Höfuðstaðurinn - 17.02.1917, Blaðsíða 4

HðfUÐSTAÐURINN
Bæjarfrétiír. Frh. frá l.síðu.
PœjarfuUtrúa
þarf að kjósa bráðlega hér,
einn eða tvo. Jón yfirráðherra
hefir fengið lausn frá starfa
þessum og iíklega fær sr, Magn
ús Helgason einnig lausn, þar
sem hann telur sig ekki geta
gengt starfinu sökum veikinda.
Sturla Jónsson
hefir gert bænum tilboð um
leigu á Elliðaánum og er það4300
kr. Bærinn hefir ekki enn tekið
ákvörðun um hvort gengið væri
að því.
Samverjadans’eikurinn
verður í kveld í Bárubúð.
Eimskipaféi. Isiands
fær leigða lóð á uppfyllingunm
f höfninni til 90 ára. Hafði það
farið fram á kaup, en fékk ekki.
Oreiddu þeir atkv. gegn kaupun-
um: Ágúst, Hannes, Jörundur,
Kristján, Þorvarður og borgarstj.
en með Benedikt, Ouðrún, Jón
og Sigurður.
Útsvörin
hér í bœ eiga enn að hækka
— um kr. 75000,oo.
Ástraun.
»Qóður, betri, bestur* má segja
um sögurnar sem koma hér eftir
Charles Oarvice, hver annari betri.
Lesendur
Höfuðstaðarins munu taka eftir
því að hér birtast ætíð nýar skýrsl-
ur um erlendu myntina. »B!að
nokkurt* sem kepjDjr um þetta
flytur gamlar skýrslur.
Munið etiir
SoBaJosv
i dag
ki. io ííja HöeDfnerspakkliúsi.
Loftvog hertogans.
Eins og sést á gangverðsskýrsl-
unni hefir markið hœkkað lítils-
háttar en sterlingspund og dollar
lækkað. Finco.
Gaslaust
verður í kveld, rétt einu sinni.
i
Leikhúsið
verður lokaf í kveld sökum
gasleysis, þótt uppgengnir væru
aðgöngumiðarnir.
Læknaprófi
hafa lokið systkinin Jón Ólafs
son og Kristín Ólafsdóttir frá
Hjarðarholti. Bæði með annari
einkun hinni betri.
Leiðrétting.
Misprentast hefir því nær annað
hvert orð í fyrra erindi undír fyr-
irsögninni:
»Lausavísur og kveð!ingar«, íb!að- í
inu í gær.
Átti að vera svona:
Vöðiaðu aldrei v'zku þeirri í vísur
þínar,
að þér, skýru skáldi sjálfu,
skiljist þær ei nema að hálfu.
t
Þá þarf að taka þaö frani um
fyrirsögn síðari kveðlingsins, að
afturhtuta hennar (lil Mogga?) hafa
kvalarar Morgunblaðsins bætt við.
Orri.

A
Yftrlýsing
Bróðursonur minn, Samúel Egg-
erlsson, hefir af óvitaskap borið á
mig óhróður í dagblaðinu Höfuð-
staðnum.
Eg hygg mig vera bæði hrein-
skilnari og sannorðari en þau heiðr-
uöu hjón reynast nú. — Samúel
fullyröir, að engin veikluð ung
stúlka sé á sínu heimiii, sem lækn-
ir þurfi að skoða, í yfirlýsing
minni hélt eg mig fara með sann-
leika, að Margrét dóttir Samúels og
Mörtu væri stúlka en ekki piltur
eg veit, að ekki þarf lærðan læknir
að skera úr því; það vita svo margir.
Hitt er full þörf, aö læknir Þórður
á Kieppi sé sóttur, þegar blessuð
stúlkan Margrét, dóttir þessara góö-
kunnu hjóna, fær þessa brjálsemi,
er eg og fleiri voru sjónarvottar að.
Með vinsemd.
Ritað á heimili minu, Laugaveg 36.
Einar Jochumsson.
Samkvæmt prentfrelsislögunum
heimta eg, að þessi grein sé birt í
Höfuðsíaðnum,
E. J.
Odýrar brúkaðar bœkur, innlend-
ar og erlendar, af ýnnsu tagi,
fást jafnan í Bókabúðinní i Lauga-
veg 4.
102
103
1C4
bata þfnum, víl eg gefa þér heilræði. Þú skait
snúa þér til líílæknis vors.
— Jakob greifi leit spyrjandi á föðurbróð-
ur sinn.
— Jæja, svo þú veizt ekki hver hann er,
sem á þann heiðurstitii ? Jú, það er hún frænka
þín. Hún kann ráö við öllum sköpuðum
hlutum, bæði á sál og líkama. Hún hefir marg-
oft sparað Nilson og hestunum mínum það ómak,
að þeytast tii Södetköbing, hún hefir sjálf ver-
ið læknirinn og komiö aö góðu liði.
— Cóða Georgina mírt, hér hefir þú sjúk-
ling, sagði greifinn h'æjandi við konu sína,
sem kom inn í sama bili. Mig furðar á þvf,
að þú, sem ert svo framsýn, skulir ekki hafa
tekið eítir því að hann er læknisþurii, hefir þú
ekki tekið eftir þvf, hve fölur og magur hann
er orðinn. Taktu hann að þér og þaö fyrsta
sem þú þarft að gera, er að fyrirbjóöa hon-
um að vera einmani úti í skógi hálfar næf-
urnar, eins og Ekström hefir sagt mér aö
hann hafi gerf, meöan eg var að heiman.
Greifafiúin leit til Jakobs, hálf feimnislega
og þegar hún sá roöann, sem alt í einu þaut
út um kinnar hans, leitaði blóöið ósjálfrátt
fram í andlit hennar.
— Eg skal gera þaö sem í mfnu valdi
stendur, svaraðí hún og hafði fuil vald yfir
málrómi sínum, og fyrsta skilyrðið er að sjúk-
lingurinn láti fyrirberast í sæng sinni um næt-
ur, en hafist ekki við í skógum úti, bætti hún
við og hló.
— Eg gefst upp og geng á hönd náðugri
frænku minni og iek aöhjúkrun hennar og
ráöleggingum með þökkum og lofa að hlýðn-
öllum fyrirskipunum hennar, svaraði Jakob
greifi og hneigði sig djúpt.
— Oóði Jakob greifi, komdu nú og hjálp-
aðu mér, kallaði Sigríður litla, sem nú kom
hlaupandi til þeirra, og mændi bænaraugum á
Jakob greifa.
Til bvers á eg aö hjálpa þér, svaraði hann,
en skugga brá fyrir í svip greifans, frænda
hans.
— Já, það er til þess, að ná knettinum
hans Axels, eg fleygði honum svo hátt upp í
tréð, að eg get órrögulega náð honum aftur,
Axel segir að eg geti ekki fleygt neitt langt
og eg gat ekki að því gert, og nú vil eg
endilega ná honum, svo Axel geti fengið
hann.
Jakob gteifi fylgdist með henni á brott.
— Sigríður, sem er eftirlætisgoð Jakobs,
getur ekki einusinni komið honum til aö brosa
£r drengurinn veikur, eða er hann ástfang-
inn ? Og í hverri þá ? Reyndu að grafast
fyrir um það. Þú hefir takmarkalaust vald
yfir honum, meira en nokkur maður annar.
Eg er viss um að hann mundi gera fyrir þig
hvað sem vera skyldi. Þú erl nú líka svo
góð og ástrík við hann, miklu ástríkari en
hans eigin móöir.
* *
*
Það var nú afráðið, að Jakob greifi skyldi
fara af Iandi burt sér til heilsubótar, Ferða-
félagi hans skyldi vera K-m meiri háttar mað-
ur, af góöum ættum.
— Eg er viss um að haun hefir gott af
því að ferðast erlendis ura títna, sagði greifinn
við konu sína. Maður heyrir og sér margt á
slíkum ferðura og lífsþekking manns og reynsla
eykst drjúgum. Hann hefir og góðan feröa-
félaga sem óhætt er að treysta til þess að
fjörga snáða og koma honum í gott skap.
Mér hefir fundist að Jakob væri að verða
eitthvað svo slappur og sinnulítill, í seinni tíö,
en eg vona að ferðalagið hristi þann drunga af
honum.