Vísir - 29.05.1962, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 29. maí 1962.
VISIR
3
Sigurborg Friðgeirsdóttir, Guðbjört Erlendsdóttir, Guðný Þórðardóttir og Kristín Þorsteins-
dóttir í setustofu símastúlknanna.
Vilborg Bjömsdóttir, varðstjóri, hellir kaffi I bolla hjá Rósu
Þorláksdóttir.
Á þriðju hæð í Landsímahús
inu er eitt mesta kvennabúr
sem finnst í Reykjavík. Þar er
til húsa langlínustöðin, upp-
lýsingar og skiptiborð fyrir
11000 númer.
Við númer 02, 03, og 11 þús-
und yinna ellefu stúlkur, en
auk þess eru í sama sal margar
aðrar stúlkur ,sem sjá um af-
greiðsluna út á land. Þegar
vakt er fuliskipuð, eru alls
milli 30 og 40 stúlkur þarna.
Við tókum tali stúlkurnar á
upplýsingum og spurðum þær
hvað þær væru helzt spurðar
um. Það algeng'asta er að sjálf
sögðu símanúmer. Mjög algengt
er að fólk byrji á að segja ann-
aðhvort, ,,ég finn ekki síma-
skrána“, eða ,,ég finn hvergi
gleraugun mín“. Eitt af því er
veldur þeim þó mestum erfið-
leikum er hvað fólk er lengi að
skilja sem sagt er við það.
Ef þær ættu að svara öllu
því sem þær eru spurðar um,
yrðu þær að vita svo að segja
alla skapaða hluti. Fólk hring-
ir gjarnan og spyr um sfmanúm
er, án þess einu sinni að vita
hvað fólkið heitir, sem hefur
númerið, eða hvað maðurinn
heitir, sem það er að leita að.
Mjög algengt er að fólk lýsi
húsum ,sem sfminn á að vera í
og vill þá fá að vita um sím-
ann í gula húsinu á þessu og
þessu horni. Meðan við stóðum
við, hringdi til dæmis einn og
spurði um sfmann f húsinu á
Lindargötunni með trjánum
fyrir framan.
Og svo er það síminn sem
gufaði upp. Fjölskylda nokkur
hafði fengið tvo af hinum nýju
símum ,sem hafa heyrnartól og
skífu í einu lagi. Eitt barnanna
á heimilinu tók sig til og tróð
tyggigúmmí í allar holurnar á
taltækinu, svo að ekkert heyrð-
ist úr því. Húsmóðirin reyndi
öll möguleg ráð til að hreinsa
þetta burt ,en gekk illa. Náði
hún loks f einhverja efna-
blöndu og bar hana á símann
til að vita hvort hún myndi
ekki losa þetta af. Skildi hún
síðan tækið eftir um stund.
Henni brá þó illilega í brún
þegar hún kom aftur. Síminn
var horfinn sporlaust.
Það sem hefur skeð er, að
efnablandan hefur verið of
sterk og leyst símann upp. —
Stúlkumar á upplýsingum með símaskrár á spjöldum fyrir framan sig. Talið frá vinstri:
Unnur Kristjánsdóttir, Guðný Hjartardóttir, Margrét Ársælsdóttir, Ebba Bjamhéðins, Ágústa
Hafberg og Kristín Þorsteinsdóttir.
Hann var bókstaflega gufaður
upp.
Eitt af því sem stúlkurnar
þurfa að vita ,er hvaða símum
er lokað. Fá þær yfir það langa
lista, í hvert skipti sem sfminn
fer að rukka. Er mikið spurt,
um það leyti sem sfmunum er
lokað. Einnig er mikið spurt
um leyninúmerin, en þau fá
þær ekki einu sinni að vita um.
Stúlkur þessar reyna að leysa
vanda fólks eftir beztu getu.
Ekki er þó allt mjög áríðandi
sem þær þurfa að gera, því að
þær segja að aðeins um 20%
þeirra sem hringja, þurfi þess
raunverulega með. Alls taka
upplýsingar við um 2200 upp-
hringingum á dag.
Séð yfir afgreiðslu langlínustöðvarinnar.
2200 HRINGINGAR Á DAG