Óðinn - 01.06.1909, Blaðsíða 7

ÓÐINN
23
des. 1841. Sonur hennar er síra Einar Pálsson í
Reykholti (f. 24. júlí 1868). En síðastur bóndi á
Brú af þeirri ætt var Þorsteinn sonur Einars. Bjó
hann þar skamma hríð um 1880. Hugvitsmaður,
og um fleira vel gefinn. Átti hann síðar heima á
Oddeyri, í Hrísey, Borgarnesi og Reykjavík, og dó
þar 1902. (Framh.).
TVÚ KVÆÐI.
i.
Leþe.
Á bak við hijldjúpt hafið
og himinfjöllin blá
eitt land í jjarska liggur,
þar líður heilög á.
Hún liður tggnum straumi
svo langt sem augun sjá,
svo þögnin hlustar hissa
og húmið lokar brá.
Við hennar hljóðu strendur
guð heldur sjálfur vörð
um alla, sem hann elskar
á okkar breysku jörð.
Og hlotnist heimsins börnum
að heyra ’inn þögla nið,
þau eignast tvent hið œðsta:
guðs ást og hjartans frið.
Sem böm, er hrifm liorfa
i himinhvelin blá,
þau krjúpa í hvitum skikkjum,
og kenna ei aðra þrá.
Menn leita, um liöf og heima
að hennar hvíldar-brunn,
en fœstir lita landið,
sú leið er engum kunn.
II.
EI y s i u m.
Það glóði vin sem gull í krystalsskálunum
og glampi Ijek um andlit þitt og brjóstin þin;
við sátum tvö og klingdum krystalsskálunum,
jeg kvað þjer Ijóð, sem brunnu af eld’ sem gullið vín.
í kringum oss var glatt í gildisskálanum,
en glöðust vorum þú og jeg og Ijóðin mín!
Þín augu lýstu hvöss og skœr á móti mjer,
þinn munnur brosti stolt, þú studdir hönd und kinn.
Jeg opnaði hvern andans draumheim fyrir þjer
og alt, sem best jeg sagði, geymdi hugur þinn.
Það var sem instu skilningsleyftur Ijeku sjer
í Ijettum dans í milli okkar þetta sinn.
Við gleymdum bæði dauðanum og dómunum.
— Lát dauðann koma, heiminn dœma fyrir oss! —
Við sulgum liti, hrifumst með af liljómunum,
og hjartablóð vort streymdi frjálst og kvikt sem foss,
hver sálarstrengur söng með hœstu ómunum,
og sálir okkar mœttust eins og höf — i koss.
Við heyrðum ekki hávaðann í skálanum,
en hljóma nutum þar sem sjerhver ktiður dvin;
hver dœgur-viðbjóðsvitund hvarf úr sálunum
og veröld lwarf með heimsku, litlu börnin sín.
Pað glóði œðra gull í krystalsskálunum
og glampi Ijek um andlit þitt og brjóstin þín!
Jónas Guðlaugsson.
Síra Jón Jónsson
var fæddur á Helgavatni í Vatnsdal 22. ágúst 1829. Hann
var sonur merkis-
bóndans Jóns Jóns-
sonar, er síðar varð
prestur að Barði í
Fljótum (j-1849); faðir
sira JónsáBarði var
sira Jón á Auðkúlu,
sonur Jóns biskups
Teitssonar, og átti
hann par vel í ætt að
telja, pvi kona bisk-
ups og móðir Jóns
prests var Margrjet
Finnsdóttir Jónsson-
ar biskups, er kom-
in kominn var af
hinni nafnkunnu
Reykholtsætt, er rekj a
má með vissu alla leið upp til Björns Jórsalafara, Odd-
verja og Haralds konungs Hárfagra. Móðir síra Jóns
kona síra Jóns á Barði, var Guðrún Bjarnardóttir Ólsens
umboðsmanns frá Pingeyrum og Guðrúnar Runólt's-