Vísir - 01.04.1968, Blaðsíða 9
VfSIR . Mánudagur 1. apríl 1968.
Það er mikill slasrur
© O
Spjallað v/ð Erlitig Vigfússon, tenórsöngvara, sem dvalizf hefur v/ð Kólnaróperuna í vetur
1
„Það er mikill slagur, fáir útvaldir en margir
kallaðir, eins og þar stendur. Það getur orðið þung-
ur róður að komast „á toppinn“ — sagði Erlingur
Vigfússon, þegar blaðamaður spurði hann um
framahorfur íslenzks söngvara við óperur í Þýzka-
landi, en þar hefur hann sungið í vetur, við Kölnar-
óperuna.
Sjálfsagt geta fleiri óperusöngvarar hérlendir,
sem reynt hafa fyrir sér við erlendar óperur tekið
undir með Erlingi.
Við litum inn í félagsheim-
ili Kariakórs Reykjavíkur nú
fyrir helgina þar sem Erling-
ur var aö undirbúa konsert
í Gamla Bíói, þessu virðulega
„konsertleikhúsi“, þar sem
velflestir kunnustu söngvarar
okkar hafa troðið upp. Und-
irleikari hans í þessari kons-
ertferð situr við píanóið. Við
höfum heyrt að hann væri
ekki af verri endanum. — F.
Palmer, þekktur hljómsÝeit-
arstjóri og hefur meðal ann-
ars stjórnað mörgum verkum
við Köinaróperuna.
■prlingur var að syngja ítalska
^ aríu, þegar .við komum í
gættina. Við leyfðum honum að
ljúka við hana. — „Þetta er úr
Fedora etfir Giowardaro", segir
hann, þegar söngnum er lokið,
og við tyllum okkur.
— Ég er búinn að vera úti
f rúm tvö ár, segir Erlingur,
þegar við spyrjum hann um
dvölina í Þýzkalandi. — Fyrst
stundaði ég nám við Rínar-
músikskólann — í söng, al-
mennri músik, óperu og leiklist.
Skólinn stendur frá 3. septem-
ber fram í miðjan júlí og mað-
ur gerir ekki annað á meðan
hann stendur yfir.
— Þú hefur auðvitað lagt
mest upp úr söngnáminu?
— Jú, en við höfðum ágæta
kennara í flestum fögum, til
dæmis skylmingum. Þarna voru
vanir leikstjórar, sem kenndu
leiktúlkun auk þess lærðum við
nokkuð í pantómimu og sitt
hvað fleira.
— Er mikill munur á þessum
svokallaða ítalska skóla í söng
og hinum þýzka?
— Kennarinn minn, Robert
Blasíus heitir hann, hélt sér við
þann ítalska. Það er ekki svo
gott að skýra muninn. Hann
liggur sjálfsagt að einhverju
leyti í málinu, en það gæti
kannski orðið viökvæmt mál ef
maður hætti sér út x að skil-
greina tækniiega muninn á
þessum tveimur kennsluaðferð-
um, segir Erlingur og brosir.
— Er þetta stór skóli?
— Já. Þetta er eiginlega skóli,
sem bærinn rekur í Köln og
b«r eeta bæði áhugamenn og
atvinnumenn stundað nám.
Nemendafjöldinn er geysimikill.
— Hins vegar er þama iíka
Akademía, fyrir músik. Hún
menntar bæði söngstjóra og
eiiileikara. Rinarmúsikskólinn
er fillu frjálslegri í sniðum.
— iSíðan hefur þú komizt að
óperunni?
Já, ég byrjaði þar í haust.
Pyrsta hlutverkið var í óper-
unni „Pickdan" eftir Tschaikow-
sky. Ég söng þar hlutverk
rússnesks liðsforingja, mjög
skemmtilegt hlutverk.
— Eru nemendur úr skólan-
um ekki notaðir við ópemna
í statistahlutverk.
— Jú, þeir eru óspart notaöir
f minni háttar hlutverk.
— Eru hlutverkin orðin mörg
eftir þennan vetur?
— Þau eru orðin sextán f
vetur. Ég söng meðal annars í
„Cosi fan tútte“ eftir Mozart,
Reurando og Rudolphe í La
Bohem. Það er stærsta hlut-
verkið til þessa.
— Hvað er lengi verið að æfa
upp óperuna?
— Það tekur svona 1V2—2
mánuði aö æfa upp þessar
stærri óperur eða fjölmennari,
ef þær eru æfðar upp frá
grunni.
— Hvort lærist fljótar text-
inn eða músikin?
— Þetta kemur svona sam-
hliöa, bezt að það fylgist að,
annars fer það sjálfsagt eftir
hverjum og einum.
— pg hef tekið við mörgum
af hlutverkunum af öðr-
um söngvurum, sem hafa orðið
að fara frá, hlaupið inn í. Þaö
gat verið mjög spaugilegt,
stundum. Ég var þá æfður einn
sér á litlu æfingasviði, farið í
stöðumar og mér gefnar viö-
eigandi „instrúksjónir“ varð-
andi hlutverkiö, síðan varð
maður að gjöra svo vel að fara
inn á sviðið, manni var „púttaö“
inn. Það var mjög furðifjegt
fyrst, meðan maður þekkti
ekki einu sinni mótleikarana.
Kölnaróperan starfar svo
til allan ársins hring. Það er
er aöeins tekiö 1V2 mánaðar hlé
á sumrin, frá miðjum júlí og
út ágúst. Yfirleitt ganga sömu
verkin nokkuð lengi, árin út
kannski, þess vegna þarf oft
að skipta um fólk í hluíverkun-
um. Verkefnin eru mjög mörg
á efnisskránni, um þrjátíu verk
yfir árið. Þó eru ekki nema
fimm til sex uppfærslur á ári.
Það ér oft gert hlé á sýningum
verkefnanna, kannski nokkrar
vikur eða jafnvei mánuðir, síð-
an eru þær teknar upp aftur.
— Hvaða óperuverk njóta
mestra vinsælda i Þýzkalandi?
— Klassisku ítölsku óperunn-
ar eru alltaf langmest sóttar. —
Enn f dag. Palmer samsinnir
þessu og hann hristir höfuðið,
þegar blaðamaður minnist á
Wagner. — Hann er að vísu
eitthvað sóttur, en ekki nálægt
þvi eins og ítölsku óperurnar.
— TZemur ekki talsvert fram
af nýjum óperuverkum?
— Jú. það er talsvert um
það. Við erum einmitt að byrja
á einni „moderne“ óperu núna,
„Dauðir leita dauðra" heitir
hún.
— -------------------------- konsertinn í Gamla Bíöi Erlingur og undirleikari hans
F. Paimer, einn af kennurum hans víð Rínarmúsikskóiarin í fyrra. Það mun hafa verið
ítölsk óperuaría, sem Erlingur var að syngja, þegar Ijósmyndari Vísis B. G. smellti þessari
mynd af þein; féiögum.
— Hún fjallar auövitað um
eitthvað nútímavandamál?
— Jú, það má segja það.
Þetta er svona ,,fantasía“. Hún
byrjar á atvinnuleysisskrifstofu.
Það er atvinnuleysi í landinu og
þegar einhver deyr sitja þeir
sem eftir lifa um atvinnu
hans ... Þannig er nafnið til
komiö — Dauöir leita dauðra.
— Er höfundurinn þekktur?
— Nei, ekki myndi ég segja
það. Hann er tónskáld viö
sjónvarpið, vesturþýzka.
. — Færir Kölnaróperan upp
nútímaverk árlega?
— Ailtaf öðru hverju, kannski
ekki árlega. Það er mest flutt
af þessum sígildu gömlu verk-
um.
— Hefurðu eingöngu lagt
fyrir þig óperusönginn?
— Nei, ég hef líka lagt stund
á ljóöasöng. Og Palmer var
einmitt kennari minn í því fagi
við Rínarmúsikskólann.
— Hvaö ætlarðu svo að
syngja í Gamla bíói?
— Ég er með tvær efnisskrár.
Sú fyrri er mestmegnis ljóða-
söngur. Þar á meðal nokkur fs-
lenzk lög. Seinni efnisskráin,
sem ég flyt á sunnudaginn er
aðallega óperuaríur ...
'C’rlingur byrjaði ’ sinn söng-
^ feríl í Karlakór Fóstbræðra
og stundaði þá jafnframt söng-
nám hjá Demetz, hinum 'talska,
sem hér hefur kennt söng um
áraraðir. Hann byrjaði sxxemma
að syngja einsöng með kórnum
og syngja opinberlega á
skemmtunum og við ýms tæki-
færi. Hann ferðaðist rneðál
annars mikið um landið og
skemmti með söng sínum, svo
jgúnaðarbanki íslands vann
glæsilegan sigur i skák-
keppni stofnana. Hlaut Búnað-
arbankinn 20 vinninga af 24
mögulegum eða 83%. Vinning-
ar inna: Búnaðarbankasveitar-
innar skiptust þannig: 1. borð
Jón Kristinsson 3V2 vinning af
6, 2. borö Bragi Kristjánsson
5V2 vinning, 3. borð Arinbjörn
Guðmundsson 6 vinninga, 4.
borð Guðjóri Jóhannsson 5 vinn-
inga. Bragi, Arinbjörn og Guð
jón fengu beztu útkomuna af
öllum 2., 3. og 4. borðs-mönn-
um. en á 1. borðii hlaut Guð-
mundur Ágústrson beztu út-
komu, eða 4'/2 vinning.
Keppnin um 2. sætið var
mjög jöfn, en Landsbankinn
hreppti þaö með því að vinna
” ■'.forkumálaskrifstofuna 3:1 i
síöustu umferð. Hlaut Lands-
bankinn 14 vinninga en i 3.—4.
sæti urðu Útvegsbankinn og
barnaskólar Reykjavíkur með
13V2 vinning. Síöasti liður
keppninnar er hraðskákmót og
verðlaunaafhending sem verðwr
í Lídó n.k. sunnudag kl. 1.30.
Júgóslavneski stórmeistarinn
S. Gligoric er þekktur fyrir ör-
yggi sitt. Á millisvæðamótinu i
Sousse var Gligoric eini kcpp-
andinn sem slann taolaus frá
þeim hildarleik. Vann (jiigoric
7 skákir en gerði 14 jafntefli. 1
eftirfarandi skák sýnir Gligorir
hvernig verjast ber ð.nis ems af
minni spáínönni’.uum.
Hvxtt: Jimenez
Svart: Gligoric
Spánski leikurinn.
1. e4 e5 2. Rf3 Rc6 3. Bb5 a6
4. Ba4 Rf6 5 0-0 Be7 6. d4
Jimenez forðast troðnar slóðsr
10 sfö*
hann hafi hug á aö ílengjast
ytra?
— Þaö er alveg óráðið,’ ég
veit ekki hvort ég kem heim í
sumarleyfinu.
— Þú kemur kannski og
syngur við „óperuna" sem hér
er tekin til starfa?"
Það er möguleiki. Hugur-
inn stefnir aliavega heim, segir
Erlingur að lokum
Við kveðium og ítalska arían
hijómar á eftir okkur niður stig-
ana í félagsheimili Karlakórsins
við Freyjugötu.
að hann er flestum kunnur,
kannski hefur hann líka raun-
verulega byrjað söngferil sinn í
kirkjukór út á landi. Hann er
ættaður undan Jökli frá Hellis-
sandi og hans fyrstu afskipti
af músik þar var að spila á
,,nikku“ á dansskemmtunum á
táningsárunum.
Margir muna eftir honum af
sviði Þjóðleikhússins, en þar
hefur hann sungið í tveimur ó-
perum, fyrst , My fair Lady og
síðan í Zardasfustinnan.
— Við spyrjum Erling, hvort