Ingólfur - 23.04.1905, Blaðsíða 3

i INGÓLPTTR. _______________________63
Reykjavík. Parþögjar fengu jifavel ekki
að hafa með sér nerna sem allra aíinst
af farangri sínuœ.
Fjöldi manna á Yestfjörðum og Norð-
urlaudi — vestau Akuieyrar — pautar
áxiBga ymsar r'auðoynjuvörur ízá R^y^j^-
vík með fyrstu ferð „Skálholts“, sérstak-
iega til þeirra hafua, aem miilil-ndaskipin
koma ekki á.
Sumt af þessum vöruin er matvara
ætluð til viðurværis möuuum og skepn-
um, Bumt er verzlunaráburður, útsæðis-
kartöflur, grasfræ, hafr.ar til útaæðia og
e. frv. — vörur, sem bráðnauðsynlogt er
að fá nógu snemma að vorinu, til þess
að hægt sé að sá í iæka tíð, Allai' þess-
ar vörur varð „Skáiholt" að skilja eftir,
og er ómöguiegt að gizka á, hve mikil
óþægindi, atvinauspell og eignatjón slíkt
háttalag bakar elnstöknm mönnum og
heilujn héruðum. — Og ekki verður
þetta heldur skaðlaust Reykjavík, því að
menn fara framvegis ekki &ð eiga undir
að paata vörur sínar héðan, heldur reyna
að kiífa þrftugan hamarinn til að fá þær
frá Höfn. Þaðan eru meiri líkur að þær
komi í tæka tið.
Fróðlegt verður &ð heyra, hve mörgum
tugum þúsunda kr. næsta alþingi bæti við
það „Sameinaða“ i þakklætisskyni fyrir
þessa frammistöðu.
X.
Meira gull!
Á miðvjkudaginn var fanst enn guli í
Eskihlíðarmýrinni. Björn kaupm. Krist-
jánsson hefir áhöld til vísindalegra efna-
fræðisrannsókna og gerði hann tilraun við
málmögn, sem kom upp á jarðnafrinum.
Reyndist gull í henni ótvíræðlega. Er þá
feogin fullkomin staðfesting á umsögn
Mr. Hansons.
Þessi gnllögn var í sandiagi nálægt
125—130 fet í jörð niðri. Þar fyrir neð-
an er enn hart málmiag, sem nú er byrj-
að að bora. En ofan við saadlag þetta
eru fjögur málmlög, þnnn með iitla milii-
bili.
Á mánud. var fanst hreinn eir á nafr-
inum, eftir þvi sem Erleadi gujlsmið
Mangússyai reyndist.
Þegar þess er gætt, að nafarraufin ei
aðeins þrír þumlungar að þvermáli og lít-
ið næst upp úr henni annað en það, sem
tollir utan á stálfleininum, þá má það
heita heldur en ekki efnilegt að finna á
þann hátt við fyrstu tilraun að minnsta
kosti þrjár málmtegundir, gull, eir og járn.
Hefir gull áreiðanlega fundist að minnsta
kosti í tveimur jarðlögum, með bili á milli
og eir í þremur.
Það eru því mestar líkur til þess að
hér sé um allmikinn auð að tefla í landi
Reykjavíkur, þótt það verði ekki sannað
fyrr en frekari rannsóknir eru gerðar. En
auðsætt er það að ráðleysa væri ef bæj-
arstjórnin hrapaði að því að veita
einhverju félagi einkarétt til málmnáms,
nema hagur bæjarins væri vel trygður.
Eitt félag hefir þegar gert tilboð að
leita málma i tvö ár endurgjaldslaust, en
mun eiga að eignast það, sem því áskotnast á
þeim tíma, og mannvirki þau, er það hefir
gert. — Þótt þetta virðist kannske að-
gengileg kjör fyrir bæinn, fljótt á litið, þá
ætti þó ekki að ganga að þeim óbreyttum.
Öðru máli væri að gegna, ef fél. vildi
greiða bænum ákveðinn hlut af beinum á-
góða, t. d. helming, þann tíma sem samn-
ingurinn stæði. Slíkir kostir ern alls ekki
óaðgengilegir fyrir málmnema, þvi hér er
ekki „rent blint í sjóinn“, þar sem þegar
hefir fundist gull í tveimur jarðlögum með
jafneinföldum áhöldnm, sem beitt hefir
verið, og eir og járn í ofanálag.
Rannsóknunum verður nú haldið áfram
fyrst um sinn, áður en nokkrir samning-
ar verða gerðir við málmnámsfélög og
mun bæjarstjórn varla gera nokkra slíka
samninga fyrr en leitað heflr verið skoð-
ana borgarafundar, enda má það sjálf-
sagt heita um jafnmikið stórmál, sem hér er
fyrir hendi.
Á sjó og laodi.
Mr. Hanson gullnemi er nú í ferða-
lagi vestur á Snæfellsnesi í þeim erindum
að leita gulls í Drápuhlíðarfjalli. Þarhef-
ir áður fundist gull lítilsháttar, en ekki sv.o
mikið, að talið væri vinnandi. — Enginn
hafði fundið gull í Clondyke fyrr en Mr.
Hanson var kominn þangað, ekki í Eski-
hlíð fyrr en hann kom til Reykjavíkur.
Hver veit nú hvað verða kann þegar hann
kemur í Drápuhlíðarfjall?!
Séra Kjartan Helgason heflr fengið
veitingn Hrunaprestakalls. Aðrir sóttn
ekki.
Um Stokkseyrarbrauð eru í kjöri Gísli
Skúlason caud. theol., séra Helgi Árnason
í Ólafsvík og séra Páll Stephensen á Mel-
graseyri.
Skipaferðir. „Hólaru og „Skálholt“
fóru héðan á laugardagsmorguninn 15.
þ. m. með fjölda farþegja. — Á Hólum
fóru tilHúsavíkur séra Matthías Eggerts-
son í Grimsey, Finnbogi Finnbogason
skipstjóri (verður fyrir „Haraldi“ fiski-
skipi Steinólfs Eyjólfssonar Geirdals í
Húsavík), Erlendur Guðlaugsson formaður
og Friðgeir Magnússon. Hann kom suð-
ur á „Vestu“ til þess að kaupa vélarbát
handa Húsvíkingum.
„Laurau kom frá útiöndnm á sunnud.
16. þ. m. Meðal farþegja var Ólafur
kaupm. Árnason á Stokkseyri. Héðanfór
Laura á sumardag fyrsta til Vestfjarða.
Nokkrir farþegjar, þar á meðal Magnús
Ólafsson prentari snöggva ferð til ísa-
fjarðar.
Mannalát. Metusalem Magnússon bóndi
að Arnarvatni við Mývatn lézt 6. f. m.
úr lungnabólgu. Hann var með elztu
bændum í Þingeyjarsýslu, búhöidur góður
og mesti ransnarmaður.
Skapti Jösepsson ritstjóri Austra andað-
ist 16. f. m. Var nær 67 ára að aldri.
H&fði verið vanheill lengi vetrar.
Á snnnudaginn var (16. þ. m.) and-
aöist ungfrú Sigríð ur Ingj aldsdótíir á Lamba-
stöðuía; efnileg stúlka, rúmlega tvítug.
Oeir Backmann verzlunarmaður and-
aðist á föstudaginn langa úr lungnabólgu
eftir tveggja sólarhringa legu. Hann var
nálægt hálíþrítugu.
t»rjár spurningar!
1. Hvernig hefði farið, ef skipið, sem
botnvörpniigurinn sigldi á um daginn fyr-
íi' suunan land, hefði verið eitt af íslenzku
fiskiskipunum, i stað þess að það var frakk-
neskt? Bátur skipsins varð öllum skip-
verjum að liði þar. Eru sumir á þilskip-
um hér lögskráðir þannig, að þeir séu
skyldir til að vera eftir á akipinu þegar
slíkt ber að höndum og skipsbáturinn
tekur ekki alla skipshöfnina ?
2. Ef hin fyrirskipuðu ljós hefðu ver-
ið viðhöfð við árekstra þá tvo, sem þeg-
ar hafa orðið hjá fiskiskipum hér, þá hefði
slíkt eflaust ekki komið fyrir. Er slíkt
löglega ransakað hér? Þeir menn sem
vanrækja siglingareglar, hverju nafni
sem nefnast, eru eigi einungis hættulegir
fyrir þá menn, sem þeim er trúað fyrir,
en þei'r eru einnig voði fyrir aðrar skips-
hafnir, sem hafa alt i reglu. Á þetta
að ganga lengi?
3. Eftir hvaða reglu eru hásetakieí-
arnir mældir og hve mörg teniugsfet eru
ætluð hverjum háseta af rúmi?
Hefir lækuir samþykt þá reglu, ef húu
er nokkur?
Forvitinn.
Hættulegur leikur heitir smásaga eftir
A. Oonan Doyle, sem er nýútkomin
íslenzkri þýðingu. Doyie er stórfrægur
enskur skáldsagnahöfundur. Á íslenzku
hefir birzt eftir hann meðal annars „í
heljar greipum0, „Nótthjá nihilistum og
„Feðganir í Surrey“. Saga þessi „Hætt-
ulegur leikur„ segir írá viðtali við fram-
liðna og er mjög áhrif&mikill. Listin
er komin þ&r á svo hátt stig að hugsanir
manna íklæðast holdi og blóði og verða
að lifandi verum. Frásögnin er stutt og
laggóð, án úturdúra og málalenginga, svo
að menn verða málefninu margfalt kunn-
ugri með þvi að lesa þetta sögukorn
heldur en þó að lesnar væru langar
vísindalegar ritgerðir um efnið. Þess
vegna nauðsynleg þeim, sem nú ganga
hamförum útaf andatrú. Höfundinum
fer hér, sem bóndanum í ísafold síðustu
(í greininni „Lagst á náinn“), sem lagaði
svo sögu ferðamannsins að hann skildi
sjálfur hvað hann bafði farið með. Kverið
kostar aðeins 2B aura. Hallur.
Ráðherrann fór um daginn utan til þess
að hera upp fyrir konung ýms lagafrv.
er samin hafa verið og leggja á fyrir al-
þingi í sumar; svo segir „Þjóðólfur“ að
minsta kosti, en um hitt þegir hann, að
ráðherrann má aðeins gera þetta í ríkis-