Vísir - 27.08.1962, Blaðsíða 15

Vísir - 27.08.1962, Blaðsíða 15
Mánudagur 27. ágúst 1962. v 'ISIR 15 tUS-L-ZL'\\ \ -AW3N3 SIH M32H123A0 NVW-32V 3H1 '1N3W3A0W nsnrnir '■>oinb v hiim oWrö ^ iNvzayi no 430N0OA N3H1'33431 AOI NV 01 431MV20 320913 39NV21S V /,/^ay5’A13AVI43WWI 36 3S13--2Qfcl3S’WIH 3SV3132 IIIM OOA* 'SáNIM 9NI1M0H 3H1 3A05V 4311V0 AlN344nS 30IOA HS2VH VIHS Saga eftir kvikmyndinni THE BLACK ORCHID frá PARAMOUNT-kvikmyndafélaginu. Jæja, nú þakka ég kærlega fyr- ir blómið og held á brott. Þér þurfið ekki að fylgja mér til dyra... ★ Eldhúsið hjá Frank Valente var stórt og bjart og útbúið eft- ir nýjustu þægindum. Á sunnu- dagsmorguninn var Mary önnum kafin við að útbúa morgunverð- inn, en Frank sat á eldhússtóln- um og fægði skóna sína. — Nei, heyrðu nú, pabbi, sagði Mary, — ég burstaði skóna þína áður en við fórum í kirkjuna. — Já, en það var fólk, sem ruddist framhjá okkur inn í sömu bekkjarröðina, það sté of- an á tærnar á mér, sagði Frank hlæjandi. Það er allt of þröngt á milli bekkjanna. Það er syndsamlegt að gagn- rýna kirkjuna, sagði Mary al- varleg. Hún var algjör mótsögn föður síns, og tók allt mjög al- varlega. ar þú að fara? spurði hún litlu síðar. — O, ég ætla bara .... bara smáferð. — Svona út með það, pabbi! Frank setti ermahnappana í skyrtuna sína. — Sjáðu til, Mery, það er . . . ég ætla .... ég á við, að . . . þú manst eftir ungu ekkjunni, henni Rose Bianco, sem á heima við hlið- Aðalhlutverk: i Rose Bianco | Frank Valente i Mary Valente | Guilia Gallo i Almo Gallo | Noble i Ralphie | Tony Bianco i Mr. Harmon Sophia Loren Anthony Quinn Ina Balin Nacmi Stevens Virginia Vincent’ Mark Richman Jimmie Baird! Jack Washburn Whit Bissell ina á Gallos-hjónunum? Dreng- urinn hennar er á . . . á bæ uppi í sveit, og hún hefur boðið mér að koma með sér að heimsækja hélt áfram: — Hver var að segja nokkuð ! dr^ginn; Ijótt um kirkjuna, svaraði Frank. Það eru bara byggingafræðingar °g byggingameistarar, sem spara svona húsrýmið. — Jæja, en komdu þá og fáðu þér að borða pabbi. Hann fór í skóna og gekk út jMary' að glugganum. — Ég er alls ekki' svangur, sagði hann, — og þar að auki ætla ég í smá ferð. — Ætlar þú út? spurðí Mary gremjulega. — Ertu búinn að gleyma því að Noble kemur, og við ætlum út að aka í nýja bílnum hans. — Það verður að bíða, þar til síðar, góða mín, sagði Frank fjarhuga. — Það er innfluttur ítalskur sportvagn, pabbi! Og Frank hló hressilega. — Það er skrítið með þennan tilvonandi eiginmann þinn, elskan mín, og tilvonandi tengdason minn, hann Noble, sagði hann. — Hann er svo ótrú- lega nýtízkulegur, en svo kaup- ir hann samt bíl að heiman frá gamla landinu. •Mary var setzt við borðið og var farin að borða. — Hvert ætl- Mary leit snögglega á hann, — Hvers vegna í ósköpunum gerðir þú það, pabbi? — Vegna þess að hún er ó- vanalega falleg og viðkunnan- leg kona, og mér . . . mér fellur vel við hana. — Maðurinn hennar var í bófa flokki, sagði Mary reiðilega. — Má ég biðja þig að við- hafa ekki þennan tón, svaraði Frank ákveðinn, en iðraðist þess, þegar hann sá gremjusvip- inn á Mery. — Geturðu nú ekki verið svo- lítið glaðlegri á svo yndislegum sunnudegi? sagði hann friðmæl- andi. Hún hristi áköf höfuðið. — Hvernig viltu að ég líti út, þegar ég fæ að vita, að faðir minn umgengst slíka konu? Frank gekk til hennar og sagði hrærður? — Hvað gengur eiginlega að þér, elsku barn? Má | ég ekki fara í smáferð með ungri fallegri konu? Þú ert sjálf að því kominn að gifta þig, og þá er það bara ágætt, ef ég fir.n ein- hvern, sem ég get verið með, þegar þú ert farin. Við tvö erum : búin að búa saman í öli þessi ár. Nú finnst mér að við ættum hætta að þykja vænt um föður sinn, þó að hún gifti sig. Frank lagði hönd sína blíðlega á axlir hennar. — Elskan mín, sagði hann ástúðlega, hvers vegna í ósköpunum ætti þér ekki að jiykja vænt um mig lengur? Því máttu aldrei hætta, og þú mátt heldur ekki halda þessum svip á þér í allan dag, því að þá eyðileggur þú sunnu- daginn fyrir mér, Noble og líka sjálfri þér. Vertu nú góð, gerðu það! Hann kyssti hana á ennið og gekk fram í forstofuna. Hann bjó sig undir að fara af stað, en þegar hann kom að útidyrunum, var Noble einmitt að stíga út úr fallegum litlum sportbíl. — Góðan dag, kallaði hann. — Hvað finnst þér um viðundr- án þess að segja orð, en hann j bæði að fara að fá eitthvað meira út úr ljfinu. — Þegar ég hugsa nánar um, Andlit Mary var orðið eld- það, þá var það víst ég, sem rautt, þegar hún svaraði: — Já, bauð sjálfum mér að fara þetta, ; þetta hljómar allt fallega, en ég ! vissi ekki, að dóttur ætti að! — Ætlar þú að fara út? spurði Mary föður sinn, ertu búinn að gleyma því að Noble ætlar að sýna okkur nýja bíiinn sinn? ið, tengdapabbi? Frank gekk að bílnum. — Hvað er þetta eiginlega? spurði hann hlæjandi. — Er þetta nýjasta gerðin af hand- tözkum fyrir konur? — Bíddu bara, þangað til við förum að aka i honum, sagði Nobel hreykinn. — Ég get því miður ekki farið með, sagði Frank. — Ég þarf að fara annað ,og þið viljið áreiðan lega bara vera tvö, það veit ég. Þegr Noble hafði kysst Mary og heilsað henni, spurði hún: — Segðu mér, ertu búinn að finna íbúð í Atlantic City fyrir okkur? — lýei, enga, sem var nógu góð fyrir væntanlega eiginkonu mína. Ég hlýt að rekast á hana von bráðar. Hún kinkaði kolli. — En gæt- um við ekki búið hérna hjá pabba, þangað til þú finnur rétta íbúð? Hann leit undrandi á hana. Að vera hérna i Fíladelfíu? Það eru hundruðir húsa í Atlantic City. Ég finn áreiðanlega eitt- hvað, sem við getum fellt okkur við, í þessari eða næstu viku. Hann leit snögglega á Mary. — Hvað er að, elskan mfn? spurði hann. — Þú ert svo hrygg á svipinn, það er engin ástæða til þess. — Jæja, þú hugsar bara um okkur tvö, Nobel, sagði hún áköf. — En ég er líka að hugsa um föður minn. Hvernig heldur þú að fari fyrir honum, þegar hann á að fara að búa hér einn? Hvers vegna ættum við ekki að geta búið hér svolítinn tíma eft- ir að við höfum gift okkur? — Nei, heyrðu nú! Hvernig eig um við að búa hérna, og ég hef verzlun mína í Atlantic City? Það er óframkvæmanlegt, góða mín. — Jæja, andvarpaði hún þung- lega, — þá tölum við ekki frek- ar um það. Riðfrí stólhnífa- pör V-þýzk fyrlr 6 nw Verð nðeins kr. 298.00 .i EiJr m^- * Sviplaus og hreyfingarlaus beið apamaðurinn að „skrímslið“ nálg- aðist og tæki eftir honum. En skepnan snéri burt og hefur eflaust enga lykt fundið af mann- inum vegna vindáttarinnar En núna var nýr óvinur kom- inn tii skjalanna sem ógnaði Tarz- an, ókunn mannleg vera sentÍfRndi í leyni. Barnasagan KALLI og græm pófa- gaukur- inn Verzlunin Stýrimaðurinn tók öskjuna með pillunum inn með sér og fór síðan að velta vöngum yfir því, hvar hann ætti að geyma þær. „Eldhús- inu“ hugsaði hann, „Tommi hefur svo margar pillur og töflur að hann tekur ekkert eftir þvl og án þeirra talar Jakob ekkert meira“. Hann læddist inn í eldhúsið og geymdi piíiurnar í hnetudós. Það var ekki hægt að þekkja öskjurn- ar í sundur. En einmitt rétt síðar bjó Tommi til gulrótabúðing og í honum vildi Kalli alltaf hafa mik- ið krydd. Og það varð víst áreiðan lega vel kryddað, því eftir fyrsta bitann fór öll skipshöfnin að hnerra og hósta og Kalli spurði hvað í djöflinum væri nú komið í búðingínn. „Þetta er ekki hans sök, skip- stjóri. Þetta hljóta að vera töfl- urnar sem ég setti í dós í eldhús- inu. Hann hlýtur að hafa tekið þá dós í. misgripum. i.m

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.