Vísir - 06.10.1965, Blaðsíða 11

I
Cilla
Black
dansar „The Kick“
Fyrir viku síðan kynnti Joe
Loss (sá er gerði Twist og Madi
son fræga í Bretlandi) í London
nýjan dans „KICK“.
Þegar dans'inn var fyrst sýnd
ur opinberlega var það dægur-
lagasöngstjarnan brezka, Cilla
Black, sem dansaði við Joe Loss
sjálfum. Blaðamönnum var boð
ið að vera viðstaddir þessa
merkisathöfn, og er Joe út-
skýrði dansinn fyrir blaðamönn
um, sagði hann að nú vær'i
þess fyrst von að parið færi að
nálgast hvort annað. „Þau eru
alltaf að færast nær hvort
öðru“, sagði Joe, — „og ég
viðurkenni ekki lengri fjarlægð
en sjö metra“.
The Kick:: Standið afslöppuð,
hoppið gíðan yfir I v'instri fót
1. The Kick
2. The Hug
3. Strap-Hanging
V
mfm
-cgninaq i uJiærif; bIIb ijJreöjo-I
„The Kick ', eða sparkið, er vikugamall brezkur dans
Islandsmeistamr
Ckyldi annars nokkurt orð í
íslenzkri tungu hafa verið
eins gífurlega ofnotað og mis-
notað og orðið „meistari“.
Upphaflega var einungis um
einn meistara að ræða, frá Naza
ret, svo komu skólameistarar
að Skálholti og Hólum og þar
við sat fram á okkar daga —
og þó ekk'i, því að þá voru
skólameistarar úr sögunni.
Þessi dæmi ættu að sanna, að
orðið táknar hér ekki einvörð-
ungu að viðkomandi hefði
þroska til æðstu fullkomnunar
á einhverju svið’i, heldur og að
hann væri andlegur leiðtogi
annarra fyrir þessa fullkomnun
| sína. En nú varð skyndileg
breyting hér á — menn tóku að
! nema ýmsa iðn erlendis, eink-
j um á Norðurlöndum og þó helzt
| í Danmörku og komu upp aft-
ur meistarar í iðn sinni að próf
raun lokinni. Látum svo vera,
það má segja að þar sé um að
ræða praktiska merkirtgu orðs
ins, þessir menn voru kennar-
ar og Ieiðtogar lærisveina sinna,
eftir að þe'ir höfðu sjálfir lært
iðn sína til hlítar... en bíðum
rólegir, allt í einu tók meistur-
unum að fjölga ískyggilega á
öllum sviðum, orðið glataði
smám saman upphaflegri merk-
ingu sinrii og gildi og gekk
svo langt að nú gerðust fjósa-
menn fjósameistarar — senni-
lega sem leiðtogar nautgrip-
anna. Og íþróttamenn vorir
vildu ekki láta sitt eftir liggja
á þessu sviði, fremur en á „öðr
um vettvöngum", að notað sé
þeirra eigin orðalag, þar úði
og grúði allt af meisturum og
þurfti ekki sérlega fullkomnun
til. Jafnveí þar glataði orðið þeirri
litlu merkingu, sem það upp-
haflega hafði, eða átti að hafa
— menn urðu ekki lengur Is-
landsmeistarar eingöngu, held-
ur lét landsfjórðungarígurinn
þar brátt til sín taka, Norður-
landsmeistarar, • Austurlands-
meistarar, Reykjavíkurmeistar-i
ar og þar fram eftir götunum
og má, samkvæmt þe'irri þró-
un gera ráð fyrir, að ekki líði
á löngu áður en við bætast
Vesturbæjarmeistarar, Austur-
bæjarmeistarar, Bústaðahverf-
ismeistarar... Kannski mætti
afsaka þetta — og þó ekki
nema að litlu leyti ef menn
þyrftu yfirleitt talsvert til slíkr
ar nafnbótár að vinna, en ekki
er einu sinni því að heilsa, þeir
verða ekki ,,méistarar“ fyrir
eigin verðleika, heldur skort
annarra á verðleikum. Islands-
meistari — jafnvel það ætti að
vera allt að því eins stórt orð
og Hákot... en eins og stendur
vantar þar mikið á ...
um leið og hægra fæti er spark
að fram (tvöföldu sparki), Telj-
ið: Hratt, hratt. Færið nú þung
ann yfir í hægri fót um leið og
þið sparkið Vinstri fæti fram
(tvöfalt spark). Eftir þessi spörk
koma fjögur hopp á staðnum
(hægri vinstri, hægri, vinstri)
og er þá viðkomandi fæt'i spark
að fram, eins og sjá má á
myndinni lengst til vinstri.
Þegar þetta er dansað telur
danskennarinn í takt við tónlist
Ina: „Tvöfalt spark , tvöfalt
spark, 1, 2, 3, 4V
Þetta spor sem hér hefur ver
ið lýst, er frumsporið, en auk
þess eru til fjögur afbrigði:
„The Hug“. The Kick Walk“,
„Strap Hanging" og „Side-
Kick“. Hið fyrsta er þannig að
höndunum er hald’ið útréttum
meðan frumsporið er dansað
einu sinni, þá er vinstri hendi
lögð yfir brjóstið og sporið dans
að einu s'inni og síðan báðar
hendur lagðar yfir brjóstið eins
og um faðmlög sé að ræða,
þá hægri hendi út, vinstri hendi
út og svo framvegis.
Vitanlega er ekk'i hægt að
kenna þennan dans að fullu hér
á síðunni, en ef áhugi á hon-
um er mikill, þá hljóta dans-
kennarar borgarinnar að geta
komið viðkomandi dansunnend
um t'il einhverrar hjálpar.
Kári skrifar:
„gókamaður hreyfir nýrri hug
mynd: Að bókaútgefendur
stofni til samtaka með sér um
að koma á fót nýtízku bóka-
verzlun, þar sem allan ársins
hring séu til sýnis og á boðstól
um allar fslenzkar bækur, sem
fáanlegar eru.
„íslendingar eru án efa bók-
elskir menn og hefir svo lengi
verið. Óvfða, ef nokkursstaðar,
mun gefið eins mikið út af
bókum og tímaritum, miðað við
fólksfjölda, en mjög þykir mér
á skorta, að greitt sé fyr'ir því,
að menn geti jafnan fvlgzt með
því, hvað til er á hverjum tíma
af góðum bókum. í stórum
Kjörverzlunum, þar sem gólf-
flötur er mikill, geta menn
gengið um og kynnzt vamingn-
um umbúðunum a. ms k„
en svo litlar eru bókabúðimar
margar, að þar kemst ekkert
fyrir á borðum mestan hluta
ársins nema erlend blöð. Á
þessu verður breyt'ing um það
leyti er skólamir byrja, þá er
öllu slíku sópað burtu, og í
staðinn koma hlaðar kennslu-
bóka, og ber að viðurkenna, að
með þessu er þó greitt fyrir
afgreiðslu kennslubókanna eft-
ir föngum, — svo hverfa þær
fljótlega, nýir hlaðar koma —
nýju bækumar og má sjá slíka
hiaða á borðum f þessum litlu
búðum út árið — og þó er
rými fráleitt svo m'ikið í þeim
öllum, að allar nýju bækumar
geti verið þannig til sýnis mesta
■sölutímann eða frá miðjum nóv
ember og til jóla. Viðurkenna
ber, að helztu bókaverzlanir
leitast við að gera s'itt bezta f
þessu efni miðað við aðstæður
(of lítið rými). Hér þyrfti að
koma á fót bókasölu, nýtfzku-
lega og í deildum, sem hefði
gólfflöt nægan til þess að sýna
og selja allar fáanlegar íslenzk-
ar bækur árið um kr'ing, og er
sú trúa mfn, að þetta myndi
verða til þess að stuðla að því,
að bókaútgáfa, bókasala og
bókakaup kæmist f jafnara og
betra horf en nú er.
Hefur mér dottið f hug, að
bókaútgefendur — en þeir eru
býsna margir því að ég hef
ekki eingöngu þá „stóru“ í huga
gætu haft mikinn hag af þvf að
hrinda hugmynd sem þessari í
framkvæmd, en hún yrð'i vin-
sæl meðal bókavina og jafnvel
alls almennings efa ég ekki.
„Bókamaður“