Dagblaðið Vísir - DV - 07.03.1983, Blaðsíða 16

16
DV. MÁNUDAGUR 7. MARS1983.
Spurningin
Hefurðu fylgst með
HM-keppninni
í handknattleik?
Ester Axelsdóttir húsmóðir: Já, ég hef I
fylgst meö henni. Þeir hafa nú veriö
dálítiö slappir, Islendingar, og heföU'
mátt standa sig betur.
Þórir Þorleifsson, gerir ekkert sem
stendur: Nei, það hef ég ekki gert. Eg
er litill áhugamaöur um íþróttir.
Agnar H. Jóhannesson, starfsmaöur
Hagkaups: Já, mér finnst landsliöiö
hafa staöiö sig vel.
neitt, hef ekki áhuga á því.
Ögmundur Friðfinnsson, starfsmaður
hjá Sveini Egilssyni: Nei, elskan mín ,
góöa, ég er oröinn allt of gamall fyrir
íþróttir.
Erla Sveinsdóttir flugfreyja: Nei, ekki
að öðru leyti en því hvort Islendingar (
vinna eða ekki.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
0927-1880 hringdi:
Áskorun til dómsmálaráðherra.
Þaö er stórfuröulegt hvernig sumum
mönnum tekst aö stööva einstök mál
meö því að höföa til þjóðerniskenndar
manna þó svo aö þaö sé í engu rökréttu
samhengi viö raunveruleikann.
Sumir menn reyna meö þessu aö
vekja upp einhvern þjóöemisrembing
hjá almenningi ef þaö mætti verða til
þess aö stööva hin einstöku mál. Svo
er nú háttaö hjá þeim sem eru aö reyna
aö koma í veg fyrir aö rallkeppnin
veröi haldin hér í sumar. Þaö eru engin
atriöi sem mæla á móti þessari keppni
sem ekki er hægt að leysa. Keppnin fer
fram á merktum leiðum sem Islend-
ingar sjálfir keyra nú í tíma og ótíma
án þess aö athugasemdir séu geröar.
En þegar nokkrir útlendingar koma þá
ætlar allt aö veröa vitlaust.
Þaö eru hins vegar mörg atriði sem
mæla með þessari keppni, svo sem
beinar gjaldeyristekjur strax í sumar,
auglýsing landsins á erlendum vett-
vangi, sem ekki viröist af veita, sem
stuöla aö auknum feröamannastraiuni
á næstu árum og aukin sala á islensk-
um afurðum erlendis sem þó vegur
kannski þyngst. Allt þetta eru verð-
mæti upp á hundruð milljóna króna
sem síöar munu skila sér í auknum
kaupmætti launafólks.
Viö ættum kannski að einangra okk-
ur algerlega frá umheiminum, til
dæmis aö hætta aö skipta viö erlendar
þjóðir, boröa allan okkar fisk sjálfir
o.s.frv.
Þaö yröu bágborin lífskjör
okkar landsmanna þá, en það er
kannski ætlunin að komast smám sam-
an niður á steinaldarstigiö aftur. Það
er mál til komiö aö menn fari aö snúa
við blaöinu. Ég lýsi yfir fyllsta stuön-
ingi viö Ömar Ragnarsson í þessu rall-
máli og skora á dómsmálaráðherra að
gefa leyfi fyrir þessu.
Vistheimili aldraðra ofhlaðin:
Er ekki hægt að gera þjóðarátak?
— gamla fólkið getur ekki barist sjálft ♦ M ,
„Á s/ðustu árum er búið aO gera ótrúlega mikið fyrír gama/t fólk og þaO
fó/k sem unnið hefur aO þeim máium á sórstakan heiOur skiiið fyrir óeigin-
gjörn og skiiningsrik störf. Þaö sem vantar mest núna er hjúkrunaraðstaða
fyrirsjúkt, gamalt fóik," segir2088-2727meðal annars i brófi sinu.
2088-2727 skrifar:
Nú er ár aldraöra liðið. Mikið hefur
veriö talað og gert í sambandi viö þaö.
En hefur verið gert nóg, er hægt aö
gerameira?
Hvað er t.d. hægt aö gera fyrir
vesalings gömlu mömmu mína sem
komin er yfir nírætt?
Hún hefur ekki gert annað af sér en
aö veröa svo gömul og veik aö hún þarf
hjúkrun allan sólarhringinn. Hún er
búin að vera heima í mörg ár og meö
hjálp aðstandenda hefur þaö veriö
hægt.
Nú er svo komið að heimilisfólkið
getur ekki meira vegna veikinda og
annarra ástæöna.
En hvar er staður fyrir gömlu kon-
una í þjóðfélaginu, hún hefur alltaf
borgað sína skatta og skyldur, skuldar
engumneitt?
Þaö er búiö aö leita til elliheimilanna
og það elskulega fólk sem þar vinnur
er allt af vilja gert til að hjálpa, en það
er ekkert pláss. Þar er allt yfirfullt og
sums staðar starfsfólkiö ofhlaöiö störf-
um vegna þrengsla.
Ef haft er samband við elliheimili,
hjúkrunarheimili, heimahjúkrun,
heimilishjálp og félagsfræöinga þá
kemur þeim saman um aö þaö sé
neyðarástand í bænum vegna þessa
gamla veika fólks, sem versnar dag
frá degi.
Þaö er ekki nóg aö tala um þetta, það
veröur aö gera eitthvaö.
Þarf ekki átak eins og krabbameins-
söfnunina í haust og svo núna söfnun-
ina gegn áfengisvandanum?
Eöa er það virkilega þannig hér á Is-
landi aö þaö sé ekki sama hvaöa sjúk-
dóm fólkið hefur? Sá sem er gamall og
veikur nýtur ekki sömu mannréttinda
og aörir sem veikir eru.
Gamla fólkið getur ekki barist sjálft,
því þaö er orðið of lasiö og farlama.
Þaö er heldur ekki vant aö gera kröfur
til annarra heldur en sjálfs síns.
Aöstandendur gamla fólksins geta
ekki barist nema takmarkaö því þeim
finnst þeir vera aö svíkja gamla fólkið
og þaö líti þannig út aö þeir vilji losna
viö þaö, og er því oft misskiliö.
En þaö veit enginn fyrr en reynir
hvaö það er aö hjúkra gömlu fólki daga
og nætur. Það er 168 tíma vinna á viku,
ef engin hjálp fæst. Mesta hjálp frá
bæjarfélaginu eru 8 tímar á dag 5 daga
í viku, það er 40 tímar, þá eru eftir 128
timar sem oftast sama manneskjan
verður að leggja á sig, það er öll kvöld,
allar helgar og sjö nætur í hverri viku.
Þetta er fyrir utan venjuleg heimilis-
störf, vinnu utan heimilis og auðvitað
er ekkert eftir sem heitir persónulegt
líf eöa frelsi.
Það eru til lög um vinnuvemd og
svona vinnu er ekki hægt aö ætlast til
af neinum, því þaö er ekki mannlegt aö
framkvæma þetta og er til aö eyði-
leggja hverja manneskju.
Þaö vilja allir verða gamlir, en eng-
inn vill veröa sjúkur og hjálparvana og
þurfa aö leita á náöir annarra með allt.
Á síðustu árum er búið að gera ótrú-
lega mikiö fyrir gamalt fólk, og þaö
fólk sem unnið hefur aö þeim málum á
sérstakan heiöur skilið fyrir óeigin-
gjörn og skilningsrík störf. Þaö sem
vantar mest núna er hjúkrunaraðstaða
fyrir sjúkt, gamalt fólk.
Hvaö er hægt aö gera ?
Er hægt aö leysa þennan vanda með
því að setja upp bráöabirgðahús eins
og gert hefur verið viö suma skóla, þar
sem nemendafjöldinn er of mikill? Þar
þyrftu ekki aö vera dýrustu sjúkra-
rúm, eins og eru t.d. á gjörgæslu eöa
þar sem fólk er mikið veikt. Mamma
mín hefur í mörg ár leigt sjúkrarúm
frá Rauða krossinum, þaö er einfalt og
sterkt og hefur dugaö vel.
Þessir dýru spítalar sem búiö er aö
byggja og er veriö aö byggja leysa
ekki allan þennan vanda, þó þeir leysi
mikil vandamál, því þeir eru strax
orðnir yfirfullir áöur en þeir eru
opnaðir.
I næstum hverri einustu fjölskyldu
er gamalt fólk og fyrir flestum liggur
þaö fyrir að veröa gamall.
Viö getum litiö í eigin barm og hugs-
aö hvaö bíður ömmu og afa, mömmu
og pabba eöa okkar sjálfra þegar á
hjálpþarf aöhalda.
Þetta er mál allrar þjóðarinnar, ekki
bara mitt.