Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1984, Blaðsíða 21

DV.LAUGARDAGUR^.'APRlL 1984.' -
21
Sérstæð sakamál Sérstæð sakamál
„Nei,” svaraöi drengurinn jafnein-
iægur og áður. „En mamma og pabbi
rifust stundum. Stundum slógust þau
líka.”
Lögregluforingjanum þótti sem
hann væri nú kominn á sporið við lausn
málsins. Lykillinn aö lausn þessarar
gátu hlaut aö vera þessi maður sem
gekk undir nafninu Peter frændi meðal
drengjanna. Hann fékk því eins ná-
kvæma lýsingu af þessum manni hjá
drengnum og hann gat látið í té. Hinn
aðili málsins, eiginmaðurinn Georg
Ball, var enn meðvitundarlaus á
sjúkrahúsinu þannig að ekki var hægt
að yfirheyra hann. En McKeown hafði
beöið um aö vera látinn vita um leið og
hann kæmist til meövitundar. En
tveimur dögum síðar fékk hann upp-
hringingu frá manni sem ekki vildi
komið oft í heimsókn til Joanna Ball
síðustu vikurnar?” spuröi McKeown
hastarlega. „Þú áttir ekkert á hættu að
gefa þig fram eöa hvað?”
,,Eg gat víst átt ýmislegt á hættu,”
svaraði maðurinn. „Þótt Joanna hefði
látist í bílslysi átti ég alveg eins von á
að maður hennar myndi kenna mér um
að svona hafði farið ef ástarsamband
mitt viö eiginkonu hans yröi opin-
berað. Eg vildi ekki eiga það yfir höfði
mér.”
„Eiginmaður hennar liggur
meðvitundarlaus á spitala og lífinu er
haldið í honum með öndunarvél. Þér
stafar vist ekki mikil hætta af honum,”
svaraði McKeown snöggt.
,,Eg er aö tala um það þegar hann
kemur aftur út af spítalanum,” svar-
1
I
láta nafns síns getiö. Hann sagðist vita
aö hver jum lögreglan væri að leita.
,,Eg þekki þennan náunga,” sagði
röddin í símanum. „Hann er alltaf að
hæla sér af þessu ástarsambandi sínu
við Joanna Ball. Hann hælist af þvi að
liggja hana á meöan kallinn hennar
streðar í verksmiðjunni. Og það sem
meira er: hann var staddur í Crown
kránni þegar slysið varö. En hann
hreyfði ekki litla fingur til aö hjálpa
henni. Þegar hann sá hvaöa bíll það
var sem hafði lent í slysinu hvarf hann
eins og byssubrenndur.”
Smeykur friðill
Röddin í símanum gaf upp nafnið á
manninum sem gekk undir nafninu
Peter frændi. Hann reyndist vera 25
ára gamall atvinnuleysingi. Ibúð hans
bar þess samt ekki merki aö hann heföi
engar tekjur. Hann neitaði í fyrstu að
hann kannaðist við einhverja mann-
eskju að nafni Joanna Ball. McKeown
sagðist þá ætla að biðja hann að koma
með sér að hitta drengina hennar tvo.
Þá skipti hann snarlega um skoðun og
viðurkenndi kunningsskapinn.
, Jlvers vegna gafstu þig ekki fram
þegar þú vissir aö lögreglan haföi aug-
lýst eftir manni sem samsvaraði
lýsingu á þér og vitað var aö _hajði
aði friðillinn. „Hann gæti kennt mér
um hvemig fór.”
„Þú leynir mig einhverju,” sagði
McKeown hvasst. „Hvernig ætti þér að
verða kennt um bílslysið?”
Lögregluforinginn lýsti síöan fyrir
viðmælanda sínum grun sínum. Hann
sakaði hann um að hafa slegið Joanna
eftir að þau hefðu lent í rifrildi. Það
hafi leitt hana til dauða. Eiginmaður
hennar hafi síðan komið að henni
þegar hann kom heim úr vinnu og
ætlaö að koma eiginkonu sinni á
sjúkrahús sem fyrst með því að setja
hana i eigin bil í stað þess aö kalla á
sjúkrabíl. I óðagotinu hefði hann síðan
ekið á staur þar sem hann náði ekki
bey gj unni við krána.
Saumað að
elskhuganum
Maöurinn fölnaöi við þessa lýsingu.
Siöan rauk hann upp úr stólnum og
hrópaöi: Þetta er ekki rétt. Lögreglu-
foringinn sá að þarna hafði hann hitt á
viðkvæma taug svo hann hélt áfram
ásökunum í sama dúr. Þaö leiddi til
þess að ungi maöurinn fór að greina
frá ástarsambandi sínu viö Joanna
Ball til að skýra sitt mál.
„Þetta er þvæla frá upphafi til
.enda,” sagöi elskhuginn. „Við rifumst
ekki. Hún ætlaöi aö flytja frá eigin-
manni sinum og við ætluöum síðan aö
búa saman með drengina. Hún vildi
bíöa með að segja eiginmanninum frá
þessu en ég hvatti hana til aö segja
honum frá þessu sama kvöld og ég sá
hana síöast. Þetta er sannleikurinn.
Viö vorum staðráöin í að hafa þetta
þannig þegar ég fór um kvöldið.”
McKeown ákvað aö leyfa manninum
að fara frjálsum ferða sinna að lokinni
yfirheyrslunni með þeim skibnálum að
hann færi ekki úr bænum. Lögreglufor-
inginn var ekki viss um að hann hefði
náð i sökudólginn í málinu. Það var
einhver sannfæringarkraftur í rödd
hans þegar hann lýsti sakleysi sínu.
Daginn eftir fékk lögregluforinginn
skilaboð frá sjúkrahúsinu um aö
Georg Ball væri kominn til meövit-
undar. Honum var þó gefið í skyn aö líf
hans héngi á bláþræði og að aðeins
mætti spyr ja nokkurra spurninga til að
þreyta ekki sjúklinginn.
McKeown flýtti sér þegar aö sjúkra-
beði George Ball í fylgd tveggja
lögregluþjóna. Sjúklingurinn var
greinilega illa haldinn og virtist bera
með sér að hann ætti skammt eftir
ólifaö. Lögregluforinginn gekk hreint
til verks og sagði honum að kona hans
væri látin. Það væri grunur lögregl-
unnar að hún hefði verið látin þegar
hún var sett í bílinn en hefði ekki látist
í slysinu. McKeown vildi vita hvað
heföi gerst og hvers vegna.
„Ég drap hana"
George Ball virtist eiga erfitt með að
tala og stundi þungt nokkrum sinnum.
Síðan hvíslaði hann lágt: „Eg gerði
það.Eg draphana.”
Lögreglumennirnir sátu þögulir og
litu hver á annan í forundran.
„Eg kom heim og hún bað um skiln-
að,” stundi sjúklingurinn. „Hún
sagðist hafa átt sér annan elskhuga
mánuöum saman og að þau hefðu
notað dagana til ástarleikja þegar ég
var að störfum .. . í okkar hjóna-
rúmi.”
Þaö varð þögn stutta stund og
lögreglumennimir biðu eftir fram-
haldinu án þess að spyrja frekar.
„Eg rak henni kinnhest og sagði
henni að hætta þessum lygum. En hún
hló bara að mér, sagði að ég væri fífl og
getulaus í rúminu.”
Sjúklingurinn stundi þunglega
nokkrum sinnum og hélt síðan áfram:
„Eg greip kertastjaka og barði hana
í höfuðið. Hún datt aftur yfir sig en
samt virtist hún halda áfram að hlæja.
Loksins þegar brosið hvarf af andliti
hennar, eftir að ég hafði barið hana
nokkrum sinnum í höfuöið, áttaöi ég
mig á því að hún var látin.”
Þessi játning framkallaði þung
ekkasog hjá sjúklingnum. Eftir stutta
stund hélt hann svo áf ram:
„Eg vissi hvert þessi náungi var
vanur að venja komur sínar. Joanna
sagði mér einnig að hann ætlaði aö bíða
hennar þar þetta kvöld. Eg hugsaði þá
meö mér: Allt í lagi, félagi. Þú skalt fá
hana eins og hún er. Eg ætlaöi að fara
með hana og leggja hana dauöa við
fætur hans. Eg var æfur. Eg ók eins og
óöur maður og afleiðingin var sú að
bíllinn lenti á staumum fyrir framan
krána. Það var það síðasta sem ég
man.”
Þessi játning hafði verið skrifuð orö-
rétt niður. Læknirinn var fenginn til aö
staðfesta að George Ball væri með
fullri meövitund og vissi hvað hann
væri að segja. Síðar sama dag var
gefin út ákæra á hann fyrir morð á
eiginkonu sinni.
Réttarhöldin fóra fram á sjúkrahús-
inu þann 19. janúar 1983. Þau stóðu
aðeins tvær klukkustundir. Hinn
ákærði var tengdur við allar þær vélar
sem héldu í honum lífinu. Hann virtist
ekki gera sér grein fyrir hvaö fór
þarna fram. Dómurinn hljóöaöi upp á
U'fstíðarfangelsi á grundvelli fyrri
játningarhans.
Morguninn eftir hætti hjarta Goerge
Ballaöslá.
HÚSBYGGJENDUR
Að halda að ykkur hita
er sérgrein okkar:
Afgreiðum einangrunarplast á Stór-Reykjavíkursvæðið
frá mánudegi til föstudags. Afhendum vöruna á bygging-
arstað viðskiptamönnum að kostnaðarlausu.
tíagkvæmt verd og greiðsluskilmálar við flestra hæfi.
Aðrar söluvörur:
Glerull — Steinull — Múrhúðunarnet — Útloftunar-
pappi — Þakpappi — Plastfolía — Álpappir — Spóna-
plötur: venjulegar/rakaþolnar — Pípueinangrun: frauð-
plast/glerull.
Borgamgsi smM93-737Öni
KyQjd^mi og helgarslmi 9^-73$5
Við fljúgum
án tafar~
innanlands sem utan
LEIGUFLUG (jfjfr
Sverrir Þóroddssorr \hr)
REYKJAVÍKURFLUGVELU <@28011
IflðS