Höfuðstaðurinn - 11.01.1917, Blaðsíða 2
HÖVUftSTAKJUNN
Nýja Land
vantar vikadreng, 14—15 ára
gamlan. Umsækjendur komi kl
12—1 á Hótel ísland, hetbergi nr.
27.
Hitt og þetta.
Merkisdagar.
Endur fyrir löngu hefir mönnum
þegar verið gjarnt aö álíta suma
daga meiri heilladaga en aðra.
Stjörnufræðingar fornaldarinnar
og stjörnuspámenn, reyndu að lesa
forlög manna í stjörnunum og
þóttust geta sagt mönnum hverjir
dagar væru viðsjárverðir eða happa-
sælir.
Tycho Brahe, hinn frægi, danski
stjörnuspekingur, samdi skrá yfir
alla heilla- og óheilladaga. Áreið-
anlega heilladaga taldi hann 26.
janúar, 9. og 10. febrúar og 15.
júlí. —
Óheilladaga taldi hann 1., 2. 4.
— 6., 13. og 20. janúar.— í febr.
11. 15. og 18. — í marz: 1. 4.
14. og 19. — í apríl: 10. 12. og
24. — f maí: 8. og 18. — Ijúní
8. — í júlí: 17. og21.— Iágúst:
20. og 21. — í október: 6. —
I nóvember: 6. og 18. — I des-
ember: 6. 12. og 18. —
Hann ræður mönnum frá að
byrja á nokkru fyrirtæki, sem eigi
að hepnast, nokkurn þessara daga.
Maður má ekki gifta sig, fara i
langferö né skifta um bústaði
neinn þessara daga.
Eins og áður er getið, hafa flest-
ar þjóðir haft ótrú á sumum dög-
um og talið þá óheilladaga, þótt
ekki beri þeim saman við skoðun
Tycho Brahe, hvað mánaðardaga
snertir.
Sama er að segja um vikudag-
ana, sumir þeirra eru meiri happa-
dagar en hinir.
Mánudagurinn hefir aldrei haft
gott orð á sér, er það svo um alla
Evrópu.
1 Danmörku eru þriöjudagar og
fðstudagar álitnir fremur happasælir.
I Eddu stendur að maður skuli
akera neglur sínar á föstudegi, þá
verði sunnudagurinn gleðidagur.
Sumstaðar í Þýzkalandi er föstu-
dagurinn álítinn heilladagur. f þýzkri
fræðibók er sagt, að skeri maöur
neglur sínar og hár á föstudagi,
þurfi maður ekki að óttast gigt eða
aðra kvilla.
I Svíþjóð aftur á móti, er föstu-
*' dagurinn álitinn óhappadagur, sama
er og í Hollandi, og þaðan er
sögð þessi saga:
Einu sinni var maður nokkur,
Hollenzkur, sem vildi sýna að hann
ekki tryði slíkum bábyljum. Lét
hann byggja sér skip eitt mikið,
og hefja smíðið á föstudegi. Svo
var því htundið af stokkunum á
föstudegi og látiö heita »Föstudag-
ur«. Skipið lagði úr lægi á föstu-
degi og sfðan hefir ekkert til þess
spurst. —
Frakkar telja föstudaginn óhappa-
dag mesta, og vilja sem minst undir
honum eiga.
í Svisslandi er sagt, að þeim,
sem gifti sig á föstudegi, verði
ekki barua auðið í hjónabandinu.
Englendingar líta og gjaruan
hornauga til föstudagsins, byrja þeir
ógjarnan á verki þann dag, og
stundum neita enskir sjómenn að
leggja úr höfn á föstudegi.
í katólskum löndum er föstu-
dagurinn ílla liðinn, má vera aö
föstunni sé þar um að kenna, og
innan Qrísk-katólsku kirkjunnar er
miðvikudagurinn haföur »útundan*
— þar er hann dagar föstu og
meinlæta.
Alkunn þjóðsaga er það í Ev-
rópu, að systur þrjár hafi lagt það
{ vana sinn að spinna frameftír
öllu á laugardagskvöldum. Svo
dó ein systirin, og þrem kvöldum
eftir jarðarför hennar, kom rauð-
glóandi hönd inn úr dyrum systr-
anna, og rödd, sem líktist rödd
hinnar látnu, sagði í dyrunum •
»Þetta fekk eg fyrir að spinna á
laugardagskvöldum*.
Sttiáau$t£s\u&ar
kosta 2 7a eyrir orðið.
Skilist í prentsmiðjuna, Ingólfs-
stræti 2, sími 27, eða á afgr.
blaðsins í Þingholtsslræti 5,
t
^ósa UUa dá\n-
(Undir nafni annars).
Tjáir ei að deila um dauöa,
dómsins ríkir stóra vald,
þótt sé dáin Rósin rauða,
reifuð myrkum skýjafald. —
Mararbárur biturt gnauða,
boða hel um Ránartjald.
Áfram heldur dimmur dauði,
daga, nætur, ár og stund. —
Ei eg hræðist hann, þótt nauði,
heldur kælist þjökuð lund, j
Þótt aö hverfi roðinn rauði,
rotni og deyi fögur mund.
Sorgir oft og söknuð vekur,
sálum manna, dauði og gröf,
er hann frá oss ástblóm tekur,
okkar beztu lífsins gjöf. —
Alla að sama enda hrekur
Út í geimsins myrku höf.
Sollin tár mér titra á hvarmi,
trega líf þitt, dóttir kær.
Þig, sam vafði eg ástararmi,
unga, blíða, fagra mær.
Eitthvað þungt mér býr í barmi,
bak við alt er huhnn sær.
Sof þú Rós, í sölum dauða,
sæl þín minning lifi hér.
Dauðans öldur ávalt gnauöa,
all sem lifir, burtu fer. —
Síðast lítum sali auða,
svarta myrkur, — boða og sker.
Jens Sœmundsson.
Hversvegna
birtir landsstjórnin nú ekki samn-
inginnvið Breta, eins og hann er?
Er eitthvað í honum enn, sem
fela þarf fyrir þjóðinn svo sem mán-
aðartíma? Menn eru orðnir dauð-
leiðir á allri þessari launung, og
langar til þess að geta sannfært sig
um, að nú séu þó öll kurl komin til
grafar — loksins.
Þannig lítur Landið á launung-
ina 8. ágúst.
En hvað segir það nú, það væri
gaman að heyra.
awwMtwmnoHHaei ,skwi
HÖFUBSIAlWftira
kemur út daglega, ýmist heilt
blað árdegis eða hálft blað árdeg-
is og hálft síðdegis eftir því sem
ástæður eru með fréttir og mikils-
verðandi nýjungar,
£\V\l
á góðum stað í bænutn óskast til
leigu í vor. Tilboð mrk. »Sterling*
leggist innáafgr. Höfuðuðstaðarins
Kauplö
,yó$tt8^á3\ww.
Koparliúsgögii
Þýzkar konur hafa fyrir löngu
síðan látið af hendi skartgripi sína
og jafnvei giftingarhringana, til að
auka gullforða Ríkisbankans. Kopar-
katlar og könnur hafa lent í deiglu
skotfæraverksmiöjanna og nú er
krafist að fá hinar almennu, þýzku
steikarapönnur, sem eru úr kopar
og Iengi hafa verið uppáhald þjóð-
arinnar, og ekkert þýzkt heimili
taldi sig mega án þeirra vera.
Vopnaverksmiðjurnar kaupa þær og
andvirði þeirra er varið til styrktar
vaudamönnum þeirra þýzkra her-
manna, er lífið láta á vígvöllunum.
Hver húsmóðir, sem iætur af
hendi slíkt erfðafé, fær í «taö kop-
arpönnunnar aðra úr járni og er
letrað á barmana:
»Der deutschen Hausfrau Qpfer-
sinn, gab kupfer fiir das Eisen hin.<
HÖFUÐSTAÐURINN
Umsóknlr
um styrk úr »Stytktarsjóði hins
íslenzka kvenfélags* eiga aö vera
komnar til frú Katrínar Magnússon
fyrir 18. þ. m.
Búðum,
ailflestum verður frá 15. þ. tn,
Iokað kl. 7 á kvöldin nema á laug-
ardögum, þá kl. 8, sbr. auglýsing
hér í blaðinu t dag.
Hermann Jónasson
flytur erindi um drauma ogdul-
rænar sagnir, í kvöld klukkan hálf
níu f Bárunni. (Sjá augl. hér f blað-*
inu.)