Dagblaðið Vísir - DV - 23.03.1983, Blaðsíða 6
6
DV. MIÐVKUDAGUR 23. MARS1983.
#%
GRÁFELDUR
ÞINGHOLTSSTRÆTI 2
Neytendur Neytendur Neytendur Neytendur
„í raun eru margir hlutir
sem viö getum verið án”
Rætt við verðlaunahafa í heimilisbókhaldi DV,
Steinunni Gfsladóttur og Jón Magnússon
„Við höfum stundum spilaö í
happdrættum og þá með veika
vinningsvon í huga, en aldrei unnið
neitt. Ekki datt okkur í hug að verð-
launin í heimilisbókhaldinu kæmu í
okkar hlut, en það var óvæntur
glaðningur.” Við erum á tali við
Steinunni Gísladóttur og Jón
Magnússon verðlaunahafa í
heimilisbókhaldi DV í desember.
Vinningsupphæðin er þrjú þúsund
krónur og þau Steinunn og Jón
ákváöu að verja peningunum til
kaupa á Kenwood hrærivél. Hræri-
vélin, ásamt nokkrum góðum fylgi-
hlutum, kostaöi meira en verðlauna-
upphæðinni nam, en um afganginn
sáu þau Steinunn og Jón. I verslun-
inni Heklu við Laugaveg áttum við
stefnumót í síðustu viku. Þar var
hrærivélin afhent og spjallað um
stund um heimilisbókhald og lífs-
baráttuna.
Steinunn og Jón eiga tvo drengi,
Magnús Kára sem er tæplega
fjögurra ára gamall, og Gísla Þór,
aðeins níu mánaöa. Þau búa í eigin
íbúð í Árbæjarhverfi. Steinunn er
kennari og kennir hálfan daginn í
Laugamesskóla og Jón vinnur hjá
Heklu hf. í varahlutaversluninni.
Hvernig gengur svo þessari fjög-
urra manna fjölskyldu að ná endum
saman í sínum búskap?
Geri verðsamanburð
„Það gengur ef maður passar vel
upp á hlutina, en lítið getur maöur
leyft sér fyrir utan brýnustu nauð-
synjar,” svarar Steinunn. „Það er
margt sem hjálpast að, veröbólgan,
fjölskyldan hefur stækkað og ég hef
minnkaö við mig vinnu þar af leið-
andi. I dag hugsum við okkur vel um
áður en viö kaupum einhverja hluti
og sérstaklega í matarinnkaupum
því hjá þeim verður ekki komist. Eg
geri verðsamanburð í verslunum,
sleppi því að kaupa kex og jafnvel til-
búinn mat, sem ég leyfði mér áður.
Þaö eru margir hlutir sem maður
getur í raun verið án og þá sleppum
viðaðkaupaidag.”
„Við kaupum miklu minna til
heimilisins í dag, engin húsgögn eða
heimilistæki,” segir Jón, „en þaö
leyföum við okkur í upphafi búskap-
arins. Þá unnum við líka bæði fullan
vinnudag. Mér finnst áberandi í dag
hve mikið af heildartekjunum fer í
skatta.”
„Það er svo langt síðan ég hef
farið í verslanir til fatakaupa að ég
geri mér varla grein fyrir hvað föt
kosta í dag. Og ekki hafði ég tök á því
að fara á útsölur, hafði ekki tíma til
þess.” Þessu svarar Steinunn, þegar
spurt var um hvemig gangi að sjá
um fatakost á fjölskylduna af heim-
ilistekjunum, „og lítið sauma ég eða
prjóna,” bætti hún við.
Það kemur fram í viöræðum okkar
að Jón er „bókhaldari” heimilisins.
Þau hafa haldið reikningum saman
um nokkurt skeið, fyrst var byrjað á
því að skrifa niður öll útgjöld varð-
andi matarinnkaup. Síðar varð
þróunin sú að öll gjöld voru bókfærð
og allartekjur.
Jón átti hugmyndina
Fyrsta upplýsingaseöil í heimilis-
bókhaldi DV sendu þau inn fyrir
nóvembermánuð. .. „Jón átti hug-
myndina að því,” skýtur Stenunn inn
í.
Taliö berst að fleiri kostnaðariið-
um til dæmis rekstri eigin bifreiðar.
„Yfir vetrarmánuðina, eða nú
síðustu mánuði, höfum við farið með
rúmar tvö þúsund krónur á mánuði
í bensín á bílinn,” segir Jón. „Minna
er keyrt á erfiðri færð, en við förum
oft í bíltúra og viðrum okkur með
bömin. Á sumrin förum við nokkuð
út á landsbyggðina, enda eigum við
bæði ættingja úti á landi. Eg reikna
með að bensínreikningurinn á ári sé
um þrjátíu þúsund krónur.”
Jón varö fyrir vinnuslysi á togara
fyrir nokkrum árum, slasaðist á fæti,
og er bíllinn honum nauðsynlegt tæki
til aö komast á milli staöa.
Þrátt fýrir byl og éljagang utan
dyra er komiö fram á vorjafndægur
og sumariö framundan. Steinunn og
Jón em spurð hvort þau sjái fram á
langferð í sumarieyfinu, hvort
einhverjar afgangstekjur leyfi slíkt?
„Nei,” svarar Steinunn, „við
veröum aö bíða eftír stóra vinningn-
um í happdrætti nú til að komast
saman til dæmis í utanlandsferö. Við
fömm í heimsókn til ættingja úti á
landi í sumar og er það ágætis
sumarfrí.”
Viðtalið fór fram á vinnustað Jóns
í Heklu. Hér var tali slitið. Jón hélt
áfram vinnu sinni og Steinunn hélt í
Arbæjarhverfið, drengirnir biðu, sá
eldri í leikskóla og yngri sonurinn í
gæslu hjá dagmömmu. Fjöl-
skyldunni óskum við til hamingju
með nýju hrærivélina og biöjum
hanavelaönjóta. -ÞG
Jód Magnússon og Steinunn Gísladóttir með Kenwood hrærivélina sem þau keyptu fyrir verðlaunapeningana. Þrjú
þúsund krónur fengu þau fyrir þátttöku í heimilisbókhaldi DV í desember. DV-mynd GVA
utill hlutur en gagnlegur
„Reynið nú að geta ykkur til, stúlk-
ur minar, til hvers þessi hlutur er
notaður,” sagði Guðlaug Guðjóns-
dóttir einn af „stuöningsmönnum”
neytendasíðunnar, er hún fékk sér
sæti í aðalstöðvum neytendasíðunn-
ar. „Stúlkurnar” spreyttu sig hvaö
af tók og nefndulok á könnu eða glas
og öskubakka. Lengra náði hug-
myndaflugið ekki. Hluturinn, sem
Guðlaug lagöi á borðið, er úr stáli,
hringlaga (gæti verið lok!) og með
upphleyptri rauf.
„Mér áskotnaðist svona hiutur
fyrir einum tólf árum og hef haft
mikið gagn af honum síðan í mínum
búskap,” sagði Guðlaug. Nú var for-
vitni okkar komin í hámark og Guð-
laug varö að leysa þrautina. „Þetta
er ólgustillir. Eg læt hann á botninn í
til dæmis fiskpottinn, þegar ég sýð
fisk. Þegar suðan kemur upp, fer
ólgustillirinn aö skrölta í pottinum.
Þetta er mjög gagnlegur hlutur og
aldrei sýöur upp úr pottinum hjá mér
þegar ég nota ólgustillinn.” Sem fyrr
segir hefur Guðlaug notað ólgustilli
viö suöustörf í mörg ár. Nýlega rakst
hún á svona hlut í verslun Ofna-
smiðjunnar og komst að því að þaðan
er hann upprunninn.
Við höfðum samband við Jón
Helga Eiðsson, afgreiðslumann í
Smiðjubúðinni, og spurðum nánar
um ólgustillinn. „Okkur minnir að
það hafi verið í kringum 1960 sem
ólgustillirinn var fyrst framleiddur
Lítill, gagnlegur hlutur úr stóll —
Ólgustillir. DV-mynd GVA.
hér. Hluturinn er fundinn upp af
Sveinbirni Jónssyni, stofnanda og
fyrrum forstjóra Ofnasmiöjunnar.
En þessi hlutur hefur lítið selst und-
anfarin ár. Við eigum nokkur stykki
til af gömlum lager. Þegar fólk hefur
spurt um þetta höfum við annað-
hvort gefið ólgustillinneðaselt fyrir
tíu eða tuttugu krónur. ”
Jón Helgi Eiðsson var spurður
hvort einhver fyrirstaða væri á
framleiöslu á ólgustilli í dag. „Nei,
mér hefur skilist á mönnum hér að
það sé ekkert vandamál að fram-
leiða hlutinn í dag, ef fólk hefur
áhuga á að eignast hann.”
Þetta er lítill, gagnlegur hlutur, en
mikið hugvit á bak viö smíði hans.
Við þökkum Guðlaugu „stuðnings-
manni” fyrir ábendinguna. -ÞG