Óðinn - 01.07.1926, Blaðsíða 19

ÓÐINN
67
son vísi til varasjóðs fyrir Sjúkrasamlag Reykja-
víkur og gaf aftur í sjóð þnnn á sextugsafmæli
sínu. Sá sjóður er nú liðugar 3000 kr.
B. H. Bjarnason hefur jafnan gefið sig allan
að verslun og er nú talinn vel fjáður maður.
Oft hefur honum fundist sem verksvið sitt væri
alt of þröngt, en hefur þó ekki viljað dreifa sjer,
heldur kept á þessu sviði að ákveðnu marki,
sem hann eitt sinn setti sjer.
*
Fornihvammur.
Síðan um miðja 19. öld að býlið Fornihvamm-
ur í Norðurárdal var bygður, hefur þar verið
viðkomustaður flestra, sem ferðast liafa milli
Norðurlands og Suðurlands, og gistingarstaður
fjölda margra, einkum að vetrarlagi.
Fram yfir 1880 bjuggu í Fornahvammi fálæk-
ir menn, í litlum húsakynnum, sem áttu þess
lítinn kost að veiía ferðamönnum nauðsynlegan
beina. Hjer skal því minst þess fólks, er fyrst
gerði þar góðan gistingarstað, sem fyllilega stóð
á sporði hverjum góðum gestabæ í miðri sveit
að þvi er þá gerðist, en það voru þau hjón
Davíð Bjarnason og I’órdis Jónsdóttir, og dóttir
þeirra Friðrika María, er jafnan var hjá þeim og
eftir það búslýra hjá Davíð syni sínum til
dauðadags
Davíð bóndi Bjarnason í Fornahvammi var
fæddur að Þóroddsstöðum í Hrútafirði árið
1821. Ólst hann upp hjá foreldrum sínum, er
þar bjuggu, en var eigi gamall er hann misti
föður sinn. Eltir lát hans mun Davið hafa lítið
dvalist með móður sinni, sem bráðlega giftist
aftur; en var í vistum hjá vandalausum hjer og
þar í Hrútafirði uns hann kvæntist árið 1850.
Þrem árum síðar fluttust þau hjón Davíð og
Þórdís vestur í Dalasýslu og dvöldust þar við bú
á ýmsum stöðum um 9 ára skeið. Mun fjárhag-
ur þeirra þau ár hafa verið mjög óhægur, og víst er
það, að styrk nokkurn fengu þau af sveit sinni
hjer nyrðra á síðuslu árum er þau dvöldu þar
veslra. Árið 1862 fluttust þ au að vestan aftur,
og bygðu, með ráði og tilstyrk Jóns bónda Jóns-
sonar a Melum, býli a svonefndum Meladal Iram
af Hrútafirði og netndu býlið Gilhaga. Bjuggu
þau þar í 13 ár og farnaðist mjög vel, höfðu þó
eingöngu sauðfjárbú en aldrei kýr, enda var býl-
ið túnlaust en fóðurbætisgjöf þektist lítt á þeim
árum. Yoru þau orðin við allgóð efni, er þau
árið 1875 fiultust að Þóroddsstöðum í Hrútafirði,
og bjuggu þar í 2 ár i tvíbýli við Daniel dbrm.
Jónsson, náfrænda Davíðs. Árið 1877 fluttust þau
að Melum og höfðu mestan hluta jarðarinnar
til áhúðar um 6 ár.
I hinum miklu harðindum 1881-’2 var mik-
i 11 Amerikulnigur í mönnum hjer norðanlands
og fóru þá ýmsir vandamenn Davíðs vestur. Var
hann næstum ráðinn til vesturfarar áiið 1883 og
mun kona hans hafa ráðið mestu um að svo varð
eigi, heldur lóku þau til ábúðar Fornahvamm,
er þá lá við að legðist i eyði. Bygðu þau þar þegar
á fyrsta ári svo rúmgóðan bæ, að dæmi voru til að
þau hýstu um 20 manns í einu og veittu öllum góð-
an beina og aðhlynningu. í Fornahv. bjuggu þau
við góð efni þar til Þórdís andaðist árið 1895.
Eftir lát hennar bjó Davið áfram i Fornah. með
Friðriku dótlur sinni, uns hann árið 1900, nær
áttræður að aldri, fluttist til Ameríku og andað-
ist þar 4 árum síðar hjá Bjarna syni sínum, er
var kominn þangað fyrir mörgum árum.
Davíð Bjarnason var maður »mikill vexti og
afrendur að afli«, dökkur á hár og skegg, sljett-
hærður og hárið þunt, en þó ekki sköllóttur, föl-
leitur í andliti, varaþunnur og munnfriður, nefið
beint og hafið upp að framan, brúnamikill, enn-
ið hátt og afturkembt. Skapstór var hann mjög,
hvass í máli og rómsterkur og hóstaði jafnan
skarpt, er hann byrjaði mál sitt, djarfmáll, hrein-
skilinn og litt laginn á að dylja skap sitt eða stilla
sína stóru lund. En þótt sá hreiskleiki yrði oft
tilefni til misldiðar milli hans og annara þá sljelt-
ist oftast fljótt yfir það aftur og var hann jafn-
an vinsæll maður. Nokkuð drakk hann, eins og
flestir gerðu á yngri árum hans, þó sjaldan svo,
að hann yrðí miður sin af víni, en örskiftamað-
ur var hann þá enn meiri en ella. Smiður var
hann góður, bæði á trje, járn og kopar, og iðju-
maður hinn mesti; sást sjaldan sleppa verki úr
hendi. Voru smíðarnar hans kærasta starf, en til
bústarfa var hann minna hneigður þó hann
hefði gott vit á flestu, er að þeim laut. Var
hann oftlega að smíðum hjá öðrum og smiðaði
víðn b iðstofur og önnur bæjarhús, er snm st md ■
enn i dag.
Þórdis kona Daviðs var Jonsdottir bónda að
Hlaðhamri. Fædd á þeim bæ og dvaldi þar f