komin til grafar — loksins. Þannig lítur Landið á launung- ina 8. ágúst. En hvað segir það nú, það væri gaman að heyra. awwMtwmnoHHaei ,skwi HÖFUBSIAlWftira kemur út daglega, ýmist heilt blað árdegis eða hálft blað árdeg- is og hálft síðdegis eftir því sem ástæður eru með fréttir og mikils- verðandi nýjungar, £\V\l á góðum stað í bænutn óskast til leigu í vor. Tilboð mrk. »Sterling* leggist innáafgr. Höfuðuðstaðarins Kauplö ,yó$tt8^á3\ww. Koparliúsgögii Þýzkar konur hafa fyrir löngu síðan látið af hendi skartgripi sína og jafnvei giftingarhringana, til að auka gullforða Ríkisbankans. Kopar- katlar og könnur hafa lent í deiglu skotfæraverksmiöjanna og nú er krafist að fá hinar almennu, þýzku steikarapönnur, sem eru úr kopar og Iengi hafa verið uppáhald þjóð- arinnar, og ekkert þýzkt heimili taldi sig mega án þeirra vera. Vopnaverksmiðjurnar kaupa þær og andvirði þeirra er varið til styrktar vaudamönnum þeirra þýzkra her- manna, er lífið láta á vígvöllunum. Hver húsmóðir, sem iætur af hendi slíkt erfðafé, fær í «taö kop- arpönnunnar aðra úr járni og er letrað á barmana: »Der deutschen Hausfrau Qpfer- sinn, gab kupfer fiir das Eisen hin.< HÖFUÐSTAÐURINN Umsóknlr um styrk úr »Stytktarsjóði hins íslenzka kvenfélags* eiga aö vera komnar til frú Katrínar Magnússon fyrir 18. þ. m. Búðum, ailflestum verður frá 15. þ. tn, Iokað kl. 7 á kvöldin nema á laug- ardögum, þá kl. 8, sbr. auglýsing hér í blaðinu t dag. Hermann Jónasson flytur erindi um drauma ogdul- rænar sagnir, í kvöld klukkan hálf níu f Bárunni. (Sjá augl. hér f blað-* inu.)

x

Höfuðstaðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Höfuðstaðurinn
https://timarit.is/publication/188

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.