Vísir - 20.03.1959, Blaðsíða 6

Vísir - 20.03.1959, Blaðsíða 6
6 VÍSIR Föstudaginn 20. marz 1959 DAGBLAB Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.B. Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaösíöur. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Fálsson. Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3. Ritstjórnarskfifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00. Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00. Afgreiðsla:. Ingólfsstrætí 3, opin frá kl. 9,00—19,00. Sími: (11660 (fimm línur) Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði, kr. 2.00 eintakið í lausasölu. Félagsprentsmiðian h.f. Kínverskur gamanSeikur sýndur í Kópavogi annað kvöld. I»ad ncfuíst „Vedmal Manru Líndai*”, leikstjnri Gnnnaa* R. ilansen. Vinsæidir vinstri stjórnar. Það er greinilegt, að framsókn- armenn eru mjög hræddir við kosningar þær, sem efnt verður til á þessu ári. Er það raunar ekki nema eðlilegt, því að svo illa hafa þeir far- i ið að ráði sínu, enda þótt menn verði að virða vinstri stjórninni til vorkunnar, þótt hún gerði ekki betur en raun ber vitni, því að hún i gat ekki betur. Þótt allir vinstri heilar landsins væru lagðir í bleyti, gat árangur- , inn aldrei orðið meiri eða ; glæsilegri en menn hafa íengið að kynnast. En karl- mannlegra væri fyrir fram- sóknarmenn að reyna held- ur að leyna skelfingu sinni en auglýsa hana. Það, sem gefur annars tilefni til þessarra orða öðru fremur, eru ummæli í æsku- lýðssíðu Tímans í gær. Þar segir meðal annars, að ,,það á að reyna að draga fjöður yfir kjarna málsins og reyna að rugla um fyrir þjóðinni og draga óviðkomandi mál- efr.i inn í kosningabarátt- una“. Á niáli ungra fram- sóknarmanna heitir það að draga óviðkomandi mál inn í kosningabaráttuna, þegar minnt er á afrek vinstri stjórnarinnar og þann þátt, sem Framsóknarflokkurinn átti í þeim afrekum. Fyrir hverskonar fólk skyldu ung- lingarnir við æskulýðssíðu Tírnans skrifa á þenna hátt? En það er meira blóð í kúnni. Skömmu síðar segir svo: „Vinstri stjórnin naut mik- illa vinsælda meðal þjóðar- innar og kom mörgum þjóð- þrifamálum í framkvæmd, þrátt fyrir erfiðar aðstæð- ur“. Já, alltaf kemur eitt- livað nýtt — það má nú segja. Sannleikurinn mun nefnilega sú, að það er á- kaílega crfitt að finna no’ik- urn mann, sem telur vinstri stjórnina hafa verið vinsælt fyrirbrigði í þjóðmálunum. Hitt er rétt, að þeir voru nokkuð margir, sem héldu tryggð við hana fram í „rauðan dauðann", af því að íslendingar hafa jafnan sér- staka samúð með aumum og voluðum. Það má gjarnan spyrja ungg framsóknarmenn: Fyrir hvað varð vinstri stjórnin vinsæl, og hver vbru þéssi þjóðþrifamál, sem henni tókst að hrinda í fram- kvæmd? Var hún vinsæl vegna loforðanna, sem hún var óspar á — og sveik síð- an? Var hún vinsæl vegna milljárðs skatta, sem hún lagði á þjóðina, þegar for- sætisráðherrann hafði boð- að, að hann gæti kippt öllu í liðinn sársauka- og út- gjaldalaust? Og hvaða þjóð- þrifamál voru það, sem vinstri stjórnin hratt í fram- kvæmd? Gerði hún yfirleitt nokkurn skapaðan hlut ann- an en að búa til margar feit- ar stöður og troða gæðingum sínum í þær? Þær fullyrðingar ungra fram- sóknarmanna, sem getið er hér að ofan, eru náskyldar ummælum ungs lögfræðings, sem tilkynnti á síðasta ári, að Framsóknarflokkurinn væri alveg sérstakur, því að hann beitti ekki lýðskrumi í málflutningi sínum. Mun þó sagan kveða upp þann dóm í fyllingu tímans, að sjaldan hafi nokkur flokkur b:itt eins miklu lýðokrumi hér á landi og einmitt Fram- sóknarflokkurinn, og hann hafi aldrei komizt lengra í þeirri iðju sinni en einmitt fyrir kosningarnar 1956, þegar þúsund ára ríkið atti að hefjast hér — frítt, gratís og fyrir ekki neitt. Leikfélag Kópavogs byrjar leikárið að þessu sinni með því að sýna kínverska gamanleik- inn „Veðmál Mæru Lindar* og verður frumsýning annað kvöld í hinu nýja Félagsheimili Kópavogs. Leikstjóri er Gunn- ar R. Ilansen. Leikrit þetta er margra alda gamalt og er til í ýmsum gerð- um. Það hefir verið mjög vin- sælt í heimalandinu og víða j um heim, þar sem það hefir verið sýnt. Leikurinn gerist á heimili forsætisráðherra lands- ins og einnig heima hjá prin- sessu í „landinu i vestri“. For- sætisráðherrann vill gifta dótt- ur sína aðalsmanni, en hún fell- ir hug til garðyrkjumanns. j Spinnst út af þessu veðmála- saga æðispennandi, sem vita- Skuld verður ekki rakin hér. Halldór Stefánsson rithöfundur hefir íslenzkað leikritið. j Hlutverk í leiknum eru yfir 30, en leikendur 22. Aðalhlut- verkið átti Kristín Anna Þór- arinsdóttir að leika og hafði nærri fullæft það, er hún varð. að hætta við það sökum veik- inda. Þá tók við hlutverkinu Sigríður Þorvaldsdóttir, sem leikur aðalhlutverkið í „Undra- glerjunum“ í Þjóðleikhúsinu við miklar vinsældir. Sigurður Grétar Guðmundsson leikur hitt aðalhlutverkið. Aðrir leik- jendur, sem fara með meiri | háttar hlutverk eru Guðrún Þór, Arnhildur Ólafsdóttir, Auður Jónsdóttir, Einar Guð- mundsson, Árni Kárason og Erlendur Blandon. Leikfélag Kópavogs var stofnað 1957. Það hefir leikið tvö leikrit, „Spanskfluguna“ og „Leynimel 13“, en auk þess nokkra stutta leikþætti. — Stjórn félagsins skipa nú: Er- lendur Blandon formaður, Brynjúlfur Dagsson varafor- maður, Hugrún Gunnarsdóttir og Sigurður Ólafsson. Sjöticig irterkiskona. Akureyri í gær. Sjötug varð í gær frú Elin- borg Jónsdótlir Munkaþverár- stræti 38 á Akureyri. Frú Elinborg er í röð allra mætustu og merkustu konum Akureyrarbæjar. Hún hefur um langan aldur staðið fram- arlega í félagsmálum kvenna hér í bæ, sérstaklega þeim, sem vinna að líknar og velferðar- málum. Hún er m. a. formaður kvenfélagsins Hlífar, Kristni- boðsfélags kvenna og Áfengis- varnafélags kvenna og fjöl- menntu konur úr öllum þessum félögum — svo og margar aðr- ar — á heimili frú Elinborgar í gær og færðu henni höfðing- legar gjafir m. a. ljósprentaða útgáfu af Guðbrandarbiblíu. Frú Elinborg er gift Sigurði Sölvasyni byggingameistara á Akureyri og eiga þau fjögur mannvænleg börn. Nú bíða menn í hlýju eftir vögnum á Miklatorgi. Þrautabíð sr fsar lokíð. Það er víst hvergi skráð í j En nú er þessu sem sagt lok- bækur hvað margir hafa of- ið. Á Miklatorgi er komið fyr- lcælzt við að bíða cfíir sírætis- vögnum í Reykjavík. Víða í ir myndarlegu biðskýli, þar sem jafnframt er selt sælgæti Skrif ungra framsóknarmanna hafa löngum borið þess glögg merki, hvert er fyrsta skilyrðið fyrir því, að hægt sé að starfa í röðum þsirra. Það er að hafa hæfileikann til að útiloka rök og heil- brigða skynsemi. Það er í samræmi við lýðskrumið, sem unglingurinn sagði, að flokkurinn legði ekki stund á, en hefir þó, illu heilli, verið ein helzta uppistaðan í starfsemi hans áratugum saman. Eitt-| gleggsta dæmið um það, hyernig Framsóknarflokk- urinn beitir lýðskíuminu, I kom fram í upphaíi þerrrar yfirlýsingar flokksins, að hann berðist gegn sruðhring- um. Vita þó allir — og for- ingjarnir, sem sömdu yfir- lýsinguna, betur en aðrir — að höfuðverkefni flokksins er að efla mesta auðhring landsins á allan hugsanleg- an hátt. Þeim mönnum er sannarlega ekki klígju- gjarnt, sem geta komið> fram fyrir þjóðina og ætlazt til þess, að hún trúi einu orði af fagurgala þeirra, þegar þeir hafa komið svo upp um sannleiksást sína. bænum er hægt að finna skjól tóbaksvörur, gosdrykkir og ís. þar sem menn gcta hniprað sig Samlokur og pylsur munu saman í kaldri bið eííir vagnin- ' einnig verða þar á boðstólum um, sem aldrei æílar aS koma þegar búið er að smíða pylsu- og liver mínúta verður tíu pottinn. sinnum Icngri meðan góðborg- | „Á laugardaginn taldi eg 40 arinn stendur skjálfandi og börn og 10 fullorðna samtím- verst ljótum hugsunum, sem is í biðskýlinu;“ sagði Gils sækja að honutn cins og púkar Sigur&son, eigandi þessa 270 í martröð. En cinn cr sá staður, þúsund króna skýlis, sem er scm að þess’.i leyti cr allra upphitað með hitaveituvatni. versíur og það er Miklatorg. | Verzlunarstjórinn, Óskar Ein- Þar biása allir vindar að vild. arss01b og Gils skýrðu blaðinu Norðanvindurinn nýsloppinn frá Þeirri nauðsyn, að skýlið út úr Snorrabrautinni og hinn J y1’®1 kaff opið lengur á kvöld- j helmingurinn aí honum úr ' in, að minnsta kosti eins lengi Gunnarsbrautinni sameinast í °S strætisvagnarnir ganga og sadistiskri gleði á Miklatorgi jeins yrði Það opnað kl. 7 á j og svipta með dónalegum til-1 morgnana. Það kom fram uppá- þrifum í klæðafald kvenna og | stunga að biðstofan yrði opnuð kreista sultardropa úr nefi kl- 7> en afgreiðslan ekki fyrr karla, sem híma með rass í vind og stara vonleysisaugum á formlausan flugvöllinn. Sen- unni er snúið við þegar hann en á venjuiegum tíma. „Slíkt er ekki hægt,“ sagði Óskar, „það vita allir hvernig það færi,“ en nú er þessari martröð á er á suðvestan. Eina breytingin j torginu lokið. er að úrhellisrigning lemst inn í hrygg á sama hópi, sem nú starir á gamla fjósið hans Geirs -£• Tyrkland hefur neitað op í Eskihlíð eða á grá húsin í: inberlega, að hafa staðið að Norcurmýrinni. * uppreistartilrauninni í Irak. Vesturfararnir og' Vesturfarar „Reykvíkingur" skrifar: „Að því er ég bezt veit, er Is- land eitt þeirra örfáu landa í heiminum, þar sem ekkert at- vinnuleysi er, og hefur svo ver- ið undangengin ár, og mun mega fullyrða, að almenningi líði eins vel hér á landi og fólki víð- ast hvar i öðrum löndum, og jafnvel betur en fólki í mörgum löndum. Menn hafa því ekki yf- ir miklu að kvarta. Tækifærin eru hér nóg, fyrir dugandi fólk, þrátt fyrir háa skatta, en það er ekki allt fengið með því, sem önn ur lönd, eins og t. d. Kanada hafa upp á að bjóða, svo sem lægri skatta, og hagstæðara tíð- arfar (a. m. k. þar, sem íslend- ingar nú helzt setjast að, þ. e. í Brezku Colombiu, vestasta fylki landsins). I útvarpinu nú í vik- unni, þegar spjallað var við einn ágætan borgara þessa bæjar, sem þangað fluttist með fólki sínu, kom margt athyglisvert fram, sem má vera mönnum umhugsunarefni, svo sem það, er raunar er alkunnugt, að at- vinnuleysi hefur verið mikið í Kanada, og að keppnin um vinn- una er hörð á slíkum tímum, en hitt mun mörgum hafa komið óvænt, að heyra hvað menn, sem atvinnu leita, verða að láta bjóða sér, þ. e. að vera reknir úr vinnu, eins og skepnur, liggur mér við að segja, að kalla eftir geðþótta harðlyndra vinnuveitenda og; verkstjóra. Og þó er að heyra sem verkalýðsfélög séu þarna starfandi, er mönnum ætti að vera vernd í. Ráðið frá að fara vestur. I viðtalinu var mönnum ráð- lagt að fara ekki vestur og er það vitanlega gott og blessað, þar sem menn geta komizt hér eins vel af og annars staðar, og var nokkuð rætt um byrjunar- erfiðleika í þvi sambandi. En er nú ekki hætt við því, að þessar aðvaranir komi að litlu gagpi, þegar jafnframt er sagt, að þeim, sem héðan hafi farið, líði vel og hafi komizt vel áfram? Þeir, sem hafa vesturfarir i huga hugsa þá eðlilega sem svo, að þeir geti haft sig þar eins vel á- fram og aðrir. Vitanlega má segja frá vel- gengni manna, sem vestur haía farið, en liði öllum vel og allir hafi iiaff sig sæmilega áfram og sumir ágætlega, þyi'fti að rök- styðja fcetur hvers vegna þeir, sem komnir eru vestur, ráð- leggja öðrum að fara ekki. Það mun gleðja alla, ef Islendingar er véstur yfir haf fara, vegnar öllum vel, en svo mikið er víst, að margra þjóða menn, sem fluzt hafa til Kanada á síðari árum hafa orðið fyrir mjög erfiðri reynslu, vafalaust sumpart vegna þess hve innflutningurinn hefur verið mikill, þrátt fyrir at- vinnuleysið. Hitt er svo ekki vafamál, að Kanada er framtíð- arland', en það er ísland lika. —- Reykvíkingur.“ Fyrirspui'n svarað. Blaðinu barst fyrirspurn frá manni, sem hlustaði á umrædd- an þátt, út af því, að sagt var eitthvað á þá leið, að menn mættu búast við að „fá pokann“, ■ef verkstjórum líkaði ekki við menn í vinnunni. Svar: „To get the sack“ er sagt á ensku, þegar menn eru reknir úr vinnu. Og veit þá fyrirspyrjandi „hvjaða poki þetta er“, eins og hann orð- aði það.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.