Vísir - 02.07.1968, Blaðsíða 3

Piiiípip;:

Ví’SI R . Þriðjudagur 2. júlí 1968.
i Efri mynd: í gryfjuna er jafnharðan ekið uppfylingarefni, svo
) að bílarnir geti athafnað sig, án þess að festast í botnleðjunni.
j Næstur bílnum stendur HVilmar Páisscn, aðalverkstjóri, en
{ hjá honum Stefán Jóhannsson, verkstjóri. Lengst t. v. stendur
\ Ingi Sig. Erlendsson, mælingamaður.
) Neðri mynd: Skófla eftir skóflu er tekin úr túninu hjá Lundi.

Örin á myndinni sýnir, hvar endinn á Kringiumýrarbraut gægist fram, en til vinstri á myndinni sjást vélskóflur Hraðbrautar að verki. Þar er grafin spilda,
sem er breiðust 40 m, en mjóst 20 m.
í tonnavís aka þeir ættjörðinni á burt, en...
... í staðinn kemur hraðbrauf
TFjað Verða ófáar skóflustungurn
ar, sem þeir taka úr túninu
hjá Lundi, áður en þeir fara að
hugsa til þess að fylla upp aftur
fyrir hraðbrautarstæðinu.
Menn frá Hraðbraut, sameignar
fyrirtæki verktakanna Miðfells hf.
og Hlaöbæjar, hafa síðustu daga
unnið að því aö aka burt mold
inni úr túnblettinum til þess aö
þar megi koma síðar áframhaldið
á Kringlumýrarbrautinni, en akk-
úrat þarna hjá Kársnesbraut og
Nýbýlavegi verður sú hraðbraut
lögð í brú yfir gatnamótin.
„Það er gert ráð fyrir, að við
höfum lokið okkar áfanga í sept.
1969“, sagði Hólmar Pálsson, aö
alverkstjóri hjá Hraðbraut, við
Myndsjána, þegar hún hitti hann
að máli í gær.
Hraðbraut tók áð sér jarðvegs-
skiptinguna og annaðist spreng-
ingarnar úr Kópavogshálsinum,
þar sem hraðbrautin veröur lögð
áfram suður eftir. Einnig fylgir
þeirra áfanga aö fylla upp aftur
undir brautina.
„Við gröfum hér alveg niður á
fast. Dýpst ca. 4 m niður, en
víðast er það svona 2 m niður,
sem viö þurfum aö grafa.“
Þarna unnu tvær skóflur við
að moka moldinni á bílana, sem
jafnharðan fluttu jarðveginn burt.
„Við erum með hérna í þessu
svona 12 til 15 bíla. Sex eða sjö
þeirra aka burt moldinni, en hin-
ir flytja uppfyllingarefni í gryfj-
urnar.“
Jafnharðan sem gryfjan stækk-
aöi óku bílar uppfyllingarefni aö,
sem traktor jafnaði svo úr, en að
öðrum kosti hefðu bílarnir sjálf-
sagt festst í leðjunni I gryfjubotn-
inum.
„Hvernig gengur verkið?"
spurði Myndsjáin Hólmar.
„Viö erum rétt svona að kom-
ast af stað cg erum ekki komnir
í fullan gang. Við þurftum að fá
fluttar burt allar leiðslur, sem
lágu hérna grafnar niður — rgf-
magns- og sfmaleiðslur.“
Rétt þegar stóð á bíi eitt and-
artak, tók Myndsjáin tali Víði
Guðmundsson, sem stjómaði ann-
arri vélskóflunni, en það andar-
tak stóð ekki lengi, því fljótlega
var kominn bíll undir hjá honum.
„Nóg að gera?“
„Já, já. Það vantar ekki“,
aði Víðir í kapp við vélarskröltið.
„Vinnið þið lengi fram eftir?"
„Ja, svona til 10 á kvöldin.
Svo þurfti Víðir að byrja að
moka á. Jörðin skalf undan £-
tökum skóflunnar, en Víðir sagð-
ist hvergi smeykur um, að gryfju-
bakkinn spryngi fram undan
vélskóflunni.
Handan við dalinn sást, hvar
endi Kringlumýrarbrautarinnar
gægöist yfir holtið, en við
hennar vinna vinnuflokkar á veg-
um Reykjavíkurborgar. Þeir
munu í næstu framtíð mæta Kópa
vogsmönnum við Lækinn og þá
verður ekki lengi að bíða þess, að
þessi fjölfarnasta þjóðleið lands-
ins verði tengd með hraðbraut.